F DVD Review: Versus (2000) - FilmBoy DVD Review: Versus (2000) - FilmBoy
  • Latest News

    DVD Review: Versus (2000)



    Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσώκος.

    Θυμάμαι πριν χρόνια στα ράφια των videoclub μια κασετούλα της Spentzos με περίεργο, άγνωστο japan-ικό ονόματι Versus, που σε παρέπεμπε σε κάτι από Blade και Matrix.

    Καλά ...για μούφα το 'έκοψα' αλλά καθότι πορωμένος τότε με οτιδήποτε παρέπεμπε στις προαναφερθείσες ταινίες, είπα να ρίξω μια ματιά.

    Στην αρχή δεν καταλάβαινα τίποτα, μόνο αυτή η ...τιποτένια αίσθηση μου χε μείνει,κάτι σκηνές με ζομπινέλια και ένας τυπάς που ντυνόταν όπως ο Neo.

    Μου ρθε λοιπόν επιφοίτηση,για μια διάθεση επανεκτίμησης και το ξανανοίκιασα σε dvd.

    Ένα έχω να πω:
    Η ταινία τελικά είναι ...




    ...όργιο: Σπαθιά, κλωτσιές, μπουνιές, ξεκοιλιάσματα, zombie που πυροβολούν και ότι άλλο θες!

    Όλα αυτά γυρισμένα με πενταροδεκάρες απ'τον Ryuhei Kitamura (Midnight Meat Train με τον θεό Vinnie Jones!).

    Ξεκινώντας η ταινία, εξακολουθεί να σου φαίνεται εντελώς άκυρη και να μην καταλαβαίνεις τίποτα!

    Στην αρχή βλέπουμε ένα πισωγύρισμα 500 χρόνων, με έναν samurai,να πετσοκόβει zombie, μέχρι που σκοτώνεται από έναν τυπά και πέφτοντας κάτω βλέπει έναν άλλον με καπελούρα στυλ Raiden (Mortal Kombat).

    Αμέσως στο παρόν, όπου παρακολουθούμε δύο δραπέτες σε ένα δάσος που συναντούν κάτι μαφιόζους, οι οποίοι είναι εκεί για να τους βοηθήσουν να φύγουν αλλά τους λένε να περιμένουν το 'αφεντικό', χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί και έχουν απαγάγει και μια κοπέλα επίσης χωρίς να καταλαβαίνεις το λόγο.
    ...Damn! 


    Δυστυχώς θέλει υπομονή στο ξεκίνημα καθότι η ταινία έχει υπνωτιστικά αργούς ρυθμούς.

    Οι χαρακτήρες απλά ποζάρουν και μιλάνε και συ αρχίζεις να κουράζεσαι (μου θύμισε Dragonball αυτό!) και απογοητεύεσαι με την επιλογή σου.
    ...Μέχρι που σκοτώνεται ένας και γίνεται zombie!

    Από κει πέρα αρχίζει το ντελίριο, και απ'τους υπνωτιστικούς ρυθμούς πάμε στο φρενήρες μοντάζ.

    Χαρακτήρες πάνε και έρχονται χωρίς ουσία (και χωρίς ονόματα!), εμφανίζονται και άλλοι μαφιόζοι συν ο κακός που σκοτώνει στην αρχή τον samurai και δεν συμμαζεύεται!

    Τελικά έχουμε να κάνουμε με ένα δάσος που ανασταίνει τους νεκρούς καθότι αποτελεί την μία από τις παγκοσμίως 666 πύλες της κολάσεως.
    Και φυσικά τα ζόμπι που ανασταίνονται είναι παλιά θύματα τον μαφιόζων που συνήθιζαν να τους θάβουν εκεί.

    Λες γι'αυτό, με το που ξυπνάνε εξακολουθούν να χειρίζονται καλά τα όπλα;
    Γενικά πάντως όποιος έχει θαφτεί εκεί ανασταίνεται.

    Ο κακός (Hideo Sakaki...) που εμφανίζεται και αυτός στο άκυρο, είναι ένας απέθαντος πολεμιστής-προσωποποίηση του αρχέγονου κακού, που μπορεί να εξουσιάζει τα ζόμπι και με τις δαγκωματιές του να μετατρέπει τους ανθρώπους σε κάτι μεταξύ βαμπίρ και ζόμπι.

    Α, ξέχασα, σταματάει και σφαίρες με το χέρι! (Holy shit...Superman!)

    Ο πρωταγωνιστής δραπέτης (Tak Sakaguchi)  αποτελεί μετενσάρκωση του samurai (με την Raiden καπελαδούρα), που κυνηγάει ο κακός για μια ανελέητη μάχη. 


    H ...damsel in distress (Chieko Misaka) αποτελεί μετενσάρκωση της κοπελιάς του samurai και με το αίμα της συν αυτό του αγαπητικού της γίνεσαι ο πιο δυνατός απέθαντος.
    Κάτι τέτοιο νομίζω.
    (Έχω ήδη κάψει εγκέφαλο προσπαθώντας να θυμηθώ όλα αυτά).

    Ο πρωταγωνιστής είναι κλασική περίπτωση μορφονιού σε bad ass ρόλο, αλλά καλούλης είναι, με το κουλ μαλλάκι και τις πόζες του.
    Η κοπελιά, συνηθισμένη γιαπωνεζούλα σε απόγνωση.
    Πιο πιστευτός απ'όλους ο κακός νομίζω.

    Οι μαφιόζοι που πάνε και έρχονται, είναι ότι να ναι!
    Ο psycho-κοστουμάτος ποζεράς, ο γκαφατζής, οι κουλ και αμίλητοι, η σέξυ κοπελιά με το έγχρωμο περουκίνι που αν ήσουν κακός (ή και καλός ακόμα), θα θελες και συ να τη δάγκωνες!

    Για πάμε στο-κατακόκκινο-ζουμάκι όμως.

    Καταρχάς η ταινία έχει πολλές επιρροές από Matrix και Blade (που και αυτά με τη σειρά τους έχουν επηρεαστεί από τα ασιατικά).
    Φρενήρες μοντάζ, κουλ δερμάτινες εμφανίσεις, μηχανές, σπαθιά, πυροβολισμοί κλπ.

    Συν το σλάπστικ χιούμορ όπως το βλέπουμε στα anime με καρτουνοαντιδράσεις όπως υστερίες, σπασμωδικές κινήσεις, κουτρουβαλίσματα, ξαφνιάσματα.

    Πρόσεξα και επιρροές από Tarantino σε σκηνές όπου οι διάφοροι κοστουμάτοι πυροβολούν υστερικά και πετάνε τις ατάκες τους με κουλ πόζες.

    Επιπλέον η όλη φάση με τους αθάνατους που μονομαχούν με σπαθιά, σε όποιον δεν θυμίσει Highlander ...να μου κοπεί το κεφάλι! 


    Η δράση συνδυάζει πολλά είδη.

    Έχουμε splatter όπου πετσοκόβονται τα πάντα.
    Βλέπεις zombie να τους κόβονται κεφάλια, να τρέχουν τα άντερα τους, χέρια να διαπερνούν τα κεφάλια τους, πλάνα με τον κακό να κοιτάει μέσα απ'την τρύπα του σώματος τους!
    Ο οποίος σε άλλη φάση βγάζει καρδιές και τις τρώει!
    Έξω καρδιά τύπος λέμε!

    Στη συνέχεια πετάγεται ένα εύρος επιρροών από ασιατικές ταινίες.
    Το στυλ του John Woo και τόσων άλλων ας πούμε, με τους πυροβολισμούς στον αέρα, σημαδέματα face to face με τα όπλα.
    Μόνο περιστέρια να πετάνε δεν είδαμε.

    Και φυσικά τα wirework stunts, όπου μένουν για κάποια ώρα στον αέρα και μετά πέφτουν.

    Τα σκηνικά στο δάσος, στους λόφους και στα ποτάμια βγάζουν αρκετή μουντίλα και αίσθηση απόκοσμου και μυστηρίου, υποβοηθούμενα και από κάποια εφέ καπνού.

    Η μουσική επίσης, τρελαμένη με κάτι θεματάκια και ξαφνικούς ήχους, που θα σου θυμίσουν από Blade και παλιά γιαπωνέζικα fighting videogames μέχρι trance-ιές.

    Σε πολλές σκηνές μάλιστα υπερτονίζουν τις σκηνές ή το αντίθετο.
    Π.χ.:σκοτώνει ο καλός ένα zombie, πάει να βάλει τα γυαλιά αυτουνού, η μουσική με τις ηλεκτρικές σκάει έντονα, η κοπελιά κάνει νεύμα ότι δεν του πάνε και ξαφνικά ...χαμηλώνουν οι κιθάρες.
    Σαν να του λένε:''Ώπα μεγάλε, κοτσάνα έκανες!''

    Γιατί ναι!
    Υπάρχει και το χιουμοράκι που πάντα σε ξαφνιάζει,με τις εμβόλιμες σκηνές και ατάκες του.
    Μαύρο και 'καμμένο' όπως θα ταίριαζε σε μια τέτοια περίσταση! 


    Έχει πλάκα γιατί εκεί που περιμένεις την απόλυτη σοβαροφάνεια οι δημιουργοί αυτοσαρκάζονται και πετάνε μια κατάσταση που αλλάζει την σκηνή εντελώς και σε κάνει να γελάς!

    Στιγμές ανθολογίας: 

    λέει ο ένας μαφιόζος  ''είμαι 500φορές ταχύτερος απ'τον Mike Tyson'', βγάζει ο άλλος μια ...γκουμούτσα και ...μπαμ και κάτω!

    Ο καλός πάει να χαιδέψει την κοπέλα, πλησιάζει το χέρι του στο αυτί της και ...παίρνει ένα τσιμπιδάκι για να βγάλει τις χειροπέδες!

    Αμ τις ατάκες που τις πας;

    ''Στο είπα,ποτέ δεν χάνω''.

    ''Γεννιόμαστε, ζούμε, πεθαίνουμε. Η ζωή είναι απλώς μια στιγμή. Το μόνο αληθινό είναι το σκοτάδι που ζούμε όλοι μετά θάνατον''.

    ''Πέθανε αργά. Δεν θέλουμε να ξαναορμήξεις σε μας ζωντανός.''

    ''Γιατί τη σώζεις;''
    ''Είμαι φεμινιστής,γι'αυτό.''

    Το μόνο που με χάλασε είναι ότι η σκηνοθεσία ειδικά στις σκηνές δράσης παραείναι σπιντάτη (όχι τόσο στις splatter-ιές), σε σημεία που χάνεις πράγματα, ζαλίζεσαι και σε κουράζει.

    Τι είχανε πάρει, αδρεναλίνη και speed;
    Συνεχώς βλέπεις διάφορες λήψεις.
    Ανάποδες, στριφογυριστές, από διάφορες γωνίες.
    Τρικ του σκηνοθέτη προφανώς, για λόγους κόστους.
    Και το τίμημα;
    Ακούς χτυπήματα αλλά δεν τα βλέπεις πάντα.

    Η διάρκεια επίσης θα μπορούσε να ναι μικρότερη.
    Παρόλη τη δράση, η ταινία έχει παραπάνω απ'όσο πρέπει έναν start-stop ρυθμό.
    Και αυτό γιατί ασχολείται με πολλούς δεύτερους χαρακτήρες.

    Έλα όμως που οι περισσότεροι δεν κάνουν και τίποτα, ούτε και εξυπηρετούν σε κάτι το σενάριο.
    Απλά είναι κει για να δεις λίγη ακόμη δράση (όταν τη δεις). 


    Καθαρό fun είναι θα μου πείτε, απλά αυτό κάπου χάνεται.
    Δεν θες τόσους πολλούς για να χεις δράση.

    Όσο για το φινάλε δεν λέω τι γίνεται, δράση είχε μεν, αλλά ήθελε λίγη παραπάνω σύγκρουση με τους 2 βασικούς χαρακτήρες.
    Έξάλλου, είδαμε τόσα κι άλλα τόσα σε όλη την ταινία.

    Εν ολίγοις;

    Cult-ίλα απίστευτη!
    Σαν να βλέπεις ζωντανά όλα τα συστατικά ενός τρελού manga/anime.

    Με συνδυασμό φρενήρους/hyper cool/στυλιζαρισμένης δράσης, obscure χιούμορ, σπλατεριάς και κάποιων κρυφοανωμαλιάρικων νήξεων όπως μόνο οι ασιάτες ξέρουν να τα κάνουν να φαίνονται ταιριαστά.

    ΚΑΙ hi-tech μουσική που δένει με το cult.
    Θα ψάξω οπωσδήποτε το OST απ'τους Nobuhiko Morino και Kenichi Yoshida.

    Βέβαια,το σενάριο τουρλουμπούκι με μοντάζ ζαλιστικό και η διάρκεια λίγο κουραστική.
    Κανονικά είναι για 7ράκι.

    Αλλά αν σκεφτείς ότι έχει γυριστεί με ψίχουλα (400.000$ μόνο!) και παρόλα αυτά προλαβαίνει να σου δώσει όλα τα παραπάνω που θες από μια υπερστυλιζαρισμένη περιπέτεια/σπλατεριά, τότε του αξίζει κάτι παραπάνω νομίζω!

    Υ.Γ.:Φέρτε τώρα το big bugget sequel!

    Μπορεί να προκύψει ταινιάρα!


    Versus (2000) trailer by FilmBoy-gr
    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: DVD Review: Versus (2000) Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top