Γράφει ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου.
Όταν ο σκηνοθέτης της τριλογίας του Bourne, Paul Greengrass, δεν δέχθηκε να συνεργαστεί εκ νέου με την Universal και να καθίσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη για τη νέα ταινία, το στούντιο παραγωγής ταινιών αποφάσισε να παραδώσει τα κλειδιά του μαγαζιού στον Tony Gilroy.
Πριν προλάβει να «κλείσει» η πληγή λοιπόν για την Universal , ήρθε το νέο χτύπημα!
Ο Matt Damon ήταν κατηγορηματικός.
Χωρίς τον Greengrass δεν δέχεται να πρωταγωνιστήσει στη νέα ταινία.
Το αποτέλεσμα;
Ο Bourne πέθανε (;) - ζήτω ο Aaron Cross!
Μπερδευτήκατε;
Εμείς να δείτε!
Προσπαθώντας να ξετυλίξουμε το κουβάρι, οφείλουμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Κι όταν λέμε από την αρχή το εννοούμε!
Ο Robert Ludlum είχε εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα με ήρωα τον Jason Bourne, το 1980 με τίτλο 'The Bourne Identity'.
Έπειτα από έξι χρόνια, το 'The Bourne Supremacy' βρέθηκε επίσης στα ράφια των βιβλιοπωλείων ενώ την τριλογία «έκλεισε» το 'The Bourne Ultimatum', το οποίο και εκδόθηκε το 1990.
Ο Ludlum δεν κατάφερε να δώσει συνέχεια στις περιπέτειες του Bourne καθώς απεβίωσε το 2001.
Η σειρά δεν «πέθανε» όμως καθώς ο Eric Van Lustbader έδωσε νέα πνοή στον ήρωα.
Το 2004 το 'The Bourne Legacy' παίρνει την άγουσα για τα βιβλιοπωλεία με τους φανατικούς θαυμαστές της σειράς να «πετάνε τη σκούφια τους».
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα ήταν απλά για τον Lustbader.
Αφού «ζέστανε» την πένα του με το 'The Bourne Legacy', έγραψε ακόμα έξι (!) sequels με το τελευταίο από αυτά να ονομάζεται 'The Bourne Imperative' και να εκδίδεται τον Ιούνιο του 2012.
Αρχικά το 2002, η Universal βοήθησε τον Bourne να ξεπηδήσει από τις σελίδες του Ludlum στη μεγάλη οθόνη, ενώ δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε η νέα ταινία (The Bourne Supremacy).
Το The Bourne Ultimatum (2007) ολοκλήρωσε φαινομενικά (και) την κινηματογραφική τριλογία.
Φευ όμως, η Universal αποφάσισε τελικά να προχωρήσει στη μεταφορά και των έργων του Lustbader αλλά με μία μεγάλη διαφορά.
Καθώς ο Matt Damon δεν συμφώνησε να συμμετάσχει στη νέα ταινία της σειράς, ο Bourne μας τελείωσε.
Τι κι αν το μυθιστόρημα του Lustbader πραγματεύεται ακόμα τις περιπέτειες του μυστικού πράκτορα;
Η Universal δεν κόλλησε σε τέτοιες μικρές «λεπτομέρειες» και κάλεσε τον Tony Gilroy να γράψει μία νέα ιστορία.
Στη συνέχεια του έδωσε και το σκηνοθετικό θώκο ενώ κράτησε (προφανώς για λόγους marketing) το όνομα του τέταρτου βιβλίου, άσχετα αν η ιστορία που περιγράφεται στη ταινία δεν έχει καμία σχέση με αυτή του βιβλίου.
Στη νέα ταινία λοιπόν παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Aaron Cross (Jeremy Renner, The Avengers), πράκτορα της Black Ops και τις αγωνιώδεις προσπάθειες του να ξεφύγει από τους διώκτες του, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τα στελέχη της εταιρείας για την οποία δούλευε.
Η ιστορία συνεχίζεται από εκεί που μας άφησε το The Bourne Ultimatum.
Ο Jason Bourne έχει δώσει στην Pamela Landy τους φακέλους από τις επιχειρήσεις της Black Ops, Treadstone και Black Briar, η τελευταία τους έδωσε στα media και τώρα ένας Βρετανός δημοσιογράφος ετοιμάζει ένα ρεπορτάζ για αυτές.
Τα υψηλόβαθμα στελέχη της Black Ops ανησυχούν για το πώς θα επηρεάσουν τα στοιχεία που θα δουν το φως της δημοσιότητας των δύο προαναφερθέντων επιχειρήσεων αυτές που «τρέχουν» αυτή τη στιγμή.
Και κάπου εδώ μπαίνει στο παιχνίδι και ο Aaron Cross.
Ο εν λόγω πράκτορας, ο οποίος είναι μέλος της επιχείρησης Outcome, γίνεται στόχος των ίδιων του των εργοδοτών και έτσι ο πρωταρχικός του στόχος, η επιτυχία της αποστολής που είχε αναλάβει, αλλάζει και τη θέση του παίρνει η επιβίωση του.
Το πρόβλημα στο όλο εγχείρημα του Cross δεν είναι μόνο οι διώκτες του αλλά και τα «μαγικά» χαπάκια που λαμβάνει καθημερινά.
Η ιστορία αυτών των χαπιών είναι η εξής: η Black Ops έχει μολύνει τους πράκτορες της επιχείρησης Outcome με έναν ιό, ο οποίος μεγιστοποιεί τις σωματικές και ψυχικές ιδιότητες τους.
Τα χαπάκια διατηρούν τις επιπτώσεις του ιού ενώ η μη λήψη τους ισοδυναμεί με ενδεχόμενη πνευματική αναπηρία του πράκτορα.
Τα εν λόγω χάπια και η έλλειψη τους είναι και ο λόγος που μπαίνει στο παιχνίδι και η Dr. Shearing (Rachel Weisz, Dream House).
Η εν λόγω γιατρός είναι εκ των υπευθύνων σχετικά με τον προαναφερθέντα ιό.
Ύστερα από τις αναμενόμενες αρχικές επιφυλάξεις της θα αποφασίσει να συνεργαστεί με τον Cross και να τον βοηθήσει να απεξαρτηθεί από τον ιό.
Αυτή η απόφαση φυσικά έχει και τις συνέπειες της καθώς γίνεται επίσης στόχος της Black Ops.
Από εκεί και πέρα η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή.
Οι δύο φυγάδες προσπαθούν να ξεφύγουν από τους λυσσασμένους διώκτες τους, συνήθως τα καταφέρνουν καθώς βρίσκονται μισό κλάσμα του δευτερολέπτου μπροστά από τους τελευταίους, ενώ ο Eric Byer συνεχίζει να βγάζει αφρούς καθώς εκεί που πιστεύει πως έχει εξοντώσει τον Cross, αυτός εμφανίζεται ξανά φάντης μπαστούνι μπροστά του.
Η σκηνοθεσία του Gilroy ήταν μέτρια από την άποψη πως ο Αμερικανός σεναριογράφος (πρωτίστως) - σκηνοθέτης δεν έχει κάτι νέο να μας δείξει.
Στο γνωστό μοτίβο των κατασκοπευτικών περιπετειών, ο ήρωας εμφανίζεται να προβαίνει σε ακροβατικά , να αφοπλίζει τους κακούς πριν καν αυτοί προλάβουν να αντιληφθούν την ύπαρξη του, να χώνει πομπούς παρακολούθησης μέσα σε στόματα λύκων, να καταρρίπτει μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τέλος να διαγράφει το έλλειμμα της Ελλάδας.
Βέβαια ο Gilroy, μιας και είναι και ο σεναριογράφος πιστώνεται το τέχνασμα με τα χαπάκια.
Αφού ο Cross λαμβάνει τα χαπάκια όξυνσης της πνευματικής και σωματικής ικανότητας, ο θεατής πείθεται πως οι ιδιότητες που θα ζήλευε ακόμα και ένα υβρίδιο των James Bond και Ethan Hunt είναι απόλυτα δικαιολογημένες.
Αυτό που πραγματικά μας «χάλασε» στο έργο του Gilroy όμως δεν ήταν τα κλισέ, τα οποία έτσι κι αλλιώς σε τέτοιες ταινίες δύσκολα παρακάμπτονται, αλλά το γεγονός πως ενώ μας «έφτιαξε» άσχημα στο πρώτο τέταρτο με τα τρομερά πλάνα της Αλάσκας και την προπόνηση του Cross εκεί, μας ξενέρωσε αφάνταστα στη συνέχεια με τη μεταφορά της ιστορίας στον πολιτισμό και άρα στο ξαναζεσταμένο φαγητό που μας έχουν σερβίρει πολλάκις οι ταινίες του είδους.
Η συμπρωταγωνίστρια του, Rachel Weisz έβαλε τα δυνατά της να μας πείσει στο ρόλο της παρεξηγημένης γιατρού, η οποία μετανοεί για τις πράξεις της και προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη της, χωρίς μεγάλη επιτυχία ενώ το υπόλοιπο cast έμεινε επίσης σε ρηχά νερά.
Εκεί που φάγαμε τη τρελή ήττα όμως ήταν με τον κουστουμαρισμένο Edward Norton, ο οποίος δεν βγήκε στιγμή από το γραφείο του από όπου και συντόνιζε τις επιχειρήσεις της Black Ops.
Εν κατακλείδι πρέπει να ομολογήσουμε πως νοσταλγήσαμε τον Jason Bourne καθώς το «σκοτεινό» κλίμα εκείνων των ταινιών δεν μπόρεσε να αναπαραχθεί μέσω της ιστορίας του Cross.
Τσαντιστήκαμε με την απόφαση του Gilroy να μην ακολουθήσει το σενάριο του μυθιστορήματος του Lustbader αλλά παρ’ όλα αυτά να διατηρήσει το τίτλο του, μπερδεύοντας και ίσως κοροϊδεύοντας τους φαν της σειράς.
«Χλιαρό» story, κλασσικές σκηνές καταδίωξης και μέτριες ερμηνείες ολοκλήρωσαν μία ταινία, η οποία προσφέρεται για βραδιά με πίτσες και μπίρες (αν δεν έχει Τσάμπιονς Λιγκ εκείνη την ημέρα) αλλά όχι για έξοδο στον κινηματογράφο.
Στις ελληνικές αίθουσες από 4 Οκτωβρίου.
The Bourne Legacy trailer 2 από FilmBoy-gr
1.jpg)
