F Review: Το Μεγάλο Φαβορί - Secretariat - FilmBoy Review: Το Μεγάλο Φαβορί - Secretariat - FilmBoy
  • Latest News

    Review: Το Μεγάλο Φαβορί - Secretariat

    **********   6/10

    Γράφει η Αμαλία Μουστάκη.

    To  1979  ήταν  το Black Stallion  του Caroll  Ballard  με  τον  Mickey  Rooney.  

    To  2003  το  Seabiscuit   με  τον  Jeff  Bridges  και  τον  Τοbey  Maguire,   υποψήφιο  μάλιστα για  7  Όσκαρ.  

    Φέτος  είναι  η  χρονια  του  Secretariat  για  να  εκπροσωπήσει  επάξια  τις  - λίγο  ξεχασμένες  είναι η  αλήθεια  από  το  Hollywood - οικογενειακές  ταινίες  που  στηρίζονται  θεματικά  σε  ένα  άλογο.

    Μόνο  που  αυτή  τη  φορά  η  ιστορία  είναι  αληθινή  και  πρωταγωνιστής  είναι  μια  απλή νοικοκυρά  που μετά  το  θάνατο  της  μητέρας  της  εγκαταλείπει  την κουζίνα  της  και  αναλαμβάνει  τα  ηνία  της  οικογενειακής  επιχείρησης  στάβλων.

    Επιβιώνει  μέσα  σε  έναν  καθαρά  - ειδικά  στις  αρχές  του  ΄70 -  ανδροκρατούμενου  χώρου και   τελικά  οδηγεί  το  αγαπημένο  της  καστανόχρωμο  πουλάρι  με  το  περίεργο  όνομα  Secretariat    σε μια  σειρά  ...




    ...επιτυχημένων  αγώνων  και  στην  κατάκτηση του  περίφημου  Triple  Crown -  ρεκόρ  που  δεν  έχει  ξεπεραστεί  μεχρι  σήμερα.

    Πολύτιμος  συνεργάτης  της  Penny  Chenery (Diane  Lane) σ'αυτή  τη  θριαμβευτική  πορεία  ο  ιδιόρρυθμος  εκπαιδευτής  αλόγων Lucien  Laurin (John  Malkovich).

    Παρόλο  που πρόκειται  για  αληθινή  ιστορία,  το  ευτύχημα  είναι  ότι  ο  σκηνοθέτης  Randall  Wallace  δεν  πέφτει  στην  παγίδα  να  προσεγγίσει  την  ταινία  με  ντοκιμαντερίστικη  αισθητική.  


    Αντιθέτως,  χωρίς  να  παραλείπει  σκηνές  από  τις  γεμάτες  ένταση   νικηφόρες  κούρσες  του  Secretariat (μια  από  τις  οποίες  μάλιστα  που  προβάλλεται μέσω  τηλεόρασης  είναι  και  πραγματική),  στέκεται  περισσότερο  στην εσωτερική  “κούρσα''  της  Penny  Chenery   που  χωρίς  καμία  εμπειρία  στον  χώρο  καταφέρνει,  χάρη  στην  πίστη  και  την  επιμονή  της,  να  ξεπεράσει  τα  όποια  εμπόδια  και να επιτύχει  και  μια  προσωπική  νίκη.  

    Να  πάει  κόντρα  στις  προκαταλήψεις  για  τις  γνώσεις  και  το  φύλο  της  και να  αναγκάσει  ένα  ολόκληρο  έθνος  να  υποκλιθεί  στο  ένστικτο  της.

    Η  Disney  η  οποία  βρίσκεται πίσω  από  την  παραγωγή  κάνει  αυτό  που  η  Disney  ξέρει  να  κάνει  με  τον  καλύτερο  τρόπο.  

    Δημιουργεί  μια  feel-good  ταινία  από  την  οποία  ο  θεατής  δεν  έχει πολλές  απαιτήσεις  βαθυστόχαστων  αναλύσεων  ή   συμβολισμών,  ζητά  απλώς  να  περάσει   δύο  ευχάριστες  ώρες  και  να  φύγει  χαμογελαστός  από  την  αίθουσα  χωρίς  προβληματισμούς.
     
    Το  Secretariat  όχι  μόνο  το  πετυχαίνει  αυτό  αλλά  έχει  ένα  επιπλέον  πλεονέκτημα.  

    Αναπαριστά  εξαιρετικά  το  κλίμα  και  την  ατμόσφαιρα  της  εποχής  (ωραία  τα  κουστούμια  της  Julie  Weiss).  

    Από  την  άλλη  πλευρά  ακριβώς  το  γεγονός  ότι  στέκεται  τόσο  στη  λεπτομέρεια  και  στο  φαίνεσθαι  δίνει  έναν  κάπως  παλιομοδίτικο  τόνο  στην  ταινία,  που  ενισχύεται  και  από  τις  τεχνικά  άρτιες,  ευσυνείδητες,  αλλά  χωρίς  κανένα  ιδιαίτερο  μαγνητισμό  ερμηνείες  των  πρωταγωνιστών (και  της  Lane   που  ενώ  στο  Unfaithful   απέδειξε  ότι  μπορεί  να  φορτίσει  συναισθηματικά τις  σκηνές  της,  στο  Secretariat περιφέρει  μάλλον  άσκοπα την  έμφυτη  κομψότητα  της , και  πολύ  περισσότερο  του  Malkovich  ο  οποίος  παρά  το  εκκεντρικό  ντύσιμο  μοιάζει  να  έχει  χάσει  τη  λάμψη  στο  βλέμμα  που  χαρακτήριζε  παλιότερες  εμφανίσεις  του). 


    Με  άλλα  λόγια,  το  Secretariat  παραμένει, παρά  τις  αγαθές  προθέσεις  όλων  των συντελεστών,  μια  καλή  αλλά  όχι  μια  εξαιρετική ταινία.

    Οι  εξαιρετικές  ταινίες  απαιτούν  ρίσκο  και  από  τον  σκηνοθέτη  και  από  τους  ήρωες  και  στη  συγκεκριμένη  περίπτωση  κανένας  δε  φάνηκε  διατεθειμένος  να  ξεφύγει  από  την  πεπατημένη  και  να  δώσει  στην συναρπαστική  κατά  τα  άλλα  ιστορία  εκείνο  το  ξεχωριστό άγγιγμα  που  θα  την  έκανε  να  μείνει  στη  μνήμη  των  θεατών  και  μετά  την  έξοδο  από  την  αίθουσα.

    Ειδικά  μάλιστα  αν  οι  ιπποδρομίες  δεν  είναι  το  φόρτε  τους.

    Κρίμα  γιατί  ο  Randall  Wallace  είχε  όλα  τα  συστατικά  για  να  φτιάξει  μια  ακόμα  ταινία  του  επιπέδου  των  παλιότερων  του, όπως  το  Braveheart   ή το  We  Where  Soldiers.

    Στην Ελλάδα θα το δούμε από τη Feelgood Entertainment στις 17 Φεβρουαρίου.


    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: Review: Το Μεγάλο Φαβορί - Secretariat Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top