Αναδημοσίευση από Heroes For A Day.
Καταρχήν, σαν ιδέα και concept γουστάρω τον Δικαστή Dredd με τα χίλια.
Αλλά δεν είμαι ειδικός που λένε.
Όχι δεν είμαι ο Γιώργος ο Μπενάρδος για να έχω διαβάσει κάθε σοβαρό alternative comic!
Μόνο μερικά τευχάκια έχουν πέσει στα χέρια μου και that’s it!
Α, δε νομίζω να μετράει η δις παρακολούθηση της 1ης ταινίας με τον Sly, που ξεχνούσε να βάζει το helmet του;
Που είχε ένα άκυρο love story;
Ηθικά διδάγματα του κώλου;
Αλλά και πάλι περίμενα με μεγάλο ενδιαφέρον να δω τι θα καταφέρουν οι Άγγλοι (που είναι και παιδί τους ο Dredd) στο remake αυτό.
ΣΕΝΑΡΙΟ/ΠΛΟΚΗ
Από όσο κατάλαβα και από σχόλια στα forums, η ταινία δεν βασίζεται σε κάποια original ιστορία από τα comics.
Ακόμα και ο χαρακτήρας της main villain, Ma-ma, είναι πρωτότυπη δημιουργία για τις ανάγκες της ταινίας.
Οπότε, η όποια σύγκριση μπορεί να γίνει με τα comics θα αφορά μόνο αν η το Dredd έπιασε το παλμό, το νόημα, την αισθητική αν θέλεις και την οπτική απόδοση (Mega-City, κοστούμια…) του comic.
Η ταινία με το που ξεκινά, σε ρίχνει απευθείας στα σχοινιά.
Το Dredd δεν έχει καμιά σχέση με origin ιστορία, και μεταξύ μας καλά κάνει.
Δεν ξέρω αν θα ήταν εύκολο ή δύσκολο να παρουσιάσουν μια back-story τόσο του Judge Dredd αλλά και του «μελλοντικού» κόσμου που διαδραματίζεται, αλλά ξέρω ότι θα ήταν βαρετό.
Πολύ βαρετό.
Αυτό που θέλουμε είναι βία, δράση, και δυνατούς χαρακτήρες.
Και η ταινία το επιτυχαίνει κατά τα 2/3.
Αφού λοιπόν γνωρίσουμε τα βασικά, τι εποχή βρισκόμαστε, τι είναι η Mega-City 1, ποιος ο ρόλος των Δικαστών, ποιος είναι ο Dredd και η ρούκι Anderson, η ταινία ανεβάζει επικίνδυνα την αδρεναλίνη!
Non-stop δράση, αίμα παντού και βία που μπορεί να μην σε σοκάρει τόσο, αλλά δικαιολογεί επάξια τον PG-18 χαρακτήρα της ταινίας.
Ο Judge Dredd λοιπόν, που από ότι καταλαβαίνουμε έχει χρόνια στο σώμα των Δικαστών, αποτελώντας ένα από τα πιο εξέχοντα και άμεμπτα μέλη του, αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει μια ρούκι, την Anderson, η οποία όμως απέτυχε στις εξετάσεις.
Όμως λόγω των psychic ικανοτήτων της, η επικεφαλής των Δικαστών θέλει να της δώσει μια 2η ευκαιρία.
Ο χαρακτήρας της Judge Anderson είναι υπαρκτός, δηλαδή από τα comics, και κάνει τέλεια αντίθεση με τον Judge Dredd.
Είναι πιο συγκαταβατική, ανθρώπινη και συναισθηματική, λόγω του background της αλλά και το νεαρό της ηλικίας της, ενώ ο Dredd με τα χρόνια στο σώμα των Δικαστών να βαραίνουν την πλάτη του, είναι απόλυτος, αφοσιωμένος στον κώδικα των Judges και σκληρός.
Επόμενη στάση ο πιο κακόφημος sector της Mega-City 1, τα Peach Trees, όπου σε ένα τεράστιο mega-block 200 ορόφων, μια πρώην πόρνη, νυν drug lord, η Ma-ma, κατασκευάζει το νέο σούπερ ναρκωτικό slo-mo (δε χρειάζεται να σου πω τι κάνει) που θέλει να το προωθήσει και σε άλλους sectors.
Και για να παραδειγματίσει όσους ίσως της αντισταθούν, γδέρνει ζωντανά τρία βαποράκια και τα ρίχνει από το 200ο όροφο!
Στο συμβάν καταφθάνουν οι δύο Δικαστές, κι ενώ φαίνεται για μια υπόθεση ρουτίνας, δυστυχώς για τα τσιράκια της οργάνωσης της Ma-ma, ένα από τα άτομα που συλλαμβάνουν, είναι σημαντικό στέλεχος τους, οπότε η Ma-ma καταλήγει στην πιο απλή λύση: Κανένας δεν φεύγει ζωντανός από τα Peach Trees και κανένας άλλος δεν μπαίνει στα Peach Trees!
Αυτό ήταν, ένα ανελέητο κυνηγητό αρχίζει!
Αυτή είναι η όλη υπόθεση της ταινίας και δεν χρειάστηκε ο σκηνοθέτης παραπάνω από 15 λεπτά για να μας την παρουσιάσει!
Στην υπόλοιπη μια ώρα και κάτι θα δούμε πολύ πιστολίδι, αίματα να τρέχουν παντού, σκοτωμούς, μια γαμάτη σκηνή ψυχολογικής βίας, κανονική βία, διαφθαρμένους Δικαστές και τον Judge Dredd να θερίζει και να σπέρνει!
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ/ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Ο Karl Urban (Priest) θεωρώ ότι είναι αδικαιολόγητα υποτιμημένος ηθοποιός.
Τουλάχιστον για πιο action ταινίες.
Όπου τον έχω παρακολουθήσει ήταν το λιγότερο ικανοποιητικός και κρίμα που στο τελευταίο Riddick δεν έχει μεγάλο ρόλο.
Εδώ όμως στο Dredd νομίζω πως παραδίδει μια από τις καλλίτερες ερμηνείες του, και είναι ένας από τους δύο λόγους που η ταινία είναι επιτυχημένη.
Ακούραστος εργάτης του Νόμου των Δικαστών, αμερόληπτος, ψυχρός, λιγομίλητος, σκληρός.
Αυτός είναι ο χαρακτήρας του Judge Dredd.
Και ο Karl Urban τον αποδίδει τέλεια.
Δεν καταφεύγει σε κλισέ και παλικαριές (τον βοηθάει και η σκηνοθεσία), κρατάει εκπληκτικά σταθερό τον τόνο της φωνής του σε ότι και αν συμβαίνει γύρω του, λες κι είναι μηχανή, αποδεικνύοντας μας ότι δε χρειάζεται να φωνάζεις βραχνιασμένα για να ακούγεσαι απειλητικός!
Highlight φυσικά η σκηνή όπου μέσα από το booth ξεστομίζει την all-time ατάκα του: "I'm the Law!"
Και όλο αυτό χωρίς να χρειαστεί να δούμε καν τα μάτια του, αφού εννοείται πως δεν βγάζει ούτε κατά διάνοια το helmet του!
Α, ρε Stallone που ήθελες να μας δείχνεις την ομορφιάς σου (lame!).
Γενικά εξαιρετική ερμηνεία από τον Karl Urban, που πιστεύω πως σε μια 2η ταινία από το ίδιο δίδυμο σκηνοθέτη/σεναριογράφου, αν του δοθεί ο on-screen χρόνος, θα εντρυφήσει ακόμα περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία του Judge Dredd.
Γιατί σε αυτήν την ταινία είπαμε, Αίμα, Δράση και Βία πάνω από όλα!
Το έτερον ήμισυ του Dredd στην ταινία είναι η ρούκι Judge Anderson με τις psychic ικανότητες της, που τόσο εκτίμησαν στο Hall of Justice.
Όπως ανέφερα είναι το ακριβώς αντίθετο από τον Judge Dredd.
Δεν ξετρελάθηκα από την ερμηνεία της Olivia Thirlby (Being Flynn), κυρίως γιατί δεν με έκανε να νιώσω τον φόβο που σίγουρα είχε ο χαρακτήρας της στην αρχή της ταινίας.
Αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω ορισμένα εξαιρετικά βλέμματα συμπόνιας προς ορισμένους ενοίκους των Peach Trees.
Γενικά έπαιξε αρκετά με τις εκφράσεις του προσώπου της, αφού δεν φορούσε κράνος στην ταινία, με highlight φυσικά την σκηνή όπου μπαίνει στο μυαλό του Kay (Wood Harris) και τον «βιασμό» του!
Αν ο Dredd ήταν το άσπρο της ταινίας, η Anderson ήταν το γκρι.
Για το ποιος ή μάλλον ποια είναι το μαύρο, δε χρειάζεται και ανάλυση.
Ο ιδιαίτερα ενδιαφέρον χαρακτήρας της Ma-ma (εξαιρετικό όνομα by the way) της παραμορφωμένης Lena Headey (Tell-Tale).
Ναι, της αγαπημένης αιμομικτικής σκύλας του Game of Thrones!
H Ma-ma, πρώην πόρνη, αφού ξέκανε τον νταβατζή της, πήρε την θέση του και επεκτάθηκε πολύ γρήγορα και στα ναρκωτικά, κατασκευάζοντας το slo-mo, το οποίο όταν το σνιφάρεις, νιώθεις ο χρόνος να γυρνάει με το 1% της κανονικής του ταχύτητας!
Αδίστακτη, υπερβολικά βίαιη, ψυχρή, αλαζόνας, θα κάνει ότι χρειαστεί για να πετύχει αυτό που θέλει.
Πιο χαρακτηριστική σκηνή, όταν στήνει τρία πολυβόλα και θερίζει κυριολεκτικά έναν ολόκληρο όροφο μόνο και μόνο για να ξεκάνει τους δύο Δικαστές.
Η Lena Headey νομίζω πέτυχε το ρόλο της ως προς το ένα μόνο κομμάτι.
Δεν σε πείθει ότι είναι bad-ass drug queen, δεν βγάζει τόση σκληράδα η Headey.
Μπορεί να έχει αρκετές σκηνές βίας στην οθόνη, αλλά δεν καταφέρνει αυτό που κάνει ο Urban στο δικό του ρόλο.
Αντίθετα εκεί που εντυπωσιάζεσαι είναι στις πιο ήρεμες σκηνές της.
Οι εκφράσεις του προσώπου της προδίδουν μια επιφανειακή σκληράδα, αφού ο εσωτερικός της κόσμος είναι καταστρεμμένος.
Το νιώθεις ότι δεν έχει τίποτα που περιμένει στην τελευταία σκηνή της ταινίας, όταν περισσότερο δείχνει να έχει αποδεκτεί καρτερικά το θάνατο της από τον Dredd, παρά προσπαθεί να τον αντιμετωπίσει.
Γενικά ο χαρακτήρας της Ma-ma νομίζω αποτελεί αρκετά ενδιαφέρουσα δημιουργία του Alex Garland.
Δυστυχώς, μπορεί να μην υπήρχε ο χρόνος για να εμβαθύνουν περισσότερο στο χαρακτήρα της, αλλά η ικανότητα της Headey σε τέτοιος ρόλους (μπροστά bitch, εσωτερικά διαλυμένη) φτάνει για να καταλάβουμε για το ποια είναι η Ma-ma στον κόσμο του Dredd.
ΣΚΗΝΙΚΑ/ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ
Δεν το κρύβω πως περίμενα διαφορετική την Mega-City 1.
Ίσως λίγο επηρεασμένος από την 1η ταινία που ήταν σαφώς πιο φουτουριστική, λίγα από όσα ξέρω από τα comics, περίμενα κάτι άλλο.
Ειδικά η εναρκτήρια σεκάνς, περισσότερο μου θύμισε τα πρώτα επεισόδια του The Walking Dead, και όχι μια ταινία που διαδραματίζεται στο μέλλον.
Οι Peter Travis/Alex Garland αποφάσισαν να δώσουν μια πιο realistic αίσθηση στην ταινία, πετώντας έξω τα πολλά φουτουριστικά μπιχλιμπίδια, κρατώντας μόνο τα βασικά.
Τα όπλα των Δικαστών και τις μηχανές τους!
Δημιούργησαν έτσι μια Megα-City 1 η οποία δεν θέλει και πολύ για να πιστέψεις ότι είναι εικόνα από το κοντινό πραγματικό μέλλον.
Μπορεί να σε ξενίσει στην αρχή όλο αυτό σκηνικό, αλλά πίστεψε με, τελικά ταιριάζει στην ωμή προσέγγιση που ακολούθησαν οι δύο δημιουργοί.
Από την στιγμή που δεν συμπεριέλαβαν στο στόρυ σημαντικές πτυχές του comic (η καταστροφή του παλιού κόσμου, το πώς δημιουργήθηκε το σώμα των Δικαστών, ηθικά διλλήματα κ.ά.), μια οικεία μεν αλλά καταστραμμένη εικόνα μιας μεγαλούπολης, ταιριάζει καλλίτερα στο setting «Είμαι ο καλός σούπερ μπάτσος και έρχομαι για να σε πιάσω».
Την ταινία την είδα στην απλή Blu-Ray έκδοση, οπότε δεν μπορώ να εκφράσω άποψη για το 3D.
Υποψιάζομαι όμως ότι θα πρέπει να είναι γαμάτο από τις εξαιρετικές slow-motion σκηνές της ταινίας.
Και πριν αρχίσεις να φέρνεις στο μυαλό σου παπαριές ταινίες, να σου πω πως ο Pete Travis χειρίστηκε πολύ έξυπνα την «φύση» του ναρκωτικού Slo-Mo.
Ενώ δηλαδή περιμένεις να δεις τέτοια πλάνα όταν κάποιος το σνιφάρει, εντούτοις όταν η κάμερα αλλάζει οπτική και γυρνάει είτε στους Δικαστές είτε στους υπόλοιπους χαρακτήρες, η «ροή» γίνεται κανονική!
Η εναλλαγή αυτή λοιπόν slow-motion με κανονικά πλάνα, μέσα στην ίδια σκηνή, την βρήκα εξαιρετική!
Ειδικά με τα έντονα χρώματα σε ορισμένες slow-motion σκηνές, έπιασα τον εαυτό μου να βρίζει τις εταιρείες διανομής που δεν το έφεραν στην Ελλάδα για να το δω στο σινεμά σε 3D.
ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ
Η απλοϊκότητα της ταινίας.
Αν δεν είσαι σίγουρος ότι μπορείς να αποδώσεις σωστά ένα comic με όλες τις προεκτάσεις του, τότε μείνε στα βασικά και σημαντικά.
Το run and gun theme της ταινίας, με πολύ καλές ερμηνείες, βία και αίμα καθώς και ένας Judge Dredd όπως έπρεπε να είναι, φθάνουν για να κάνουν μια αξιόλογη ταινία.
Μπορεί τα αμερικανάκια να μην τίμησαν την ταινία, (αυτοί θέλουν playboy επιστήμονες να σώζουν τον κόσμο από εξωγήινους), αλλά οι Travis/Garland νομίζω απέδωσαν με σεβασμό το comic στην μεγάλη οθόνη.
Από να δεις ημιτελείς και κλισεδιάρικες απόπειρες ηθικών διδαγμάτων, παίρνεις την δόση σου σε δράση και είσαι εντάξει!
ΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ
Μπορεί να λειτούργησε θετικά τελικά στην αναβίωση του Judge Dredd, αλλά αν το κρίνεις αυστηρά κινηματογραφικά, η έλλειψη βάθους στους τρεις βασικούς χαρακτήρες χτυπάει λίγο άσχημα.
Αλλά δεν χρειάζεται να γκρινιάζουμε για όλα.
Αυτό που όμως ήταν τελείως άσχετο είναι η εμφάνιση των 4 διαφθαρμένων τελικά Judges.
Ευκολάκι για την εξυπηρέτηση της ιστορίας, αλλά το άκυρο είναι πως και γιατί εμφανίζονται έτσι ξαφνικά;
Σε όλη την προηγούμενη ταινία δεν υπάρχει καν αναφορά στο σύστημα των Δικαστών, πως και γιατί δημιουργήθηκαν, ξαφνικά μαθαίνουμε ότι υπάρχουν και διαφθαρμένοι;
Και ποιοι είναι αυτοί;
Και πως δεν υπάρχουν υποψίες στο Σώμα;
Τελείως άκυρη και ξεπέτα σκηνή.
Δεν προσέφερε τίποτα παρά μόνο μια one-to-one μονομαχία και τους μοναδικούς κλίσε διαλόγους της ταινίας.
ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΟΥΜΑ:
Φέτος είδαμε κατά σειρά (αν θυμάμαι καλά) Ghost Rider: Spirit of Vengeance, Avengers, MIB III, The Amazing Spider-Man, The Dark Knight Rises, Resident Evil: Retribution και Dredd.
Μην περιμένεις να σου πω πως το Dredd χτύπησε την δυάδα που όλοι ξέρουμε, αλλά προσωπικά την βρήκα πιο «αναγκαία» ταινία από το The Amazing Spider-Man.
Δεν λέω καλλίτερη, γιατί μου άρεσε ο καινούργιος Spider-Man, αλλά δεν είχε τίποτα καινούργιο να σου προσφέρει.
Εντάξει είδαμε και τον Lizard, αλλά γενικά ήταν μια πετσοκομμένη ταινία.
Κάτι ήθελε να πει αλλά κάποιος σαν να την σταματούσε!
Ενώ το Dredd, είχε αρχή μέση και τέλος, μια ολοκληρωμένη, έστω και απλοϊκή ταινία.
Που σου δίνει υποσχέσεις για ενδεχόμενα sequel, χωρίς όμως να σε χαλάσει κάτι σε αυτήν την ταινία.
Και είχε και μια από τις καλλίτερες comic ερμηνείες ρόλων!
Δεν τα λες και λίγα για μια ανεξάρτητη σχετικά παραγωγή!
Το Dredd έκανε άνοιγμα τριημέρου στην Αμερική μόλις $6 εκατομμύρια, στις 21 Σεπτεμβρίου.
Dredd trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
