F 50 ΧΡΟΝΙΑ BOND - ΜΕΡΟΣ 11ο: Skyfall (2012) του Sam Mentes - FilmBoy 50 ΧΡΟΝΙΑ BOND - ΜΕΡΟΣ 11ο: Skyfall (2012) του Sam Mentes - FilmBoy
  • Latest News

    50 ΧΡΟΝΙΑ BOND - ΜΕΡΟΣ 11ο: Skyfall (2012) του Sam Mentes


    Γράφει ο Kostas Tsokos.

    Το μέλλον έμοιαζε πιο δυσοίωνο από ποτέ ...και τελικά αποδείχτηκε λαμπρότερο από ποτέ.

    Από το σημείο όπου η MGM είχε πτωχεύσει και δεν ακούγαμε κανένα νέο (ακόμα κι ο ίδιος ο Daniel Craig είχε σοβαρές αμφιβολίες για το μέλλον της σειράς), περάσαμε στην Sony η οποία ανέλαβε να βοηθήσει τις Eon Productions και MGM σε παραγωγή και διανομή.

    Οι σεναριογράφοι Neal Purvis και Robert Wade συνέχισαν για 5η συνεχόμενη ταινία, αυτή τη φορά με τη βοήθεια του John Logan (The Last Samurai, Rango, Coriolanus, Hugo) και το Skyfall άνοιξε ξανά μια ολοκαίνουρια σελίδα στην μυθολογία του 007.


    Ένα κεφάλαιο που θα αποτελούσε το πιο προσγειωμένο, ώριμο και γκρίζο για τον 007, επαναφέροντας ταυτόχρονα με διακριτικό τρόπο κάποια σταθερά στοιχεία του franchise που είχαν ξεχαστεί, φιλτράροντας τα στο κλίμα των σημερινών Bond και αναγεννώντας ξανά το franchise,σε μια ταινία που δίχασε αρκετά μερικούς φαν, αλλά αποδείχτηκε τεράστια παγκόσμια εισπρακτική και κριτική επιτυχία και η μεγαλύτερη με γιγαντιαία διαφορά, σε σχέση με τις υπόλοιπες του franchise.

    Αυτή τη φορά, ο James Bond βρίσκεται στην Κωνταντινούπολη κυνηγώντας τον μισθοφόρο Patrice και μια κλεμμενη δισκέτα που περιείχε μέσα όλα τα ονόματα των μυστικών πρακτόρων της Βρετανίας που συνεργάζονταν με το ΝΑΤΟ.

    Ο 007 όμως θα αποτύχει όταν η "M" θα ρισκάρει και θα αφήσει την Eve, βοηθό του Bond, να πυροβολήσει από απόσταση πετυχαίνοντας καταλάθος τον ίδιο και ρίχνοντας τον από μεγάλο ύψος, στο νερό.

    Όλοι τον νομίζουν για νεκρό και για πρώτη φορά, απειλείται σοβαρά η οργάνωση της MI6 αλλά και η ζωή της ίδιας της "M", καθώς ο εγκέφαλoς πίσω απ΄όλα αυτά, είναι ο Raoul Silva ένας πρώην πράκτορας που παλιότερα εγκαταλείφθηκε από την "M" στο έλεος του εχθρού και τώρα θέλει να την εκδικηθεί, αρχικά ξεφτιλίζοντας την 'ασφάλεια' που δήθεν παρείχε η MI6 και αποσκοπώντας τελικά στον θάνατο της "M".

    Όμως ο James, που τελικά έζησε αποτραβηγμένος από την προηγούμενη ζωή του, θα γυρίσει πίσω όταν μάθει για μια έκρηξη στην MI6 και τον θάνατο αρκετών πρακτόρων.



    Η διαδρομή του δεν θα είναι εύκολη.
    Καταρρακωμένος ψυχολογικά, με μειωμένες τις αντοχές και ικανότητες του, θα αναγκαστεί να περάσει από ψυχολογικά τεστ, έχοντας πάνω από το κεφάλι του την αμφισβήτηση του Gareth Mallory, προέδρου της Επιτροπής Πληροφοριών και Ασφάλειας.

    Με την Μ να μην έχει άλλη λύση, του λέει ψέμματα για τα αποτελέσματα των τεστ και ουσιαστικά στέλνει τον 007 σε μια αποστολή αυτοκτονίας.

    Ενάντια στον Silva, θα τον βοηθήσουν η Eve και ο νέος Q (με τα nerd χαρακτηριστικά του Ben Whisaw), αλλά τίποτα δεν θα είναι εύκολο, με έναν τόσο ραδιούργο και αποφασισμένο κακό.

    Γιατί αυτή η αποστολή, θα κοστίσει ζωές.


    ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ;

    Επειδή έπεσε πολύ συζήτηση σε σχετικές κουλτουριάρικες λίστες, πως λόγω έλλειψης καλών ταινιών έχουμε γεμίσει τα τοπ της χρονιάς με blockbuster, θα προτιμήσω να κρατήσω την πρώτη εντύπωση από το Skyfall.

    Λυπάμαι αν δεν τους έκανε την χάρη να είναι μόνο "μπαμ μπουμ" και φιοριτούρες, μπας και είχαν περισσότερες δικαιολογίες για να κράξουν, όμως ...ήταν το λιγότερο καλή ταινία ...και όχι μόνο στο είδος της.

    Υπήρχαν σημεία που το βαριόσουν, αλλά σε γενικές γραμμές η ένταση του ήταν αμείωτη, ακόμα και αν ξεφούσκωνε σιγά σιγά μετά την συναρπαστική εισαγωγή του.

    Εδώ, ο Bond ξαναβρίσκει κάτι από τη γοητεία και το χιούμορ του και για πρώτη φορά είχαμε τον ιδανικό συνδυασμό της παλιάς με την καινούρια συνταγή, έχοντας για πρώτη φορά στο τιμόνι έναν οσκαρικών προδιαγραφών σκηνοθέτη.

    Φλεγματικό, αυτοσαρκαστικό χιούμορ, ειδικά στις σκηνές με Q και Moneypenny και γέλιο μέχρι δακρύων στην πετυχημένη σκηνή ανάκρισης του Bond από τον Silva, τις ατάκες, το 'πέσιμο΄του τελευταίου και την αντίδραση του 007 σε όλα αυτά.

    Συμπαθείς οι παρουσίες των Ben Whisaw, της Naomi Harris που τελικά είναι η νεά Moneypenny και του νέου "M" που τελικά θα είναι ο Mallory του Ralph Fiennes.



    Αυτές όμως δεν ήταν οι μόνες αναφορές καθώς ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματιζόταν στην θέαση της κλασικής Aston Martin DB5, με το bond theme να παίζει σε παράλληλο χρόνο.

    Η καλύτερη σκηνή δράσης ήταν στο ξεκίνημα, με το κυνηγητό στην Κωνσταντινούπολη, την καταδίωξη με την μοτοσυκλέτα, το ξυλίκι πάνω στο τρένο και ...τον Bond να τρώει ήττα μετά από το ρίσκο και τον πυροβολισμό των "M" και Moneypenny!

    Ακολούθησαν οι πιο καλλιτεχνικοί, ψυχεδελικοί και σουρεάλ τίτλοι που αρχής που έχουμε δει σε ταινία του 007 και μαζί μια Adele με ένα - επιτέλους! - αξιομνημόνευτο Bond τραγούδι, θυμίζοντας αισθαντικές ερωτικές ερμηνείες, εποχής Shirley Bassey.

    Στα συν και το σκοτεινό, γεμάτο υποβόσκουσα ένταση μουσικό σκορ του Thomas Newman, σταθερού συνεργάτη του σκηνοθέτη Sam Mendes και η εκπληκτική φωτογραφία του Roger Deakins, με μερικά εκπληκτικά πλάνα στην Σκωτία, έξω από το κτίριο της MI6 αλλά και την σκοτεινή όσο και φαντασμαγορική νυχτερινή συμπλοκή στα κτίρια της Σανγκάης.

    Όσο για τον κακό του Javier Bardem, ίσως είχε τα πιο ρεαλιστικά κίνητρα και ήταν ο πιο ψυχάκιας απ'όσους είχαμε δει μέχρι τώρα.

    Λίγο Joker στο τρόπο που 'έπαιζε'΄με τα θύματα του στα ξαφνικά του ξεσπάσματα, λίγο από Hannibal Lecter στην σκηνή που τον κρατούσαν αιχμάλωτο, φονικό βλέμμα και ακόμα πιο φονική ...ξανθιά χαίτη που θα έκανε περήφανο τον Νικολάκη τον Cage.

    Όντας τελικά, παλιός πράκτορας που η "Μ" τον άφησε πληγωμένο και προδομένο στην γραμμή του καθήκοντος, το μόνο που τον ένοιαζε δεν ήταν η λίστα με τους πράκτορες και η έκθεση της, αλλά περισσότερο να πάρει εκδίκηση και με μεθοδικό τρόπο να απειλήσει την "Μ", να την εξευτελίσει καθιστώντας την ανίκανη να διαχειριστεί την ασφάλεια όλων (και πολύ περισσότερο τη δική της) και φυσικά στο τέλος να την οδηγήσει σε θάνατο.

    Ή αλλιώς, τα φροϋδικά απωθυμένα αμφιφυλόφυλου (μην πούμε ...καρακραγμένης) που την αγαπούσε σαν μητέρα του και απλά ήθελε να την σκοτώσει, γιατί ένιωθε προδομένος.

    Και χάρη σε αυτόν, είδαμε δύο από τις πιο τσιτωμένες σκηνές της ταινίας, χωρίς να χρειάζεται να βλέπουμε εκρήξεις ανά 5 δεύτερα.

    Η σκηνή που η "M" καταθέτει στο δικαστήριο και μιλάει περί δικαιοσύνης και ασφάλειας ενώ σε παράλληλο χρόνο βλέπουμε τον Silva να καταφτάνει, έκοβε την ανάσα και σε έκανε να σκέφτεσαι πως τώρα θα πεθάνει κάποιος...έρχεται η ώρα..δεν την γλυτώνει.



    Το ίδιο και η καταπληκτική ερμηνεία του Javier Bardem όταν κρατούσε το πιστόλι κοντά στο κεφάλι εκείνου και της "M", έκλαιγε, ούρλιαζε και απειλούσε να πυροβολήσει σκοτώνοντας και τους δύο.

    Τα αρνητικά της ταινίας, ήταν η έλλειψη ικανοποιητικής δράσης σε σχέση με το ξεκίνημα, κάποιες τρύπες στην υπεραπλουστευμένη και χωρίς ιδιαίτερες ανατροπές πλοκή, το γεγονός ότι πέρασε κάτι παραπάνω από μία ώρα για να δούμε τον κακό και φυσικά το άστοχο φινάλε όπου είδαμε τον πύργο που έμενε ο Βond, αλλά τελικά κατέληξε σε μια σεκάνς με τυπικά πιστολίδια και λίγο από "Μονος στο Σπίτι με γερόντια".

    Για τα κορίτσια ουδείς λόγος, με την σαγηνευτική Berenice Marlohe να χρησιμεύει μόνο ως συμπλήρωμα και με την 'δικιά' μας Tonia Sotiropoulou, να έχει μεγαλύτερο χρόνο στα κουτσομπολίστικα παρά στην ταινία.

    Όμως όλη η ιστορία της ταινίας ήταν να πεθάνει η "M" και να υποννοηθεί ποιοι θα ειναι οι νέοι χαρακτήρες ή μάλλον οι reboot εκδοχές κλασικών χαρακτήρων που θα βλέπουμε σταθερά, επαναφέροντας την σειρά σε συνταγές του παρελθόντος, αλλά με πιο στρωτό και ρεαλιστικό τρόπο, για την σημερινή κατασκοπική,bond περιπέτεια.

    Ουσιαστικά, παρακολουθήσαμε μια ακόμη διάθεση αποδόμησης και επαναπροσδιορισμού του 007, κάτι σαν κρίση μέσης ηλικίας με προσπάθεια ψυχολογικής προσέγγισης του ήρωα και επαναφορά του, λοξοκοιτάζοντας στο παρελθόν χωρίς υπερβολές.

    Με έναν Daniel Craig πιο ώριμο από ποτέ, η ταινία δεν ήταν ούτε η καλύτερη Bond όλων των εποχών, ούτε καν καλύτερη από το Casino Royale.

    Ήταν απλά μια καλή μετάβαση, ένα αντίο στο παρελθόν με τον συγκινητικό θάνατο της Μ και ένας συμβολισμός πως τώρα ο 007 προχωράει πιο έμπειρος από ποτέ, ξαναβρίσκοντας τον εαυτό του στις συνταγές του παρελθόντος περνώντας τες υπό σημερινού πρίσματος.

    Hints:

    Ο Sam Mendes σκεφτόταν να συμπεριλάβει τον Sean Connery για τον ρόλο του Kincade, του ανθρώπου που φύλαγε το κτήμα των γονιών του Bond, που τελικά δώθηκε στον Albert Finney.

    Μερικά από τα ονόματα που ακούστηκαν αρχικά σε αδιευκρίνιστους ρόλους, ήταν οι Kevin Spacey, Rachel Weisz, Olivia Wilde και Freida Pinto.

    300άρι εκατομμύρια στην Αμερική (νούμερο ρεκόρ για το franchise) και τελικές παγκόσμιες εισπράξεις ανώ του 1 δισεκατομμυρίου, όντας μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες όλων των εποχών.

    Skyfall trailer από FilmBoy-gr

     Συνεχίζεται ... ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ 10ο ΜΕΡΟΣ
    ΚΑΙ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ    
    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: 50 ΧΡΟΝΙΑ BOND - ΜΕΡΟΣ 11ο: Skyfall (2012) του Sam Mentes Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top