F SFF-Rated Athens: Σούπερ Δημήτριος review - FilmBoy SFF-Rated Athens: Σούπερ Δημήτριος review - FilmBoy
  • Latest News

    SFF-Rated Athens: Σούπερ Δημήτριος review


     
    Γράφει ο Κώστας Τσώκος.

    Δεν είναι μπεκάτσα.
    Δεν είναι χελιδονόψαρο. 

    Είναι ο Σούπερ Δημήτριος! 

    '- Πλλάκα με κάνεις ρε φιλλαράκι;" 
    - Οχι ρε, αφού σε λέω ...κοίτα προς τα πάνω!'

    Ε,ναι λοιπόν ...μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι έχουμε και μεις πλέον τον δικό μας υπερήρωα.
    Και τι υπερήρωα...Σαλονικιό ε;

    Ο Σούπερ Δημήτριος, ο εθνικός μας ήρωας μάχεται καθημερινά εκπροσωπώντας το ελληνοχριστιανικό 'ιδεώδες'.
    Εκτός από γιαγιάδες και μωρά που αποτελούν γι'αυτόν καθημερινή ρουτίνα, καλείται να προστατέψει την Θεσσαλονίκη απ'τον ...Κάπταιν Φ.ΡΟΜ!..


     

    Ο αιώνιος εχθρός του, θέλει να εκδικηθεί την ανθρωπότητα που δεν τον αναγνωρίζει με το πραγματικό του όνομα.
    Γι'αυτό και μετατρέπει τον Λευκό Πύργο σε γιγάντιο...φραπέ, με την ονομασία....Φραπύργος(!), απειλώντας ότι θα κάνει το ίδιο και στον Πύργο του ΟΤΕ, μετατρέποντας τον σε γιγάντιο...πιτόγυρο!

    Ε,λοιπόν όταν γουστάρεις υπερήρωες και ελληνική cult-ίλα/σαπίλα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ευχάριστος συνδυασμός.

    Για τον Σούπερ Δημήτριο είμασταν όλοι ψημμένοι, απ'τη στιγμή που ακούσαμε για το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
    Όπως και στο "Κακό", έχουμε μια ακόμη πρωτότυπη ιδέα για τα ελληνικά δεδομένα.

    Γι'αυτό και προτίμησα να μην δω κανένα trailer πριν την προβολή, πηγαίνοντας εντελώς απροετοίμαστος για το τι θα δω.
    Έτσι μεγάλωνε και η ανυπομονησία!

    Εξάλλου δεν βλέπουμε και κάθε μέρα ελληνικές ταινίες σε είδη που ποτέ δεν ευδοκιμούσαν εδώ πέρα. 


    Γενικά η ταινία έχει γίνει με λιγοστά μέσα.
    Το λέει και το σήμα της OTiNaNai Productions, τα παιδιά της οποίας δουλεύουν πάνω σε παραγωγές χαμηλού προϋπολογισμού.

    Μια ματιά στο Youtube κ τα "James Δοντ", "Preka's Sick Mind" και "Η Αγάπη Για το Φρίσμπι", θα σας πείσει για του λόγου το αληθές! 

    Πολλές φορές λειτουργεί καλύτερα από σοβαροφανείς, ημιτελείς προσπάθειες. 

    Καταρχάς όλα έβγαζαν μεράκι και αγάπη, είτε για το είδος, είτε για τον κινηματογράφο γενικότερα.

    Η ταινία είναι πάνω απ'όλα ένα tribute στο αρχετυπικό superhero story και πιο συγκεκριμένα στον Superman (1978) του Richard Donner.
    Τα πάντα, από τους τίτλους αρχής, το μουσικό score, μέχρι την προέλευση του ήρωα με το σκάφος να σκάει στο έδαφος και να τον βρίσκουν σε αγροτική περιοχή.

    Ο διευθυντής της εφημερίδας, η ρεπόρτερ, η αλά Clark Kent φλώρικη αμφίεση με την ατζαμίδικη αφέλεια.
    Ο κλασικός κακός που απλά θέλει να εκδικηθεί με μια διαβολική εφεύρεση και οι δύο μπράβοι, ο ένας ομιλητικός με τον άλλον να μουγκρίζει.

    Ο δεύτερος μου θύμισε ...συμμαθητή και είχε το όνομα ...Tsoko!
    (πολλές προσωπικές στιγμές, αμήχανου γέλιου εδώ!)

    Όλα αυτά όπως καταλάβατε, με ένα ελληνικό twist ...και τι twist.

    Η Λόις γίνεται ...Μαγδάλω(!), η Daily Planet γίνεται περιοδικό ...ΧΡΥΣΗ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, και γονείς δεν ήταν το ζευγάρι φαρμέρηδων απ'το Κάνσας, αλλά ...ένας παπάς!

    Για τι να πρωτομιλήσει κανείς;
    Όλοι οι χαρακτήρες ήταν εκεί, θέλοντας να δου δείξουν γενικά, τον ολίγον "χαλλαρά" και σταρχιδιστή Σαλονικιό. 


    Ο σταρχιδιστής με το περιβάλλον και την κρίση δήμαρχος, ασορτί με τον αντίστοιχο αρχηγό μπατσαρίας και τον αρχιπαπά!
    Ο πορωμένος με την πόλη και τον Λευκό Πύργο τυπάς, που μιλάει στην κάμερα και το φωνακλάδικο αφεντικό.

    Η σκηνοθεσία και το μοντάζ του Γιώργου Παπαϊωάννου (με τον οποίο σύντομα θα πούμε δυο λογάκια πίνοντας ...φραπε, τί άλλο;) που ανέλαβε και την γενικότερη οργάνωση παραγωγής, είχε τον κατάλληλο ρυθμό.
    Άλλoτε αφασική και άλλoτε γρήγορη, όχι υπερβολικά σπινταριστή.

    Τα εφέ για ανεξάρτητη και μικρού μπάτζετ παραγωγή ήταν με πάσα ειλικρίνεια πολύ φροντισμένα.
    Γενικά αξιέπαινη προσπάθεια από το 3d modeling των Ανέστη Δερέκα, Αλέξανδρου Στογιάννη.

    Υπολογιστές από ..άλλη τεχνολογία, ψηφιακές εκρήξεις και...

    ...Ρε παιδιά, πως γυρίσατε τις πτήσεις, τον τρύπιο τοίχο με τη μορφή του παιδιού και άλλα πολλά;
    Άπειρο γέλιο είχαν και τα ψεύτικα μωρά!

    Τα Kapow, μερικά διαγώνια πλάνα και κάποιες εναλλαγές απ'τη μια σκηνή στην άλλη ήταν άμεσα επηρεασμένα απ'την σειρά Μπάτμαν των 60's.
    Ναι αυτή που βλέπαμε κάποτε μικροί στο τότε Seven X!

    Η μουσική επιμέλεια του Δημήτρη Παπαβασιλείου, ανακάτευε...ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ!
    Από μπουζούκια (σκυλάδικα, ρεμπέτικα κλπ) μέχρι death metal και....Ennio Morricone!
    (σ.σ.:Θέλω το soundtrack!)

    Όσο για ερμηνείες;
    Οι βασικοί ρόλοι ήταν 4-5, με τους υπόλοιπους να μοιράζονται μεταξύ τεχνικού επιτελείου. 


    Οι ερμηνείες διέθεταν γενικά ένα κάπως flat, ξερό στυλ που στις περισσότερες περιπτώσεις, ταίριαζε στο ύφος της ταινίας.
    Οι ρεπόρτερ, οι μάρτυρες και οι παρουσιαστές ειδήσεων θα μπορούσαν να είναι και πιο υστεριασμένοι.

    Αλλά στην τελική μιλάμε για υπερηρωική παρωδία, όλα αυτά την έκαναν πιο cult και λιγότερο σοβαροφανή.

    Ο πρωταγωνιστής Δημήτρης Βάινας ήταν φάτσα, η...Μαγδάλω Όλγα Σφέτσα που επιμελήθηκε και τα κοστούμια ήταν γλυκύτατη, αρκετά καλή και πιστευτή όταν τσαντίζονταν, με σκέρτσο και νάζι.

    Σίγουρα ξεχώρισε και ο κακός Παρασκευάς Παπαδόπουλος, με την γραφική και γκροτέσκα ερμηνεία του, με τρελαμένη απόδοση στα κακιασμένα γέλια!

    Ξεχώρισαν σίγουρα οι μπόνους σεκάνς/παρεμβολές, με την προέλευση του ήρωα (ΘΕΟΣ ο παπάς!) και τα ενδιάμεσα διαφημιστικά.
    Δεν έλειπαν φυσικά και οι κλασικές σκηνές με τους μπράβους να πυροβολούν στο στήθος του ήρωα, τις ακτίνες λέιζερ, τα πετάγματα και φυσικά η βόλτα με τη Λόις/Μαγδάλω!

    Βάλτε και τον δορυφόρο/χτυπητήρι του φραπέ, τoν ξεπεσμενο Μπάτμαν, που αναγκάστηκε από τη Γκόθαμ να δουλέψει σε σουβλατζίδικο και στο τέλος μια σεκάνς/tribute στα γουέστερν και τα βλέμματα πριν την αναμέτρηση.

    Το πρόβλημα ήταν κάπου κει.
    Η ταινία μέχρι τότε, είχε αρχίσει λίγο να ξεθυμαίνει και κάπου βαριόσουν.

    Σίγουρα ήταν πολύ πιο αστεία από κάτι αμερικανιές τύπου Superhero Movie αλλά ίσως είχε να κάνει και με το ελληνικό στοιχείο.
    Πάντως, από ένα σημείο και μετά δεν αρκούσε να γελάσεις, απλά και μόνο με τα ελληνικά. 


    Σε αυτό συνεβαλε και η προαναφερθείσα σεκάνς/tribute στα γουέστερν, η οποία ήταν μεν φροντισμένη, αλλά στο σημείο εκείνο κούραζε.

    Γενικά η ώρα πέρναγε ευχάριστα και η παρέα του φιλμ σου πέρναγε το θετικό της κλίμα και μεράκι.
    Απλά κάπου ξεθύμαινε.

    Το τέλος άφηνε και υπόνοιες για sequel(!)το οποίο εύχομαι στα παιδιά να πραγματοποιήσουν.
    Αν όχι με τον Σ.Δημήτριο, έστω με κάτι παρόμοιο.

    Λίγη δουλίτσα παραπάνω σε σενάριο μόνο, καθώς από ένα σημείο και μετά δεν αρκούσε το ελληνικό στοιχείο για να γελάσεις.

    Ηθελημένα, δεν αξίζει και δεν πρέπει να γίνει αναφορά στο "Για τα ελληνικά δεδομένα".
    Όποτε το κάνουμε αυτό σαν λαός, είτε καραθεοποιούμε είτε ισοπεδώνουμε.

    Να πάτε με προσδοκίες ότι απλά θα περάσετε καλά, κάνοντας χαβαλέ.
    Επίσης όσοι πάνε με προδιάθεση να troll-άρουν ...σηκωθείτε απ΄τον καναπέ, πιάστε μια φωτογραφική ή μια κάμερα και κάντε κάτι κεφάτο και δημιουργικό.

    Αυτά!
    Αναμένουμε τη συνέχεια guys!




    Σούπερ Δημήτριος trailer από FilmBoy-gr
    • ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ
    • Facebook Comments
    Item Reviewed: SFF-Rated Athens: Σούπερ Δημήτριος review Rating: 5 Reviewed By: Konstantinos
    Scroll to Top