F 2016 in Review: Οι 10 καλύτερες ταινίες (και 5 απογοητεύσεις) από τον Γιάννη Αποστολίδη - FilmBoy 2016 in Review: Οι 10 καλύτερες ταινίες (και 5 απογοητεύσεις) από τον Γιάννη Αποστολίδη - FilmBoy
  • Latest News

    2016 in Review: Οι 10 καλύτερες ταινίες (και 5 απογοητεύσεις) από τον Γιάννη Αποστολίδη


    Το 2016 μας άφησε και είναι η ώρα να «κάνουμε ταμείο» για τις ταινίες που είδαμε όλη τη χρονιά.

    Έχοντας δει μάλλον τις περισσότερες που κυκλοφόρησαν στις ελληνικές αίθουσες από 1/1/16 έως και 31/12/16 επέλεξα τις 10 καλύτερες που ξεχώρισα με κριτήριο την διανομή και όχι το έτος παραγωγής, για τον λόγο ότι πολλές και σημαντικές του 2016 θα τις δούμε το 2017 οπότε μην παραξενευτείτε αν στη λίστα δείτε ταινίες του 2015 η αν λείπουν άλλες του 2016.

    Ας αρχίσουμε λοιπόν την αντίστροφη μέτρηση από το Νο10 εώς το Νο1...
    Πάμε!


    10. La La Land του Damien Chazelle


    Η Emma Stone και o Ryan Gosling χορεύουν, τραγουδούν και ερωτεύονται σε μια από τις πιο όμορφες ταινίες της χρονιάς.
    Ένας φόρος τιμής στα μεγάλα μιούζικαλ του παρελθόντος με πανέμορφες εικόνες και εξαιρετικό sountrack!

    Ο Damien Chazelle ετοιμάζει ήδη την ευχαριστήρια ομιλία του για τα επερχόμενα Όσκαρ, ενώ εμείς θα  σιγοτραγουδάμε για πολύ καιρό ακόμα το «City of Stars»...


    9. Η Αφιξη του Denis Villeneuve


    Ο «επιδέξιος» Denis VilleneuveΜέσα από τις Φλόγες»,"Prisoners", "Enemy", Sicario") παρουσιάζει ένα διαφορετικό αγωνιώδες sci fi δράμα, μακριά από τις γνωστές ευκολοχώνευτες συνταγές που γοητεύει,συγκινεί και προβληματίζει θέτοντας φιλοσοφικά ερωτήματα.

    Σκηνοθεσία για σεμινάριο και μια εξαιρετική Amy Adams να σηκώνει με χαρακτηριστική άνεση όλο το φιλμ στις πλάτες της.
    ...Ακαδημία ακούει;


    8. Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ του Ken Loach


    Ο φετινός Χρυσός Φοίνικας των Καννών είναι άλλη μια ταινία σε μορφή καταγγελίας όπως μας έχει συνηθίσει ο Ken Loach που μπορεί να αμφισβητήθηκε από πολλούς αλλά «λύγισε» μέχρι και τον τελευταίο θεατή με την βαθιά ανθρώπινη προσέγγιση της στα προβλήματα της καθημερινότητας όλων μας.
    Ποιος μπορεί να ξεχάσει την τελευταία σκηνή...


    7. Η αποφοίτηση του Cristian Mungiu


    Βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες για έναν από τους πιο ενδιαφέροντες νέους δημιουργούς, που ωριμάζει ολοένα και περισσότερο από ταινία σε ταινία.
    Σινεμά ρεαλισμού στα πρότυπα της ρουμάνικης σχολής που ακτινογραφεί χαρακτήρες, διεισδύει στην ανθρώπινη ψυχή πάντα σε χαμηλούς τόνους και με αργούς τελετουργικούς  ρυθμούς μας βάζει υπόγεια να προβληματιζόμαστε με τα ηθικά διλήμματα και τα ψυχικά αδιέξοδα των πρωταγωνιστών.


    6. Νοσταλγώντας το Φως του Patricio Guzman


    Μπορεί να είναι παραγωγή του 2010, αλλά μόλις φέτος προβλήθηκε για πρώτη φορά στις ελληνικές αίθουσες.
    Ένα τολμηρό ντοκιμαντέρ που αναμιγνύει την αστρονομία με την πολιτική προκαλώντας ανάμικτα συναισθήματα, αφού στην απέραντη έρημο Ατακάμα της Χιλής, την ίδια στιγμή που οι αστρονόμοι παρατηρούν τις ομορφιές του απέραντου σύμπαντος μέσα από τα γιγάντια τηλεσκόπια, εκατοντάδες μάνες ψάχνουν με δάκρυα στα μάτια τις θαμμένες σωρούς των αγνοούμενων παιδιών τους,θύματα της δικτατορίας του Πινοσέτ. 

    Από τα πιο συγκλονιστικά φιλμ της χρονιάς...
    Μια «γροθιά στο στομάχι»!


    5. Η Επιστροφή του Alejandro G. Inarritu


    Μια σκληρή περιπέτεια επιβίωσης σε μια ιστορία εκδίκησης με υπέροχες ερμηνείες, εκπληκτική σκηνοθεσία, φωτογραφία με λυρισμό και ποιητικές εικόνες, όλα με τη σφραγίδα του Inarritu.
    Αδικημένος της υπόθεσης ο εξαιρετικός Tom Hardy που έμεινε με την υποψηφιότητα για Όσκαρ Β ανδρικού και κερδισμένοι οι Inarritu (12 υποψηφιότητες η ταινία και όσκαρ σκηνοθεσίας για τον ίδιο) και φυσικά ο Leonardo DiCaprio που βγαίνοντας νικητής από την μάχη με την αρκούδα στην πιο πολυσυζητημένη σκηνή της χρονιάς σήκωσε επιτέλους το πολυπόθητο χρυσό αγαλματίδιο.


    4. Anomalisa των Charlie Kaufman & Duke Johnson


    Ο εκκεντρικός σεναριογράφος Charlie KaufmanΣτο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς», «Adaptation», «Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού» ) κάθεται στη σκηνοθετική καρεκλά για να διηγηθεί άλλο ένα από τα μοναδικά πρωτότυπα σενάρια του, σε ένα πικρό και βαθιά μελαγχολικό animation ακατάλληλο για ανηλίκους που αναμετράται με τα πιο δύσκολα υπαρξιακά ερωτήματα και διασχίζει τα πιο δύσβατα μονοπάτια του λαβύρινθου της ψυχής.

    Η αδέξια ακατέργαστη ερωτική σκηνή και ο αντικομφορμιστικός μονόλογος (και οι δύο σκηνές ανθολογίας) μένουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη όσων είδαν τη ταινία που δικαίως χαρακτηρίστηκε από κοινό και κριτικούς μια από τις καλύτερες της χρονιάς.


    3. Στην αγκαλιά του φιδιού του Ciro Guerra


    Ενδεχομένως η πιο δύσκολη στη θέαση αλλά συνάμα γοητευτική και πολυδιάστατη ταινία της χρονιάς που κατάφερε να φτάσει μέχρι την 5άδα του ξενόγλωσσου όσκαρ.
    Η ταινία επιχειρεί τη σύγκρουση του αρχέγονου κόσμου των ινδιάνων του Αμαζονίου με αυτόν του σύγχρονου της δυτικής επιστήμης όπου μέσα από τις αντιθέσεις τους, φέρνει το θεατή αντιμέτωπο με σοβαρά αναπάντητα ερωτήματα και ηθικά διλήμματα.

    Ποιητικά ασπρόμαυρα κάδρα,λυρικοί διάλογοι αλλά και μια ταινία με δύσκολη αφήγηση που οδηγεί με αργούς ρυθμούς σε ένα υπαρξιακό ταξίδι στα βάθη του Αμαζονίου.


    2.  Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές του Travis Knight


    Ένα υπέροχο, σκοτεινό αλλά αισιόδοξο παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, το Κούμπο είναι απλά η κινηματογραφική μαγεία στο μεγαλείο της.
    Μια ρομαντική ιστορία ενηλικίωσης, άλλοτε αστεία και άλλοτε πικρή που μιλά για την οικογένεια, την απώλεια,τη δύναμη των αναμνήσεων και την αγάπη.

    Πιο κοντά στα ιαπωνικά μοτίβα (άλλωστε στην Ιαπωνία εξελίσσεται), ένα άκρως εντυπωσιακό υπερθέαμα που καθηλώνει και κυριολεκτικά μαγεύει συμπαρασύροντας τον θεατή σε ένα παραμυθένιο κόσμο, που ζωντανεύει μέσα από πανέμορφες φαντασμαγορικές εικόνες.
    Πιθανότατα το καλύτερο animation της χρονιάς και ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών!


    1.Toni Erdmann της Maren Ade


    Η ταινία έκπληξη της χρονιάς!
    Πρωτότυπη, αστεία, γλυκόπικρη, εμβριθής και πάνω απ΄όλα βαθιά ανθρώπινη το «Τόνι Έρντμαν» χτυπάει κατευθείαν στη καρδιά!
    Πλημμυρισμένη από αστείες και συγκινητικές σκηνές, η γεμάτη φρεσκάδα δημιουργία της Γερμανίδας Maren Ade σαρώνει κυριολεκτικά τα βραβεία ενώ κερδίζει παντού φανατικούς οπαδούς.

    Η αξέχαστη φυσιογνωμία του Peter Simoscheck στο ρόλο του Τόνι, η εκπληκτική ερμηνεία της Sandra Huller και η τόσο ξεχωριστή-ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά της Ade δικαιολογεί απόλυτα την τεράστια επιτυχία του φιλμ και σηκώνει όρθιους τους θεατές στο φινάλε που χειροκροτώντας ψιθυρίζουν:
    «Ναι! Αυτή είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς»       


    5 ταινίες που δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες

    1. Εlle του Πολ βερχόφεν
    Η Ιπέρ κένταγε και Βερχόφεν ξήλωνε στην πιο υπερεκτιμημένη ταινία της χρονιάς!

    2. Cafe Society του Γούντι Άλεν
    Οι υπέροχες μουσικές μαζί με ονειρικές εικόνες και γουντιαλενική Νέα Υόρκη φώναζαν βροντερά παρόν ενώ η έμπνευση και το άλλοτε αιχμηρό πνεύμα του Γούντι ήταν απόντες σε μία από τις πιο αδιάφορες ταινίες του.

    3. Σνόουντεν του Όλιβερ Στόουν
    Δεν είναι και λίγο να βλέπεις έναν μεγάλο πολιτικό σκηνοθέτη του παρελθόντος να έχει στα χέρια του το πιο καυτό πολιτικό θέμα της 10ετίας και αντί να το τινάξει στον αέρα να συμβιβάζεται με μία διεκπεραιωτικού τύπου βιογραφία σε μια κατά τα άλλα συμπαθητική ταινία.

    4. Julieta του Πέδρο Αλμοδόβαρ
    Χρώματα και αισθητική ναι! Όλα τα άλλα όχι σε ένα φιλμ που απογοήτευσε μέχρι και τους πιο φανατικούς οπαδούς του Πέδρο

    5.Μια θάλασσα από δέντρα του Γκας Βαν Σαντ
    Ο Γκας χάνει τη μπάλα σε ένα φιλμ που ξεκινάει σαν υπαρξιακό σκοτεινό δράμα και καταλήγει σε ένα σχεδόν αδιανόητα αφελές ρομάτζο βγαλμένο από Αρλεκιν. Μακράν η χειρότερη ταινία της καριέρας του και μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της χρονιάς

    Γιάννης Αποστολίδης.


    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: 2016 in Review: Οι 10 καλύτερες ταινίες (και 5 απογοητεύσεις) από τον Γιάννη Αποστολίδη Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top