Πολλές φορές οι ταινίες δεν ξεπερνούν το στάδιο της παραγωγής.
Αρκετές φορές μάλιστα, κάποιες ταινίες, ενώ ανακοινώθηκαν επίσημα, δεν διαμορφώθηκαν μέχρι την τελική τους μορφή.
Άλλες φορές ξεκινούν τα γυρίσματα και άλλες, διακόπτονται εσπευσμένα, για οικονομικούς κυρίως λόγους.
Αυτό δεν αποτελεί καινούρια είδηση, μιας που συνεχώς διαβάζουμε για νέα project, που αν και έχουν γνωστοποιηθεί τα ονόματα των συμμετεχόντων, τελικά δεν ευδοκιμούν.
Παρακάτω παρουσιάζονται ταινίες που ...παραλίγο να γίνουν, αλλά για διάφορους λόγους δεν ολοκληρώθηκαν και τελικά δεν έφτασαν μέχρι τις κινηματογραφικές αίθουσες.
Σε περίπτωση που τα κατάφερναν όμως, σίγουρα θα αποτελούσαν σημαντικές ταινίες, κρίνοντας κανείς από τα ηχηρά ονόματα που εξαρχής είχαν συσχετιστεί με τα project.
Ακολουθούν λοιπόν, 10+1 ταινίες που δεν έγιναν ποτέ.
Kaleidoscope από τον Alfred Hitchcock
Αποτελεί έναν από τους καλύτερους σκηνοθέτες που ο κινηματογράφος έχει γνωρίσει.
Κι όμως δεν ήταν πάντα εύκολο για τον μεγάλο Alfred Hitchcock να βγάλει μια ταινία στο cinema.
Μετά το Hitchcock του 2012, όλοι πλέον μάθαμε το πόσο ταλαιπωρήθηκε ο ίδιος για να κυκλοφορήσει το Psycho στις αίθουσες.
Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος είχε πολλά ανολοκλήρωτα project, αλλά το πιο σημαντικό από αυτά, μάλλον ήταν το Kaleidoscope.
Πρωτοποριακό και έντονα προκλητικό σαν ιδέα για την τότε εποχή, συνάντησε μόνο εμπόδια, με αποτέλεσμα το να μην περάσει καν στο στάδιο παραγωγής.
Ερχόμενος με φόρα, μετά τα αριστουργηματικά ψυχολογικά θρίλερ Psycho (1960), The Birds (1963), Marie (1964) και έχοντας εντρυφήσει περισσότερο στο horror element σε σύγκριση με τα επίσης αριστουργηματικά suspense thrillers που έκανε τις προηγούμενες δεκαετίες, ο Hitchcock έκανε ακόμα ένα βήμα παραπέρα.
Το 1964 ήταν η πρώτη φορά που προσπάθησε να πραγματοποιήσει το καινούριο όραμά του, την ταινία τρόμου Kaleidoscope, στην οποία ο κύριος πρωταγωνιστής θα ήταν ένας νεκρόφιλος serial killer στην Νέα Υόρκη.
Η οπτική του Hitchcock ήταν να τον παρουσιάσει σαν hero, έτσι ώστε οι θεατές να μπορέσουν ως ένα βαθμό να ταυτιστούν μαζί του.
Η ταινία θα αποτελούσε κατά κάποιο τρόπο το prequel του Shadow of Doubt (1943), στο οποίο ο τότε Θείος Charlie, κατά κόσμον γνωστός και ως Merry Widow Murderer, ξελόγιαζε, έκλεβε και στο τέλος δολοφονούσε πλούσιες χήρες.
Στο Kaleidoscope, η ιστορία θέλει τον πρωταγωνιστή να προσελκύει όμορφες νεαρές γυναίκες και να τις οδηγεί εν τέλει στον θάνατο, μέχρι η αστυνομία της Νέας Υόρκης. να τον παγιδεύσει, στέλνοντας μια αστυνομικίνα να παραστήσει ένα από τα υποψήφια θύματά του.
Ο Hitchcock τότε είχε συμπεριλάβει όχι έναν, αλλά τρεις θεαματικούς φόνους που θα διαδραματιζόντουσαν κατά την εξέλιξη της ιστορίας.
Αυτό το πορτρέτο του serial killer, το εμπνεύστηκε από τον φονιά της εποχής, Neville Heath ή αλλιώς The Lady Killer, ο οποίος είχε αφαιρέσει την ζωή δύο γυναικών και εκτελέστηκε το 1946.
Έχοντας έτοιμα την κεντρική ιδέα και βασικά σημεία της πλοκής, ο θρυλικός σκηνοθέτης προσέγγισε διάφορους σεναριογράφους για να ολοκληρώσουν το νέο του έργο.
Με έντονα ενισχυμένα τα στοιχεία του σεξ και της βίας (όπως είχε κάνει και στο Psycho), κανένα studio δεν ήθελε να χρηματοδοτήσει και να κυκλοφορήσει το καινούριο τόλμημα του σκηνοθέτη.
Εκείνος διαβεβαίωνε ότι μπορούσε να ολοκληρώσει τα γυρίσματα με λιγότερο από ένα εκατομμύριο budget και με εντελώς άγνωστους ηθοποιούς στο cast, έτσι ώστε να μην στοιχήσει το κάτι παραπάνω.
Αν και πολλοί ήταν οι τότε αστέρες που ενδιαφερόντουσαν για το πρωταγωνιστικό ρόλο, ανάμεσά τους οι David Hamings, Robert Redford και Michael Caine.
Κανένας παραγωγός όμως δεν συμμερίστηκε τον ενθουσιασμό του, με αποτέλεσμα ο Hitchcock να εγκαταλείπει τις προσπάθειες κάπου μέσα στο 1967.
Ορισμένα στοιχεία της τότε ιδέας του, χρησιμοποίησε όμως, μερικά χρόνια αργότερο στο Frenzy (1971).
Με έδρα το Λονδίνο, ένας κατά συρροή δολοφόνος, βιάζει και στην συνέχεια στραγγαλίζει τα θύματά του.
Εδώ όμως πρωταγωνιστής είναι ένας άνδρας που ενώ υπάρχουν στοιχεία ενοχής που στρέφονται στο πρόσωπό του, εκείνος πασχίζει να αποδείξει την αθωότητά του, εντοπίζοντας τον αληθινό δράστη.
Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για το αρχικό όραμα του σκηνοθέτη.
Napoleon από τον Stanley Kubrick
Ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του προηγούμενου αιώνα.
Από τους λίγους σκηνοθέτες που στο βιογραφικό δεν έχει ούτε ένα μέτριο film.
Με ιστορικές ταινίες στο ενεργητικό του, Spartacus (1960), Lolita (1962), Dr. Strangelove (1964), A Clockwork Orange (1971), ο Kubrick πάντα έψαχνε κάτι που θα τον παρακινήσει να κάνει κάτι διαφορετικό.
Έχοντας ολοκληρώσει το αριστουργηματικό 2001: A Space Odyssey (1968), ο θρυλικός σκηνοθέτης ήθελε να δημιουργήσει ένα ιστορικό έπος που θα αφορά την ζωή και τον βίο του Γάλλου στρατηγού και αυτοκράτορα Ναπολέων.
Θα παρουσίαζε τα γεγονότα της ζωής του μεγάλου ηγέτη, από την γέννηση, μέχρι τον θάνατό του, τις τεράστιες εκστρατείες και τον μεγάλο αναβρασμό που επικρατούσε.
Ο Kubrick επί δύο χρόνια συγκέντρωνε στοιχεία για την ηγετική μορφή, εμπλουτίζοντας σταδιακά περισσότερο το σενάριο που είχε γράψει εκείνος από το 1961.
Στη συνέχεια η εκτενής έρευνα είχε ολοκληρωθεί, οι τοποθεσίες για τις σκηνές μάχης είχαν επιλεχθεί, τα κουστούμια ήταν ήδη έτοιμα και ένα λαμπερό cast ήταν σε επιφυλακή για την έναρξη των γυρισμάτων.
Τον πολυπόθητο πρωταγωνιστικό ρόλο κρατούσε ο νεαρός τότε Jack Nicholson, ενώ είχαν προσεγγίσει και την Audrey Hepburn για να συμμετέχει στην ταινία, αν και εκείνη τελικά απέρριψε τον ρόλο.
Επειδή όμως η ταινία κόστιζε πάρα πολλά, η MGM έβαλε τέλος στην παραγωγή της, πριν καν ξεκινήσουν τα γυρίσματα.
Η εισπρακτική αποτυχία του κινηματογραφικού έπους Waterloo που επικεντρώνεται στην ιστορική μάχη και στην φυσιογνωμία του Ναπολέοντα και κυκλοφόρησε εκείνη την περίοδο, αποτέλεσε την αφορμή για την οριστική διακοπή της παραγωγής.
Η ταινία αποτέλεσε εμμονή του σκηνοθέτη μέχρι και το τέλος της ζωής του το 1999.
Υπήρξε μέχρι και η σκέψη το να μεταφερθεί σαν μίνι σειρά στην τηλεόραση, λόγω του μεγάλου όγκου του υλικού που είχε συγκεντρωθεί.
Η τηλεόραση όμως εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε να διαθέσει τον τεράστιο προϋπολογισμό που απαιτείτο για την πραγματοποίηση του film.
Ο Steven Spielberg έχοντας συνεργαστεί με τον Kubrick στο Α.Ι. Τεχνητή Νοημοσύνη, ανακοίνωσε πριν κάποια χρόνια ότι το αρχικό σενάριο της ταινίας θα αποτελέσει την βάση για μια τηλεοπτική μεταφορά.
Σε αυτό θα βοηθούσε και το βιβλίο που είχε εκδοθεί το 2011 με τίτλο Stanley Kubrick’s Napoleon: The Greatest Movie Never Made που περιελάμβανε σκηνές από το σενάριο, φωτογραφίες και λεπτομέρειες της ανολοκλήρωτης δουλειάς του μεγάλου σκηνοθέτη που προμήνυαν ένα επικό αριστούργημα.
Το σενάριο βέβαια δεν μπορεί να μας προϊδεάζει απόλυτα για το αποτέλεσμα, αφού ο Kubrick άλλαζε πολλές φορές το σενάριο στις ταινίες του, την τελευταία στιγμή.
Το The Shining (1980) ξαναγράφτηκε άλλωστε εξολοκλήρου κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, διαδικασία που γινόταν σχεδόν επί καθημερινής βάσεως.
Γνωστός για την τελειομανία του και την προσοχή στην λεπτομέρεια, ο σπουδαίος δημιουργός θα παρουσίαζε σίγουρα κάτι το αξιοθαύμαστο.
Το Napoleon αποτελεί πιθανότατα την πιο γνωστή ταινία που δεν έγινε ποτέ.
Megalopolis από τον Francis Ford Coppola
Το όνειρο του Francis Ford Coppola που σίγουρα αποτέλεσε την μεγαλύτερη κινηματογραφική φιλοδοξία του.
Ο Coppola φλέρταρε με την ιδέα της δημιουργίας αυτής της ταινίας εδώ και πολύ καιρό.
Πολύ μιλούν για ένα ανολοκλήρωτο εν δυνάμει αριστούργημα, το οποίο ο σπουδαίος σκηνοθέτης προσπαθούσε να πραγματοποιήσει από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Τρεις δεκαετίες μετά, φαίνεται ότι και ο ίδιος πια, έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες δημιουργίας του, καθώς πλέον έχει στραφεί στην σκηνοθεσία ταινιών πολύ μικρότερου υπολογισμού.
Με την κυκλοφορία των low-budget Youth Without Youth, Tetro και Twixt, ο Coppola δείχνει να έχει πλέον διαφορετικό κινηματογραφικό προσανατολισμό.
Δεν ξεχνάμε βέβαια ότι εκείνος έχει σκηνοθετήσει κάποιες από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου (η τριλογία του The Godfather, The Conversation, και φυσικά το Apocalypse Now) και συγκαταλέγεται δικαίως ανάμεσα στους σημαντικότερους σκηνοθέτες του 21ου αιώνα.
Η καλύτερη κινηματογραφική δουλειά του, ενδεχομένως να μπορούσε να αποτελέσει το Megalopolis, κάτι το οποίο δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ.
Η υπόθεση αφορούσε την ανοικοδόμηση μιας Νέα Υόρκης του μέλλοντος, ύστερα από ένα καταστροφικό περιστατικό.
Έτσι δημιουργείται μια οικονομική και πολιτιστική αυτοκρατορία με φόντο ένα φουτουριστικό περιβάλλον.
Με ένα καλογραμμένο σενάριο που ξεπερνά τις 200 σελίδες, ο Coppola προσπάθησε να φέρει εις πέρας την κινηματογραφική αποτύπωση του οράματός του, αλλά εξαιτίας οικονομικών δυσχερειών αναγκάστηκε να σταματήσει, καθώς το υπέρμετρα υψηλό budget δεν μπόρεσε να συγκεντρωθεί.
Μετά την εμπειρία ορισμένων από τα πιο ιστορικά epic movies και έχοντας συγκεντρώσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό από τις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες του 1990, Bram Stoker’s Dracula, Jack και The Rainmaker, ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης ξεκίνησε και πάλι την παραγωγή του φιλόδοξου film.
Αυτήν την φορά τίποτα δεν φαίνεται ότι θα μπορούσε να πάει στραβά.
Μέσα στο 2000 ο ίδιος είχε γυρίσει και ένα δεύτερο footage διάρκειας 30 ωρών για το film, θέλοντας να δημιουργήσει την καινούρια ουτοπική Νέα Υόρκη του Megalopolis.
Τα γεγονότα όμως της 9/11 του 2001, έδωσαν παράλληλα την χαριστική βολή για το film.
Κανείς δεν θα ήθελε να δει την καταστροφή της Νέας Υόρκης και κατά συνέπεια όλες τις επιπλοκές που αυτό θα έφερνε.
Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι προσπάθησε, αλλά εκείνη την περίοδο απαγορευόταν η δημιουργία του οτιδήποτε θα έφερνε την θύμηση του τραγικού γεγονότος.
Σκηνές δε, από ταινίες εκείνης της περιόδου που έδειχναν τους Δίδυμους Πύργους, αναγκαστικά ξαναγυρίστηκαν.
Όσον αφορά το cast, πολλοί ήταν οι ηθοποιοί που κατά καιρούς προσεγγίστηκαν, ανάμεσά τους οι Robert De Niro, Paul Newman, Kevin Spacey, Russell Crowe και Nicolas Cage.
Κρίνοντας κανείς την αφοσίωσή του στον ανεξάρτητο κινηματογράφο, ο Coppola έχει αφήσει οριστικά πίσω του τις μεγάλες παραγωγές και έχοντας περάσει πλέον την έβδομη δεκαετία της ζωής του, φαίνεται ότι πλέον δεν έχει ενδιαφέρον στο να φέρει το Megalopolis στις κινηματογραφικές αίθουσες.
The Fountainhead από τον Michael Cimino
Ο Michael Cimino έχει μια πληθώρα από ανολοκλήρωτα film.
Με πάνω από 20 διαφορετικές ιδέες για δημιουργία, το The Fountaihead είναι αυτό που ξεχωρίζει ανάμεσά τους ως το πλέον αδικημένο.
Ο σκηνοθέτης του The Dear Hunter, προσπάθησε πολύ να δώσει ζωή στην ιστορία του βιβλίου της Ayan Rand, αλλά δεν τα κατάφερε.
Ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο ιδεαλιστής αρχιτέκτονας Howard Roark που προτιμάει τον αγώνα για την επιβίωση από το να προδώσει τα καλλιτεχνικά πιστεύω και το προσωπικό του όραμα.
Η πλοκή ακολουθεί την ζωή του ασυμβίβαστου αρχιτέκτονα που θα προσπαθήσει να πετύχει με την αξία του, χωρίς να θυσιάσει τα ιδεώδη του.
Ο Cimino ήθελε για ακόμη μία φορά πρωταγωνιστή στην ταινία του τον Clint Eastwood, αλλά ο ρόλος κατέληξε στον Kris Kristofferson, με τον οποίο επίσης είχε συνεργαστεί προηγουμένως στο Heaven’s Gate (1980).
Την συγγραφή του σεναρίου την είχε ολοκληρώσει ο ίδιος, λίγο μετά το σκηνοθετικό του ντεμπούτο Thunderbolt and Lightfoot (1974), με τους Clint Eastwood και Jeff Bridges.
Τα σχέδια του Cimino δεν πραγματοποιήθηκαν, αφού δεν μπορούσε να βρει χρηματοδότη για την ταινία του και έτσι το όλο εγχείρημα έληξε άδοξα.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αποτελούσε έναν από τους πιο πολλά υποσχόμενους σκηνοθέτες.
Σήμερα με μια κινηματογραφική απουσία που μετρά πάνω από 15 χρόνια, ο Michael Cimino φαίνεται ότι έχει αποσυρθεί οριστικά.
Δεν πειράζει όμως, μιας που μας έχει δώσει μια από τις καλύτερες ταινίες των 70s και αναφέρομαι φυσικά στον Ελαφοκυνηγό (1978).
Dune από τον Alejandro Jodorowsky
Το είδος της επιστημονικής φαντασίας έχει υποστεί ακόμα ένα πλήγμα.
Πρόκειται για την ανολοκλήρωτη εκδοχή της επικής διαστημικής περιπέτειας του γνωστού comic-book του Frank Herbert με τίτλο Dune και με την σκηνοθετική ματιά του Alejandro Jodorowsky.
Ο σκηνοθέτης των cult classics ταινιών, Santa Sangre (1989), El Topo (1970) και The Holly Mountain (1973), οραματιζόταν μια ανεξάρτητη παραγωγή που θα εκθείαζε το σύμπαν του Dune.
Με ένα budget μόλις $9 εκατομμυρίων, ο Jodorowsky συγκέντρωσε ένα dream team για την δημιουργία αυτού του φιλόδοξου film.
Το soundtrack θα ήταν με την υπογραφή των Pink Floyd, ενώ το σενάριο δημιούργησε ο Dan O’Bannon και την θέση του production designer ανέλαβε ο H.R.Ginger.
Οι δύο τελευταίοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την δημιουργία των ταινιών Alien.
To cast περιελάμβανε επίσης σημαντικά ονόματα συμπεριλαμβανομένων των Orson Welles, David Carradine, Charlotte Rampling μια cameo εμφάνιση του Mick Jagger και ακόμα και τον ζωγράφο Salvador Dali στο ρόλο του αυτοκράτορα του διαστήματος.
Για τον πασίγνωστο ζωγράφο μάλιστα, φημολογείται ότι ο Jodorowsky του πρόσφερε $1 εκατομμύριο, για να συμμετάσχει στην ταινία.
Η οut of the box σκέψη του σκηνοθέτη, σε συνδυασμό με τις ασυνήθιστες τακτικές του, προμήνυε ότι σίγουρα θα παρουσίαζε κάτι το οποίο δεν είχαμε ξαναδεί.
Το όλο εγχείρημα ναυάγησε, με κυριότερες αιτίες να αποτελούν τα χρηματικά έξοδα που συνεχώς προέκυπταν και την εκκεντρικότητα του σκηνοθέτη που ενδεχομένως αυτή τη φορά να λειτούργησε αρνητικά.
Ο πήχης είχε τεθεί σίγουρα πολύ ψηλά και η απογοήτευση όλων όταν έμαθαν την απότομη διακοπή του Dune, ήταν ακόμη μεγαλύτερη.
Φέτος κυκλοφόρησε ένα 88λεπτο ντοκιμαντέρ με τίτλο Jodorowsky’s Dune, σχετικά με την διαδικασία παραγωγής της ταινίας, που περιέγραφε αυτή την φιλόδοξη προσπάθεια που δυστυχώς δεν ευδοκίμησε.
Αντί αυτού του μεγαλεπήβολου project, το κοινό παρακολούθησε την εκδοχή του David Lynch το 1984, με τους Kyle Maclachlan και Virginia Madsen.
Το film του Lynch έλαβε μέτριας αποδοχής από τους κριτικούς και θεωρήθηκε εισπρακτική αποτυχία.
Ghostbusters 3 από τον Ivan Reitman
Φήμες για την δημιουργία τρίτης ταινίας υπήρχαν εδώ και πολύ καιρό, από την κυκλοφορία κιόλας του sequel Ghostbusters 2 το 1989.
Τα τελευταία χρόνια η φημολογία ήταν όλο και περισσότερο έντονη, με μέλη του cast να επιβεβαιώνουν την έλευση του εδώ και δεκαετίες καθυστερημένου τρίτου μέρους.
Τον Ιανουάριο του 2010, ανακοινώθηκε ότι ο σκηνοθέτης των δύο πρώτων ταινιών, Ivan Reitman, θα σκηνοθετούσε με μεγάλη ευχαρίστηση το τρίτο και κατά πάσα πιθανότητα τελευταίο μέρος των Ghostbusters.
Οι συνεχείς προσπάθειες του ηθοποιού και σεναριογράφου Dan Aykroyd, φαίνονταν ότι τελικά απόφεραν καρπούς.
Η παραγωγή είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει μέσα στο 2012 και το σενάριο των Gene Stupnitsky και Lee Eisenberg (Bad Teacher) ήταν ήδη έτοιμο.
Η ιστορία θα συναντούσε τους μεγαλωμένους πια κυνηγούς φαντασμάτων σε μια Νέα Υόρκη όπου θα γινόταν της κολάσεως.
Σε αυτή την εκδοχή, παρουσιάζεται το πρωταγωνιστικό τρίο των Peter (Bill Murray), Raymond (Dan Aykroyd) και Egon (Harold Ramis), να αντιμετωπίζει προβλήματα… υγείας και να χρειάζεται την βοήθεια τριών νέων εξολοθρευτών.
Ανάμεσα στα ονόματα που θα πλαισίωναν το παλιό cast, ήταν και αυτό του Ben Stiller.
Το τρίτο μέρος αρχικά τιτλοφορήθηκε ως Ghostbusters: Hellbent και αργότερα μετονομάστηκε σε Ghostbusters III: Ghostbusters in Hell.
Προβλήματα στην παραγωγή και η έγκριση του Bill Murray που δεν ήρθε ποτέ, οδήγησαν το film για μία ακόμα φορά στην αναβολή.
Ο Murray διανύοντας την 6η δεκαετία της ζωής του, δεν φαίνεται πρόθυμος να επιστρέψει στο παρελθόν.
Την τελευταία δεκαετία άλλωστε έχει στραφεί σχεδόν αποκλειστικά σε δουλειές που απαιτούν το υποκριτικό του ταλέντο και μόνο.
Το reunion των εξολοθρευτών φαντασμάτων από ότι φαίνεται δεν θα πραγματοποιηθεί.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω το κατά πόσο θα ενδιέφερε μία ακόμα περιπέτεια των ηρώων, 30 σχεδόν χρόνια μετά την προβολή της πρώτης ταινίας.
Ίσως θα ήταν καλύτερο να αφήσουν τις guilty pleasure και απόλυτα cult ταινίες του ’80 σαν θύμηση των ατρόμητων χαρακτήρων.
Ούτως ή άλλως η επιτυχία τους δεν πρόκειται να ξεφτίσει any time soon.
Halo από τον Peter Jackson
Μετά την σαρωτική επιτυχία της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, ο Peter Jackson έγινε ένας από τους διασημότερους και πιο αναγνωρισμένους σκηνοθέτες παγκοσμίως.
Έχοντας ολοκληρώσει την αγαπημένη τριλογία, ο Jackson στράφηκε στην κινηματογραφική μεταφορά του video game HALO.
Όταν το 2005 ανακοινώθηκε ότι θα φέρει το επιτυχημένο sci-fi video game στο cinema, δημιουργήθηκαν αυτόματα μεγάλες προσδοκίες.
Με ένα budget $128 εκατομμυρίων, ο ικανότατος σκηνοθέτης ήταν έτοιμος να στραφεί στην επιστημονική φαντασία με αυτή την κινηματογραφική εκδοχή του γνωστού παιχνιδιού.
Μπορεί τα σχόλια να ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά, αλλά η πραγματικότητα δυστυχώς ήταν διαφορετική.
Το 2006 τα δύο μεγάλα studio που θα χρηματοδοτούσαν την μεγάλη παραγωγή, αποχώρησαν οριστικά από το project.
Η Twentieth Century Fox εξακολουθεί να έχει τα δικαιώματα από το 2007, και σίγουρα κάποια στιγμή στο μέλλον θα δούμε την σειρά των video game του Halo να περνά και στον κινηματογράφο.
Το σίγουρο όμως είναι ότι ο Peter Jackson πλέον δεν θα εμπλέκεται.
Προσωρινά βρίσκεται στο Hobbit σύμπαν του, παρουσιάζοντας την νέα τριλογία εθισμό.
Rendezvous with Rama από τον David Fincher
Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου επιστημονικής φαντασίας που εκδόθηκε το 1972.
Η ιστορία αφορά ένα μυστηριώδες εξωγήινο διαστημικό πλοίο με την ονομασία Rama, το οποίο έρχεται ολοταχώς προς την Γη με τον κίνδυνο σύγκρουσης.
Τότε μια επιλεγμένη ομάδα αστροναυτών θα επιχειρήσει να εξερευνήσει το υπερμεγέθες σκάφος.
Η ιστορία συμβολίζει τον αιώνιο αγώνα του ανθρώπου για να ερμηνεύσει το άγνωστο.
Στην αρχή του 2000, ο Morgan Freeman ήταν αυτός που δήλωσε έντονα την επιθυμία δημιουργίας αυτού του film.
Προτάθηκε μάλιστα να κάνει την παραγωγή και ο David Fincher ανέλαβε την σκηνοθεσία το 2001.
Η πρώτη συνεργασία αυτών των δύο, είχε γίνει μερικά χρόνια νωρίτερα με το αριστουργηματικό Seven (1995).
Η παραγωγή όμως καθυστέρησε λόγω οικονομικών προβλημάτων, όπως συνήθως συμβαίνει.
Η εταιρεία παραγωγής του Freeman, Revelations Entertainment δήλωνε ένθερμα ότι προσεχώς το film θα προχώραγε στο επόμενο στάδιο, κάτι το οποίο όμως άργησε πάρα πολύ.
Το 2008 ο Fincher δήλωσε σε συνέντευξη ότι ακόμα είναι συνδεδεμένος με το project και ότι επιθυμεί να το σκηνοθετήσει, αλλά μιας που δεν υπάρχει καν σενάριο, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα γίνει.
Το 2010, ο Freeman εστίασε στο ίδιο πρόβλημα, καθώς δήλωσε ότι είναι πιο εύκολο το να συγκεντρωθούν τα χρήματα από το να βρεθεί ένα καλό σενάριο.
Το 2012 έδειχνε πεπεισμένος ότι η ταινία θα μπει στο στάδιο της παραγωγής, μόλις δημιουργηθεί ένα πραγματικά αξιοπρεπές σενάριο και υποστήριξε ότι το καλύτερο για την ταινία θα ήταν να γυριστεί απευθείας σε 3D, χρησιμοποιώντας παρόμοιες τεχνικές όπως αυτές του Avatar.
Fincher και Freeman λοιπόν, εξακολουθούν να το προσπαθούν, αλλά δεδομένου της πάνω από δεκαετία καθυστέρησης, η ταινία μάλλον φαντάζει απίθανο να οδηγηθεί κάποια στιγμή στην μεγάλη οθόνη.
Αν καταφέρει να γίνει ποτέ, σίγουρα θα πρόκειται για ένα από τα καλύτερα epic sci-fi movies of all time.
Howard Hughes Biopic από τον Christopher Nolan
Όταν ο Christopher Nolan είχε ολοκληρώσει τα γυρίσματα για το πολύ καλό θρίλερ μυστηρίου Insomnia (2002), αφοσιώθηκε στο επόμενο μεγάλο project του.
Έγραψε ένα σενάριο θέλοντας να γυρίσει μια βιογραφική ταινία για την πολυτάλαντη προσωπικότητα του Howard Hughes, έχοντας στο μυαλό του τον Jim Carrey για να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Nolan ολοκλήρωσε την συγγραφή του έργου του 2004 και είχε δηλώσει τότε με ενθουσιασμό ότι ήταν το καλύτερο σενάριο που έχει γράψει.
Ο Martin Scorsese όμως τον πρόλαβε στην γωνία, καθώς την ίδια περίοδο βρισκόταν στα γυρίσματα του δικού του biopic για την ζωή του Hughes.
Την ίδια χρονιά τότε προβλήθηκε και στις κινηματογραφικές αίθουσες, αποσπώντας θετικές κριτικές και κερδίζοντας μάλιστα 5 Oscar από τις συνολικά 11 υποψηφιότητες που συγκέντρωσε.
Τότε ο Nolan παραιτήθηκε εντελώς από την ιδέα του δικού του ατιτλοφόρητου project και συνέχισε με άλλα σχέδια, τα οποία γνώρισαν τεράστια επιτυχία, όπως η τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη και το αριστουργηματικό Inception.
Σε πρόσφατη συνέντευξη του για το αν πρόκειται κάποια στιγμή στο μέλλον να προχωρήσει στην δημιουργία της ταινίας, απάντησε αρνητικά, αφήνοντάς μας με την απορία σχετικά για το τι θα μπορούσε να έχει παρουσιάσει.
Κρίνοντας από το επίπεδο του δημιουργού, σίγουρα θα ήταν κάτι το εξαιρετικό.
Όπως και να χει ο Nolan δεν βγαίνει χαμένος, κάτι που δεν μπορώ να πω για τον αγαπημένο Jim Carrey, ο οποίος έχασε μια μεγάλη ευκαιρία.
Δυστυχώς δεν του προτείνονται συχνά τέτοιοι ρόλοι και έχει τυποποιηθεί σε κωμικούς ρόλους, στους οποίους όμως φυσικά και διαπρέπει.
Πιστεύω πάντως ότι θα ήταν καταπληκτικός στο ρόλο της παράξενης προσωπικότητας του Howard Hughes και θεωρώ ότι θα ήταν πολύ καλύτερος από τον υπερεκτιμημένο Leonardo DiCaprio.
Ίσως μάλιστα κατάφερνε να αποκτήσει και την αναγνώριση από τα μέλη της Ακαδημίας, που τον έχουν αδικαιολόγητα επανειλημμένως αγνοήσει.
Τουλάχιστον άξιζε μια υποψηφιότητα στα Oscar για το Truman Show (1998) όπως και για το Eternal Sunshine of a Spotless Mind (2004).
The Danish Girl από τον Lasse Hallstrom
Αρχικά η ταινία ανακοινώθηκε το 2009 και στο τιμόνι του σκηνοθέτη βρισκόταν ο Σουηδός Tomas Alfredson, που είχε γίνει γνωστός με το horror film, Let The Right one In του 2008.
Εκείνος όμως προτίμησε το αγγλόφωνο σκηνοθετικό του ντεμπούτο να γίνει με το θρίλερ μυστηρίου Tinker Tailor Soldier Spy (2011).
Τα ηνία τότε ανέλαβε ένας άλλος Σουηδός σκηνοθέτης ο Lasse Hallstrom.
Η ιστορία αφορά την πρώτο άτομο που έκανε αλλαγή φύλου στις αρχές της δεκαετίας του 1930.
Γεννημένος ως Einar Wogener έζησε το περισσότερο μέρος του ζωής του σαν άνδρας και μάλιστα ήταν παντρεμένος με την ζωγράφο Gerda Gottlieb.
Όντας καλλιτεχνικό ζευγάρι, μιας που και εκείνος ήταν ζωγράφος, η ζωή στην Κοπεγχάγη έμοιαζε ιδιαίτερα περιοριστική, με αποτέλεσμα το ζεύγος να εγκατασταθεί μόνιμα στο Παρίσι.
Εκεί ο Einar αποτέλεσε το γυναίκειο μοντέλο για της δημιουργίες της Gerda, η οποία ώθησε τον σύζυγο της να αποδεχτεί την γυναικεία φύση του.
Έτσι αυτός άλλαξε το όνομά του σε Lili Elbe και τότε πραγματοποιήθηκε η πρώτη εγχείρηση αλλαγής φύλου το 1931, αλλά ο ίδιος πέθανε 3 μήνες μετά το 5ο και τελευταίο χειρουργείο, ύστερα από επιπλοκές που παρουσιάστηκαν.
Αυτή η αληθινή ιστορία ενέπνευσε την δημιουργία του βιβλίου The Danish Girl που εκδόθηκε το 2000 και που τα δικαιώματα έχει αναλάβει η εταιρεία παραγωγής Blossom Films, την οποία έχει ιδρύσει η Nicole Kidman.
Εκείνη θέλησε υποδυθεί την εμβληματική μορφή του Einar και αρχικά είχε προσεγγίσει την Charlize Theron για τον ρόλο της συζύγου, η οποία όμως αρνήθηκε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και στην συνέχεια ο ρόλος πήγε στην Gwyneth Paltrow, η οποία ναι μεν συμφώνησε, αλλά αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω φορτωμένου προγράμματος επίσης.
Τα ονόματα των Uma Thurman και Marion Cotillard είχαν επίσης ακουστεί για τον ρόλο.
Ο ρόλος της Gerda, εν τέλει κατέληξε στην Rachel Weisz και τα γυρίσματα είχαν οριστεί για τον Ιούλιο του 2011, οι αλλαγές όμως στο cast, επέφεραν μία ακόμα καθυστέρηση.
Ο Hallstrom διένυε τότε μια πολύ παραγωγική χρονιά, καθώς είχε μόλις ολοκληρώσει τα Dear John και Salmon Fishing in the Yemen.
Στην συνέχεια τα γυρίσματα είχαν προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβρη του 2011, αλλά με την αποχώρηση του σκηνοθέτη Lasse Hallstrom και της συμπρωταγωνίστριας Rachel Weisz, σταμάτησαν πριν καν αρχίσουν.
Ο Hallstrom επικεντρώθηκε σε άλλα project, το σουηδικό, Ο Υπνωτιστής, σκηνοθετώντας την σύζυγό του, Lena Olin και πιο πρόσφατα το Safe Heaven.
Η ταινία θα επισφράγιζε την επιστροφή της Kidman σε απαιτητικούς δραματικούς ρόλους, έναν χρόνο μετά την ώριμη ερμηνεία της στο Rabbit Hole.
Αντί αυτού του πολλά υποσχόμενου project, η Kidman συμμετείχε στην περιπέτεια Tresspass και στην κωμωδία Just Go With It, που δυστυχώς ήταν και τα δύο ατυχείς επιλογές.
Η ίδια δείχνει πάντως να επιμένει στην δημιουργία του The Danish Girl, αλλά τα προβλήματα με το casting και διάφορα οικονομικά θέματα που προέκυψαν, φαίνεται να έχουν ωθήσει στην οριστική αναβολή της ταινίας
Red Sonja από τον Robert Rodriguez
Στο Comic-Con festival του 2008, ανακοινώθηκε το καινούριο project του Robert Rodriguez.
Ο διάσημος σκηνοθέτης και η εταιρεία παραγωγής του, Troublemaker Studios ανέλαβαν το comic-based, Red Sonja που θα αποτελούσε ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του 1985.
Ο Rodriguez όπως και σε κάθε ταινία του είχε δημοσιεύσει κάποια promo posters πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα του film, που είχαν δρομολογηθεί σε προσεχές διάστημα και η ταινία υποτίθεται ότι θα κυκλοφορούσε μέσα στο 2009.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της κοκκινομάλλας πολεμίστριας με την αδαμιαία περιβολή, δόθηκε στην τότε μούσα του Rodriguez, Rose McGowan.
Μπορεί να μην αποτελούσε την πιο εμφανή επιλογή για το ρόλο, αλλά στις εικόνες που είχαν δημοσιευθεί έδειχνε να ταιριάζει απόλυτα.
Η ηθοποιός είχε αλλάξει το χρώμα των μαλλιών της για τις ανάγκες του ρόλου και για αρκετούς μήνες έκανε 3ωρη καθημερινή εκπαίδευση, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στα δύσκολα stunts που απαιτούσαν ορισμένες σκηνές της ταινίας.
Βάσει του υλικού που είχε διαρρεύσει, επρόκειτο να ήταν μια αρκετά dark εκδοχή, με κινηματογραφικό στυλ που θύμιζε Sin City.
Ο Rodriquez έφυγε γρήγορα από την καρέκλα του σκηνοθέτη επειδή αφοσιώθηκε στην δημιουργία του Machete και της τέταρτης συνέχειας του Spy Kids και τότε ανέλαβε ο φίλος και πρώην συνεργάτης του, Douglas Aarniokoski.
Παρά τις διαβεβαιώσεις του Rodriguez ότι τα γυρίσματα θα αρχίσουν μέσα στο 2010, οι καθυστερήσεις συνέχισαν.
Εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, η ταινία δεν έμπαινε στην διαδικασία των γυρισμάτων, παρά το ήδη έτοιμο σενάριο του David N.White (Henry’s Crime).
Την παραγωγή τότε, ανάλαβε η εταιρεία Nu Image, η οποία όμως ήθελε να κυκλοφορήσει πρώτα κάποια άλλα project, πριν προχωρήσει στην παραγωγή του Red Sonja.
Οι υπεύθυνοι ήθελαν πρώτα να δουν την εισπρακτική απήχηση του Conan the Barbarian.
Το γεγονός ότι η ταινία πάτωσε, αποτέλεσε σίγουρα άλλον έναν ανασταλτικό παράγοντα.
Η ταινία αποτελεί την δεύτερη ανολοκλήρωτη συνεργασία του Rodriguez και της McGowan, ύστερα από το ριμέικ του Barbarella (1968), το οποίο καλύτερα που δεν έγινε γιατί δεν νομίζω ότι θα ενδιέφερε κανέναν.
Στην σημερινή εποχή το όλο εγχείρημα θα ήταν εντελώς άτοπο.
Κάτι το οποίο, δεν μπορώ να ισχυριστώ για το Red Sonja.
Την σκηνοθεσία πλέον έχει αναλάβει ο Simon West και ο πρωταγωνιστικός γυναικείος ρόλος, παρόλο ότι είχε ακουστεί το όνομα της Megan Fox, φαίνεται ότι έχει καταλήξει στην Amber Heard, αν και δεν νομίζω ότι και με αυτό το καινούριο team θα υπάρξει ουσιαστικά κάποιο αποτέλεσμα.
Νάσος Κυριακίδης.
1.jpg)
