Το 2012 δεν θα το έλεγες και την καλύτερη χρονιά για το sci-fi ...βασικά έχει καιρό να υπάρξει μία ιδανική χρονιά για την επιστημονική φαντασία και ...διορθώστε με αν κάνω λάθος!
Μια εξαίρεση εν μέρει, θα μπορούσε να αποτελέσει το 2009, όπου δύο από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς (District 9, Moon) ανήκαν στο είδος της επιστημονικής φαντασίας, εξυπηρετώντας και τα βαθύτερα ανθρώπινα, πιο ουσιαστικά νοήματα του sci-fi και όχι μόνο την εφετζίδικη φιοριτούρα.
Από την άλλη και το πιο blockbuster κομμάτι του είχε αξιοπρεπέστατους εκπροσώπους, με την επαναστατική τεχνολογία (αλλά χιλιοειπωμένη κλισέ ιστορία) του Avatar ενώ το reboot του Star Trek, που έμοιαζε περισσότερο κοντά σε Star Wars, ήταν αρκετά διασκεδαστικό και με έναν αέρα ανανέωσης και ενέργειας.
Μεταπηδώντας στο 2012, οι μόνες ηχηρές επιλογές ήταν το Prometheus και το Men In Black 3.
Από το πρώτο περιμέναμε πολλά και τελικά μας άφησε εικαστικά γοητευμένους, αλλά σεναριακά...αδειασμένους με την μπερδεμένη, πετσοκομμένη πλοκή του, τους κλισέ χαρακτήρες, τις καταστάσεις που έχουμε δει σε κάθε καλή και κακή αντιγραφή των Alien και τα επιτηδευμένα όπως φάνηκε, μύρια αναπάντητα ερωτήματα (λέγε με και πρώτος μέρος, προσχεδιασμένης τελικά τριλογίας).
Οι Άντρες με Τα Μαύρα οι 3οι, ήταν ένα απλώς συμπαθητικό late, sci-fi comedy sequel, καλύτερο από το 2ο και με περισσότερη δράση από το 1ο, αλλά προσωπικά η συνταγή του μου φάνηκε κουρασμένη.
Ηταν πάντως φιλότιμη και ειλικρινής ως προς τις προθέσεις της, ταινία.
Εδώ ίσως να βάζαμε και το Hunger Games ελέω μελλοντολογικού, γκρίζου σκλαβωμένου κλίματος και φλασάτης αισθητικής των σκηνικών.
Συμπαθές αλλά μέχρι εκεί.
Ένα teen Battle Royale, με ανυπόφορα κουνιστή κάμερα στις σκηνές δράσης, που ελπίζουμε να διορθωθεί στο φετινό sequel.
Φτάνοντας στα της φετινής χρονιάς, παρατηρήθηκε μεγαλύτερη ποικιλία, συνδυάζοντας αυτό ακριβώς που θέλουμε και επιθυμούμε από την επιστημονική φαντασία: μπλοκμπαστερικά έπη με καλοσχεδιασμένους, καλογυαλισμένους φανταστικούς κόσμους, γιατί όχι και μεταποκαλυπτικών προεκτάσεων που στο πυρήνα τους κρύβουν αρκετό ανθρωποκεντρικό δράμα και κοινωνικοϋπαρξιακα νοήματα.
Αυτά λοιπόν είναι τα sci-fi του 2013, η γενική μας εντύπωση μέχρι στιγμής και τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε καθώς ετοιμαζόμαστε για την κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου Elysium.
Beam us up...Tsokos!
ΤΙ ΕΙΔΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ
THE HOST
Εκτρωματικά βαρετή αφελέστατη και γελοία ταινία που είναι ντροπή και μόνο που συγκαταλέγεται στο είδος
Ηλίθια ιδέα, ακόμα πιο κοιμισμένη υλοποίηση, πλοκή που δεν οδηγούσε πουθενά, παντελής απουσία του τι ήθελε και πολύ περισσότερο αν ήθελε να σου πει κάτι.
Τουλάχιστον πέθαινες στο γέλιο όταν η Saoirse Ronan παρακαλούσε κάποιον να την φιλήσει...
(Δείτε εδώ το review)
OBLIVION
Αν δεν ήταν η καλύτερη sci-fi της χρονιάς (που ΔΕΝ ήταν) τότε ήταν σίγουρα εκείνη με την μοναδικότερη, πιο μαγευτικά ντιζαϊνάτη αισθητική, ενώ στα συν ήταν και το αρκετά 80's επικά μελαγχολικό, ηλεκτρονικό soundtrack από τους M-83.
Από κει και πέρα, η νέα προσπάθεια του Joseph Kosinski (Tron Legacy) θα πρέπει να έπαθε στην πορεία ολίγη...tomcruise-ality με ένα κλισέ σενάριο με αδιάφορους χαρακτήρες (Morgan Freeman) που με το ζόρι ήθελε να χωρέσει-την έτσι κι αλλιώς αδιάφορη- δράση, καταντώντας στο τέλος ένα τουρλουμπούκι, χωρίς ρυθμό και συνοχή.
(Δείτε εδώ το review)
AFTER EARTH
Μια ακόμη αποτυχία για τον πολυκραγμένο Shyamalan και η πρώτη παταγώδης αποτυχία του Will Smith που εδώ ήθελε να προωθήσει το γιο του γιατί μεγάλωσε και έγινε έφηβος.
Με ένα αδιάφορο σενάριο που θύμιζε πιλότο σειράς και μια ιστορία επιβίωσης με κοιμισμένους ρυθμούς και μηνύματα για 'καμμένους' σαϊεντολόγους δεν πας μπροστά (θέλαν και franchise τρομάρα τους).
Ούτε αυτό ούτε ο Lone Ranger ήταν τόσο κακοί αλλά δίκαια τους άξιζε που καταβαραθρώθηκαν εισπρακτικά και κριτικά, όντας οι μεγάλες big budget αποτυχίες για την φετινή σεζόν.
(Δείτε εδώ το review)
WORLD WAR Z
Δυστοπικό μέλλον και επιστημονική φαντασία πάντα πηγαίναν χέρι-χέρι όσο κι αν εδώ αναφερόμαστε περισσότερο σε zombie action flick.
Το World War Z άξιζε μόνο για το πρώτο μισάωρο με το ξέσπασμα του ιού, τη σεκάνς καταδίωξης στο Ισραήλ και τον γενικά φιλότιμο Brad Pitt.
Κατά τ'άλλα το αποτέλεσμα έμοιαζε άνισο, κομματάκι άψυχο και μισοτελειωμένο.
Αφού έκανε επιτυχία...θα δούμε τουλάχιστον τι θα γίνει στα sequel.
(Δείτε εδώ το review)
STAR TREK: INTO DARKNESS
Περίμενες ταινιάρα, έπος darky επιστημονικής φαντασίας και τελικά κατέληξε χειρότερο κι από το απλά συμπαθές reboot του 2009.
Μόνο οι Kirk και Spock υπήρχαν σαν χαρακτήρες, οι υπόλοιποι ανύπαρκτοι, η Alice Eve μπήκε σφήνα στο σενάριο μόνο και μόνο...για να βγει έξω από τα ρούχα της (όχι ότι μας χάλασε...κατά βάθος!) και ο Cumberbatch δυνατός ερμηνευτικά αλλά καμία σχέση με τον ορίτζιναλ Khan και με ένα origin που δεν καταλάβαινες...καν.
Να μιλήσω και για το ανύπαρκτο φινάλε "ρίξαμε μια-δυο μπουνιές και μετά κατευθείαν χαχαχούχα στα νοσοκομεία και φύγαμε πάλι για το σκάφος;"
Πιο anticlimactic προχειρογραμμένο φινάλε δεν έχω ξαναδεί...
Μια ρουτινιάρικη, τυπική ιστορία εκδίκησης που τουλάχιστον δεν την βαριόσουν χάρη στο φρενιτιωδών ρυθμών στυλ κινηματογράφησης του Abrams.
Ας ελπίζουμε τουλάχιστον στο 3ο να μην κοπιάρουν (και άσχημα μάλιστα) το Search For Spock...
(Δείτε το review εδώ)
ΚΑΙ ΟΣΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
ELYSIUM
Για το Elysium θα τα διαβάσετε και στο review του Κων/νου Παναγιώτου.
Προσωπικά μου αρέσει το ρεαλιστικό και gritty sci-fi όραμα του Blomcamp με έντονες πολιτικοκοινωνικές χροιές, που αισθητικά μοιάζει περισσότερο κοντά σε Mad Max ή 90's εποχές.
Ένα όραμα στο οποίο φαίνεται να παραμένει πιστός βάζοντας και λίγο παραπάνω θέαμα τώρα που ανέβηκε το μπάτζετ.
Από την άλλη ακούγονται ήδη ορισμένα αρνητικά σχετικά με το σενάριο και τους χαρακτήρες.
Για να δούμε...εγώ σε αίθουσα δεν το χάνω με τίποτα πάντως...
PACIFIC RIM
Μέχρι στιγμής αποδεικνύεται η πιο "solid" ποπ κορν ταινία του καλοκαιριού, μη σας πω και της χρονιάς.
Γιγάντια ρομπότ εναντίων γιγαντιαίων τεράτων και ο απόλυτος φόρος τιμής του παραμυθά Guillermo Del Toro απέναντι στα anime και τον Godzilla.
Στην Αμερική όπως αναμενόταν δεν τα πήγε καλά, έξω σκίζει καλύτερα και εμείς...ακόμα να δούμε αυτό το υπερθέαμα σε μεγάλη οθόνη (ποιο καλό παιδί δεν έβαλε ακόμη το δαχτυλάκι του
(Δείτε το review εδώ)
RIDDICK
Τώρα που ο Diesel αμόλυβδος έχει πάρει ξανά τα πάνω του με τα Fast and Furious και ανακοινώνει το ένα πρότζεκτ μετά το άλλο, ήρθε η ώρα να επιστρέψει και ο Riddick.
Sequel στο πιο sci-fi action Chronicles of Riddick που από πολλούς θεωρείται αδικημένο, ετούτο εδώ μοιάζει περισσότερο με ακριβότερο remake του πιο Alien oriented, Pitch Black (2000) στο οποίο μας πρωτοσυστήθηκε ο χαρακτήρας του Riddick.
Μακάρι να αναπτερωθούν οι ελπίδες μας για το franchise ενός αδικημένου badass χαρακτήρα, σε έναν ρόλο που πάει γάντι στον Diesel και ίσως του ταιριάζει περισσότερο κι από τον Dom των F&F.
Λέτε να έχουμε το action-scifi-horror της χρονιάς;
Don't be a dick and get rid of...Riddick!
GRAVITY
Sandra Bullock και Γιωργάκης Κλούνης αποκλεισμένοι στο διάστημα, ως αιωρούμενοι αστροναύτες, σε σκηνοθεσία Alfonso Cuaron.
Κάτι σαν Buried (in space), αν δεν μας κάνει να βαρεθούμε ή να γελάσουμε, τότε σίγουρα θα μας αγχώσει μέχρι ...συνεχούς κατουρήματος ένα πράμα.
Ας ελπίζουμε να είναι πράγματι όσο αποτελεσματικό και παγωμένα κλειστοφοβικό δείχνει, από τα μέχρι στιγμής trailer.
ENDER'S GAME
Βασισμένο στην σειρά βιβλίων του διάσημου sci-fi συγγραφέα Orson Scott Card, το Παιχνίδι του Ender φαίνεται να συνδυάζει ένα δυνατό καστ από έμπειρους και συμπαθείς νεαρούς ηθοποιούς με αξιόλογα εφέ.
Το αν θα είναι και καλή ταινία...θα δείξει.
Σκηνοθετεί ο Gavin Hood του X-Men Origins:Wolverine βλέπεις και γράφουν οι συνήθως μέτριοι Alex Kurtzman-Robert Orci (Transformers, Cowboys and Aliens, Star Trek: Into Darkness)
DARK SKIES
Καλούτσικο θρίλερ ανάμεσα σε Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου και Poltergeist, από τους παραγωγούς των Insidious, Paranormal Activity και Sinister, με πρωταγωνιστές εξωγήινους που μετατρέπουν σε κόλαση τη ζωή μιας οικογένειας.
Αργό σε μερικά σημεία, απότομα τρομακτικό σε άλλα, αν σκεφτείς πως πίσω από τις κάμερες βρισκόταν ο Scott Stewart των Legion και Priest, τότε ήταν απροσδόκητα καλό.
THE HUNGER GAMES: CATCHING FIRE
Πιο σκοτεινό, γκρίζο και πεσιμιστικό και ίσως σχετικά πιο βίαιο από την πρώτη ταινία, προσωπικά με έχει ψήσει από όσα trailer έχουμε δει ως τώρα.
Μακάρι να αποδειχτεί καλύτερο από την απλώς συμπαθητική πρώτη ταινία.
Και αυτή τη φορά..."no shaky cam" στις σκηνές δράσης παρακαλώ...
Και τα Καλοκαιρινά αφιερώματα συνεχίζονται...
Kostas Tsokos.
1.jpg)
