Το φθινόπωρο του 2017, λίγο πριν τη πρεμιέρα της στο φεστιβάλ του Toronto πήραμε μία πρώτη γεύση από τη νέα ταινία της Jessica Chastain, που τότε ερχόταν με φόρα μετά το πολύ καλό Miss Sloane, με το trailer να υπόσχεται μια ταινία που μπορούσε να στείλει την ηθοποιό μέχρι τα Όσκαρ, όμως οι εντυπώσεις από τη προβολή δεν επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες, με το Woman Walks Ahead να παίρνει πολύ μέτριες κριτικές, με αποτέλεσμα να μένει στο συρτάρι για σχεδόν ένα χρόνο και να καταλήγει απευθείας σε vod.
Σε κάποιες χώρες βρήκε κινηματογραφική διανομή, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, με την Odeon να προσπαθεί εδώ και δυο χρόνια να το ξεφορτωθεί, αναβάλλοντας αμέτρητες φορές την ημερομηνία πρεμιέρας του.
Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη του 1890.
Η Catherine Weldon (Jessica Chastain, X-Men: Dark Phoenix) είναι μια γυναίκα που πριν περίπου ένα χρόνο έμεινε χήρα.
Το τέλος του δυστυχισμένου γάμου της, της έδωσε την ευκαιρία να ζήσει για πρώτη φορά για τον εαυτό της, να κυνηγήσει το όνειρό της.
Έχοντας σπουδάσει ζωγράφος, εντυπωσιάστηκε από μια έκθεση έργων γύρω από τη ζωή των Ινδιάνων όμως συνειδητοποίησε ότι δεν υπάρχει κανένα πορτραίτο του Καθιστού Ταύρου, μεγάλου αρχηγού της φυλής των Sioux, και με άγνοια κινδύνου ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι για τη Βόρεια Ντακότα για να τον βρει και να τον ζωγραφίσει.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας δεν είναι ούτε η Catherine ούτε ο Καθιστός Ταύρος αλλά η ίδια η ταραγμένη εποχή, με τον μεγάλο πόλεμο των Sioux να έχει -τυπικά- τελειώσει αλλά τις πληγές και από τις δύο πλευρές να παραμένουν ορθάνοιχτες.
Το κράτος θέλει να περάσει μια νέα συμφωνία σύμφωνα με την οποία παίρνει μεγάλο μέρος των εκτάσεων των Ινδιάνων με πενιχρά ανταλλάγματα με σκοπό την οριστική ειρήνη.
Αυτό το “πολιτικό” κομμάτι της ταινίας είναι αυτό που έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως το σενάριο του Steven Knight (Serenity) το χρησιμοποιεί μονάχα ως σκηνικό, δίνοντάς μας ελάχιστες λεπτομέρειες για τις ίντριγκες γύρω από τη συμφωνία, και σα να μην έφτανε αυτό, παίρνει πολλές ελευθερίες αλλάζοντας τα φώτα της πραγματικής ιστορίας, κάτι που γίνεται εμφανές ακόμα και σε εμάς που δεν τη γνωρίζουμε, μιας και υπάρχουν πολλές στιγμές που χάνεται ο ρεαλισμός.
Δυστυχώς, το επίκεντρο του φιλμ, η ιστορία της Catherine δεν έχει κανένα ενδιαφέρον μιας και πολύ γρήγορα, η πεισματάρα και με σχεδόν ενοχλητική άγνοια κινδύνου ζωγράφος καταφέρνει να προσεγγίσει και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ινδιάνου αρχηγού, με έναν ανύπαρκτο ερωτισμό να είναι το μόνο στοιχείο που προσπαθεί να δώσει λίγο γεύση σε μια ιστορία αφόρητα αδιάφορη και πρακτικά στατική.
Όσο για τη σκηνοθεσία, η Susanna White (Our Kind of Traitor) δυστυχώς αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πως δεν είναι έτοιμη για το πέρασμά από μια αξιόλογη τηλεοπτική καριέρα στη μεγάλη οθόνη, με τη ταινία να μην έχει καθόλου ρυθμό, να έχει πολύ κακό μοντάζ και απογοητευτική φωτογραφία και ούτε να μπορεί να διαχειριστεί το ούτως ή άλλως προβληματικό σενάριο.
Η Jessica Chastain στο πρωταγωνιστικό ρόλο είναι όπως πάντα πολύ καλή, χωρίς να έχει την ευκαιρία να κάνει το κάτι παραπάνω, ενώ το ίδιο καλός ήταν και ο Sam Rockwell (Vice) που έκλεψε τη παράσταση, παρότι είχε έναν ρόλο που πάνω-κάτω έχει υποδυθεί αρκετές φορές.
Μουντός και αδιάφορος ο Michael Greyeyes (Jimmy P) ως Sitting Bull, δε μπορούσε να σταθεί αντάξιος της συμπρωταγωνίστριάς του.
Δε νομίζω πως υπάρχει λόγος να δεις το Woman Walks Ahead εκτός αν είσαι φανατικός ακόλουθος της Jessica Chastain και θες να έχεις δει τα άπαντά της.
Είναι μια αδιάφορη, βαρετή ταινία, στην οποία εκτός από μια δυο καλές ερμηνείες, δε βρίσκεις να της καταλογίσεις κάτι άλλο θετικό.
Προσπεράστε.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
