Γράφει ο Νεκτάριος Αντωνιάδης.
Ομολογώ πως είχα ένα προαίσθημα για αυτήν την ταινία και τελικά δικαιώθηκα.
Πραγματικά προσπάθησα σκληρά να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου έτσι ώστε να μπορέσω να γράψω ένα ολοκληρωμένο review.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το Αυστραλιανής παραγωγής Mao's Last Dancer είναι βασισμένο στο ομώνυμο best seller του Cunxin Li και εξιστορεί την επική διαδρομή του συγγραφέα (το επίθετο του σημαίνει "αυτός που έχει αθώα καρδιά") από το μικρό χωριό του στην παγκόσμια καταξίωση του στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα.
Η παγκόσμια αυτή αναγνώριση του, θα τον τοποθετήσει σαν έναν από τους καλύτερους κλασικούς χορευτές μπαλέτου στον κόσμο.
Η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αποτελούν ουσιαστικά αυτοβιογραφία του Cunxin Li και πρέπει να πω ότι το φίλμ αυτό μας πείθει πέρα για πέρα...
Ξεκινώντας, βλέπουμε τον ήρωα να βρίσκεται στο χωριό του, ώσπου μία ημέρα ανώτατοι αξιωματούχοι του κουμμουνιστικού κόμματος της Λαικής Δημοκρατίας της Κίνας, ψάχνουν για νεαρούς οι οποίοι θα αποτελέσουν την αυτοκρατική ομάδα του μπαλέτου της Κίνας.
Ο μικρός Cunxin Li, με την βοήθεια της δασκάλας του, θα καταφέρει να κερδίσει μία θέση για οντισιόν στο Πεκίνο.
Και τα υπόλοιπα απλώς ξεδιπλώνονται στο πανί ...
Σε πλήρη ροή, από το Πεκίνο και την κορυφή του εγχώριου μπαλέτου, θα βρεθεί στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Houston, σαν σπουδαστής εκπροσωπώντας την Κίνα και τα ιδεώδη της.
Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι ο Αυστραλός σκηνοθέτης Bruce Beresford χρησιμοποιεί το τέχνασμα μεταξύ παρελθοντικού και παροντικού χρόνου έτσι ώστε να μας ξεδιπλώσει το υπόβαθρο του ήρωα από τα φτωχικά χωριάτικα χρόνια βυθισμένα στον κουμμουνισμό, έως και την προσαρμογή του στην γή των ευκαιριών (Αμερική) το οποίο και τείνει να γίνει το λαμπρό μέλλον του.
Ο θεωρούμενος από πολλούς ως ένας new wave σκηνοθέτης, θα συμπληρώσει το καρέ της ταινίας, γεμίζοντας το με ρομαντισμό και μελόδραμα, χιούμορ ολίγον τι γλυκανάλατο, μέχρι και πολιτικό θρίλερ.
Αυτό που με εξέπληξε είναι ότι τα έβαλε όλα σε σωστές δόσεις.
Κανένα από τα προαναφερόμενα δεν θα υπερισχύσει στην ταινία, κρατώντας τις σωστές ισορροπίες και μέχρι τέλους.
Σίγουρα εδώ βοηθάει η καταπληκτική ομολογουμένως προσαρμογή του βιβλίου σε σενάριο από τον βραβευμένο Jan Sardi (Shine, 1996).
Πώς όμως μπορεί κανείς να μετατρέψει μία αρκετά καλή ταινία σε υπερπαραγωγή για το φιλοθεάμων κοινό;
Μα φυσικά με τα εκπληκτικά κουστούμια και τις καταπληκτικές χορογραφίες.
Και πραγματικά αποτίσαμε φόρο τιμής στις φαντεζί στολές των χορευτών, στα ψαρωτικά σκηνικά, αλλά και στις υπερβολικά ζαλιστικές πιρουέτες.
Και βεβαίως οφείλω να προσθέσω και το soundtrack, όχι τόσο για την πρωτοτυπία του αλλά για αυτές τις οικείες μελωδίες οι οποίες "γέμισαν" αλλά δεν "υπερφόρτωσαν" το όλο εγχείρημα.
Και στέκομαι προσοχή σε όποιον είχε την ιδέα να πετάξει και την υπέρτατη κομματάρα ¨superfreak¨ του Rick James το οποίο με άφησε άλαλο για το πόσο ταίριαξε στην ιδιοσυγκρασία του Λι Κουνζίν.
Ο πρωταγωνιστής, αλλά και χορευτής στην πραγματικότητα Chi Cao, κυριολεκτικά μαγεύει με την παρουσία του και μας δίνει σίγουρα έναν πειστικό λόγο να δούμε με διαφορετικό μάτι τους χορευτές μπαλέτου.
Το κάνει με τόσο πάθος, ώστε πραγματικά περνάει στο φίλμ την αγάπη του για αυτό που προσφέρει.
Παρόλο που το Mao´s Last Dancer έχει όλα τα φόντα για μία ακόμα χολυγουντιανή ταινία, μας αφήνει με την αίσθηση ότι είναι προορισμένη για μεγάλο κοινό μεν, αλλά ίσως για περισσότερο εκλεπτυσμένους θεατές δε.
Προσωπικά το λάτρεψα ώς μία παντελώς ολοκληρωμένη ταινία χωρίς να φαίνεται να έχει υστερήσει σε κάποιο τομέα.
Εντάξει θα το παραδεχτώ ότι προς το τέλος της ταινίας παλάβωσα λίγο (αλλά για πολύ λίγο) με τον τρόπο που επέλεξε να αναπαραστήσει την συνάντηση του με τους γονείς του μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα.
Φάνηκε σαν ενέσιμος αέρας χολιγουντιανού σκηνικού, του στύλ ας το γυρίσουμε με αυτό τον τρόπο για να προσφέρουμε ρίγη συγκίνησης και ειδικά στην αμερικάνικη αγορά, αλλά μέχρι και αυτό το μικρό παράπτωμα θεωρείται αμελητέο.
Συνολικά λοιπόν ο Τελευταίος Χορευτής του Μάο, θα καθηλώσει τους θεατές καθ' όλη την διάρκεια του.
Προσφέρει κατ΄ εμέ και μάθημα ζωής, για το πόσο μπορεί τελικά ο καθένας ατομικά να πετύχει αυτό που θέλει, εάν επικεντρωθεί στον στόχο του και περάσει με μένος όλες τις δυσκολίες που θα παρουσιαστούν μπροστά του.
Και στους χαλεπούς καιρούς αυτούς που ζούμε, σίγουρα αποτελεί ένα άκρως ψυχαγωγικό δύωρο το οποίο και αξίζει μέχρι και το τελευταίο ευρώ σας.
Mao's Last Dancer trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
