Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Το Dimensions ήταν η ταινία που έκλεισε την δεύτερη μέρα του Sff-rated, και ομολογουμένως μια από τις πιο ποιοτικές στιγμές του φεστιβάλ μέχρι στιγμής.
Στην Αγγλία του μεσοπόλεμου ένας νεαρός και πολλά υποσχόμενος επιστήμονας (Henry Lloyd-Hughes, Anna Karenina) έχει στιγματιστεί από την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου.
Ακροβατώντας ανάμεσα στην ιδιοφυΐα και την τρέλα, αναπτύσσει διάφορες θεωρίες γύρω από τα παράλληλα σύμπαντα και το time-travelling.
Όμως αυτό δεν του είναι αρκετό, καθώς η έμμονη ιδέα του να γυρίσει πίσω στον χρόνο και να αποτρέψει το τραγικό γεγονός της απώλειας έχει γίνει πλέον σκοπός της ζωής του...
Έτσι, με την βοήθεια ενός μαυροπίνακα, μιας περίπλοκης θεωρίας και ενός πιάνου που χρησιμοποιείται ως χρονομηχανή, προσπαθεί να υλοποιήσει το όραμα του.
Όσο ο ανεκπλήρωτος έρωτας της παιδικής του ηλικίας τον στοιχειώνει, τόσο πιο κοντά φτάνει στο να δημιουργήσει το ακατόρθωτο.
Βέβαια, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο απλά, αφού η πρωτοποριακή ανακάλυψη του τραβάει τα βλέμματα ανεπιθύμητων κερδοσκόπων και κάποιοι που του παρουσιάζονται ως φίλοι κρύβουν απώτερους σκοπούς.
Μάλιστα η ιστορία περιπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν το εξαιρετικό μυαλό του πρωταγωνιστή γοητεύει μια γυναικά (Camilla Rutherford, The Edge of Love) την οποία ο ίδιος αρνείται να δει ερωτικά.
Καθώς η ταινία εξελίσσεται, γίνεται όλο και πιο σαφές πως το sci-fi στοιχείο είναι μόνο η αφορμή και όχι ο σκοπός.
Το μυστήριο του χρόνου είναι διαρκώς εκεί να προβληματίζει τους ήρωες, ωστόσο αυτό που κρύβεται πίσω από όλα είναι η εμμονή του πρωταγωνιστή, και οι διάφορες πτυχές της.
Περισσότερο ψυχογραφικό παρά φανταστικό, το Dimensions αποδεικνύει πως το sci-fi και το ανθρώπινο δράμα μπορούν να συνυπάρξουν.
Η Sloanne U'Ren πίσω από την κάμερα ενορχηστρώνει ένα αρκετά εντυπωσιακό θέαμα με προσεγμένες λήψεις και ενδιαφέρουσες ιδέες.
Οι ερμηνείες είναι εξίσου καλές, αφού τόσο οι πρωταγωνιστές όσο και το συμπληρωματικό cast είναι προσεκτικά επιλεγμένο.
Ακόμα, η παραγωγή έχει δώσει το καλύτερο της εαυτό για να αποτυπώσει το κλίμα της εποχής, ενώ και η μουσική βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Από την άλλη μεριά, κεντρικό μειονέκτημα της ταινίας αποτελεί το σενάριο που θα μπορούσε να οδηγεί σε ένα καλύτερο και πιο ανατρεπτικό φινάλε, ενώ σε κάποια σημεία θα μπορούσε να υπάρχει και λίγο περισσότερη δράση.
To Dimensions έχει συμμετάσχει και βραβευτεί σε αρκετά φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
Ο συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας και δράματος αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη που αποζημίωσε όσους το είδαν.
1.jpg)
