Αυτή τη βδομάδα σιγουρα υπάρχει μια ταινία που σας ενδιαφέρει.
Ξεκινώντας από το σκληρό b-movie του Rodriguez και την ιστορία φαντασμάτων από την Ιρλανδία μέχρι τα 2 ελληνικά, ένα θρίλερ-έκπληξη και μια ιστορία βεντέτας αλλά και το διασκεδαστικό animation για μικρούς και μεγαλους.
Machete (8/10), του Robert Rodriguez.
Χοντροκομμένο, ακραίο, βίαιο και κάποιες φορές στα όρια του γραφικού, κινηματογραφημένο στο vintage στιλ του Grindhouse, μια πολύ βίαιη παρωδία action ταινιών που προκαλεί τους θεατές με όλων των ειδών τα κλισέ των b-movies και μάλιστα με έντονο Latin χαρακτήρα.
Δεν έχετε βαρεθεί τους λευκούς και τους μαύρους super-heroes;
Καιρός είναι να δούμε και έναν Μεξικάνο bad-ass mega-hero.
Danny Trejo, Jessica Alba, Michelle Rodriguez, Robert DeNiro, Lindsey Lohan, Steven Seagal.
Στο Ξέσπασμα του Φεγγαριού (5/10), του Στράτου Μαρκίδη.
Καλή προσπάθεια αλλά μέτρια ταινία.
Πολλά λάθη, σενάριο που δε στέκει (τουλάχιστον στην εποχή της) και δυστυχώς, μια ταινία που δε συγκινεί όσο κι αν θα το ήθελε.
Υποτίθεται ότι στόχος ήταν να γυριστεί μια ταινία με σκοπό να εξυμνήσει τον έρωτα και τις αληθινές αξίες στη ζωή αλλά τουλάχιστον ας ήταν λίγο πιο ρεαλιστικό.
Μοναδική εξαίρεση ο μοναδικός Γιάννης Βόγλης.
Ο Θάνατος που Ονειρεύτηκα (7/10), του Παναγιώτη Κραββά.
Η ταινία που μας εξέπληξε θετικά.
Στο πρώτο μισάωρο του έργου έχεις μια σύγχυση για το τι συμβαίνει, αλλά σε συνεπαίρνει η ονειρική-γκόθικ εικόνα με έναν σουρεαλισμό που δεν έχουμε συνηθίσει σε ταινίες ελληνικής παραγωγής.
Η Δωροθέα (Τζένη Θεωνά) ερωτεύεται τον Χρήστο (Ανδρέας Κωνσταντίνου), τον οποίο νορμάλ δεν τον λες, και μέσα από το πάθος τους και την αφοσίωση τους ξεκινάει ένα αλυσιδωτό γαϊτανάκι φόνων.
Εναλλακτικός ελληνικός κινηματογράφος με ένα πλήθος ονειρικών εικόνων να ξεχειλίζουν από την οθόνη.
Ολική Έκλειψη (The Eclipse) (6/10), του Conor McPherson.
Η ιστορία φαντασμάτων από την Ιρλανδία είναι μια ασυνήθιστη μίξη δράματος και πένθιμων χαρακτήρων με διάσπαρτα στοιχεία τρόμου και το αποτέλεσμα είναι αξιοπρεπέστατο, παρά τα ελαττώματα του, που είναι όμως σημαντικά.
Χήρος ξεναγός και πατέρας δυο παιδιών βλέπει φαντάσματα την ώρα που τον φλερτάρει μια συγγραφέας.
Ναι, είναι δράμα αλλά σε 3-4 σκηνές θα σας κοπεί η αναπνοή από τη τρομάρα.
Πολύ καλές ερμηνείες, ειδικά του Aidan Queen που παίζει τον υπερφίαλο μέθυσο καψούρη αλλά παντρεμένο συγγραφέα.
Εγώ, ο Απαισιότατος (Despicable Me), των Pierre Coffin και Chris Renaud.
Το πρωτο 3D animation της Universal είναι μια αναστροφή του The Incredibles όπου είχαμε super καλούς που ζητούσαν την ήσυχη ζωή, έχουμε το Despicable Me, μια ιστορία από super κακούς που κάνουν πλάκα.
Ο ήρωας είναι ο Gru (με τη φωνή του Γιάννη Ζουγανέλη) που διασκεδάζει όταν όλα γύρω του είναι κακά.
Οπλισμένος με ένα οπλοστάσιο από ακτίνες που συρρικνώνουν, ακτίνες που παγώνουν και ετοιμοπόλεμα οχήματα εδάφους και εναέρια, εξαφανίζει όποιον σταθεί στο δρόμο του, μέχρι την μέρα που συνάντα την τεράστια επιθυμία τριών μικρών ορφανών κοριτσιών που βλέπουν σε αυτόν αυτό που δεν είχε δει κανείς μέχρι τότε, έναν πιθανό πατέρα.
Παίζονται ακόμη:
Μια Χρονιά Ακόμη (Another Year), του Μάικ Λι.
Αγγλικό γλυκόπικρο δράμα για έναν χρόνο από τη ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού και του ανύπαντρου γιου τους.
Μοιραία Σχέση, του Ερρίκου Ανδρέου.
Ερωτικό δράμα με τη σχέση φτωχού με πλούσια, με κάκιστες κριτικές κι ένα φίλτρο κινηματογράφησης μάλλον αχρείαστο.
Edvard Munch, του Πιτερ Γουάτκινς.
Νορβηγο-Σουηδική βιογραφία ενός Νορβηγού ζωγράφου.
Καλό Σινεμά.
Ξεκινώντας από το σκληρό b-movie του Rodriguez και την ιστορία φαντασμάτων από την Ιρλανδία μέχρι τα 2 ελληνικά, ένα θρίλερ-έκπληξη και μια ιστορία βεντέτας αλλά και το διασκεδαστικό animation για μικρούς και μεγαλους.
Χοντροκομμένο, ακραίο, βίαιο και κάποιες φορές στα όρια του γραφικού, κινηματογραφημένο στο vintage στιλ του Grindhouse, μια πολύ βίαιη παρωδία action ταινιών που προκαλεί τους θεατές με όλων των ειδών τα κλισέ των b-movies και μάλιστα με έντονο Latin χαρακτήρα.
Δεν έχετε βαρεθεί τους λευκούς και τους μαύρους super-heroes;
Καιρός είναι να δούμε και έναν Μεξικάνο bad-ass mega-hero.
Danny Trejo, Jessica Alba, Michelle Rodriguez, Robert DeNiro, Lindsey Lohan, Steven Seagal.
Καλή προσπάθεια αλλά μέτρια ταινία.
Πολλά λάθη, σενάριο που δε στέκει (τουλάχιστον στην εποχή της) και δυστυχώς, μια ταινία που δε συγκινεί όσο κι αν θα το ήθελε.
Υποτίθεται ότι στόχος ήταν να γυριστεί μια ταινία με σκοπό να εξυμνήσει τον έρωτα και τις αληθινές αξίες στη ζωή αλλά τουλάχιστον ας ήταν λίγο πιο ρεαλιστικό.
Μοναδική εξαίρεση ο μοναδικός Γιάννης Βόγλης.
Η ταινία που μας εξέπληξε θετικά.
Στο πρώτο μισάωρο του έργου έχεις μια σύγχυση για το τι συμβαίνει, αλλά σε συνεπαίρνει η ονειρική-γκόθικ εικόνα με έναν σουρεαλισμό που δεν έχουμε συνηθίσει σε ταινίες ελληνικής παραγωγής.
Η Δωροθέα (Τζένη Θεωνά) ερωτεύεται τον Χρήστο (Ανδρέας Κωνσταντίνου), τον οποίο νορμάλ δεν τον λες, και μέσα από το πάθος τους και την αφοσίωση τους ξεκινάει ένα αλυσιδωτό γαϊτανάκι φόνων.
Εναλλακτικός ελληνικός κινηματογράφος με ένα πλήθος ονειρικών εικόνων να ξεχειλίζουν από την οθόνη.
Η ιστορία φαντασμάτων από την Ιρλανδία είναι μια ασυνήθιστη μίξη δράματος και πένθιμων χαρακτήρων με διάσπαρτα στοιχεία τρόμου και το αποτέλεσμα είναι αξιοπρεπέστατο, παρά τα ελαττώματα του, που είναι όμως σημαντικά.
Χήρος ξεναγός και πατέρας δυο παιδιών βλέπει φαντάσματα την ώρα που τον φλερτάρει μια συγγραφέας.
Ναι, είναι δράμα αλλά σε 3-4 σκηνές θα σας κοπεί η αναπνοή από τη τρομάρα.
Πολύ καλές ερμηνείες, ειδικά του Aidan Queen που παίζει τον υπερφίαλο μέθυσο καψούρη αλλά παντρεμένο συγγραφέα.
Το πρωτο 3D animation της Universal είναι μια αναστροφή του The Incredibles όπου είχαμε super καλούς που ζητούσαν την ήσυχη ζωή, έχουμε το Despicable Me, μια ιστορία από super κακούς που κάνουν πλάκα.
Ο ήρωας είναι ο Gru (με τη φωνή του Γιάννη Ζουγανέλη) που διασκεδάζει όταν όλα γύρω του είναι κακά.
Οπλισμένος με ένα οπλοστάσιο από ακτίνες που συρρικνώνουν, ακτίνες που παγώνουν και ετοιμοπόλεμα οχήματα εδάφους και εναέρια, εξαφανίζει όποιον σταθεί στο δρόμο του, μέχρι την μέρα που συνάντα την τεράστια επιθυμία τριών μικρών ορφανών κοριτσιών που βλέπουν σε αυτόν αυτό που δεν είχε δει κανείς μέχρι τότε, έναν πιθανό πατέρα.
Παίζονται ακόμη:
Μια Χρονιά Ακόμη (Another Year), του Μάικ Λι.
Αγγλικό γλυκόπικρο δράμα για έναν χρόνο από τη ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού και του ανύπαντρου γιου τους.
Μοιραία Σχέση, του Ερρίκου Ανδρέου.
Ερωτικό δράμα με τη σχέση φτωχού με πλούσια, με κάκιστες κριτικές κι ένα φίλτρο κινηματογράφησης μάλλον αχρείαστο.
Edvard Munch, του Πιτερ Γουάτκινς.
Νορβηγο-Σουηδική βιογραφία ενός Νορβηγού ζωγράφου.
Καλό Σινεμά.
1.jpg)
