Γράφει ο Kostas Tsokos.
Επιτέλους, ένα καλό δείγμα δραματικού και αστείου mainstream σινεμά και μια ταινία που πετύχαινε απόλυτα το σκοπό της.
Πόσες φορές δεν έχει προσποιηθεί ένα πρώην ζευγάρι, πως μπορούν να λειτουργούν καλύτερα ως φίλοι, μακριά από τις δυσκολίες που φέρνει η δέσμευση και η άμεση αλληλεπίδραση ζωής-καριέρας του καθενός;
Η Celeste (Rashida Jones, The Muppets) και ο Jesse (Andy Samberg, What's Your Number) γνωρίστηκαν στο λύκειο και παντρεύτηκαν μικροί, γελούσαν πάντα με τα ίδια αστεία, αλληλοσυμπλήρωναν ο ένας τον άλλο και δεν βαριόντουσαν ποτέ.
Κάποια στιγμή όμως επήλθε η ρουτίνα και αποφάσισαν να χωρίσουν.
Παρ'όλα αυτά συνεχίζουν να τα λένε ως φίλοι, κάτι που οι κολλητοί τους το βρίσκουν παράλογο σε εξοργιστικό βαθμό...
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο που ο Jesse έχει στήσει το στούντιο τέχνης του πίσω από το σπίτι της Celeste και περνάνε ακόμη πολύ χρόνο μαζί ως 'φίλοι', οι ίδιοι προσποιούνται πως αυτό είναι και το ιδανικότερο.
Ο Jesse κατά βάθος δεν έχει ξεχάσει τίποτα και παραμένει ένα παιδί που υποσυνείδητα χρειάζεται ακόμη επαφή με την γυναίκα που αγάπησε, για να βρίσκει στήριξη και να οργανώνεται καλύτερα.
Η Celeste από την άλλη, δουλεύει σε μια εταιρεία ως επαγγελματίας αναλυτής και ερευνήτρια τάσεων, ψάχνοντας μονίμως να βρει κάτι καινούριο που θα μπορούσε να πουλήσει στον κόσμο και παράλληλα, έχει μόλις εκδόσει το πρώτο της βιβλίο.
Από την μία θέλει να διασκεδάζει σαν μικρό παιδί και από την άλλη περνάει από κόσκινο και κρίνει τους πάντες και τα πάντα με τρόπο καυστικό, ειρωνικό και κυνικό.
Το πως θα τα φέρει η μοίρα, οι συγκυρίες και πολλά άλλα για τους δυο τους και αν τελικά υπάρχει λόγος να τα ξαναβρούν αντί να βολοδέρνουν άσκοπα σε περιστασιακές καταστάσεις, ...θα πρέπει να το δείτε μόνοι σας!
Τελικά ...εξεπλάγην ευχάριστα!
Με το πέρας της προβολής σου ήρθαν άμεσα στο νου οι λέξεις: ευχάριστο, έξυπνο, πικρό, σπιρτόζικο, κάφρικο, ρεαλιστικό αλλά όχι καταθλιψούρα και πάνω απ'όλα μοντέρνο!
Το σενάριο έγραψε ο Will McCormack (υποδύεται έναν απ΄τους κολλητούς, τον μαστούρη Skillz) μαζί με την πρωταγωνίστρια Rashida Jones, ενώ η σκηνοθεσία είναι του Lee Toland Krieger.
Μια δόση χιούμορ από Sex and The City, το γλυκόπικρο κλίμα και οι δεύτεροι ρόλοι/κολλητοί στο κλίμα των ταινιών του Judd Apatow και ένα σενάριο που χειριζόταν τους χαρακτήρες με ρεαλιστικό αλλά όχι μίζερο τρόπο, διατηρώντας ισορροπία ανάμεσα σε κλάψα, ρομαντισμό και καφρίλα.
Οι Rashida Jones και Andy Samberg είναι εξαιρετικοί στις ερμηνείες τους ως άνθρωποι καριέρας αλλά και με τις απλές στιγμές τους, που θα μπορούσες να συναντήσεις δίπλα σου.
Τραγούδια και μουσική που ταίριαζαν με τη διάθεση, το κλίμα και όσα εκτυλίσσονταν στην ταινία με συμμετοχές από Lily Allen, Mr. Little Jeans, Sunny Levine και άλλους, ενώ το Λος Άντζελες ήταν όμορφα κινηματογραφημένο ειδικά στην νυχτερινή του ζωή, με τα στέκια διαφόρων μουσικών ειδών.
Η ταινία αφιέρωνε πιο πολύ χρόνο στην Celeste και τον τρόπο που μια γυναίκα καριέρας προσπαθεί να τα βρει με τον εαυτό της, παύοντας να είναι τόσο επικριτική και εξυπνάκιας και προσπαθώντας να αποδεχτεί τα δικά της ελαττώματα αλλά και των άλλων.
Διαρκούσε μόλις μιάμιση ώρα, κυλούσε γρήγορα μεν αλλά έδινε την αίσθηση πως διαρκούσε περισσότερο και προλάβαινε να αναπτύξει αρκετά τους χαρακτήρες, τις ζωές τους, το πως αυτοί ξεκίνησαν, συνέχισαν, γνωρίστηκαν με άλλους ανθρώπους και που αλλού κατέληξαν.
Ενώ η ταινία ήταν φυσικό να εστιάζει στο ζευγάρι, ακόμα και αυτοί οι δεύτεροι ρόλοι δεν ενοχλούσαν και ο κάθε χαρακτήρας είχε τις στιγμές του, με ατάκες και διάφορα τραγελαφικά περιστατικά.
Επίσης, μέσα από την σχέση των δύο, προσπαθεί παράλληλα να μιλήσει για τις προσωπικότητες μιας γενιάς που προσπαθεί να 'σοβαρευτεί' ενώ παράλληλα θέλει να παραμένει hip και κεφάτη.
Γενικά, η ταινία μιλούσε για την πραγματικότητα, έστω και μέσα από το πρίσμα μιας καλογυαλισμένης παραγωγής.
Δυστυχώς, πολλές φορές άνθρωποι ταιριαστοί και με χημεία, που δεν φοβούνται να τσαλακωθούν, να γελάνε, που δεν φοβούνται να ψάχνονται και να σαχλαμαρίζουν χωρίς να είναι μονόχνωτοι, σοβαροφανείς και χωρίς να τους ενδιαφέρει τι θα πουν οι γύρω ...είναι γραφτό να μην τους αφήνουν οι συγκυρίες, τα θέλω και τα πρέπει, να κάνουν χωριό.
Ευελπιστώ να κυκλοφορήσει κανονικά στις αίθουσες.
Πρόκειται για τις λίγες περιπτώσεις που θα μπορούσε να βουλιάζει στα χιλιοειπωμένα κλισέ και κατέληγε στο ακριβώς αντίθετο, με το καυστικό του χιούμορ.
Ρομαντική και ταυτόχρονα αντι-ρομαντική, παίζει έξυπνα με τα κλισέ κάνοντας συμπαθείς ακόμα και δευτεύοντες ήρωες που συνήθως περνάνε αδιάφοροι ενώ ανά τακτά διαστήμα τροφοδοτεί τη διάθεση σου με διάφορα ευτράπελα, ατάκες αλλά και αρκετή τρυφερότητα.
Δείτε το αν θέλετε να σας φτιάξει τη διάθεση ή μην το δείτε όσοι έχετε περάσει κάποια στιγμή, παρόμοιες καταστάσεις αν και πάλι ...θα το διασκεδάσετε.
celeste and jesse forever / διαζευγμένοι φίλοι -... από NyxtesPremieras
