F Περί Φιλ(μ)οσοφίας: Η Λευκή Κορδέλα - The White Ribbon (2009) του Michael Haneke - FilmBoy Περί Φιλ(μ)οσοφίας: Η Λευκή Κορδέλα - The White Ribbon (2009) του Michael Haneke - FilmBoy
  • Latest News

    Περί Φιλ(μ)οσοφίας: Η Λευκή Κορδέλα - The White Ribbon (2009) του Michael Haneke


    Κάτω από τη μισανθρωπία ενός σκηνοθέτη και υπό το πρίσμα μια κοινωνίας καθήκοντος σε μεταφυσικούς τιμωρούς, η «Λευκή Κορδέλα» είναι ίσως η πιο παραμυθένια αλλά ειλικρινής και άμεση κοινωνική θεώρηση ενός σκηνοθέτη. 

    Αφήνοντας σταδιακά τις συνέπειες ενός μοχθηρού και υπόγειου κακού, αλλά και αντιμετωπίζοντάς το ως κάτι το φαινομενικά άγνωστο για θύτες, θύματα και θεατές, ο Haneke χτίζει μια ψυχολογική βάση του πραγματικού φασισμού, μέσα σε ένα σύννεφο αθωότητας, πλάνης και γονικού ενδιαφέροντος.

    «Το λευκό, είναι το χρώμα της αθωότητας», εξηγεί ο ιερέας στα παιδιά του, ένα συμβολιστικό λευκό που προσδιορίζει, στιγματίζει και εγκαθιδρύει μια ανάγκη για καθολικούς νόμους και κανόνες «αναμάρτητων ανθρώπων», που προβάλλονται παρόλα αυτά εντελώς προσωπικά, αλλά με όρους ολότητας. 

    Πρόκειται για μια πολιτική, βαθιά χτισμένη και ριζωμένη στο χρόνο, που εξελίσσεται διαρκώς από πατέρα σε γιο, κόρη ή γυναίκα αλλά με το προσωνύμιο ενός θεού, προστάτη επιλεκτικά, με καθαρά ηθικολογική λειτουργία στο πρόσωπο, όμως, του επίγειου οργάνου του. 



    Η θεολογική παιδεία, αντικατοπτρίζεται στο οικογενειακό «οικοδόμημα» ενός θεοκρατικού καθεστώτος, με τον αντίκτυπό της να δρα σαν μικρόβιο στο υποσυνείδητο και την ψυχολογική υπόσταση, μετατρέποντας την ιδέα σε καθήκον και το καθήκον σε βίωμα. 

    Όλα γίνονται μπροστά σε κάποιον «κριτή», για την ικανοποίηση αυτού του «κριτή»-παντογνώστη, που απαιτεί πλήρη αφοσίωση στην ικανοποίηση αυτή, ερμηνεύοντας κάθε αυτοϊκανοποίηση ως αμαρτωλή και επαναστατική αποχή από την κρίση του. 
    Κάθε εσωτερική ένσταση καταπνίγεται πλήρως από τις εξωτερικές πιέσεις και την επιβεβλημένη ανάγκη μιας αόριστης και ανώτερης κυριαρχίας, σε κάθε στάδιο της ζωής ενός ανθρώπου. 

    Για να ξεφύγει κάποιος από έναν βίο επώδυνα οριοθετημένο σε κόσμους αποστασιοποιημένους από τη βούληση, αρκεί να «γευτεί» την δικιά του κυριαρχία. 
    Και είναι τόσο γλυκιά η γεύση της αλλά και τόσο αχόρταγη η δίψα του θύματος, που η κτηνοποίηση του τον καθιστά πλέον θύτη με νέα θύματα.



    Τι χρειάζεται, λοιπόν, για να εκδηλωθεί αυτό το όχι τόσο ασυνήθιστο κακό; 
    Μια αρχική ιδέα, μια ανάγκη να ριζωθεί, ορισμένα μέσα για να βλαστήσει, μέχρι να καταλήξει μόνη της να τρέφεται και να αναπτύσσεται εις βάρος των άλλων.

    Η «Λευκή Κορδέλα» φυτεύει την ιδέα και την αναπτύσσει μπροστά στα μάτια ενός «άβουλου» κι ανυποψίαστου θεατή, καταρρίπτωντας του τις ευθύνες για το τέλος της ιστορίας που επέλεξε να διαμορφώσει μακροπρόθεσμα στο δικό του έμβιο παραμύθι. 

    Με τη χρήση πλάνων και εικονικών κινήσεων ενός Μπεργκμανικού σύμπαντος, ο Χάνεκε αισιοδοξεί να συνδυάσει τον ρυθμό μιας ψυχογραφηματικής περιγραφής σε ένα αποσπασματικό και αρκετά υποτονικό στόρι, καταλήγοντας σε ένα πιο προσωπικής γραφής αποτέλεσμα, που αδυνατεί να δημιουργήσει τον αινιγματικό και πολυδιάστατο υπόγειο ρυθμό που αναζητούσε. 

    Κοιτώντας τον θεατή βαθιά στα μάτια και ανοίγοντας αλληγορικά τις σκέψεις του, το μόνο που περιμένει πια είναι τον ίδιο τον θεατή να τον αποδεχθεί και να του ανταποδώσει το βλέμμα.

    Νικόλ Φιλιπποπούλου.





    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: Περί Φιλ(μ)οσοφίας: Η Λευκή Κορδέλα - The White Ribbon (2009) του Michael Haneke Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top