Για έναν ανεξήγητο λόγο (από αυτούς τους ανεξήγητους λόγους που πρέπει να έχεις διαβάσει Πλάτωνα για να έχεις μια ιδέα), τις τελευταίες μέρες μου είχε κολλήσει η έκφραση ‘chick chicky boom – chick chicky boom’.
Δεν μπορούσαν να προσδιορίσω από πού προερχόταν ο ρυθμός ή η φράση, μέχρι που, εξερευνώντας τεμπέλικα του Youtube, έπεσα πάνω στον πιο χαβαλεδιάρη πράσινο τύπο του κινηματογράφου.
Ο λόγος για τον Stanley Ipkiss, a.k.a. The Mask, κατά κόσμο γνωστός ως Jim Carrey, στην ομώνυμη ταινία του 1994.
Το The Mask ήταν μια από τις ταινίες που εκτόξευσε την καριέρα του Carrey και έφερε στο προσκήνιο (και στα λιγουρεμένα μάτια των ανδρών) την μέχρι πρότινος άγνωστη Cameron Diaz...
Ο συνεσταλμένος και αδέξιος Stanley φορά μια μαγεμένη μάσκα και μεταμορφώνεται στον ντελιριακό και ξεκαρδιστικό πρασινοκέφαλο ήρωα, με τις αστείες reality-warping υπερδυνάμεις, ο οποίος, αν και δεν ήταν ο κωμικά βίαιος Big Head των κόμικς, ήταν ικανός να εκτοξεύσει εισπρακτικά την ταινία.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για τον τυπάκο με το κίτρινο κουστούμι.
Δεν μπορούσαν να προσδιορίσω από πού προερχόταν ο ρυθμός ή η φράση, μέχρι που, εξερευνώντας τεμπέλικα του Youtube, έπεσα πάνω στον πιο χαβαλεδιάρη πράσινο τύπο του κινηματογράφου.
Ο λόγος για τον Stanley Ipkiss, a.k.a. The Mask, κατά κόσμο γνωστός ως Jim Carrey, στην ομώνυμη ταινία του 1994.
Το The Mask ήταν μια από τις ταινίες που εκτόξευσε την καριέρα του Carrey και έφερε στο προσκήνιο (και στα λιγουρεμένα μάτια των ανδρών) την μέχρι πρότινος άγνωστη Cameron Diaz...
Ο συνεσταλμένος και αδέξιος Stanley φορά μια μαγεμένη μάσκα και μεταμορφώνεται στον ντελιριακό και ξεκαρδιστικό πρασινοκέφαλο ήρωα, με τις αστείες reality-warping υπερδυνάμεις, ο οποίος, αν και δεν ήταν ο κωμικά βίαιος Big Head των κόμικς, ήταν ικανός να εκτοξεύσει εισπρακτικά την ταινία.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για τον τυπάκο με το κίτρινο κουστούμι.
Κάθε φορά που ο Ipkiss φορούσε τη μυστικιστική του μάσκα ήταν και μια στιγμή μεγαλείου για τον Carrey (αν και σύμφωνα με τον fearless leader μας, έχει κάνει και καλύτερους ρόλους).
Μέσω της Μάσκας (αλλά και του ‘Ηλίθιου’ και του Ace Ventura), έχουμε ταυτίσει κατά κάποιο τρόπο τον Carrey με τις περίεργες φάτσες, τις γκροτέσκες γκριμάτσες και τις ακατάληπτες, αλλοπρόσαλλες εκφράσεις του προσώπου, κάτι στο οποίο βέβαια είναι ασυναγώνιστος από τα νιάτα του ως stand-up comedian (Clint Eastwood και Michael Landon μιλάμε ολόιδιοι).
Αλλά και η κινησιολογία του είναι ασύλληπτη, είτε τα βάζει με κακούς και τους κανονίζει με αυτόν τον καρτουνίστικο τρόπο και τα χιουμοριστικά wisecracks, είτε χορεύει ξέφρενα σε κλασσικούς ρετρό ρυθμούς, παρασέρνοντας όλους στη διασκέδαση.
Και ερχόμαστε στο προκείμενο, δηλαδή στο χορευτικό και τραγουδιστικό ταλέντο της Μάσκας.
Μόλις έχει συναντήσει στο Πάρκο Landfill την σαγηνευμένη από την πάρτη του Tina Carlyle (Diaz) και προχωρά χρησιμοποιώντας την… εναλλακτική(;) γοητεία του για να την φλερτάρει.
Το ψηστήρι, όμως, θα του το χαλάσει ο υπαστυνόμος Kellaway, που θέλει να τον συλλάβει ντε και καλά, κάτι που αναγκάζει τον ‘πρασινούλη’ να το σκάσει.
Έξω από την πύλη του πάρκου τον περιμένει όλη η αστυνομική δύναμη της Edge City και ο Stanley είναι στριμωγμένος.
Αυτό δεν εμποδίζει, όμως, τον διεστραμμένα ευφυέστατο ήρωα να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να αρχίσει να τραγουδά και να χορεύει στους ρυθμούς του ‘Cuban Pete’ του Desi Arnaz (από την ομώνυμη ταινία του 1946).
Φυσικά δε λείπει η ‘κουβανέζικη’ περιβολή και οι μαράκες και σιγά-σιγά όλα τα όργανα του νόμου αρχίζουν να λικνίζονται με τη rumba (η οποία ακούγεται από το ‘υπερπέραν’, γιατί δεν φαίνεται να υπάρχουν πουθενά μουσικά όργανα)!
Όλο το σκηνικό, μαζί με τα περιπολικά, γίνεται ένα τεράστιο dancing stage με τους αστυνομικούς να συμμετέχουν ενεργά στο τραγούδι και τη χορογραφία, με τις ιερόδουλες της εκεί πιάτσας και την θηλυκή officer να πλαισιώνουν έξοχα ως παρτενέρ τη Μάσκα.
Το πλάνο διακόπτεται κανα-δυο φορές για να δείξει τον πικρόχολο και ξινισμένο υπαστυνόμο, να βγάζει την κακία του στον υφιστάμενο του και να σπάνε τα νεύρα του που δεν μπορεί να επαναφέρει τα όργανα της τάξης… σε τάξη.
Ο ρυθμός παρασέρνει και τον θεατή, που βλέπει τον Carrey να κουνά θελκτικά τα οπίσθια του στις ‘κοπέλες’ και θέλει να κάνει το ίδιο σε όποια θηλυκή παρουσία βρίσκεται δίπλα του, νιώθοντας κι αυτός με τη σειρά του για λίγο ‘king of the rumba beat’.
Και φυσικά επιτυγχάνεται και ο σκοπός του όλου υπερθεάματος, καθώς, μετά από αυτό το ξέφρενο χορευτικό γλέντι, η Μάσκα καταφέρνει να διαφύγει τη σύλληψη, αφήνοντας πίσω του τον Kellaway να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Ομολογουμένως, μια από τις πιο αστείες σκηνές - αν όχι η πιο αστεία - της ταινίας, δείγμα του αστείρευτου ταλέντου και της ενέργειας του αγαπημένου μας – και παγκοσμίως - Jim Carrey!
Hit it!!
Μέσω της Μάσκας (αλλά και του ‘Ηλίθιου’ και του Ace Ventura), έχουμε ταυτίσει κατά κάποιο τρόπο τον Carrey με τις περίεργες φάτσες, τις γκροτέσκες γκριμάτσες και τις ακατάληπτες, αλλοπρόσαλλες εκφράσεις του προσώπου, κάτι στο οποίο βέβαια είναι ασυναγώνιστος από τα νιάτα του ως stand-up comedian (Clint Eastwood και Michael Landon μιλάμε ολόιδιοι).
Αλλά και η κινησιολογία του είναι ασύλληπτη, είτε τα βάζει με κακούς και τους κανονίζει με αυτόν τον καρτουνίστικο τρόπο και τα χιουμοριστικά wisecracks, είτε χορεύει ξέφρενα σε κλασσικούς ρετρό ρυθμούς, παρασέρνοντας όλους στη διασκέδαση.
Και ερχόμαστε στο προκείμενο, δηλαδή στο χορευτικό και τραγουδιστικό ταλέντο της Μάσκας.
Το ψηστήρι, όμως, θα του το χαλάσει ο υπαστυνόμος Kellaway, που θέλει να τον συλλάβει ντε και καλά, κάτι που αναγκάζει τον ‘πρασινούλη’ να το σκάσει.
Έξω από την πύλη του πάρκου τον περιμένει όλη η αστυνομική δύναμη της Edge City και ο Stanley είναι στριμωγμένος.
Αυτό δεν εμποδίζει, όμως, τον διεστραμμένα ευφυέστατο ήρωα να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να αρχίσει να τραγουδά και να χορεύει στους ρυθμούς του ‘Cuban Pete’ του Desi Arnaz (από την ομώνυμη ταινία του 1946).
Φυσικά δε λείπει η ‘κουβανέζικη’ περιβολή και οι μαράκες και σιγά-σιγά όλα τα όργανα του νόμου αρχίζουν να λικνίζονται με τη rumba (η οποία ακούγεται από το ‘υπερπέραν’, γιατί δεν φαίνεται να υπάρχουν πουθενά μουσικά όργανα)!
Όλο το σκηνικό, μαζί με τα περιπολικά, γίνεται ένα τεράστιο dancing stage με τους αστυνομικούς να συμμετέχουν ενεργά στο τραγούδι και τη χορογραφία, με τις ιερόδουλες της εκεί πιάτσας και την θηλυκή officer να πλαισιώνουν έξοχα ως παρτενέρ τη Μάσκα.
Το πλάνο διακόπτεται κανα-δυο φορές για να δείξει τον πικρόχολο και ξινισμένο υπαστυνόμο, να βγάζει την κακία του στον υφιστάμενο του και να σπάνε τα νεύρα του που δεν μπορεί να επαναφέρει τα όργανα της τάξης… σε τάξη.
Ο ρυθμός παρασέρνει και τον θεατή, που βλέπει τον Carrey να κουνά θελκτικά τα οπίσθια του στις ‘κοπέλες’ και θέλει να κάνει το ίδιο σε όποια θηλυκή παρουσία βρίσκεται δίπλα του, νιώθοντας κι αυτός με τη σειρά του για λίγο ‘king of the rumba beat’.
Και φυσικά επιτυγχάνεται και ο σκοπός του όλου υπερθεάματος, καθώς, μετά από αυτό το ξέφρενο χορευτικό γλέντι, η Μάσκα καταφέρνει να διαφύγει τη σύλληψη, αφήνοντας πίσω του τον Kellaway να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Ομολογουμένως, μια από τις πιο αστείες σκηνές - αν όχι η πιο αστεία - της ταινίας, δείγμα του αστείρευτου ταλέντου και της ενέργειας του αγαπημένου μας – και παγκοσμίως - Jim Carrey!
Hit it!!
The Mask (1994) scene από FilmBoy-gr
1.jpg)
