Ο Romeo Aldea (Adrian Titieni), ένας γιατρός που ζει σε μια μικρή ορεινή πόλη, έχει μεγαλώσει την κόρη του Eliza (Maria-Victoria Dragus) με την ιδέα ότι όταν κλείσει τα 18 θα φύγει για να σπουδάσει και θα ζήσει στο εξωτερικό.
Το σχέδιό του οδεύει προς επιτυχία.
Η Eliza έχει κερδίσει υποτροφία για να σπουδάσει ψυχολογία στην Αγγλία.
Πρέπει απλά να περάσει τις τελικές εξετάσεις, τυπική διαδικασία για μια τόσο καλή μαθήτρια.
Μια μέρα πριν τις γραπτές της εξετάσεις, κάποιος της επιτίθεται και διακινδυνεύει το μέλλον της.
Τώρα ο Romeo πρέπει να πάρει μια απόφαση.
Υπάρχουν τρόποι επίλυσης της κατάστασης, αλλά όχι χρησιμοποιώντας τις αρχές που εκείνος, ως πατέρας, έδωσε στην κόρη του.
Μια ταινία για τους συμβιβασμούς και τις ενοχές του ρόλου ενός γονιού.
Ξεκινάει ως μια απλή ιστορία και στην συνέχεια τα πράγματα περιπλέκονται.
Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Cristian Mungiu, η ταινία συμμετείχε στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας και ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα.
Πέρα από το κεντρικό του θέμα, το Bacalaureat ασχολείται με ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων, όπως η γραφειοκρατία, τα ρουσφέτια, η λαμογιά, η παιδεία κτλ.
Μια ταινίας ουσίας, με μια ιστορία με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Ο Cristian Mungiu είναι ένας σπουδαίος δημιουργός και το αποδεικνύει άλλη μια φορά.
Προσεγμένη σκηνοθεσία, καλοστημένα πλάνα και κάδρα και πολύ καλό ρυθμό, αποτέλεσμα του καλογραμμένου σεναρίου και του καλού μοντάζ.
Μπορεί να διαρκεί πάνω από δύο ώρες, αλλά ο χρόνος περνάει γρήγορα και δεν κουράζει.
Αν προσθέσουμε και τους καλοχτισμένους χαρακτήρες και την αληθοφάνεια, ίσως έχουμε μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς (προς το παρόν).
Εξαιρετικές ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές, Titieni και Dragus, που κάνουν τους χαρακτήρες ρεαλιστικούς, δυνατούς και ταυτόχρονα ευάλωτους, ενώ καλές ερμηνείες παίρνουμε κι από το υπόλοιπο καστ.
Στο Bacalaureat μπορούμε να δούμε πολλά κοινά στοιχεία με την ελληνική πραγματικότητα.
Γι’ αυτό ίσως να κερδίσει το ελληνικό κοινό πιο εύκολα.
Την ταινία την παρακολουθείς από την αρχή ως το τέλος με κομμένη την ανάσα.
Είναι χαμηλών τόνων, αλλά τόσο δυνατή.
Μια ταινία με ουσία, που βγαίνοντας από την αίθουσα θα θες να συζητήσεις.
Στους κινηματογράφους από 13 Οκτωβρίου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
