F Κριτική: Maleficent: Η Δύναμη του Σκότους - Maleficent: Mistress of Evil (2019) - FilmBoy Κριτική: Maleficent: Η Δύναμη του Σκότους - Maleficent: Mistress of Evil (2019) - FilmBoy
  • Latest News

    Κριτική: Maleficent: Η Δύναμη του Σκότους - Maleficent: Mistress of Evil (2019)



    Η μανιέρα της live-action/cgi αναβίωσης διάσημων animated ταινιών της, εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια έχει προσφέρει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία της Disney, όμως η εταιρία αδυνατεί να κρατήσει σε υψηλά επίπεδα και τη ποιότητα των ταινιών αυτών.

    Το πρώτο Maleficent ήρθε το 2014 και δυστυχώς ήταν πολύ πολύ μέτριο, όμως εκμεταλλευόμενο τη γνωστή ιστορία της Ωραίας Κοιμωμένης και τη παρουσία της Angelina Jolie σε έναν ρόλο antihero, τα ταμεία έσπασαν και παρότι ο τζίρος δεν έφτασε στα επίπεδα της Αλίκης, τα σχεδόν 760 εκατομμύρια δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο.
    Μπορεί το σενάριο να μην ήταν κάτι αξιόλογο, όμως είχε την ιδιαιτερότητα να είναι απλά εμπνευσμένο από το γνωστό παραμύθι, πλέκοντας γύρω του έναν ολόκληρο κόσμο φαντασίας, ο οποίος θα μπορούσε άνετα να ξαναχρησιμοποιηθεί, και με την Jolie να δίνει το ok και φυσικά να δέχεται και ένα παχυλό τσεκ, το sequel με τον ανέμπνευστο τίτλο Maleficent: Mistress of Evil έφτασε.

    Μετά τη παταγώδη αποτυχία του Alice Through the Looking Glass, το Mistress of Evil έμοιαζε με μια περίπτωση lesson not learned για την Disney, αφού βασισμένη μονάχα στην εμπορική επιτυχία μιας μέτριας ταινίας, έβαλε μπρος ένα sequel που εκ πρώτης όψεως έμοιαζε το ίδιο και χειρότερο. 
    Κοίτα να δεις όμως που μας διέψευσε!

    Η ταινία μας πάει περίπου πέντε χρόνια μετά το τέλος της πρώτης, με τη Βασίλισσα πια Aurora να δέχεται πρόταση γάμου από τον πρίγκιπα Phillip. 
    Αυτός ο γάμος δε θα ενώσει μόνο τους δύο ερωτευμένους νέους αλλά και τα δύο τους βασίλεια εξασφαλίζοντας μακροχρόνια ειρήνη. 
    Παρότι ο πατέρας του Philip είναι ενθουσιασμένος με αυτό το γάμο, η μητέρα του, βασίλισσα Ingrith έχει τις αντιρρήσεις της, όχι για τη νύφη αλλά για τη… πεθερά, με τη πρώτη οικογενειακή συνάντηση των συμπεθέρων να καταλήγει στα τραγωδία μετά από ένα ξέσπασμα της Maleficent. 

    Η Aurora παίρνει το μέρος της Ingrith με την νονά της να αποχωρεί εξοργισμένη και κυνηγημένη. 
    Η νεαρή κοπέλα όμως όσο ετοιμάζεται για το γάμο καταλαβαίνει πως η Βασίλισσα δεν είναι τόσο αθώα όσο δείχνει… 
    Παράλληλα, η Maleficent βρίσκει καταφύγιο δίπλα σε πλάσματα της φυλής της που δεν ήξερε καν πως υπάρχουν, μαθαίνοντας πράγματα για το παρελθόν αλλά και το μέλλον της.


    Σε μια της συνέντευξη, η Angelina Jolie είναι δηλώσει πως το σενάριο της νέας ταινίας είναι “πολύ δυνατό”, όμως μάλλον κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία. 
    Έλα όμως που η Linda Woolverton που επιστρέφει, με τη βοήθεια των Noah Harpster & Micah Fitzerman-Blue (A Beautiful Day in the Neighborhood) κατάφεραν και βρήκαν τη συνταγή ώστε να κρατήσουν στο έπακρο το ύφος ενός παραμυθιού αλλά παράλληλα να το αναπτύξουν σωστά προς όλες τις κατευθύνσεις. 

    Να μην υπερβάλω, δεν έχουμε τίποτα συνταρακτικό με το Maleficent: Mistress of Evil να παραμένει μια άκρως προβλέψιμη παιδική ταινία με όλα τα κλισέ ενός παραμυθιού, όμως αντίθετα με τον προκάτοχο, αυτή τη φορά η ιστορία έχει περισσότερη κινηματογραφικότητα με περισσότερα μέτωπα τα οποία αναπτύσσονται παράλληλα και σταδιακά συγκλίνουν.

    Αρκετά καλύτερη είναι και η σκηνοθεσία του πιο έμπειρου Joachim Rønning (Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales) που για πρώτη φορά χωρίς το έτερον του ήμισυ Espen Sandberg, ξέρει πολύ καλύτερα από τον Robert Stromberg πως να κρατάει το ρυθμό αλλά και πως να σκηνοθετεί τη δράση, με τη ταινία να έχει προς το φινάλε μια αναλογικά μεγάλη σκηνή μάχης. 
    Ένα παράπονο που έχω εδώ είναι με τους φωτισμούς, με τη ταινία να έχει πολλές νυχτερινές σκηνές οι οποίες είναι θεοσκότεινες, θυμίζοντάς μας το The Long Night του GoT, πρόβλημα που υπήρχε και στο Dead Men Tell No Tales.

    Σε μια τέτοια ταινία δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να μιλάμε για ερμηνείες, με τη τριπλέτα των πρωταγωνιστριών Angelina Jolie (By the Sea), Michelle Pfeiffer (Avengers: Endgame) και Elle Fanning (A Rainy Day in New York) να είναι ικανοποιητικότατη, με μοναδική παραφωνία τον Harris Dickinson (The Darkest Minds) που αντικατέστησε τον Brenton Thwaites στο ρόλο του Philip και είναι μάλλον κρύος.

    Το Maleficent: Mistress of Evil κάνει την έκπληξη και είναι ξεκάθαρα ανώτερο της πρώτης ταινίας, κάτι που μπορεί να μη τη βάζει σε κάποια λίστα με top αλλά σίγουρα θα περάσετε μια χαρά αν σας τραβολογήσει η ανιψούλα σας!

    Στους κινηματογράφους από 17 Οκτωβρίου.

    Αλέξανδρος Κυριαζής

    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: Κριτική: Maleficent: Η Δύναμη του Σκότους - Maleficent: Mistress of Evil (2019) Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top