Γράφει ο Νίκος Δρίβας.
Φαίνεται πως ο Adam Sandler έχει βαλθεί να καταστρέψει τον κινηματογραφικό εαυτό του.
Εκεί που είχε καταφέρει να κάνει μια πολύ καλή κωμωδία (Zohan: Πρακτορας Υψηλής Κομμωτικής) και μερικές απλά ψιλουποφερτές (Click, Funny People, I Now Pronounce You Chuck & Larry), άρχισε πάλι τις "πατάτες" με κάτι απαράδεκτες ταινίες τύπου Bedtime Stories, Grown Ups και φυσικά την χειρότερη ταινία όλης της φιλμογραφίας του (και δυστυχώς και του Al Pacino που συμπρωταγωνιστούσε), το Jack and Jill.
Γενικά να σας πω την αλήθεια, δεν τον θεωρώ κανένα φοβερό κωμικό (περισσότερο είχε φτιάξει όνομα μέσω stand up comedy, παρά με τις ταινίες του) τουλάχιστον όμως παλαιότερα έκανε καλές κωμωδίες κυρίως χάρη στους συμπρωταγωνιστές του, όπως για παράδειγμα το Anger Management (μαζί με τον Jack Nicholson)...
Το κακό έρχεται να ολοκληρωθεί φέτος με το That's my Boy (που του χάρισε δεύτερο σερί Χρυσό Βατόμουρο Α' Ανδρικού ρόλου στα πρόσφατα βραβεία, ενώ πήρε και Α' Γυναικείου πέρσι), μια βαρετή κωμωδία με ελάχιστα αστεία και το σύνηθες κρυόκωλο χιούμορ του.
Οι χοντροκωμωδίες δεν είναι κανα κινηματογραφικό είδος που θέλει φαντασία ή ποιότητα, τουλάχιστον όμως να γίνονται χωρίς βαρετά και εντελώς ανεγκέφαλα αστεία.
Τα σεξιστικά και σκατολογικά καλαμπούρια μπορούν και αυτά να έχουν την πλάκα τους, αρκεί να έχουν μια στοιχειώδη συνοχή μέσα στην ταινία και όχι απλά να λέγονται για να καλύπτεται το κενό του σεναρίου.
Ακόμα και οι συγκεκριμμένες ταινίες θέλουν ειδική μεταχείριση.
Στο That's my Boy, ο 13χρονός Donny Berger (Justin Weaver) τα φτιάχνει με τη καθηγήτρια μαθηματικών του και την αφήνει έγκυο.
Όταν η σχέση τους αποκαλύπτεται, η καθηγήτρια πηγαίνει φυλακή για 30 χρονάκια και το δικαστήριο αποφασίζει ο Donny να αναλάβει τη κηδεμονία του παιδιού του αμέσως μόλις κλείσει τα 18.
Εν τω μεταξύ, ο μικρός γίνεται celebrity εξαιτίας του «κατορθώματος» του και μέσα σε μια νύχτα γίνεται θρύλος και ζάμπλουτος, αλλά σύντομα σπαταλάει όλη του τη περιουσία και πέφτει στην αφάνεια.
Λίγο η δόξα, λίγο τα λεφτά, ο Donny δεν τα πάει και πολύ καλά στο ρόλο του πατέρα και έτσι μόλις ο γιος του ο Todd κλείνει τα 18, αλλάζει τ όνομα του και φεύγει από το σπίτι ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του.
Η δόξα και το μεγαλείο του Donny έχει πλέον ξεφτίσει τελείως, αλλά υπάρχει κάποιος που δεν τον ξέχασε τόσα χρόνια: η εφορία!
Αν δεν βρει 50.000 δολάρια μέσα σε τρεις μέρες, θα καταλήξει στη στενή.
Ο Donny μες στην απελπισία του, πείθει ένα reality show να τον πληρώσει 50.000 δολάρια για να οργανώσει ένα «οικογενειακό reunion».
Το μόνο που έχει να κάνει είναι να πείσει τον Todd ο οποίος, όχι μόνο δεν του μιλάει καν εδώ και πολλά χρόνια, αλλά σε τρεις μέρες πρόκειται να παντρευτεί τη Jamie (Leighton Meester, Monte Carlo).
Ο Adam Sandler για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (μετά τον ρόλο της γυναίκας στο Jack and Jill, που προσωπικά πιστεύω είναι ό,τι πιο ενοχλητικό έχει γίνει σε κωμωδία) καταφέρνει να δημιουργήσει έναν εκνευριστικό χαρακτήρα (ή να του έχουν δημιουργήσει, δεν έχει σημασία), που δεν υποφέρεται για πάνω από μια με δυο ατάκες.
Με βραχνή και επιτηδευμένα αλλοιωμένη φωνή, από την πρώτη του σκηνή αρχίζει να δημιουργεί απανωτά facepalms στον αμήχανο θεατή.
Και δεν είναι μόνο ο ρόλος του ανυπόφορος, συμβολή έχουν και οι επιεικώς γελοίες ατάκες που σίγουρα θα έκαναν ακόμα και τον Σεφερλή να κοκκινίσει από ντροπή, για το τόσο ανέμπνευστο χιούμορ.
Ερμηνευτικά (λέμε τώρα), από κοντά στο ίδιο μαύρο χάλι και ο "γιός" Andy Samberg (The Watch), ο οποίος είναι κρύος και δεν προσφέρει κανένα σχεδόν αστείο (από τα ελάχιστα βέβαια που διαθέτει η ταινία), έχοντας καθαρά διακοσμητικό ρόλο.
Κάκιστες είναι και οι quest εμφανίσεις των Susan Sarandon (Cloud Atlas) και James Caan (Detachment), που "αμαυρώνουν" το σινεφιλικό τους παρελθόν με τέτοιες επιλογές.
Μοναδική όαση (αν μπορούμε να το πουμε έτσι) είναι η αυτοπαρωδιακή εμφάνιση του Vanilla Ice, που προσφέρει γέλιο στις λίγες στιγμές που εμφανίζεται, αλλά δεν είναι αρκετή για να διασώσει κάτι από την ταινία.
Γενικά, δεν υπάρχουν και πολλά να θυμάται κανείς από το That's my Boy.
Για την ακρίβεια, δεν θυμάμαι αν υπάρχει καν κάτι αξιομνημόνευτο.
Είναι να απορεί κανείς ότι πληρώθηκαν επαγγελματίες άνθρωποι (σκηνοθέτης, σεναριογράφοι, ηθοποιοί, συνεργείο) για να βγει μια τόσο μεγάλη μπαρούφα που ακόμα και παιδάκι 10 χρονών να βάλεις, ίσως και να γράψει καλύτερο σενάριο.
Συγχωρήστε με για την ειρωνεία και την γραφή (είναι και πρώτη κριτική), αλλά είναι κρίμα να γυρίζονται τόσο κακές ταινίες χωρίς σενάριο και κανένα ενδιαφέρον και να χαραμίζονται τόσο καλοί ηθοποιοί σε δευτερεύοντες ρόλους (Sarandon, Caan), ενώ θα πρέπει πολλοί να αναθεωρήσουν την άποψη τους για τον Adam Sandler (που το έχει ρίξει για τα καλά στις αρπαχτές) και το αν όντως αποτελεί, όπως ισχυριζόντουσαν κάποιοι, έναν "από τους καλύτερους κωμικούς της γενιάς του".
Θα συνιστούσα να μείνετε μακριά και αγαπημένοι από αυτό το έκτρωμα, μια από τις χειρότερες ταινίες του 2012.
Προβλήθηκε στην Αμερική στις 15 Ιουνίου 2012 με άνοιγμα πάνω από $13 εκατομμύρια, ενώ στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις 22 Οκτωβρίου σε DVD από
τη Feelgood.
That's My Boy trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
