Ο Clint Eastwood συμπληρώνει τα ολοστρόγγυλα 90, και εμείς βρίσκουμε ευκαιρία να ανατρέξουμε στις σημαντικότερες σκηνοθετικές δουλειές που μας έχει χαρίσει τις τελευταίες δεκαετίες της κινηματογραφικής ζωής του.
Γιατί ο αγαπημένος Clint μπορεί να ξεκίνησε ως λιγομίλητος cowboy, μπορεί να συνέχισε ως σκληροτράχηλος αστυνομικός, μπορεί να μην έχανε (σχεδόν) ποτέ την παλαιάς κοπής «μάτσο» εικόνα που ενίσχυε τις πολιτικές του απόψεις, αλλά με τον καιρό εξελίχθηκε σε έναν από τους σπουδαιότερες σκηνοθέτες, χαρίζοντας ορισμένες μνημειώδεις ταινίες.
Μερικά παραδείγματα ακολουθούν.
Unforgiven (1992)
Με τη δεκαετία του '80 να χαρακτηρίζεται από αρκετές μέτριες επιλογές και την ερμηνευτική του αύρα να ξεθυμαίνει, ο Eastwood χτίζει μια δεύτερη καριέρα, βάζοντας εδώ γερά θεμέλια.
Έχοντας δουλέψει υπό τις οδηγίες του «μάστορα» Sergio Leone, δημιουργεί ένα ουμανιστικό, αντιηρωικό western, με τον ίδιο να κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που ξέρει τόσο καλά, έχοντας για συμπαραστάτες τους εξαιρετικούς Morgan Freeman και Gene Hackman.
Με μετρημένο ρυθμό και μια υπέροχη ατμόσφαιρα που θυμίζει το παλαιότερο και πολύ ενδιαφέρον High Plains Drifter (1973), παραδίδει ένα από τα τελευταία αυθεντικά western, το οποίο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το ένδοξο παρελθόν του είδους.
Mystic River (2003)
Ο Eastwood συνδυάζει ένα δυνατό δράμα με μια καλοδουλεμένη αστυνομική έρευνα, για να χτίσει μια σύγχρονη αρχαία τραγωδία.
Με αποπνικτική ατμόσφαιρα αποτυπώνει εύκολα έναν σκοτεινό και απαισιόδοξο κόσμο, ο οποίος εκφράζεται μέσα από τις διαλυμένες σχέσεις των τριών πρωταγωνιστών και του παρελθόντος που ακόμα τους κυνηγά.
Μεγάλο όπλο το καλογραμμένο σενάριο (από βιβλίο του Dennis Lehane) το οποίο εκμεταλλεύεται άριστα, διατηρώντας ισορροπία μεταξύ των εξαιρετικών χαρακτήρων και χαρίζοντάς μας δύο συγκλονιστικές ερμηνείες από τους Sean Penn και Tim Robbins που μένουν καρφωμένες στη μνήμη.
Million Dollar Baby (2004)
Αντλώντας τη θεματολογία του από πολλές ταινίες πυγμαχίες, ο Eastwood δεν παραδίδει απλά άλλη μια ηρωική ιστορία, αλλά ένα δυνατό αθλητικό δράμα.
Με καλογυρισμένες σκηνές δράσης, ρεαλιστική ματιά, και προς το τέλος μια σκοτεινή οπτική που συμβαδίζει με την τραγική ιστορία, κάνει μια από τις σπουδαιότερες σκηνοθετικές, και όχι μόνο δουλειές του.
Κρατώντας για το ίδιο το ρόλο του προπονητή, δίνει την καλύτερη ίσως ερμηνεία του, ιδιαίτερα συγκινητική σε συνδυασμό με την παρουσία της Hilary Swank η οποία είναι ιδανική στον αβανταδόρικο πρώτο ρόλο, ενώ ο Morgan Freeman προσφέρει αβίαστα την εμπειρία του σε έναν από τους χαρακτηριστικότερους β’ ρόλους του.
Letters from Iwo Jima (2006)
Μετά το Flags of Our Fathers, ο Clint καταπιάνεται και πάλι με τη μάχη της Iwo Jima μεταξύ Αμερικανών και Ιαπώνων, αλλά αυτή τη φορά από την πλευρά των «ηττημένων».
Έτσι αφήνει στην άκρη το πατριωτικό αλλά και υποκριτικό όπως φανερώνεται στο Flags αμερικάνικο πνεύμα, και μέσα από τη θυσία υπεράσπισης των Ιαπώνων περιπλέκει ήρωες με αντιήρωες, γενναιότητα με φόβο, και τελικά συγκινεί μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των στρατιωτών.
Εντυπωσιακή η οπτική απεικόνιση του νησιού σε ένα γκρίζο σκηνικό που ταιριάζει με την καταθλιπτική πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, καθοδηγούμενη από ορισμένους εξαιρετικούς χαρακτήρες, με πρώτο και καλύτερο αυτόν του «σαμουράι» Ken Watanabe.
Gran Torino (2008)
Τελευταία πραγματικά σπουδαία ταινία από τον Eastwood, και σκηνοθετικά αλλά και ερμηνευτικά, με τη συγκεκριμένη ταινία να μοιάζει με μια ανακεφαλαίωση της καριέρας και της ζωής του.
Σαν ένας γερασμένος Dirty Harry, ο Clint ερμηνεύει πειστικότατα έναν σκληροτράχηλο βετεράνο πολέμου ο οποίος περνάει τη μέρα του πίνοντας μπύρες, καπνίζοντας, μαλώνοντας με τους «ξενόφερτους» γείτονες και μπλέκοντας σε καυγάδες.
Πρόκειται όμως και για έναν προστατευτικό, ειλικρινή, και ανοιχτόμυαλο τελικά χαρακτήρα, ο οποίος φαίνεται να αναζητά μια τελευταία ευκαιρία μεταστροφής και λύτρωσης.
Συγκινητικό, δραματικό, και με «σκληρό» χιούμορ, μοιάζει με το πιο ταιριαστό αποχαιρετιστήριο νεύμα του δημιουργού.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
