Γράφει ο Τάσος Σαμπάρ.
Αφού πόσταρα το review του εξαιρετικού Boss, πρόσεξα στα σχόλια οτι όλοι μιλούσαν για το νέο και ίσως καλύτερο House of Cards.
Αποφάσισα λοιπόν να δω την πρώτη season για να δω και εγώ αυτό για το οποίο όλοι μιλούν.
Ο Ριντ Χέιστινγκς, CEO του Netflix, παρήγγειλε χωρίς να δει καν πιλότο έναν ολόκληρο κύκλο απο τον David Fincher και το ρίσκο πέτυχε.
Ήταν όμως τόσο ρίσκο;
Έχοντας μέσω του Netflix (υπηρεσία video streaming) μία τεράστια βάση δεδομένων και στατιστικών, ξέρει τι θέλει ο κόσμος.
Οπότε το τρίπτυχο Kevin Spacey, David Fincher, πολιτικά παιχνίδια, πέτυχε και μας έδωσε αυτό το διαμαντάκι.
Η σειρά ξεκίνησε με τον βουλευτή Francis Underwood (Kevin Spacey, Horrible Bosses) να τρώει άκυρο απο τον Πρόεδρο της Αμερικής που τον προόριζε για υπουργό εξωτερικών.
Τελικά όμως επιλέγει κάποιον άλλο και ο Underwood καταπίνει πίκρα και θυμό και συνεχίζει στην θέση στην οποία ήταν μέχρι τότε.
Γυρίζοντας στο γραφείο του θα είναι αποφασισμένος να παλέψει.
Να μην αφήσει κανένα (πρόεδρο ή μη) να τον υποτιμήσει και να μην αναγνωρίσει την αξία και να βάλει μπρος ένα μεγάλο σχέδιο, που οι στόχοι του μας γίνονται πλήρως κατανοητοί στο τελευταίο επεισόδιο.
Φυσικά έχουμε ίντριγκα και διαφθορά, μια ρεαλιστική απεικόνιση του πόσο και πως οι εταιρίες ελέγχουν το Κογκρέσο (και κάθε βουλή ανά τον κόσμο) και φυσικά την δημοσιογράφο που θέλει να ανελιχθεί με κάθε μέσω και παλεύει ενδιάμεσα να βρει την δεοντολογία της.
Και τα δεκατρία επεισόδια κύλησαν ωραία και δεν κούρασαν καθόλου.
Η αγωνία παρέμενε σε υψηλά επίπεδα τόσο στα των πολιτικών, τόσο και στις διαπροσωπικές σχέσεις των πρωταγωνιστών.
Μετά το πέρας της season μένει μια αίσθηση ικανοποίησης και αναμονής για την επόμενη.
Τα στοιχεία που ανέβασαν την σειρά μερικά επίπεδα πάνω, είναι καταρχάς η ερμηνεία του Spacey.
Είναι ένας ρόλος που του βγαίνει φυσικά.
Και η ερμηνεία του απογειώθηκε με το σκηνοθετικό τρικ που τον έβαζε σε τακτά χρονικά διαστήματα να απευθύνεται στους θεατές.
Όσα έλεγε σχετικά με αυτά που θα κάνει στο αμέσως επόμενο πλάνο, αλλά και παιχνίδια με τα μάτια, έδωσαν κωμικές στιγμές αλλά και την απόδειξη της υπεροχής του.
Απο την άλλη απόλαυσα τις βραδινές συζητήσει του Francis (Spacey) και της Claire (Robin Wright, The Girl With the Dragon Tattoo), όπως και την εμφάνιση του Mickael Kelly (Chronicle) και της Kate Mara (10 Years), ως Doug Stamper και Zoe Barnes αντίστοιχα.
Αν τέλος θέλεις να κάνω μία σύγκριση με το κομμένο Boss (ίσως γίνει ταινία), θα σου πω οτι το House of Cards είναι πιο ρεαλιστικό.
Τα παιχνίδια γίνονται έτσι όπως τα φαντάζεσαι οτι γίνονται ενώ το Boss είχε την υπογραφή του Starz που θέλει να σοκάρει με κάθε σειρά του.
Περιμένω τα σχόλια σας...
1.jpg)
