Ακόμα μία εξαιρετική χρονιά για τον ασιατικό κινηματογράφο, με την άνοδό του να είναι πλέον ένα παγκόσμιο φαινόμενο (με εξαίρεση, όπως συνήθως τη χώρα μας).
Ταινίες από την Ιαπωνία, την Ν. Κορέα, την Ταϊβάν, την Κίνα κτλ προβάλλονται πλέον σε φεστιβάλ και χώρες σε όλο τον κόσμο, κερδίζοντας πληθώρα βραβείων καθώς και μεγάλα οικονομικά οφέλη, τόσο από τα εισιτήρια όσο και την διανομή.
Αυτές είναι οι πέντε καλύτερες για το 2015, σε τυχαία σειρά, σε μια προσπάθεια να συμπεριλάβω διάφορα είδη ταινιών και προελεύσεων.
Ελπίζω να μου συγχωρέσετε την παρουσία της πρώτης, η οποία, αν και στην χώρα της προβλήθηκε Δεκέμβριο το 2014, στον υπόλοιπο κόσμο κυκλοφόρησε το 2015.
Είναι άλλωστε πολύ καλή για να μείνει εκτός λίστας.
Ode to my Father (JK Youn, Ν. Κορέα)
Η συγκεκριμένη ταινία υπήρξε η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία στην Κορέα, κόβοντας πάνω από 14 εκατομμύρια εισιτήρια και κατέχοντας πλέον την δεύτερη θέση στη λίστα με τις πιο εμπορικές παραγωγές όλων των εποχών στη χώρα.
Επιπλέον κέρδισε 10 βραβεία Grand Bell, συμπεριλαμβανομένων αυτών για Καλύτερη Ταινία, Καλύτερη Σκηνοθεσία και Ά Ανδρικού και Γυναικείου ρόλου.
Το σενάριο περιγράφει τα πιο συγκινητικά επεισόδια στην σύγχρονη ιστορία της Κορέας, μέσω της ζωής ενός άνδρα εξηγώντας μ' αυτόν τον τρόπο τις διάφορες επιλογές που έκανε στη ζωή του.
Ο συνδυασμός ιστορικών γεγονότων και μπόλικου μελοδράματος, το οποίο λατρεύουν οι Κορεάτες, υπήρξε και ο κύριος λόγος της επιτυχίας του, σε ένα φιλμ που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το κορεάτικο Forest Gump.
Η Μικρή μας Αδελφή - Our Little Sister (Hirokazu Koreeda, Ιαπωνία)
Ο Koreeda απέδειξε για μία ακόμη φορά, πως είναι ο σύγχρονος «άρχοντας» του οικογενειακού δράματος, σκηνοθετώντας ένα φιλμ αυθεντικά ιαπωνικό, στην θεματολογία, τα μοτίβα, τον ρυθμό και τους χαρακτήρες του.
Τρεις αδερφές κατοικούν σε ένα μεγάλο σπίτι στην Kamakura.
Όταν πεθαίνει ο πατέρας τους, με τον οποίο δεν είχαν σχέσεις τα τελευταία χρόνια, ταξιδεύουν στην επαρχία για να παραστούν στην κηδεία του.
Εκεί γνωρίζουν για πρώτη φορά την θετή μικρή τους αδερφή και ένας βαθύτατος δεσμός δημιουργείται άμεσα μεταξύ τους.
Στη συνέχεια, την καλούν να μείνει μαζί τους, και αυτή, όντας πλέον ορφανή, δέχεται με χαρά.
Από κει και πέρα η ταινία περιγράφει την κοινή ζωή των τεσσάρων.
Αν και η ταινία στερείται κάθε είδους δράσης και είναι αρκετά αργή, όπως συνήθως άλλωστε στις παραγωγές του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, εντούτοις ο διάχυτος λυρισμός και η σχολαστική προσοχή σε κάθε τεχνική λεπτομέρεια αποζημιώνουν πλήρως.
The Boy and the Beast (Mamoru Hosoda, Ιαπωνία)
H μητέρα του εννιάχρονου Kyuta έχει πεθάνει πρόσφατα, αφήνοντάς τον στην κηδεμονία κάποιων συγγενών, τους οποίους εκείνος αντιπαθεί.
Κάποια στιγμή το σκάει από το σπίτι και καταλήγει σε μια παράλληλη διάσταση.
Ο άρχοντας του συγκεκριμένου κόσμου είναι έτοιμος να αποσυρθεί, αφού πρώτα επιλέξει τον διάδοχό του ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες: τον μεγαλοπρεπή Iozen και τον μοναχικό μαχητή Komatetsu, ένα ον ανάμεσα στην αρκούδα και τον άνθρωπο.
Τελικώς, ο Κιούτα καταλήγει μαθητευόμενος του δευτέρου με αποτέλεσμα μια περίεργη σχέση καθηγητή-δασκάλου μεταξύ τους.
Το φιλμ περιλαμβάνει μια σειρά από άκρως δημοφιλή ιαπωνικά μοτίβα, όπως τους μοναχικούς εφήβους, υπερφυσικά όντα, κωμικές στιγμές και επικές μάχες, γεγονός που προκάλεσε και τη μεγάλη δημοτικότητά του.
Επιπλέον, και όπως είναι ο κανόνας στις ταινίες του Hosoda, το animation είναι πραγματικά υπέροχο, ιδίως στις διάφορες μάχες.
Η Σιωπηλή Δολοφόνος - The Assassin (Hou Hsiao Hsen, Ταϊβάν)
Το φιλμ κέρδισε βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας και soundtrack στις Κάννες, ενώ σάρωσε στα ταϊβανέζικα Golden Horse, κερδίζοντας πέντε, ανάμεσά τους αυτά για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και φωτογραφία.
Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι η Nie Yianiang, η οποία απήχθη σε ηλικία 10 χρονών από μία μοναχή, που την εκπαίδευσε ώστε να γίνει μια τρομακτικά αποτελεσματική δολοφόνος, εξαπολύοντας την στη συνέχεια ενάντια σε διεφθαρμένους κυβερνητικούς.
'Όταν όμως αποτυγχάνει να φέρει σε πέρας μια αποστολή, νοιώθοντας οίκτο για το θύμα, η μοναχή την διατάσσει να εκτελέσει τον άρχοντα Τιαν Τζιαν, ο οποίος πέρα από ξάδελφος της, ήταν και αυτός που την είχαν τάξει πριν την απαγωγή της.
Ο Hou Hsiao Hsen και ο διευθυντής φωτογραφίας του, Mark Lee Bing δημιούργησαν μία πραγματικά πανέμορφη ταινία, που εντυπωσιάζει με την φωτογραφία, τα σκηνικά, τα κουστούμια και την γενικότερη αισθητική της.
Παρόλα αυτά, λάτρεις των ταινιών wuxia, όπως τα «Τίγρης και Δράκος» και «Ήρωας», θα απογοητευτούν, μιας και οι σκηνές μάχης είναι ελάχιστες και αρκετά σύντομες.
Veteran (Ryoo Seung Wan, Ν. Κορέα).
Το συγκεκριμένο φιλμ κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας από τα Blue Dragon Awards και επιπλέον υπήρξε τεράστια εμπορική επιτυχία στη χώρα, κατέχοντας πλέον την τρίτη θέση στη λίστα με τις πιο εμπορικές παραγωγές όλων των εποχών.
Σε στυλ που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τις αστυνομικές περιπέτειες της δεκαετίας του '80 με τον Jackie Chan, περιγράφει τις περιπέτειες ενός βίαιου αστυνομικού και της ομάδας του, ενάντια σε έναν αδίστακτο κληρονόμο μιας πολυεθνικής.
Ο σκηνοθέτης συμπεριέλαβε όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν μια ταινία δράσης να ξεχωρίζει: πολύ γρήγορος ρυθμός, πολεμικές τέχνες, ανθρωποκυνηγητό και καταδιώξεις με αυτοκίνητα, κωμωδία και έναν ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ καλού και κακού.
Οι πρωταγωνιστές παίζουν όλοι πραγματικά καλά και η χορογραφία δράσης είναι εξαιρετική, με τις τελευταίες σκηνές να ξεχωρίζουν.
Παναγιώτης Κοτζαθανάσης.
1.jpg)
