Ο Κολομβιανός παραγωγός και σκηνοθέτης Jhonny Hendrix Hinestroza γράφει μαζί με την Maria Camila Arias το σενάριο και σκηνοθετεί την τρίτη του ταινία με φόντο την Κούβα της δεκαετίας του ’90.
Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, στην Κούβα επικρατούσε αυστηρή απαγόρευση ανταλλαγής προϊόντων διαφόρων ειδών.
Η Candelaria και ο Victor Hugo είναι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που ζουν στο νησί.
Μια μέρα στη δουλειά, η Candelaria βρίσκει τυχαία μια βιντεοκάμερα και αποφασίζει, παρά τον κίνδυνο, να την πάρει μαζί της στο σπίτι.
Θα αρχίσει έτσι να τραβάει βίντεο τις… προσωπικές στιγμές του ζευγαριού με στόχο να πουλάει τα βίντεο στην αγορά για χάρη ενός τοπικού επιχειρηματία που συναντά ο Victor Hugo.
Αυτό στέκεται σαν αφορμή για το ηλικιωμένο ζευγάρι να έρθει πιο κοντά και να νιώσει την πραγματική αγάπη για το υπόλοιπο της ζωής που διανύουν.
Μια πραγματικά ασυνήθιστη ταινία με ένα κλίμα νοσταλγίας στην σκηνοθεσία αλλά και μια άλλη οπτική για την καθημερινότητα της τρίτης ηλικίας σε περίοδο εξαθλίωσης και πείνας.
Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει μια ιστορία σε ένα εξωτικό προορισμό με τους ήρωες του να βρίσκονται σε μια ιδιαίτερη στιγμή της ηλικίας τους κάνοντας κάτι παράξενο που πολλούς ίσως να διχάσει.
Ωστόσο, οι ζεστές ερμηνείες των πρωταγωνιστών δείχνουν να είναι ενάντια στις δυσμενείς συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο στην Κούβα και να προσφέρουν ένα χαμόγελο στον θεατή για την θετική οπτική του ηλικιωμένου ζευγαριού.
Ήπια σε τόνους και ταπεινή σκηνοθετικά, η ταινία λειτουργεί για την αληθοφάνεια της και την καλή διάθεση και ερμηνεία των δύο βασικών ηρώων της.
Μπορεί, βέβαια, να είναι λίγο υπερβολική η ύπαρξη του γυμνού στην ταινία και να μην περνάει σε όλους κάτι τέτοιο, όμως δεν χρειάζεται να επιμείνει ο θεατής τόσο πολύ σε αυτό.
Η αποτύπωση της ζωής της Κούβας δίνεται με συνοπτικούς τρόπους από τις καθημερινότητες του Victor Hugo και της Candelaria.
Και δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει η παραδοσιακή μουσική του νησιού που ‘ντύνει’ την ταινία σε διάφορα σημεία της.
Σε αυτά η ταινία καταφέρνει αρκετά.
Για να υπήρχε ένα πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα θα χρειαζόταν ένα περισσότερο εμπνευσμένο σενάριο και σκηνοθεσία, κάτι που θα έκανε το κοινό να έρθει πιο κοντά στους ήρωες της ταινίας.
Παραμένει παρ’ όλα αυτά ένα ενδιαφέρον έργο με τις ωραίες του στιγμές στη μικρή διάρκεια του.
Στους κινηματογράφους από 6 Σεπτεμβρίου.
Πάνος Μουζάκης.
1.jpg)
