Το FilmBoy αλλάζει.
Από Δευτέρα θα δείτε ένα ολοκαίνουργιο site - επιτρέψτε μου να πω, η πιο εντυπωσιακή αλλαγή που έχουμε κάνει ποτέ στο FilmBoy.
Αλλά το FilmBoy αλλάζει και εσωτερικά.
Οι νέοι συντάκτες θα χρειαστούν λίγο χρόνο να αντέξουν την πίεση του να σε διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι ημερησίως, αλλά θα τα καταφέρουν.
Καλωσορίζουμε λοιπόν τον Παναγιώτη, ο οποίος έκανε τον χαιρετισμό του ...αφιέρωμα.
Και όπως καταλάβατε από την φωτογραφία, ο Παναγιώτης αγαπάει τον τρόμο, αλλά θα κάνει την καρδιά του πέτρα και θα ασχοληθεί με όλα τα είδη.
Σας χαιρετώ κι εγώ με την σειρά μου!
Ονομάζομαι Παναγιώτης Πετούρης.
Από μικρός παρακολουθούσα αρκετές ταινίες.
Αλλά δεν μπορούσα σχεδόν καθόλου να συγκρίνω τα υπόλοιπα είδη με αυτό του Τρόμου.
Το απαγορευμένο είδος για τα ''απλά'' παιδιά γινόταν ολοένα και πιο ελκυστικό για μένα.
Αφόρητα περίεργος, μεγάλος λάτρης του άγνωστου, του υπερφυσικού και των ιστοριών φαντασίας.
Εκείνη την εποχή με διακατείχε ένα συναίσθημα που δεν μπορούσα να περιγράψω.
Κάθε φορά που έβλεπα μια ταινία για πρώτη φορά, ένιωθα υπνωτισμένος.
Με κάλυπτε ένα αόρατο μαγικό πέπλο που με κράταγε ασφαλή κάνοντάς με να ξεχαστώ από τα προβλήματα της πραγματικής ζωής.
Τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να μου αποσπάσει εύκολα την προσοχή.
Ήταν (και συνεχίζει ακόμα να είναι) μια από τις δύο πιο αγαπημένες μου ασχολίες.
Η άλλη είναι η μουσική.
Βέβαια αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Στην αρχή των εφηβικών μου χρόνων ξεκίνησα να ανοίγομαι και σε άλλα είδη ταινιών.
Ανακάλυπτα διαρκώς καινούργιες υποκατηγορίες από διαφορετικά μεταξύ τους εναλλακτικά φάσματα.
Γενικά η τέχνη είναι ένα ατελείωτο ταξίδι, δίχως όρια.
Χαοτική σαν το σύμπαν.
Για αυτό και αφέθηκα σε αυτήν.
Εξάλλου όσο ζούμε μαθαίνουμε.
Πέρα από αυτά, τότε είχα ήδη αποφασίσει με τι θα ασχοληθώ στην ζωή μου μελλοντικά.
Για εμένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από την εκπλήρωση των προσωπικών μας στόχων.
Αν κάποτε καταφέρω να κάνω τα πράγματα που αγαπώ, έστω και ερασιτεχνικά, θα νιώσω ολοκληρωμένος ως άνθρωπος.
Προτιμώ να παίρνω ρίσκα, να είμαι ψυχικά ήρεμος και ευτυχισμένος παρά να υποδουλωθώ στα πρέπει και στα εμπόδια της σύγχρονης κοινωνίας.
Όχι πως δεν έχω ηττηθεί και λίγες φορές στην πορεία.
Τουλάχιστον κάνω ό,τι μπορώ...
Αρκετά όμως με το παρελθόν και τις νεανικές μου ανησυχίες.
Τώρα,αυτά που έχω να πω, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στον Κωνσταντίνο Χατζηπαπά που με δέχτηκε στην ομάδα του.
Μόλις είδα την δημοσίευση του, όπου αναζητούσε συντάκτες για το site, πέταξα από την χαρά μου.
Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου.
Το 2013 έψαχνα να βρω μια ελληνική ιστοσελίδα που να έχει να κάνει κυρίως με ταινίες τρόμου και έπεσα πάνω στο Horrorrant.
Προσεγμένα άρθρα και αφιερώματα με πολύ καλό υλικό.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε την συγκίνηση που πήρα όταν αργότερα εκείνη την χρονιά ανακοινώθηκε το Horrorant Festival ''Fright Nights''.
Ήταν ένα παιδικό μου όνειρο το οποίο πραγματοποιήθηκε.
Είναι μια κίνηση που έπρεπε να είχε γίνει και απ' όσο φαίνεται ένας θεσμός που καθιερώθηκε και ήρθε για να μείνει.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια και πολλά μπράβο στον Κωνσταντίνο, στα μέλη της ομάδας του αλλά και σε όλους όσους βοήθησαν να υλοποιηθεί αυτή η ιδέα.
Πλέον μου δόθηκε η ευκαιρία να διαλέξω ανάμεσα στα τρία θεματικά αντικείμενα ως συντάκτης της ιστοσελίδας.
Η επιλογή μου είναι να αναλάβω τις ειδήσεις του χώρου.
Χωρίς να αποκλείω τελείως το ενδεχόμενο για κάποιο αφιέρωμα η κριτική.
Στις κριτικές των τεχνών παίζουν πολλά ρόλο.
Πρώτα απ'όλα, όλοι μας κρίνουμε τους άλλους με ό,τι κι αν δούμε αυτόματα.
Πότε αυστηρά και άλλοτε ελαφρά.
Πάρτε για παράδειγμα μια gallery με πίνακες και βάλτε μια ομάδα κριτικών να τους κρίνει.
Ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του.
Είτε έχουν δίκιο είτε άδικο μικρή σημασία έχει.
Γιατί έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι κρίνουν υποκειμενικά.
Υπάρχει περίπτωση να ξέρουν όλοι οι κριτικοί τι είχε στο νου του ο χ καλλιτέχνης την στιγμή που δημιουργούσε τον χ πίνακα;
Τις απόψεις τους εκφράζουν.
Θα σας πω και το άλλο.
Ας πούμε ότι επιλέγετε να παρακολουθήσετε μια από τις αγαπημένες σας ταινίες την οποία δεν την έχετε δει εδώ και αρκετά χρόνια.
Θα αισθανθείτε το ίδιο με τότε;
Μπορεί να σας φανεί ακόμα καλύτερη η και χειρότερη.
Όλα είναι πιθανά και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Σε εμένα μπορεί μια ταινία να φαίνεται αισχρή και σε κάποιον άλλο φανταστική.
Αυτά θα ήθελα να αποφύγω.
Δεν θα έβαζα τόσο εύκολα το χέρι μου στην φωτιά.
Ειδικά σε μερικές ταινίες που θα μπορούσα να τις χαρακτηρίσω με μια και μόνο λέξη. Τέχνη.
Η διάθεση αλλά και οι στιγμές παίζουν βασικό ρόλο στην εξέλιξη του αποτελέσματος μεταξύ του καλλιτέχνη και του θεατή[κριτή]
Τα τελευταία χρόνια, καλώς η κακώς, έχω γίνει πιο επιλεκτικός στο γούστο μου.
Διαβάζω πιο πολλές ειδήσεις που σχετίζονται με τον κινηματογράφο απ'όσο κάθομαι να παρακολουθήσω καινούργιες ταινίες.
Εν τω μεταξύ κάποια νέα (έστω trailers) μπορούν και μας δίνουν πιο πολλή χαρά εννοείται και νοσταλγία σε σχέση με το τελικό αποτέλεσμα που όλοι αναμένουμε.
Αισθάνομαι πως θέλω να βοηθήσω πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Έτσι λοιπόν θα προσπαθήσω να συνεισφέρω στο FilmBoy όσο μπορώ και να σας παρέχω τα τελευταία νέα που κυκλοφορούν στην βιομηχανία του κινηματογράφου.
Από Δευτέρα θα δείτε ένα ολοκαίνουργιο site - επιτρέψτε μου να πω, η πιο εντυπωσιακή αλλαγή που έχουμε κάνει ποτέ στο FilmBoy.
Αλλά το FilmBoy αλλάζει και εσωτερικά.
Οι νέοι συντάκτες θα χρειαστούν λίγο χρόνο να αντέξουν την πίεση του να σε διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι ημερησίως, αλλά θα τα καταφέρουν.
Καλωσορίζουμε λοιπόν τον Παναγιώτη, ο οποίος έκανε τον χαιρετισμό του ...αφιέρωμα.
Και όπως καταλάβατε από την φωτογραφία, ο Παναγιώτης αγαπάει τον τρόμο, αλλά θα κάνει την καρδιά του πέτρα και θα ασχοληθεί με όλα τα είδη.
Ονομάζομαι Παναγιώτης Πετούρης.
Από μικρός παρακολουθούσα αρκετές ταινίες.
Αλλά δεν μπορούσα σχεδόν καθόλου να συγκρίνω τα υπόλοιπα είδη με αυτό του Τρόμου.
Το απαγορευμένο είδος για τα ''απλά'' παιδιά γινόταν ολοένα και πιο ελκυστικό για μένα.
Αφόρητα περίεργος, μεγάλος λάτρης του άγνωστου, του υπερφυσικού και των ιστοριών φαντασίας.
Εκείνη την εποχή με διακατείχε ένα συναίσθημα που δεν μπορούσα να περιγράψω.
Κάθε φορά που έβλεπα μια ταινία για πρώτη φορά, ένιωθα υπνωτισμένος.
Με κάλυπτε ένα αόρατο μαγικό πέπλο που με κράταγε ασφαλή κάνοντάς με να ξεχαστώ από τα προβλήματα της πραγματικής ζωής.
Τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να μου αποσπάσει εύκολα την προσοχή.
Ήταν (και συνεχίζει ακόμα να είναι) μια από τις δύο πιο αγαπημένες μου ασχολίες.
Η άλλη είναι η μουσική.
Βέβαια αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Στην αρχή των εφηβικών μου χρόνων ξεκίνησα να ανοίγομαι και σε άλλα είδη ταινιών.
Ανακάλυπτα διαρκώς καινούργιες υποκατηγορίες από διαφορετικά μεταξύ τους εναλλακτικά φάσματα.
Γενικά η τέχνη είναι ένα ατελείωτο ταξίδι, δίχως όρια.
Χαοτική σαν το σύμπαν.
Για αυτό και αφέθηκα σε αυτήν.
Εξάλλου όσο ζούμε μαθαίνουμε.
Πέρα από αυτά, τότε είχα ήδη αποφασίσει με τι θα ασχοληθώ στην ζωή μου μελλοντικά.
Για εμένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από την εκπλήρωση των προσωπικών μας στόχων.
Αν κάποτε καταφέρω να κάνω τα πράγματα που αγαπώ, έστω και ερασιτεχνικά, θα νιώσω ολοκληρωμένος ως άνθρωπος.
Προτιμώ να παίρνω ρίσκα, να είμαι ψυχικά ήρεμος και ευτυχισμένος παρά να υποδουλωθώ στα πρέπει και στα εμπόδια της σύγχρονης κοινωνίας.
Όχι πως δεν έχω ηττηθεί και λίγες φορές στην πορεία.
Τουλάχιστον κάνω ό,τι μπορώ...
Αρκετά όμως με το παρελθόν και τις νεανικές μου ανησυχίες.
Τώρα,αυτά που έχω να πω, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στον Κωνσταντίνο Χατζηπαπά που με δέχτηκε στην ομάδα του.
Μόλις είδα την δημοσίευση του, όπου αναζητούσε συντάκτες για το site, πέταξα από την χαρά μου.
Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου.
Το 2013 έψαχνα να βρω μια ελληνική ιστοσελίδα που να έχει να κάνει κυρίως με ταινίες τρόμου και έπεσα πάνω στο Horrorrant.
Προσεγμένα άρθρα και αφιερώματα με πολύ καλό υλικό.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε την συγκίνηση που πήρα όταν αργότερα εκείνη την χρονιά ανακοινώθηκε το Horrorant Festival ''Fright Nights''.
Ήταν ένα παιδικό μου όνειρο το οποίο πραγματοποιήθηκε.
Είναι μια κίνηση που έπρεπε να είχε γίνει και απ' όσο φαίνεται ένας θεσμός που καθιερώθηκε και ήρθε για να μείνει.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια και πολλά μπράβο στον Κωνσταντίνο, στα μέλη της ομάδας του αλλά και σε όλους όσους βοήθησαν να υλοποιηθεί αυτή η ιδέα.
Πλέον μου δόθηκε η ευκαιρία να διαλέξω ανάμεσα στα τρία θεματικά αντικείμενα ως συντάκτης της ιστοσελίδας.
Η επιλογή μου είναι να αναλάβω τις ειδήσεις του χώρου.
Χωρίς να αποκλείω τελείως το ενδεχόμενο για κάποιο αφιέρωμα η κριτική.
Στις κριτικές των τεχνών παίζουν πολλά ρόλο.
Πρώτα απ'όλα, όλοι μας κρίνουμε τους άλλους με ό,τι κι αν δούμε αυτόματα.
Πότε αυστηρά και άλλοτε ελαφρά.
Πάρτε για παράδειγμα μια gallery με πίνακες και βάλτε μια ομάδα κριτικών να τους κρίνει.
Ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του.
Είτε έχουν δίκιο είτε άδικο μικρή σημασία έχει.
Γιατί έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι κρίνουν υποκειμενικά.
Υπάρχει περίπτωση να ξέρουν όλοι οι κριτικοί τι είχε στο νου του ο χ καλλιτέχνης την στιγμή που δημιουργούσε τον χ πίνακα;
Τις απόψεις τους εκφράζουν.
Θα σας πω και το άλλο.
Ας πούμε ότι επιλέγετε να παρακολουθήσετε μια από τις αγαπημένες σας ταινίες την οποία δεν την έχετε δει εδώ και αρκετά χρόνια.
Θα αισθανθείτε το ίδιο με τότε;
Μπορεί να σας φανεί ακόμα καλύτερη η και χειρότερη.
Όλα είναι πιθανά και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Σε εμένα μπορεί μια ταινία να φαίνεται αισχρή και σε κάποιον άλλο φανταστική.
Αυτά θα ήθελα να αποφύγω.
Δεν θα έβαζα τόσο εύκολα το χέρι μου στην φωτιά.
Ειδικά σε μερικές ταινίες που θα μπορούσα να τις χαρακτηρίσω με μια και μόνο λέξη. Τέχνη.
Η διάθεση αλλά και οι στιγμές παίζουν βασικό ρόλο στην εξέλιξη του αποτελέσματος μεταξύ του καλλιτέχνη και του θεατή[κριτή]
Τα τελευταία χρόνια, καλώς η κακώς, έχω γίνει πιο επιλεκτικός στο γούστο μου.
Διαβάζω πιο πολλές ειδήσεις που σχετίζονται με τον κινηματογράφο απ'όσο κάθομαι να παρακολουθήσω καινούργιες ταινίες.
Εν τω μεταξύ κάποια νέα (έστω trailers) μπορούν και μας δίνουν πιο πολλή χαρά εννοείται και νοσταλγία σε σχέση με το τελικό αποτέλεσμα που όλοι αναμένουμε.
Αισθάνομαι πως θέλω να βοηθήσω πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Έτσι λοιπόν θα προσπαθήσω να συνεισφέρω στο FilmBoy όσο μπορώ και να σας παρέχω τα τελευταία νέα που κυκλοφορούν στην βιομηχανία του κινηματογράφου.
1.jpg)
