Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Patrick Ness, ο οποίος έγραψε και το σενάριο για την ταινία, το A Monster Calls αφηγείται την ιστορία του Connor O’Malley (αποκάλυψη στο ρόλο ο μικρός Lewis MacDougall του Pan!], ενός 12χρονου αγοριού, που έχει να αντιμετωπίσει πολλά ‘τέρατα’.
Συγκεκριμένα, την ανίατη ασθένεια της καρκινοπαθούς ανύπαντρης μητέρας του (Felicity Jones, Inferno), την πιθανότητα να την χάσει και να πρέπει να μετακομίσει με την ψυχρή, αυστηρή γιαγιά του (Sigourney Weaver, Ghostbusters), το καθημερινό bullying που υφίσταται στο σχολείο αλλά και τον επαναλαμβανόμενο εφιάλτη που βλέπει κάθε βράδυ, τον ίδιο να προσπαθεί να σώσει τη μητέρα του στο νεκροταφείο που βρίσκεται δίπλα στο σπίτι τους καθώς η γη γύρω τους βυθίζεται και να αποτυγχάνει.
Ένα βράδυ όμως, τον επισκέπτεται το βράδυ, στις 12:07 ακριβώς, ένα πραγματικό τέρας, με τη μορφή του γέρικου δέντρου που βρίσκεται στο ίδιο νεκροταφείο (και τη φωνή του Liam Neeson), το οποίο έχει ζωντανέψει.
Το τέρας του ανακοινώνει, με μάλλον απειλητικό τρόπο, ότι θα έρχεται κάθε βράδυ την ίδια ώρα για να του πει τρεις ιστορίες και μετά ο Connor θα πρέπει να του πει μια τέταρτη, που θα είναι η αλήθεια για τον ίδιο και για τον εφιάλτη που βλέπει κάθε βράδυ…
Είναι αλήθεια ότι η ιστορία ενηλικίωσης του παιδιού που προσπαθεί να αντεπεξέλθει στο θάνατο ενός γονιού ή άλλου αγαπημένου προσώπου είναι μια από τις πιο χιλιοειπωμένες στο σινεμά.
Όμως, η ιστορία που αφηγείται η ταινία του ταλαντούχου σκηνοθέτη του εξαιρετικού «Ορφανοτροφείου», J.A. Bayona, είναι μία που αξίζει να ειπωθεί.
Ο σκηνοθέτης επιστρατεύει στοιχεία του φανταστικού, όπως το τρομακτικό τέρας που έρχεται αργά τη νύχτα και παραμύθια με πριγκιπόπουλα που θέλουν να σώσουν το βασίλειο, αλλά με ενδιαφέρουσες ανατροπές και παραλλαγές.
Εδώ, το τέρας δεν θέλει το κακό του μικρού πρωταγωνιστή αλλά να τον βοηθήσει να αντιμετωπίζει τις δύσκολες καταστάσεις, και τα παραμύθια, που οπτικοποιούνται σε εντυπωσιακές αισθητικά σεκάνς, βγαλμένες υποτίθεται από τη ζωηρή φαντασία και τις ζωγραφιές του Connor, τον μαθαίνουν να αναγνωρίζει τις λανθασμένες αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις με τις οποίες αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους γύρω μας.
Μα πάνω απ’όλα, το τέρας θα του διδάξει το σημαντικότερο μάθημα όλων, την αποδοχή της απώλειας και του θρήνου που τη συνοδεύει.
Η ταινία γίνεται ενίοτε διδακτική και υποκύπτει σε κάποια από τα κλισέ του είδους, δυσκολεύεται δε να βρει αν το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι το ενήλικο ή το ανήλικο.
Καταφέρνει όμως να ισορροπήσει ιδανικά τα φανταστικά με τα συναισθηματικά στοιχεία, με απόγειο το τελευταίο μισάωρο όπου είναι δύσκολο κανείς να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
Το αποτέλεσμα είναι μια συγκινητική, ζεστή και ανθρώπινη ιστορία ενηλικίωσης, που, παρά τις όποιες αδυναμίες της, θα κερδίσει μια θέση στις καρδιές μας.
Στους κινηματογράφους από 3 Νοεμβρίου.
Μαριάννα Τσότρα.
1.jpg)
