Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Statham στα Lock Stock And Two Smoking Barells, Snatch και Mean Machine, θα έπρεπε κάποιος να χρίζει ψυχιατρικής ανάλυσης, ώστε να προβλέψει ότι θα μπορούσε να γίνει κάποτε ο Νο1 action star της εποχής μας.
Να λοιπόν που ο Βρετανός superstar (o οποίος μέχρι το 1998, στα 31 του, δεν είχε καμία σχέση με τον κινηματογράφο) έχει εξελιχθεί σε ένα από τα top ονόματα του Hollywood και ίσως ο top στο είδος του.
Aπό το πρώτο The Transporter το 2002 και μετά, ο φίλτατος Jason έχει εκτοξεύσει την καριέρα του και έχει καθιερώσει ένα συγκεκριμένο στυλ στους ρόλους του.
Ως επι το πλείστον, πολύ ξύλο και το κατάλληλο φλεγματικό χιούμορ.
Oι τελευταίες του δουλειές (με εξαίρεση το βαρετό και απογοητευτικό Safe), έχουν διαφοροποιηθεί κάπως και έχουν περισσότερη πλοκή ανάμεσα στο ξύλο.
Όχι φυσικά ότι απουσιάζει η δράση, αλλά τουλάχιστον τα The Mechanic, Blitz και Killer Elite είχαν μια αξιοπρεπέστατη πλοκή.
Εδώ στο Parker έχουμε να κάνουμε με μια δυνατή περιπέτεια, που αν μη τι άλλο δεν θα αφήσει τους φίλους του είδους απογοητευμένους.
Και μπόλικη δράση υπάρχει και αρκετό ξύλο (μάλιστα πρέπει να είναι η ταινία που ο Statham τρώει το περισσότερο ξύλο), ενώ και η εξέλιξη της πλοκής δεν μπορεί να μην τσιτώσει θετικά, έστω και λίγο.
Είναι η ιστορία του Parker (Statham, The Expendables 2), ενός σκληροτράχηλου κλέφτη με κώδικα τιμής, που λέει (μέσα σε άλλα) να μην κλέβεις από αυτούς που τα χρειάζονται.
Όταν του τη φέρνουν οι συνεργάτες του σε μια ληστεία τράπεζας, ορκίζεται εκδίκηση και τους ακολουθεί στην επόμενη τους δουλειά, μια κλοπή κοσμημάτων στο Παλμ Μπιτς.
Μαζί του έχει την κοπέλα του, Claire (Emma Both, The Boys Are Back), και μια μεσίτρια, την Leslie McKenzie (Jennifer Lopez, What To Expect When You're Expecting).
Eίναι πολύ σημαντικό για μια ταινία να είναι ξεκάθαρη με τις προθέσεις της, και χωρίς αμφιβολία το Parker τα καταφέρνει μια χαρά σε αυτό.
Θέλει να σε διασκεδάσει και τίποτα παραπάνω.
Mεγάλη υπόθεση σε αυτή την ταινία και υπερπολύτιμη συμβολή έχει η παρουσία του έμπειρου Τaylor Hackford πίσω από τις κάμερες.
H σκηνοθεσία του είναι δυναμική και γρήγορη και πάντα ακολουθεί τα γεγονότα, κάνοντας τον θεατή να αισθάνεται ότι είναι μέσα στα πράγματα και όχι αποστασιοποιημένος.
Οι δε σκηνές δράσης είναι πολύ έντονες και σε κάποια σημεία η τακτική της κάμερας στο χέρι (χωρίς σε καμία περίπτωση να κουράζει, αλλά με διακριτικό τρόπο) βοηθάει πολύ, ενώ οι αιματηρές σκηνές είναι όσο ρεαλιστικές και σκληρές θα μπορούσαν να είναι.
Εδώ δεν διστάζει να τσαλακώσει τον Statham, ο οποίος άντε να φάει 1-2 μπουνιές μ.ο. σε κάθε ταινία.
Αφήστε δε που στην πρώτη σκηνή τον βλέπουμε με γκρίζο μαλλί (περούκα για την ακρίβεια), σε μια καλοσκηνοθετημένη ληστεία, που μας προδιαθέτει για το τι θα ακολουθήσει.
Ένα άλλο θετικό στοιχείο για το Parker είναι το γεγονός ότι δεν σε αφήνει να ησυχάσεις στιγμή.
Με την καλή έννοια.
Ο ρυθμός είναι πολύ γρήγορος και και οι σκηνές εναλλάσσονται πολύ γρήγορα, χάρη στο γρήγορο μοντάζ.
Ούτε μακρηγορεί, ούτε αναλώνεται σε ηθικά διδάγματα και αμπελοφιλοσοφίες.
Μόνο προς το τέλος έχουμε μια από τα ίδια, αν και περιμέναμε κάτι λίγο πιο διαφορετικό.
Το φινάλε είναι κάπως προχειροφτιαγμένο, αλλά στην τελική δεν σε πειράζει άμα έχεις περάσει ευχάριστα το προηγούμενο διάστημα.
Πρέπει να αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με τα Χολιγουντιανα κλισέ και τις προχειρότητες, αρκεί να μην είναι εις βάρος της ίδιας της ταινίας.
Η ταινία λοιπόν, τα έχει όλα για το είδος της.
Πιστολίδι, ξυλίκι, τον Jason Statham πάνω στον οποίο είναι χτισμένη ουσιαστικά η ταινία (όπως και όλες του, εδώ βέβαια και η πλοκή τον βοηθάει κάπως περισσότερο).
Έχει και την Jeniffer Lopez.
Aλήθεια που την ξεθάψανε;
Από το τρισάθλιο Τhe Back Up Plan και μετά, καλύτερα να είχε αφοσιωθεί στο τραγούδι, αν και να λέμε την αλήθεια δεν την λές και αρνητική στο Parker.
Είδα κάτι σκηνές ... υποκριτικού μεγαλείου, όπου κάνει κάτι αεροπλανικά ή σκυβει προς την κάμερα...
Η ερωτική ίντριγκά της με τον Statham είναι από τα πιο αδιάφορα σημεία της ταινίας πάντως, και δεν ταιριάζει καθόλου με την υπόλοιπη πλοκή, απλά και μόνο έχει μπεί για να γεμίσει ο χρόνος.
Δυστυχώς ο Nick Νolte (Gangster Squad) δεν έχει τον ρόλο που θα του ταίριαζε, αλλά από την άλλη έχει φτάσει σε σημείο να ακούγεται μετα βίας η φωνή του (δεν γνωρίζω για ποιο λόγο, μη σας παραπληροφορήσω) και κάθε πρόσφατος ρόλος του καταλήγει σε καρικατούρα του σπουδαίου ηθοποιού που όλοι θυμόμαστε.
Με το Parker δεν πρόκειται να μείνετε με ανοιχτό το στόμα, ούτε από την εξέλιξη της πλοκής, ούτε από την δράση της, αλλά είναι δεδομένο ότι θα περάσετε ένα πολύ ευχάριστο δίωρο και αυτό λέει πολλά ειδικά τώρα σε μια εποχή που το Χόλιγουντ έχει ξεμείνει από ιδέες.
Τουλάχιστον ο έμπειρος Hackford (δεν γυρίζει πολύ συχνά ταινίες) σέβεται το είδος της περιπέτειας και τον θεατή αυτού του είδους των ταινιών και γυρίζει μια αξιοπρεπέστατη ταινία.
To Parker έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ στις 25 Ιανουαρίου 2013, με άνοιγμα $7 εκατομμυρίων.
Νίκος Δρίβας.
Parker trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
