Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Όπως είπε και ένας φίλος μου πριν ξεκινήσει η ταινία, το We Bought A Zoo δεν θα είναι ένα family comedy, αλλά ένα σκέτο "family movie".
Όταν τέλειωσε συνειδητοποίησα πως είχε απόλυτο δίκιο.
Δεν ξέρω τι φταίει αλλά η Αμερικανοί έχουν κάποια πραγματικά περίεργα κολλήματα σε σχέση με το θεσμό της οικογένειας.
Οπότε, είστε έτοιμοι να δούμε άλλη μια οικογενειακή ταινία που συμπεριλαμβάνει όλα τα κλισέ του είδους;
Και το σενάριο ξεκινά κάπως έτσι.
Ο Benjamin (Matt Damon, Contagion) ήταν ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης, μέχρι που η γυναίκα του πέθανε με τραγικό τρόπο.
Έτσι, από την αρχή του έργου τον βρίσκουμε σε μια περίεργη θέση.
Έτσι, από την αρχή του έργου τον βρίσκουμε σε μια περίεργη θέση.
Ο δεκατριάχρονος γιος του, ο Dylan (Colin Ford), μετά τον θάνατο της μητέρας του έχει κλειστεί στον εαυτό του και παρουσιάζει μια δυσκολία προσαρμοστικότητας.
Η πεντάχρονη κόρη του, η Rosie (Maggie Elizabeth Jones, Footloose) από την άλλη, έχει αποκτήσει μια παράλογη ωριμότητα και σοφία για την ηλικία της.
Όμως, και τα δυο παιδιά είναι πληγωμένα.
Ο Benjamin χωρίς να έχει και πολλές επιλογές αποφασίζει να αλλάξει σκηνικό και τρόπο ζωής.
Βλέπει όλους να τον λυπούνται και δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό.
Παραιτείται από την δουλειά του και αφήνει πίσω το παρελθόν του.
Σκέφτεται μια απλή μετακόμιση σε μια πιο ήσυχη περιοχή αλλά τελικά καταλήγει σε κάτι τελείως διαφορετικό.
Γιατί καθώς ψάχνει για ένα μέρος για να μείνει, συναντά αυτό το εξωτικό σπίτι με την τεράστια αυλή.
Το μόνο που δεν ξέρει είναι πως αυτό δεν είναι μια φυσιολογική κατοικία, αλλά ένας ζωολογικός κήπος που λόγο οικονομικών προβλημάτων έχει κλείσει.
Όταν ακούει πως, για να αποκτήσει αυτό το ονειρεμένο σπίτι πρέπει να ανακαινίσει και να επαναφέρει στην αρχική του κατάσταση τον ζωολογικό κήπο, διστάζει, όμως, βλέποντας την επιθυμία της κόρης του λυγίζει και αποδέχεται την παράλογη προσφορά.
(Εξάλλου, κάθε ώριμος γονιός αυτό θα έκανε.
Αντί να κρατήσει λεφτά για τα παιδιά του, τα δίνει για έναν ζωολογικό κήπο.)
Έτσι, η επομένη μέρα τους βρίσκει να μένουν σε αυτόν τον εγκαταλελειμμένο αχυρώνα και να γνωρίζουν το προσωπικό του ζωολογικού κήπου - μια περίεργη ομάδα με αρχηγό την Kelly Foster (Scarlett Johansson, The Avengers), μια γλυκιά κοπέλα που έχει τρέλα με τα ζώα και είναι εργασιομανής.
Μαζί φυσικά με το προσωπικό, αρχίζει να ενημερώνεται και για τα ζώα που φιλοξενεί στην κατοικία του.
Κάποια από αυτά είναι εξωτικά και κάποια άγρια.
Κάποια επικίνδυνα και κάποια γλυκά.
Όμως όλα χρειάζονται άμεση φροντίδα και προστασία.
Με αυτό τον τρόπο αρχίζουμε να μπαίνουμε στο θέμα.
Για να καταφέρει να κρατήσει στην ιδιοκτησία του αυτό το σπίτι πρέπει να φροντίσει και για την σωστή λειτουργία του ζωολογικού κήπου.
Και μάλιστα πρέπει να τον έχει έτοιμο σε σύντομο χρονικό διάστημα έτσι ώστε να προλάβει να τον ανοίξει για την καλοκαιρινή σεζόν.
Όμως, θα τα καταφέρει αυτός ο διαλυμένος άντρας να φροντίσει την οικογένεια του και παράλληλα να σώσει τον ζωολογικό κήπο;
Δυστυχώς, το σενάριο δεν ακολουθεί το σωστό δρόμο.
Αντί να συναντάμε περίπλοκες σχέσεις μεταξύ γονιού και παιδιών, βλέπουμε απλά μια τρελαμένη οικογένεια.
Πολλές πλευρές της ιστορίας δεν εξελίσσονται όπως πρέπει και η σχέση που δημιουργείται μεταξύ του Benjamin και την Kelly είναι σχεδόν παιδική.
Δεν βλέπουμε το δράμα ενός άντρα που χάνει την αγαπημένη του αλλά ούτε και το δύσκολο ταξίδι που πρέπει να διανύσει.
Το μόνο που έχει να προσφέρει το σενάριο (όπως και σχεδόν ολόκληρη η ταινία) είναι τα ζώα, που ακόμα και χωρίς να είσαι τρομερά φιλόζωος σε κερδίζουν.
Ωστόσο, σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα το We Bought A Zoo είναι γεμάτο με κλισέ οικογενειακών κωμωδιών και παιδικό, αν όχι χαζό, χιούμορ.
Ο σκηνοθέτης των Almost Famous και Jerry Maguire, Cameron Crowe, έχει να κάνει ταινία έξι χρόνια, από το remake Vanilla Sky το 2005, και αυτό φαίνεται.
Πέρα από την όμορφη παρουσίαση των ζώων, ακολουθεί μια πολύ γραμμική και αδύναμη σκηνοθεσία που δεν μπορεί να κερδίσει κανέναν.
Μονάχα μια δυο σκηνές έχουν κάποιο ενδιαφέρον τεχνικά, και αυτές γιατί έχουν κάτι από "παραμύθι".
Φυσικά, δεν είναι άγαρμπος με τα πλάνα του, αλλά πολλές φορές θα νιώσετε πως έχετε δει τις ίδιες σκηνές σε άλλες παρόμοιες ταινίες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Επίσης, θεωρώ αδικαιολόγητη και την αδυναμία του να αναδείξει περισσότερο το πρωταγωνιστικό ζευγάρι.
Όμως ότι και να πω για τον Cameron Crowe, έχει μικρή σημασία μπροστά σε αυτό που κατάφερε.
Γιατί αυτό που έκανε πραγματικά είναι ένας άθλος.
Και αυτό ήταν να μετατρέψει την Scarlett Johansson σε μια εντελώς μη σεξουαλική αν όχι αδιάφορη γυναικά (και αν μου πείτε πως αυτός ήταν ο ρόλος της, δεν το δέχομαι. Εδώ μιλάμε για την Scarlett).
Όποτε συγχαρητήρια Crowe.
Τωρα, για τις ερμηνείες και τους χαρακτήρες έχω πολλά να πω.
Ο Damon παίζει άχαρα και αποδεικνύει πως δεν του ταιριάζουν οι οικογενειακές κωμωδίες.
Δεν είναι κακός, αλλά δεν καταφέρνει να κερδίσει κανέναν.
Η Scarlett Johansson είναι και αυτή αδιάφορη αφού ο ρόλος του animal freak δεν της ταιριάζει.
O Colin Ford και η Maggie Elizabeth Jones ως τα δυο παιδιά του Damon τα καταφέρνουν κάπως καλύτερα και οι ρόλοι τους έχουν κάποιο ενδιαφέρον.
Ειδικότερα η μικρή Jones έχει πλάκα υποδυόμενη την παράλογα έξυπνη για την ηλικία της.
Αξίζει να αναφερθώ και στο υπόλοιπο cast αφού υπάρχει μια πληθώρα δεύτερων ρόλων που κάπως σώζουν την κατάσταση.
Ο Angus Macfadyen υποδύεται πειστικά τον περίεργο τύπο που ασχολείται με την οργάνωση και την διοίκηση του ζωολογικού κήπου και η συμπαθέστατη Elle Faning (Super 8) την ρομαντική και άχαρη αδελφή της Johansson.
Μόνη παραφωνία στο cast είναι ο Thomas Hadden Church (John Carter) που παριστάνει τον κυνικό αδελφό του Matt Damon.
Φτάνοντας έτσι στο τέλος οφείλω να επανέλθω στο κύριο ζήτημα.
Ότι η ταινία δεν καταφέρνει να σε κερδίσει σε κανένα σημείο.
Η ιστορία δεν είναι και τόσο γλυκιά όσο δείχνει, οι σχέσεις δεν αναλύονται σε ικανοποιητικό επίπεδο και ο ρομαντισμός που προσπαθεί να περάσει γύρω από τις οικογενειακές σχέσεις δεν θα πείσει κανέναν.
Ακόμα και ένα άπειρο μάτι θα καταλάβει πως η ταινία δεν έχει κάτι το καινούργιο να προσφέρει και πως πρόκειται για μια αναμασημένη ιστορία.
Τα θετικά είναι τόσο λίγα που συνοψίζονται στα ζώα, στην μουσική των Sigur Ros που ντύνει τις συγκινητικές σκηνές, και τους αρκετούς χαρακτήρες που έχει να δείξει.
Αν πάτε οικογενειακώς να την δείτε, τα παιδιά σας μπορεί να την ευχαριστηθούν, οι μεγαλύτεροι αμφιβάλλω.
Δεν ξέρω αν η εποχή των οικογενειακών ταινιών έχει περάσει, αλλά σίγουρα το We Bought A Zoo δεν τα καταφέρνει.
Με άλλα λόγια, είναι μια ταινία που άνετα θα την έδειχνε το Star πριν αρχίσουν τα Φιλαράκια που πάντα περιμένουμε με αγωνία.
Σας αρκεί αυτό;
Στις ελληνικές αίθουσες από 26 Απριλίου.
We Bought A Zoo trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
