Στην εμπόλεμη βόρεια Ισπανία του 1843, ο νεαρός Μάρτιν επιστρέφει από το μέτωπο στο οικογενειακό αγρόκτημα, όπου αντικρίζει έκπληκτος τον μικρό του αδερφό να έχει αναπτύξει υπερβολικό ύψος.
Σκεπτόμενος τις οικονομικές δυσκολίες αποφασίζει να μετατρέψει σε ζωντανό θέαμα τον γιγάντιο αδερφό του και μαζί ξεκινούν μία περιοδεία που θα φέρει κέρδη, αλλά και συγκρούσεις.
Δεύτερη ταινία για τους Βάσκους σκηνοθέτες Aitor Arregi και Jon Garaño με ένα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, ιστορικό δράμα εποχής στο οποίο, σε αντίθεση με το εντυπωσιακό κισλοφσκι-κών αποχρώσεων ντεμπούτο τους «Λουλούδια», κινούνται προς ένα πιο συμβατικό μελοδραματικό ύφος.
Έτσι από την παγερή εσωτερική δραματικότητα της σύγχρονης εποχής των «Λουλουδιών» μεταφερόμαστε σχεδόν δύο αιώνες πριν, στην εξοχή της Χώρας των Βάσκων, σε μία άλλη ταραγμένη εποχή όπου ο Καρλικός πόλεμος μαίνεται και οι αγρότες της επαρχίας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας, ενώ παράλληλα αγωνιούν για τα παιδιά τους που πολεμούν στο μέτωπο.
Σε μία τέτοια οικογένεια μεγαλώνει ένα ξεχωριστό, χαμηλών τόνων παιδί όπου λόγω της μη φυσιολογικής ανάπτυξης του, αποκτά γιγάντιες διαστάσεις.
Με πρωτοβουλία του μεγαλύτερου αδερφού του η φτωχή οικογένεια αποφασίζει να εκμεταλλευτεί ως θέαμα τον «αγαθό γίγαντα» ξεκινώντας μία περιοδεία σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Οι συγκρούσεις δεν αργούν να έρθουν καθώς τα δύο αδέρφια θα βρεθούν αντιμέτωπα με την κερδοσκοπία τρίτων, αλλά και με τους εαυτούς τους, σε ένα ταξίδι που θα καθορίσει τις ζωές τους.
Ένα δράμα πάνω στη διαφορετικότητα και την επίδραση της τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στις οικογενειακές σχέσεις και παράλληλα μία ιστορία βίαιης ενηλικίωσης όπου ένα παιδί που πάσχει από γιγαντισμό, βιώνει μία διαφορετική - επίπονη μετάβαση στην ενήλικη ζωή.
Στην δύσκολη αυτή διαδρομή, θα έρθει αντιμέτωπο με ηθικά διλήμματα, δύσκολες αποφάσεις και ψυχολογικές δοκιμασίες, ενώ αναζητεί την αγάπη και την αποδοχή.
Οι Garano - Arregi επιχειρούν και πάλι να ξεφύγουν από μια ακαδημαϊκή σεναριακή προσέγγιση κινούμενοι στο ίδιο χαμηλόφωνο δραματουργικό μοτίβο της πρώτης τους ταινίας, ωστόσο η επιλογή ενός ιστορικού θέματος τους αναγκάζει να γίνουν πιο συμβατικοί, χάνοντας ενίοτε τον προσανατολισμό τους, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται περισσότερο μελοδραματικοί και το όλο εγχείρημα να παρουσιάζει ανισότητες.
Έτσι οι λυρικές εικόνες μπορεί να εντυπωσιάζουν το ίδιο, αλλά η δραματική εσωτερικότητα που λειτούργησε ιδανικά στα «Λουλούδια» εδώ μοιάζει κάπως άνευρη, καθώς ξεφεύγοντας από τα αντισυμβατικά, γκρίζα κισλοφσκικά πλαίσια, προσανατολίζεται σε πιο «πολύχρωμα», συμβατικά μονοπάτια με συνέπεια μία υποτονική αφήγηση που δεν υποστηρίζει πάντα τον λυρισμό των εικόνων.
Οι χαρακτήρες μένουν ημιτελής και η αργόσυρτη πλοκή κάποιες στιγμές χάνει τον ρυθμό της.
Ωστόσο η καλλιτεχνική φλόγα των δύο δημιουργών, παραμένει άσβεστη κυρίως χάριν της εικονοπλαστικής τους ικανότητας.
10 βραβεία Γκόγια και Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.
Στους κινηματογράφους από 28 Ιουνίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
1.jpg)
