Άλλη μια ελληνική ταινία έρχεται στη μεγάλη οθόνη για αυτή την κινηματογραφική χρονιά, θέλοντας να φέρει κάτι το διαφορετικό σε σχέση με ότι έχουμε δει μέχρι στιγμής.
Σε μια χρονιά με πολλές παραγωγές, δυστυχώς λίγες είναι αυτές που έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν.
Τελικά όμως και αυτή η ταινία μας απογοητεύει, ίσως και περισσότερο από άλλες, αν σκεφτούμε τα συστατικά που την αποτελούν.
Η ταινία λοιπόν αφορά δύο αδέρφια με αντίθετους χαρακτήρες, οι οποίοι έχουν πλέον αποξενωθεί μεταξύ τους.
Από τη μία έχουμε τον Άκη (Σπύρος Παπαδόπουλος) ο οποίος έχει οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα τα οποία προσπαθεί να λύσει, και από την άλλη τον Τίμο (Φάνης Μουρατίδης) ο οποίος είναι πετυχημένος τηλεπαρουσιαστής και ζει μια πολύ πιο ανέμελη ζωή.
Ένας θάνατος, μια αρρώστια, και οι οικονομικές ανάγκες όμως, θα φέρουν και πάλι κοντά τα δύο αδέρφια.
Μια ωραία και υποσχόμενη ιδέα, ένας καταξιωμένος τηλεοπτικός σκηνοθέτης (Ανδρέας Μορφονιός, Ευτυχισμένοι Μαζί), ένας ιδιαίτερα παραγωγικός σεναριογράφος (Γιώργος Φειδάς, Singles), δύο συμπαθείς πρωταγωνιστές (Σπύρος Παπαδόπουλος, Φάνης Μουρατίδης).
Και παρόλα τα καλά αυτά στοιχεία, η ταινία αστοχεί κατά πολύ.
Τo βασικότερο πρόβλημα είναι ότι μας αφήνει αδιάφορους για όλα όσα συμβαίνουν, χωρίς να μας αγγίζει παρά σε ελάχιστα σημεία.
Δεν μας κάνει να ακολουθήσουμε την πορεία των πρωταγωνιστών, δεν μας τραβάει το ενδιαφέρον ακόμα και αν οι ιστορίες κινούνται γύρω από σημαντικότατα θέματα, φέρνοντας στο επίκεντρο προβλήματα υγείας και οικονομικής φύσεως.
Ίσως ευθύνεται η γενικότερη προσέγγιση η οποία δεν ήθελε να βαρύνει το κλίμα προς το δράμα, αλλά να δώσει μια πιο αισιόδοξη κατεύθυνση για τον τρόπο ζωής και την αντιμετώπιση του θανάτου (έχοντας σαν πρότυπο το Bucket List;).
Τελικά όμως με μια άνευρη και τηλεοπτική σκηνοθεσία, και ένα σενάριο το οποίο δείχνει επιφανειακό για τα θέματα που διαπραγματεύεται, αυτό μοιάζει να γίνεται με αφέλεια, δημιουργώντας παράλληλα κάποιες χοντροκομμένες σκηνές που μπορεί να φανούν μέχρι και ενοχλητικές.
Στα (λίγα) θετικά, οι δύο πρωταγωνιστές οι οποίοι μαζί με την Αννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, μεταδίδουν χαμόγελο στις στιγμές που το σενάριο τους υποστηρίζει με ορισμένες ατάκες, και δημιουργούν μεταξύ τους κάποιες σκηνές που δείχνουν πιο ρεαλιστικές.
Οι υπόλοιποι ρόλοι και χαρακτήρες είναι πολύ σχηματικοί (και λίγο παραπάνω οι γυναικείοι), με το αποτέλεσμα να είναι τελικά απογοητευτικά αδιάφορο.
Στους κινηματογράφους από 21 Δεκεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
