Βιογραφικό δράμα βασισμένο στην σχέση πατέρα-γιου του εκδότη Maxwell Perkins και του μεγάλου Αμερικάνου συγγραφέα Thomas Wolfe.
Βασισμένη στο βιβλίο του 1978, 'Max Perkins: An editor of Genius' του A.Scott Berg, η ταινία δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα στους χαρακτήρες της αλλά ούτε και στην περίοδο στην οποία διαδραματίζεται (οικονομικό κραχ, τέλη δεκαετίας ’20 - αρχές ΄30), είναι όμως μια ενδιαφέρουσα σχετικά απεικόνιση του εκδοτικού κόσμου του βιβλίου.
Ο Thomas Wolfe (Jude Law, Spy) λοιπόν, επισκέπτεται τον εκδοτικό οίκο Scribner στη Νέα Υόρκη του 1929 προκειμένου να συναντηθεί με τον Max Perkins (Colin Firth, Kingsman: The Secret Service), σε ένα καθοριστικό για το συγγραφικό του μέλλον ραντεβού.
Έχοντας απορριφθεί από όλους σχεδόν τους εκδότες της Νέας Υόρκης, το ημί-αυτοβιογραφικό και ογκοδέστατο έργο του “Look Homeward, Angel” (που τον καθιέρωσε αμέσως κι έγινε σημείο αναφοράς για μια σειρά μεταγενέστερων συγγραφέων, του Jack Kerouac συμπεριλαμβανομένου), βρήκε στο πρόσωπο του Perkins αυτόν που χρειαζόταν ώστε να εκτιμηθεί σωστά και να βρει το δρόμο του για τα βιβλιοπωλεία (όπου τελικά γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία).
Ο Perkins, ένας πολύ έμπειρος άνθρωπος του χώρου μιας και ήδη δούλευε σαν επιμελητής έκδοσης με τον F. Scott Fitzgerald και τον Ernest Hemingway [οι οποίοι στην ταινία υποδύονται από τους Guy Pearce (Iron Man 3) και Dominic West (John Carter) αντίστοιχα, σε μικρούς ρόλους], είδε αμέσως το πηγαίο ταλέντο του Wolfe και τον πήρε υπό την προστασία του, καλλιεργώντας μια σχέση πατέρα και γιου που ποτέ δεν είχε, μιας και με τη σύζυγο του Louise (Laura Linney, TMNT 2: Out of the Shadows)) είχαν πέντε κόρες.
O Βρετανός όμως σκηνοθέτης Michael Grandage (πολύ πετυχημένος στο χώρο του θεάτρου που κάνει εδώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο) επιλέγει να ασχοληθεί κυρίως με το όχι και τόσο δελεαστικό για μια ταινία θέμα της επιμέλειας έκδοσης ενός βιβλίου, και όχι με τη σχέση των δύο βασικών ηρώων που δείχνει να είχε πολύ ενδιαφέρον.
Ούτε όμως δίνει ιδιαίτερη βάση στη σχέση του Perkins με τη σύζυγό του και θεατρικό συγγραφέα Louise, και πολύ περισσότερο σε αυτή του Wolfe με τη σύντροφό του Aline Bernstein (Nicole Kidman, The Secret in their Eyes), κάνοντας έτσι τους δύο βασικούς γυναικείους ρόλους-και από δύο μάλιστα πολύ καλές ηθοποιούς- να γίνονται διακοσμητικοί.
Αντ΄αυτού βλέπουμε συνεχώς τον Perkins να συμβουλεύει τον προστατευόμενο του για το ποιες σελίδες πρέπει να πετάξει και ποιες να κρατήσει (μιας και ο Wolfe έγραφε εκατοντάδες σελίδες για κάθε του μυθιστόρημα), σε ένα συνεχές γράψε-σβήσε που ναι μεν έχει ενδιαφέρον ίσως από ιστορικής άποψης, αλλά από κινηματογραφικής όχι και τόσο.
Διόλου παράξενο που οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της ταινίας είναι όταν οι δυο τους βρίσκονται μακριά από το χώρο του γραφείου και της ατελείωτης δουλειάς, όπως όταν ο Wolfe οδηγεί τον Perkins σε jazz club –καταγώγιο για να του δείξει από που εμπνέεται ή όταν τον πηγαίνει στο μικρό διαμέρισμα στο όποιο ζούσε όταν πρωτοέφτασε στη Νέα Υόρκη.
Ένα άλλο παράδοξο της ταινίας, είναι ότι αν και ασχολείται με πρόσωπα τα οποία έχουν σφραγίσει την αμερικάνικη κουλτούρα, κανείς από τους πρωταγωνιστές- κράχτες του φιλμ δεν είναι Αμερικάνος.
Μικρό το κακό πάντως καθώς οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές, ειδικά του Colin Firth, σε μια ιδιαιτέρως χαμηλότονη προσέγγιση του χαρακτήρα του.
Ο Law δείχνει ώρες-ώρες υπερβολικός, καταφέρνει όμως τελικά να ισορροπεί ανάμεσα στη μεγαλομανία του υπερταλαντούχου προσώπου που υποδύεται και στην ευαισθησία του ανθρώπου της τέχνης, με τη δεύτερη να φαίνεται στην καλύτερη σκηνή του φιλμ, λίγο πριν το τέλος όταν συναντιέται για τελευταία φορά με τον Fitzgerald στο σπίτι του τελευταίου.
Δεν είναι η ταινία για την οποία θα θυμόμαστε για πάντα τους διάσημους ηθοποιούς της (περισσότερο για μια ασήμαντη κουκίδα της καριέρας τους μοιάζει), λόγω θέματος όμως κυρίως έχει ενδιαφέρον (ειδικά για τους λάτρεις της λογοτεχνίας).
Στου κινηματογράφους από 23 Ιουνίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
