F Οι 7 πιο διεφθαρμένοι πολιτικοί στον κινηματογράφο - FilmBoy Οι 7 πιο διεφθαρμένοι πολιτικοί στον κινηματογράφο - FilmBoy
  • Latest News

    Οι 7 πιο διεφθαρμένοι πολιτικοί στον κινηματογράφο

    Γράφει ο Αργύρης Σταματόπουλος.

    Εκλογές για τον απερίσκεπτο ελληνικό λαό και η πολιτική προπαγάνδα μας έχει κατακλύσει από παντού.

    Από τη μία μπορεί να φανεί κοινότυπο, από την άλλη το θεωρώ επίκαιρο, το να μην παραλείψουμε να αναφερθούμε και στους διεφθαρμένους κινηματογραφικούς πολιτικούς.

    Γιατί το ελληνικό κοινοβούλιο δεν είναι το μόνο που έχει το προνόμια της διαφθοράς.

    Και το Hollywood δεν πάει πίσω, επιβεβαιώνοντας την ωμή πραγματικότητα (που τη ζούμε κι εμείς εξάλλου) που θέλει τη λαμογιά, την εξουσιομανία, την προσωπική φιλοδοξία και την απληστία να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

    Γερουσιαστής Trent (William Sadler) – Hard To Kill  (1990)


    Ένας ανερχόμενος πολιτικός που βιντεοσκοπείται ενώ κάνει παράνομες συναλλαγές με τον υπόκοσμο.

    Για να ξεφορτωθεί το αποδεικτικό στοιχείο και αυτόν που το έχει, ο γερουσιαστής βάζει διεφθαρμένους αστυνομικούς που ελέγχει να σκοτώσουν όλη του την οικογένεια και τον συνεργάτη του.

    Ο γερουσιαστής έχει άκρες παντού και σχεδόν το καταφέρνει.
    Καταφέρνει επίσης να τη βγάλει καθαρή για εφτά χρόνια και να κάνει καριέρα.

    Αλλά δεν έχει υπολογίσει τον… Steven Seagal.

    Ναι, ο αστυνομικός, που κάποιος τόλμησε να του πειράξει την οικογένεια, είναι ο άσσος των πολεμικών τεχνών και της κοτσίδας και ο φιλόδοξος γερουσιαστής είναι προδιαγεγραμμένα νεκρός.

    Αλλά δείτε που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος και πάνω σε πόσα πτώματα μπορεί να πατήσει για να αποκτήσει εξουσία και δύναμη.

    Και φυσικά όταν ο Trent φιγουράρει, λέγοντας την ατάκα «And you can take that to the bank» ο Seagal του απαντά «I’m gonna take you to the bank, Senator Trent. To the blood bank!»


    Alvin Jordan (Alan Alda) – Murder At 1600 (1997)

    Οι θεωρίες για τις μυστικές υπηρεσίες και το πώς ελέγχουν το κάθε τι - μέχρι και τον Λευκό Οίκο - έδιναν και έπαιρναν πάντα.

    Τι γίνεται λοιπόν όταν ένας άνθρωπος που έχει μια τέτοια θέση εκμεταλλεύεται τη δύναμη του;

    Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Jordan, σύμβουλος σε θέματα εθνικής ασφάλειας.

    Επειδή θεωρεί τον πρόεδρο Neil των ΗΠΑ αδύναμο και ανίκανο να χειριστεί μια υπόθεση ομηρίας Αμερικανών στην Βόρεια Κορέα, αφού δεν θέλει να στείλει στρατό για να διασώσουν τους ομήρους, τότε στήνει μια καλοσχεδιασμένη πλεκτάνη.

    Δολοφονεί την γραμματέα του Λευκού Οίκου και μηχανορραφεί ένα πολιτικό σκάνδαλο βασισμένο στην εξωσυζυγική σχέση του προέδρου με τη γραμματέα, αλλά και τη σχέση του γιού του προέδρου με την ίδια γυναίκα, ώστε να ενοχοποιηθεί ο πρόεδρος.

    Αν το σχέδιο πετύχαινε, ο Neil θα παραιτείτο και στη θέση του θα ανέβαινε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, τον οποίο ο Jordan θα τον χρησιμοποιούσε ως μαριονέτα για να περάσει τη δική του γνώμη για το ζήτημα της ομηρίας.

    Η δύναμη διαφθείρει και, όποια κι αν είναι η αιτία (όχι ότι ο συγκεκριμένος ήταν προσκοπάκι), είναι στη φύση του ανθρώπου να εκμεταλλευτεί τις καταστάσεις και την δύναμη του για να καταφέρει αυτό που θέλει.


    Greg Stillson (Martin Sheen) – The Dead Zone (1983)

    Ο υποψήφιος για τις εκλογές, Stillson, μπορεί να φαίνεται ελπιδοφόρος στους wannabe ψηφοφόρους του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι.

    Είναι ένας μεγαλομανής με ψευδαισθήσεις μεγαλείου και πεπρωμένου, ο οποίος σύμφωνα με το όραμα του Johnny Smith (Christopher Walken) θα γίνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ και θα ‘εκπληρώσει τη μοίρα του’ εκτοξεύοντας πυρηνικούς πυραύλους στη Ρωσία, δημιουργώντας, αν όχι ολοκαύτωμα, έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

    Ο Stillson είναι, εκτός από τα προηγούμενα, και αδίστακτος, αφού δεν έχει ενδοιασμούς να χρησιμοποιήσει ένα μωρό παιδί σαν ανθρώπινη ασπίδα απέναντι στον οπλισμένο Smith.

    Το ‘καλό’ με τέτοιους χαρακτήρες είναι ότι νομίζουν ότι είναι στο απυρόβλητο και όταν βρεθεί κάποιος να απειλήσει τη γυάλινη φούσκα τους, τότε μπορεί να αντιδράσουν σπασμωδικά και απερίσκεπτα.

    Έτσι και ο Stillson, αλλά το λάθος του δεν ήταν ότι χρησιμοποίησε το μωρό ως ασπίδα, αλλά το ότι το έκανε μπροστά στον κόσμο και σε φωτογράφους.

    Από εκείνη τη στιγμή, η καριέρα του ήταν πιο κάτω κι από το τίποτα.


    Γερουσιαστής Palpatine (Ian McDiarmid) – Star Wars (1999)

    Η σκοτεινή πλευρά την Δύναμης σε όλο της το μεγαλείο.

    Ο Palpatine (a.k.a ο Αυτοκράτορας, a.k.a ο Darth Sidious) ελέγχει απόλυτα και τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, καταφέρνει να ανελιχθεί στην εξουσία της Δημοκρατίας και την μετατρέπει σε Αυτοκρατορία, σύμφωνα με τα δικά του πρότυπα.

    Μπορεί να χειρίζεται με αριστοτεχνικό τρόπο τις δύο περσόνες του, από τη μία το προσωπείο του συμπαθητικού Γερουσιαστή, που προσπαθεί για το καλό του Naboo και βρίσκεται στο πλευρό της Βασίλισσας Amidala, και από την άλλη ο μηχανορράφος, δολοπλόκος και διαφθορέας νεαρών Jedi, ο οποίος χρησιμοποιεί τους άλλους σαν μαριονέτες για να κατασκευάσει τον δικό του προσωπικό στρατό.

    Κινείται πάντα στο παρασκήνιο, αφήνοντας τον εκάστοτε μαθητευόμενο του να κάνει τη βρώμικη δουλειά και στο τέλος αποκτά όλα όσα θέλει, με τίμημα ένα αποτυχημένο facelift, και γίνεται ο απόλυτος δικτάτορας του γαλαξία.

    Σύμφωνα με τον George Lucas, ο Darth Sidious βασίστηκε σε διάφορες ιστορικές φιγούρες όπως ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Ναπολέων, ο Ρίτσαρντ Νίξον αλλά και ο Ανελέητος Ming από τα κόμικς του Flash Gordon.


    Dr. Raymond Cocteau (Nigel Hawthorne) – Demolition Man (1993)

    Το 2032, η πόλη του San Angeles έχει γίνει μια ουτοπία, στην οποία όλοι πεθαίνουν από φυσικά αίτια και γηρατειά και η βία δεν υφίσταται.

    Το παχυντικό φαγητό και η σεξουαλική δραστηριότητα έχουν κηρυχτεί παράνομα, ως ανθυγιεινά.

    Πρωτεργάτης αυτού του οράματος είναι ο δόκτωρ Cocteau και φαινομενικά είναι ένας επίγειος παράδεισος.

    Όταν όμως κάποιος θυσιάζει την ελευθερία του για χάρη της ασφάλειας του, τότε τα χάνει και τα δύο.

    Ο Cocteau έχει κάνει το San Angeles μια κομφορμισμένη κοινωνία, όπου απαγορεύεται ο αντίλογος (μέχρι και να βρίσεις είναι αδίκημα), και προκειμένου να τη διατηρήσει έτσι θα υπερβεί τα εσκαμμένα.

    Θα ξυπνήσει από την κρυογονική φυλακή του τον σαδιστή και τρελό serial killer, με σκοπό να εξοντώσει τα μέλη της αντίστασης, οι οποίοι αρνούνται να συμμορφωθούν με το καθεστώς.

    Προκειμένου μάλιστα να εκπληρώσει το στόχο του, αλλά και να σώσει το τομάρι του, είναι διατεθειμένος να αμολήσει ελεύθερους κι άλλους εγκληματίες, τους οποίους ούτε η αστυνομία, αλλά κυρίως, ούτε η ίδια η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει.


    Γερουσιαστής Paine (Claude Rains) – Mr. Smith Goes To Washington (1939)

    Το κοινό τον λατρεύει γιατί έχει ένα ‘ειλικρινές’ χαμόγελο και χαίρει εκτίμησης, αλλά, στην πραγματικότητα, ο γερουσιαστής είναι βρώμικος μέχρι το κόκκαλο.

    Έχει βάλει το χέρι του σε πολλές παρασκηνιακές δουλειές, έχει πλουτίσει υποστηρίζοντας κομπίνες του πολιτικού του συνεργάτη και μπορεί να μεταχειρίζεται τις καταστάσεις αλλά και τα μέσα.

    Όσο, όμως, και αδυσώπητος να είναι απέναντι στον αφελή, αλλά ειλικρινή και σθεναρό, Smith, ο αγώνας του δεύτερου να αποδείξει την αλήθεια του και να κρατήσει ψηλά τις αξίες του φαίνεται ότι ξύπνησε κάτι που συνήθως δεν το βλέπουμε σε τέτοιες περιπτώσεις.

    Ξύπνησε τη συνείδηση και το αίσθημα της ενοχής, γι αυτό και ο Paine στο τέλος τα ομολογεί όλα.


    Vilos Cohaagen (Ronny Cox) – Total Recall

    Οι πολιτικοί στη γη συνήθως καταχρώνται χρήματα, σπαταλούν τον δημόσιο προϋπολογισμό και διεξάγουν πολέμους.

    Αν όμως είναι πρόσωπο εξουσίας στον πλανήτη Άρη, τότε το πάει το πράγμα ένα βήμα παραπέρα.

    Ο Cohaagen, πέρα από το ότι αδιαφορεί για τον κόσμο και θέτει ζωές αθώων σε κίνδυνο, προκειμένου να ελέγχει τον πληθυσμό και να κερδίζει, στερεί τον αναπνεύσιμο αέρα από τους κατοίκους της αποικίας.

    Όταν μάλιστα μαθαίνει ότι ο Schwarzenegger ξεφεύγει, κλείνει την παροχή αέρα στην πόλη ασφυκτιώντας όλους του κατοίκους.

    Βλέποντας τη δύναμη του να χάνεται, ο Cohaagen είναι διατεθειμένος να τα τινάξει όλα στον αέρα, ώστε να μην ενεργοποιηθεί η συσκευή που μπορεί να παρέχει δωρεάν οξυγόνο σε όλο τον πλανήτη Άρη.

    Και μπορεί να μιλάμε για επιστημονική φαντασία, εν προκειμένω, αλλά το πράγμα δεν με ξενίζει, αφού εν τέλει σε αυτή τη χώρα θα μας φορολογήσουν και τον αέρα που αναπνέουμε.

    Πάντως όσο καλοί στις λαμογιές και ευφυέστατα δολοπλόκοι να είναι τούτοι οι πολιτικοί, στους δικούς μας δεν μπορούν ούτε να γυαλίσουν τις λιμουζίνες.

    Τα δικά μας τα τζιμάνια το έχουν φτάσει το άθλημα στο απόγειο του.

    Πάντως αν έχετε στο νου σας κάποιον Hollywood-ιανό πολιτικό που έχει προσπαθήσει να ανέβει τα σκαλιά της εξουσίας με αθέμιτα μέσα, αναφέρετε τον στο γνωστό πλαίσιο για comments, μήπως χρειάζεται ιδιαίτερα μαθήματα από τους δικούς μας.
    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: Οι 7 πιο διεφθαρμένοι πολιτικοί στον κινηματογράφο Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top