Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Και εκεί που βρίσκεσαι στην Αθήνα και κάθεσαι έξω από το σινεμά, με 40 βαθμούς να σε βαράνε στο κεφάλι και αναρωτιέσαι γιατί έχεις έρθει μέχρι το κέντρο, ξαφνικά σου εμφανίζεται μια ταινία σαν το Headhunters και σου υπενθυμίζει τον λόγο που αγαπάς αυτό το πράγμα που λέγεται κινηματογράφος.
Ναι φίλοι μου, θα σας το πω εξ'αρχής.
Το Headhunters ίσως είναι η καλύτερη ταινία της φετινής χρονιάς.
Αυτή η έκπληξη από την Νορβηγία εξοστρακίζει από την λίστα μου ταινίες και ταινίες, και μπαίνει σχεδόν κατευθείαν στην κορυφή.
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχ,ή ας ξεκινήσουμε από το περίεργο σενάριο...
Ένας νέος και επιτυχημένος αλλά ανασφαλής άντρας, ο Roger Brown (Aksel Hennie, A Somewhat Gentle Man), έχει καλά κρυμμένη μια δεύτερη ζωή.
Το πρωί είναι ένας πλούσιος επιχειρηματίας, ένας σύγχρονος καπιταλιστής και ένας τρυφερός σύζυγος αλλά το βράδυ μετατρέπεται σε έναν επαγγελματία διαρρήκτη που ειδικεύεται μάλιστα στις κλοπές πολύτιμων έργων τέχνης από τα σπίτια διαφόρων ανυποψίαστων συλλεκτών που τυγχάνουν να βρίσκονται στον κοινωνικό του περίγυρο.
Με αυτόν τον τρόπο καλύπτει τον ακριβό τρόπο ζωής που έχει επιλέξει.
Όταν όμως ο Clas (Nicolaj Coster-Waldau, Blackthorn), ένας γνωστός της γυναικάς του, εμφανίζεται ξαφνικά στην ζωή του Roger, τα πάντα αλλάζουν.
Στην αρχή τον υποτιμά και τον θεώρει σαν ένα από τα επόμενα θύματα του.
Όταν όμως πηγαίνει να κλέψει έναν πίνακα από το σπίτι του, συνειδητοποιεί πως η γυναίκα του έχει «ξεχάσει» το κινητό της εκεί.
Από αυτό το σημείο η ταινία παίρνει μια τελείως διαφορετική στροφή αφού ο Clas περά από το ότι είναι και αυτός ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, είναι και ένας πρώην στρατιώτης με άγνωστο παρελθόν.
Έτσι, ο θύτης γίνεται το θύμα και το κυνηγητό ξεκίνα.
Ο Roger μένει μόνος του και στην κυριολεξία έχει να αντιμετωπίσει ολόκληρο τον κόσμο αφού βρίσκεται στη μέση μιας πλεκτάνης που δεν μπορούσε ούτε να φανταστεί.
Η εμπιστοσύνη χάνεται και οι ανατροπές που ακολούθουν δεν μπορούν να αναλυθούν μέσα σε μια κριτική.
Εδώ αποφασίζω να ολοκληρώσω με το σενάριο, αν και οφείλω να ομολογήσω ότι λέγοντας μόνο τόσα, υποβιβάζω το μεγαλείο του.
Γιατί δεν πρόκειται για ένα απλό σενάριο του τύπου "ο εραστής της γυναίκας μου θέλει να με σκοτώσει για να μου πάρει τα λεφτά και να με ξεφορτωθεί".
Όχι, πρόκειται για κάτι πολύ πιο σπουδαίο και έξυπνο.
Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι πως εγώ προσωπικά μέτρησα τουλάχιστον πέντε με έξι ανατροπές μέχρι το τέλος.
Αξίζουν πολλά εύσημα στον σκηνοθέτη Morden Tyldum.
Όχι τόσο για τα βαθυστόχαστα πλάνα του ή για τα σκανδιναβικά τοπία που έχει επιλέξει για να ντύσουν την ταινία του, όσο για τον τρόπο που χειρίζεται την κάμερα σε ολόκληρη τη διάρκεια της ταινίας.
Στην αρχή ξεκινά έξυπνα κάνοντας την να μοιάζει σχεδόν με περιπέτεια-κωμωδία, ενώ στην συνέχεια την μετατρέπει σε μια καθαρόαιμη περιπέτεια που ακόμα και τα στούντιο του Hollywood θα ζήλευαν.
Κάποιες φόρες μάλιστα θα βρείτε και δραματικά στοιχεία ενώ δεν απουσιάζει και το κοινωνικό σχόλιο.
Ωστόσο, και τα άλλα τεχνικά στοιχεία της ταινίας δεν απογοητεύουν καθόλου, καθώς τόσο η μουσική όσο και το μοντάζ είναι εξαιρετικά, χτίζοντας έτσι κάποιες φορές την απαραίτητη ένταση ή δίνοντας «βαρύτητα» στις πιο δραματικές σκηνές.
Οι ερμηνείες από αυτούς τους αγνώστους σε μένα Σκανδιναβούς ηθοποιούς είναι πάρα πολύ καλές.
Ο Νορβηγός Aksel Hennie είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής κυριαρχώντας με την ερμηνεία του και σχεδόν υποβιβάζοντας όλους τους άλλους.
Η Synnove Macody Lund ερμηνεύει εξαιρετικά στο ντεμπούτο της την «κακιά» γυναίκα του Roger ενώ ο μόνος που δεν με εντυπωσίασε από το cast είναι ο μυστηριώδης εχθρός του πρωταγωνιστή, Δανός Nicolaj Coster-Waldau, όχι τόσο λόγο της ερμηνείας του αλλά λόγο του ότι υποδύεται έναν χαρακτήρα που έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, και καλύτερα.
Το Headhunters ωστόσο δεν είναι τέλειο, αν και πλησιάζει.
Αν και η δράση ήταν εξαιρετικά έντονη, κάποιες σκηνές φανήκαν υπερβολικές και σχεδόν εξωπραγματικές ενώ και ο χρόνος δεν μου έμοιαζε σωστά μοιρασμένος.
Κάπου στην μέση αυτή η δίωρη ταινία έχει μια υποψία κοιλιάς και περιορίζεται στις περιπέτειες του πρωταγωνιστή.
Ωστόσο, γρήγορα βρίσκει τον δρόμο της και συνεχίζει στο σωστό ρυθμό που αρμόζει σε ένα τέτοιο action thriller.
Το Νορβηγικό Headhunters είναι μια ταινία βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Jo Nesbo και θα σας συναρπάσει.
Με μια εξαιρετική πλοκή συνδυάζει με έξυπνο τρόπο το θρίλερ και την περιπέτεια, όσο για το ανθρωποκυνηγητό, αυτό δεν έχει τέλος.
Τολμώ να πω πως το Headhunters είναι μια από τις καλύτερες ταινίες του είδους της και η καλύτερη φετινή, μέχρι στιγμής (Nolan, ακούς;).
Στις ελληνικές αίθουσες από 12 Ιουλίου.
Στις ελληνικές αίθουσες από 12 Ιουλίου.
Headhunters trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
