Οι X-Men ξαναμαζεύονται για να πολεμήσουν τον πρώτο μεταλλαγμένο της ανθρωπότητας, στην τρίτη ταινία του δεύτερου «κύκλου» της σειράς.
«Τουλάχιστον συμφωνούμε όλοι πως η τρίτη ταινία είναι πάντα η χειρότερη» λέει η Jean Grey στους υπόλοιπους, καθώς βγαίνουν από έναν κινηματογράφο όπου μόλις έχουν δει το Return of the Jedi το 1983.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγεται αυτή η κουβέντα, αλλά εάν την πάρουμε τοις μετρητοίς σε ότι έχει να κάνει με τους X-Men τουλάχιστον, είναι απόλυτα αληθινή.
Η προηγούμενη τρίτη ταινία της σειράς ήταν το The Last Stand του 2006 που ήταν φανερά κατώτερη από τις δύο προηγούμενες, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με αυτήν εδώ, στο τιμόνι της οποίας βρίσκεται ξανά ο Bryan Singer.
Ξεκινάει με αρκετές υποσχέσεις πάντως, καθώς μεταφερόμαστε στην Αίγυπτο του 3600 π.Χ. και σε ένα περιβάλλον κάπως πιο μακάβριο από το σύνηθες των X-Men.
Ο πρώτος μεταλλαγμένος της ιστορίας ονόματι Apocalypse (Oscar Isaac, Star Wars: The Force Awakens) θάβεται κάτω από τα ερείπια μιας πυραμίδας, για να ξαναδεί το φως το αληθινό μόλις... πεντέμιση χιλιάδες χρόνια αργότερα και δη το 1983, όταν και βάζει μπρος το σχέδιο του να να καταστρέψει τον κόσμο, ώστε οι μεταλλαγμένοι να ηγηθούν αυτού.
Ο Isaac φτιάχνει μια πειστική σχετικά φιγούρα κακού, με σκούρο πράσινο make up και το στόμα του επιτηδευμένα στραβωμένο λες κι έχει πάθει εγκεφαλικό (αν και κι εδώ που τα λέμε πεντέμιση χιλιάδες χρόνια σε έναν τάφο δεν είναι παίξε γέλασε), ερμηνευτικά όμως πιάνει πάτο.
Δεν εξηγεί ποτέ γιατί διάολο τα έχει πάρει τόσο πολύ στο κρανίο και με το που βγαίνει έξω στον κόσμο θέλει να διαλύσει το σύμπαν, χώρια που στη μισή ταινία περίπου λειτουργεί σαν περιοδεύων γραφείο στρατολόγησης, γυρίζοντας τηλεμεταφερόμενος τον πλανήτη, ψάχνοντας να βρει μεταλλαγμένους που θα τον ακολουθήσουν στο όραμά του.
Το πιο μεγάλο όμως πρόβλημα της ταινίας (δυστυχώς) είναι άλλο.
Το σενάριο σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τις δυόμιση περίπου ώρες διάρκειας (για χιλιοστή φορά να πω ότι δεν χρειάζεται αγαπητό Χόλιγουντ όλα τα υπερηρωικά blockbuster να κρατάνε δύο ώρες plus), ενώ οι δύο εξαιρετικοί πρωταγωνιστές των προηγούμενων ταινιών, James McAvoy (X-Men: Days of Future Past) και Michael Fassbender (Steve Jobs) - οι οποίοι επαναλαμβάνουν φυσικά τους ρόλους των Professor X και Magneto αντίστοιχα- μπαίνουν εδώ σε δεύτερο πλάνο (ειδικά ο δεύτερος) για χατίρι της πιτσιρικαρίας των X-Men που σχεδόν παίρνει την ταινία στις πλάτες της, μην κάνοντας όμως τίποτα άλλο παρά μόνο να καταστρέψει μεγάλο μέρος της συνοχής της.
Και καλά να ήταν όλοι σαν τον Quicksilver (Evan Peters, The Lazarus Effect) που είναι εξόχως διασκεδαστικός και χαρίζει ξανά μια απολαυστική σεκάνς έστω και σε επανάληψη (μιας και ανάλογη αυτής υπήρχε στο Days of Future Past) υπό τους ήχους του Sweet Dreams των Eurythmics.
Το θέμα είναι πως οι αμέτρητοι νεαροί μεταλλαγμένοι που μας συστήνονται και κάνουν την εμφάνιση τους, είναι εντελώς άχρωμοι και μοιάζουν απλά να προετοιμάζουν τα έδαφος για τις επόμενες ταινίες του franchise (η παγίδα στην οποία έπεσε και το Batman vs Superman).
Οι προβολείς πέφτουν περισσότερο στο ζεύγος Jean Grey (Sophie Turner) και Cyclops (Tye Sheridan, Dark Places) που δεν δείχνουν ικανοί εδώ για κάτι το αξιομνημόνευτο.
Οι τέσσερις μεταλλαγμένοι καβαλάρηδες σύμμαχοι του Apocalypse (ναι, υπάρχει και θρησκευτική σύνδεση) χάνονται υπό τον θόρυβο των εκρήξεων, με την Psylocke (Olivia Munn, Zoolander 2) να ξεχωρίζει χάρη στα φυσικά της προσόντα που τα τονίζει με τις πόζες σε στυλ Ζίνα που παίρνει.
Ούτε η Jennifer Lawrence (Joy) σαν Mystique, αλλά ούτε και η Rose Byrne (Spy) σαν πράκτορας της CIA που αποτελεί αντικείμενο του πόθου για τον Professor X, μπορούν να σώσουν πολλά από την κατάσταση.
Η σκηνή δε στο Άουσβιτς, όπου ο Magneto πείθεται από τον Apocalypse να συμμαχήσει μαζί του για να καταστρέψουν τα πάντα, καλό θα ήταν να μην υπήρχε καθόλου καθώς είναι χαρακτηριστικά άστοχη (για να μην πω τίποτα βαρύτερο).
Υπάρχει δράση να φάνε και οι κότες στο νέο X-Men, όμως αφενός η ταινία είναι μετριότατη, αφετέρου συγκρινόμενη τόσο με τις προηγούμενες δύο αυτής της σειράς, όσο και με τις δύο άλλες φετινές της Marvel (Captain America: Civil War και Deadpool) είναι μια καθαρή αποτυχία.
Από 19 Μαΐου στους κινηματογράφους.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
