Η πραγματική ιστορία της αντιστασιακής Όλγα Μπενάριο Γκούτμαν Πρέστες στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που αγωνίστηκε κατά του φασισμού σε Ευρώπη και Νότια Αμερική.
Η άγνωστη στο ευρύ κοινό ηρωική φιγούρα της Όλγα (Camila Morgado) αποτέλεσε για πολλούς σύμβολο της αφοσίωσης και της μαχητικότητας στον πόλεμο ενάντια στο ναζισμό, καθώς και παράδειγμα των κομμουνιστικών ιδεωδών.
Γεννήθηκε από εβραϊκή οικογένεια της Γερμανίας και ανήλικη όντας ακόμη, εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κόμμα.
Ύστερα από πολλές περιπέτειες που περνά, φτάνει να αναλάβει μία ριψοκίνδυνη αποστολή από τη Σοβιετική Ένωση.
Ως υποτιθέμενη σύζυγος του ηγέτη του ΚΚ της Βραζιλίας, Λουίς Κάρλος Πρέστες, θα ταξιδέψει ως τη χώρα του, όπου καλούνται κρυφά να ανασυγκροτήσουν την παράταξη.
Η έννοια του καθήκοντος ανά διαστήματα κοντράρει την ανθρώπινη φύση και τ’ αντίστροφο.
Η γυναίκα Όλγα και η φανατική εξτρεμίστρια αντιμάχονται στο εσωτερικό της πρωταγωνίστριας.
Ο κόσμος γύρω της βράζει το ίδιο όμως και η ίδια.
Αυτή η κατά τα άλλα ενδιαφέρουσα ιστορία, που θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα δυναμικό, ιστορικό/ψυχολογικό δράμα και να φωτίσει παράλληλα αυτές τις λιγότερο γνωστές σελίδες της ιστορίας, κινείται σε λιμνάζοντα νερά.
Ο σκηνοθέτης Jayme Monjardim εκβιάζει την εύκολη συγκίνηση μέσα από απλουστευμένους χαρακτήρες, σχηματικό σενάριο, στομφώδεις διαλόγους και ερμηνείες βγαλμένα από τα μελοδράματα του ’40 και του ’50.
Η νεαρή πρωταγωνίστρια μόνο σαν φυσιογνωμία κερδίζει την προσοχή, ενώ η υποκριτική της είναι παγιδευμένη σε μία σοβαροφανή και μονοκόμματη φόρμα.
Σε επίπεδο παραγωγής έχει γίνει μία σχετικά ευπρεπής προσπάθεια, η οποία όμως θυμίζει περισσότερο τηλεταινία παρά ένα ατόφιο κινηματογραφικό θέαμα/προϊόν.
Η υπερβολική χρήση της μουσικής και μάλιστα των «δακρύβρεχτων» εγχόρδων περισσότερο γέλιο ή εκνευρισμό προκαλεί, παρά συμπληρώνει τις σκηνές ή προσδίδει κάτι παραπάνω σε αυτές.
Στους κινηματογράφους από 27 Οκτωβρίου.
Γιώργος Κόνιαρης.
