Γράφει ο Κώστας Τσώκος.
Όπου να'ναι το Immortals καταφτάνει στις αίθουσες, κάτι που αναμέναμε με περισσή λαχτάρα.
Άλλωστε πάντα λατρεύαμε ό,τι κυκλοφορεί και έχει σχέση με Ελλάδα, την ιστορία της και ιδιαίτερα την μυθολογία της.
Λατρεύαμε όμως και να μισούμε τις αμερικανοποιημένες εκδοχές που είδαμε τα τελευταία χρόνια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα;
Oυρές στα σινεμά για Τροία, 300, Clash of The Titans και επί ώρες μετά να πέφτει κράξιμο για ανακρίβειες, ηθοποιούς/poster boys ή παλεστές του κατς και γενικότερες συγκρίσεις με σειρές τύπου Ηρακλής (Hercules: The Legendary Journeys).
Τι μπορείτε λοιπόν να περιμένετε από τους Αθάνατους;
Ουσιαστικά αποτελεί μια μίξη από τον μύθο του Θησέα και του Μινώταυρου με ολίγη από Τιτανομαχία και είναι απλά μια ακόμα εκδοχή της μυθολογίας, ελαφρώς βασισμένη σε αυτήν.
Ο Θησέας (Henry Cavill, Whatever Works) είναι ένας γενναίος χωρικός, μεγάλωσε όμως σαν το μπάσταρδο παιδί μιας γυναίκας που βιάστηκε.
Έχοντας ζήσει την κατακραυγή της κοινωνίας, θα τον αναλάβει από μικρό ένας σοφός γέρος (John Hurt, Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2) και θα τον εκπαιδεύσει.
Ο γέρος είναι ουσιαστικά ο Δίας (Luke Evans, The Three Musketeers) μεταμφιεσμένος και σκοπός του ήταν να προετοιμάσει τον νεαρό για τον πόλεμο που επίκειται εδώ και χρόνια.
Έναν πόλεμο που θα ξεκινήσει ο βασιλιάς Υπερίωνας (Mickey Rourke, Passion Play) έχοντας χάσει την πίστη στους θεούς που άφησαν την οικογένεια του να καταστραφεί.
Γι'αυτό και ψάχνει ένα μυστικό θεϊκό όπλο που θα απελευθερώσει τους Τιτάνες και θα ξαναρχίσει τον αρχέγονο πόλεμο τους με τους θεούς.
Και φυσικά κανείς δε το θέλει αυτό, μιας και θα σπείρει τον κακό χαμό στην ανθρωπότητα.
Ο Θησέας λοιπόν με τον Δία να ασκεί βέτο στους θεούς και να μην ανακατεύονται, θα προσπαθήσει να αποτρέψει αυτό έχοντας μεταξύ άλλων βοήθεια απ΄την μάντισσα Φαίδρα (Freida Pinto, The Rise of the Planet of the Apes) και τον ατρόμητο Σταύρο (Stephen Dorff, Somewhere).
Αρχικά να τονίσουμε ότι είναι ανακατεμένοι οι παραγωγοί των 300, οπότε αν και δεν βασίζεται η ταινία σε κόμικ, έχουμε πάλι μια παρόμοια αισθητική, δηλαδή μια εκμοντερνισμένη εκδοχή σε αρχαίο περιβάλλον με αρκετές, στην περίπτωση αυτή, στυλιστικές ελευθερίες.
Ο σκηνοθέτης Tarsem Singh του The Cell (2001) και του The Fall (2006) το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να δείτε, έχει χειριστεί ολ'αυτά με αξιοθαύμαστη καλλιτεχνική επιμέλεια, επιδεικνύοντας έναν δικό του μοναδικό καμβά βασισμένο σε ανατολίτικα στοιχεία, αφηρημένη τέχνη και λίγο σε πίνακες της Αναγέννησης.
Φωτεινά παραδείγματα η απεικόνιση του πολέμου Θεών-Τιτάνων και κάποιες σκηνές που βλέπεις το αίμα να πέφτει και να στέκεται στους τοίχους σαν έργα αφηρημένης τέχνης, όπου κάποιος πέταξε τον κουβά με τη μπογιά και συ άντε βγάλε συμπεράσματα!
Τα κοστούμια και τα όπλα είναι στην αισθητική και διάθεση του καθενός το πώς θα φανούν.
Αρχικά μπορεί να ξενίσει έως και να ενοχλήσει (άκουσα κάτι χάχανα στην αίθουσα!) ότι πολλά κοστούμια φέρνουν σε ...θαλασσινά ή έντομα.
Τρανταχτά παραδείγματα αυτά των Υπερίωνα που θυμίζει δαγκάνα καβουρο-αστακού, του Ποσειδώνα που μοιάζει σαν να προσγειώθηκε στην κεφάλα του ένα αλογάκι της Παναγίας και ενός ακόμη θεού που το κράνος του τον έκανε να μοιάζει με απόγονο των Sex Pistols.
H επιρροή απ'τους 300 πέρα απ'τα slow motion (τα οποία ευτυχώς εδώ είναι κάπως λιγότερα) φαίνεται και σε ρούχα, τα οποία παραπέμπουν στην ανατολίτικη κουλτούρα που είχαν ...πρόπερσι οι Πέρσες των 300, όπως οι κελεμπίες των μαντισσών και φαίνεται λίγο ξεκάρφωτο, μιας και εδώ έχουμε μυθολογία και δεν μου φάνηκε να ταιριάζουν καθόλου.
Τα όπλα ποικίλουν από τις κλασικές ασπίδες, σπαθιά και δόρια για τους ανθρώπους ενώ οι θεοί κατέχουν πιο ογκώδη όπως σφυριά και αλυσίδες, τα οποία μάλιστα (όπως και οι στολές τους) είναι ταιριαστά υπερφωτισμένα για να τονίζουν την θεϊκή προέλευση αυτών που τα κατέχουν.
Η φωτογραφία είναι σκοτεινή με πύργους και βράχια που μοιάζουν σαν ζωντανές ζωγραφιές και η κάμερα να κινείται είτε zoom in είτε zoom out, υπερτονίζοντας την επιβλητικότητα τους.
Ο συνθέτης Trevor Morris, αν και έχει διατελέσει βοηθός του Hans Zimmer δεν πρόσεξα κάτι ιδιαίτερο στο μουσικό score του.
Σίγουρα όμως κάνει σωστά τη δουλειά του συμβαδίζοντας με το κλίμα της ταινίας μιας και ξεκινάει υποτονικά, ενισχύοντας την αρχική απαισιόδοξη όψη και όσο τα σκηνικά γίνονται επικότερα, το μετατρέπει σε πιο συμφωνικό.
Δεν συγκρατείς κάποιο μουσικό θέμα αλλά αξιοπρόσεκτη είναι η σκηνή που ο Θησέας τονώνει το ηθικό των πολεμιστών του, με τη μουσική να απαντάει κατά κάποιο τρόπο στην ομοβροντία των ασπίδων, σφυροκοπώντας και συμπληρώνοντας με τον τρόπο της την επική ανάταση.
Όσο για τη δράση;
Υπάρχουν σκηνές καρμπόν με αυτές των 300.
Θα δούμε στριφογυριστά πλάνα με slow motion, αίμα καλογυαλισμένο και κόμικ αισθητικής να ρέει άφθονο σαν αμβροσία ενώ ανακατεύονται οι πάντες, θεοί και άνθρωποι, και οι σεκάνς είναι ανάμεσα σε γρήγορο μοντάζ και slow motion.
Nαι μεν κάποια χτυπήματα δεν προλαβαίνεις να τα δεις αλλά σε άλλες σκηνές βλέπεις τα δόρια να χτυπάνε, χωρίς να εξαντλείται στο έπακρο η αργή κίνηση.
Πιο πολύ θα πορωθείτε πάντως με τους θεούς, όπου θα υπάρξει και πολύ σπλάτερ.
Λόγω αυτού, το slow motion φαντάζει εδώ πιο αποτελεσματικό.
Η δράση θα μπορούσε πάντως να είναι και επικότερη, με τους Τιτάνες να παίζουν μεγάλο ρόλο σε αυτό καθώς η εμφάνιση τους θα σας ξενερώσει.
Όσο για το 3D μην δώσετε λεφτά guys γιατί δεν κούραζε το μάτι όπως στο Clash of The Titans, αλλά ήταν εξίσου σκοτεινό και ανούσιο.
Σε κάποια φάση έβγαλα τα γυαλιά και δεν υπήρχε καν να φανταστείτε η χαρακτηριστική θολούρα στην εικόνα!
Το βασικό πρόβλημα λοιπόν είναι το σενάριο και οι ρόλοι.
Κορώνες υπάρχουν αλλά αυτές είναι ευτυχώς μόνο πολεμικές παρά εθνικιστικές.
Μέχρι τη μέση κυλάει περίεργα η ταινία, είναι αρκετά σκοτεινή μεν αλλά λίγο ασυνάρτητη και υπνωτιστική σε ρυθμό, με τη δράση να συμπυκνώνεται όλη προς το τέλος.
Απλά όπως προείπαμε θέλει λίγη υπομονή μέχρι εκεί, μόλις όμως ξεκινήσει θα είστε τσίτα για πολύ ώρα.
Δεν θα μιλήσω για τον μύθο του Θησέα που αναμενόμενα έχει κατακρεουργηθεί, αλλά δεν υπάρχει καμία αίσθηση δοκιμασίας, καμία αναφορά στους βάρβαρους που συνάντησε (Σίνης ο Πιτυοκάμπτης κλπ), ακόμα και ο Μινώταυρος πετάγεται ξέμπαρκα και φαντάζει εντελώς ξεπέτα.
Γενικά είναι μια ακόμα κλασική εκδοχή καλού εναντίον κακου και του ήρωα που πρέπει να ηγηθεί στρατιάς κλπ κλπ.
Το καστ με δίχασε κι αυτό λίγο, με ρόλους καλούς, ρόλους αταίριαστους και άλλους που είχαν και τα δύο μαζί!
O πάντα υπέροχος John Hurt με τη σοφία του, η μάνα του Θησέα (και ας έπαιζε ελάχιστα) και διάφοροι άλλοι προφήτες και στρατιώτες ήταν λίγο ή πολύ ρεαλιστικοί στους ρόλους τους.
Αυτοί που διχάζουν είναι ο Mickey Rourke και κάποιοι θεοί.
Ο πρώτος μπορεί να μοιάζει υποβλητικός, φοβιστερός και σκοτεινός με την βαριά κίνηση και βραχνή φωνή του, αλλά απ΄την άλλη ρε Mickey πάντα χαιρόμαστε να σε ξαναβλέπουμε αλλά σε πόσες ταινίες θα παίξεις τον εαυτό σου;
Θα ταίριαζε εκεί μια ερμηνεία περισσότερο αρχοντική και λιγότερο κοντά σε μεθύστακα και βαρύμαγκα τύπου Whiplash απ'το Iron Man 2.
Ένας βαρύμαγκας που διαθέτει και ο Stephen Dorph ένας ρόλος που υπάρχει έτσι απλά για την αμερικανιά και για να παριστάνει τον πέφτουλα.
Στους θεούς, αν και μισοί ξεχώρισε ο Luke Evans ως Δίας με θεατρικότητα και φλέγμα στο ρόλο του.
Τουλάχιστον όμως αυτόν περίμενα να τον ερμηνεύσει γηραιότερος ηθοποιός και γενικά απεικονίζονται όλοι νεαροί αλλά με πρόσωπα και ερμηνείες που φέρνουν περισσότερο στο κοινό του Twilight, όπως οι Kelan Lutz (Ποσειδώνας) και Isabel Lucas ως Αθηνά.
Σύμφωνα με το Χόλιγουντ πρέπει πάντα τις όμορφες κοπέλες, γήινες ή θεές, να τις υποδύονται με το ζόρι μοντέλα.
Η τελευταία λοιπόν αν και πανέμορφη, φαντάζει εντελώς ξύλινη και μάλλον για ξαδέρφη της Αθηνάς που θα της ταίριαζε καλύτερα ο ρόλος της Αφροδίτης.
Όσο για το δίδυμο Freida Pinto - Henry Cavill, η πρώτη είναι λίγο εκφραστικότερη από την Lucas αλλά και πάλι μοιάζει λίγο ψεύτικη και στημένη, είτε μιλάει είτε ωδύρεται.
Για το τέλος ο πρωταγωνιστής.
Ένας Cavill αρκετά καλός, με έντονη την βρετανική προφορά χωρίς να ενοχλεί ιδιαίτερα και ελάχιστα ξύλινος, με πολλές ανδρείες στιγμές όπου τα βγάζει άνετα πέρα και ναι, θα είναι ο επόμενος Superman!
Αυτό άσχετο αλλά χαιρόμαστε, απλά κοιτάξτε κει να τον ψηλώσετε λίγο!
Γενικά είναι μια υποτονικά μυθολογική και περισσότερο καλλιτεχνική προσέγγιση, ουσιαστικά ένα μεγάλο βίντεοκλιπ καπρίτσιο του σκηνοθέτη.
Χάρη σε αυτό όμως είναι πολύ καλύτερο από b-movie αρπαχτές σαν το Clash Of The Titans.
Γιατί είναι και βαθύτατα επηρεασμένο από τον Καραβάτζιο που πάντα χρησιμοποιούσε πραγματικά μοντέλα για να απεικονίσει αρχαιολογικές και θρησκευτικές μορφές,με περίεργο φωτισμό και χρωματική παλέτα, βγάζοντας έντονο συναίσθημα.
Είναι ο κόσμος που έπλασαν με τους ελληνικής καταγωγής σεναριογράφους, Charlie και Vlas Parlapanides, μακριά από Μινωϊκή και εποχή του Χαλκού.
Και έχει το παράδοξο, ενώ διαρκούσε με το ζόρι 100 λεπτά να φαίνεται μεγαλύτερο σε διάρκεια.
Παρ'όλα αυτά δεν εξερευνά πολύ, ούτε την προϊστορία των Τιτάνων, δίνοντας λίγη μόλις παραπάνω βάση στη σχέση των θεών απ'ότι στο Clash of...
Το περίμενα πιο επικό απ'τα trailer, πάσχει σεναριακά και ερμηνευτικά, απ΄την άλλη όμως η καλλιτεχνική του προσέγγιση είναι πρωτότυπη, τολμηρή και με λίγη υπομονή θα σας ανταμείψει και στο τέλος θα σας παρασύρει.
Όσο για τους Ελληνάρες που χωρίς επιχειρήματα αφορίζουν τέτοιες ταινίες εξ ορισμού ...αν καταφέρουμε ποτέ να ξεφύγουμε απ΄τα έπη τύπου 'Παπαφλέσσας με τα ρόλεξ', τότε θα δικαιούμαστε να μιλάμε.
Μπορεί οι Αμερικάνοι να καταναλώνουν τις ταινίες σαν τα χάμπουργκερ και ειδικά σε αυτό το είδος να βάζουν κυρίως,ηθοποιούς/wrestlers και μοντέλα, αλλά εμείς ούτε τέτοιες παραγωγές μπορούμε να κάνουμε.
Mια καθαρά εικονοκλαστική ταινία λοιπόν, από αυτές που αξίζει όμως να τις δεις έστω και μια φορά.
Άλλωστε πάντα λατρεύαμε ό,τι κυκλοφορεί και έχει σχέση με Ελλάδα, την ιστορία της και ιδιαίτερα την μυθολογία της.
Λατρεύαμε όμως και να μισούμε τις αμερικανοποιημένες εκδοχές που είδαμε τα τελευταία χρόνια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα;
Oυρές στα σινεμά για Τροία, 300, Clash of The Titans και επί ώρες μετά να πέφτει κράξιμο για ανακρίβειες, ηθοποιούς/poster boys ή παλεστές του κατς και γενικότερες συγκρίσεις με σειρές τύπου Ηρακλής (Hercules: The Legendary Journeys).
Τι μπορείτε λοιπόν να περιμένετε από τους Αθάνατους;
Ουσιαστικά αποτελεί μια μίξη από τον μύθο του Θησέα και του Μινώταυρου με ολίγη από Τιτανομαχία και είναι απλά μια ακόμα εκδοχή της μυθολογίας, ελαφρώς βασισμένη σε αυτήν.
Ο Θησέας (Henry Cavill, Whatever Works) είναι ένας γενναίος χωρικός, μεγάλωσε όμως σαν το μπάσταρδο παιδί μιας γυναίκας που βιάστηκε.
Έχοντας ζήσει την κατακραυγή της κοινωνίας, θα τον αναλάβει από μικρό ένας σοφός γέρος (John Hurt, Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2) και θα τον εκπαιδεύσει.
Ο γέρος είναι ουσιαστικά ο Δίας (Luke Evans, The Three Musketeers) μεταμφιεσμένος και σκοπός του ήταν να προετοιμάσει τον νεαρό για τον πόλεμο που επίκειται εδώ και χρόνια.
Έναν πόλεμο που θα ξεκινήσει ο βασιλιάς Υπερίωνας (Mickey Rourke, Passion Play) έχοντας χάσει την πίστη στους θεούς που άφησαν την οικογένεια του να καταστραφεί.
Γι'αυτό και ψάχνει ένα μυστικό θεϊκό όπλο που θα απελευθερώσει τους Τιτάνες και θα ξαναρχίσει τον αρχέγονο πόλεμο τους με τους θεούς.
Και φυσικά κανείς δε το θέλει αυτό, μιας και θα σπείρει τον κακό χαμό στην ανθρωπότητα.
Αρχικά να τονίσουμε ότι είναι ανακατεμένοι οι παραγωγοί των 300, οπότε αν και δεν βασίζεται η ταινία σε κόμικ, έχουμε πάλι μια παρόμοια αισθητική, δηλαδή μια εκμοντερνισμένη εκδοχή σε αρχαίο περιβάλλον με αρκετές, στην περίπτωση αυτή, στυλιστικές ελευθερίες.
Ο σκηνοθέτης Tarsem Singh του The Cell (2001) και του The Fall (2006) το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να δείτε, έχει χειριστεί ολ'αυτά με αξιοθαύμαστη καλλιτεχνική επιμέλεια, επιδεικνύοντας έναν δικό του μοναδικό καμβά βασισμένο σε ανατολίτικα στοιχεία, αφηρημένη τέχνη και λίγο σε πίνακες της Αναγέννησης.
Φωτεινά παραδείγματα η απεικόνιση του πολέμου Θεών-Τιτάνων και κάποιες σκηνές που βλέπεις το αίμα να πέφτει και να στέκεται στους τοίχους σαν έργα αφηρημένης τέχνης, όπου κάποιος πέταξε τον κουβά με τη μπογιά και συ άντε βγάλε συμπεράσματα!
Τα κοστούμια και τα όπλα είναι στην αισθητική και διάθεση του καθενός το πώς θα φανούν.
Αρχικά μπορεί να ξενίσει έως και να ενοχλήσει (άκουσα κάτι χάχανα στην αίθουσα!) ότι πολλά κοστούμια φέρνουν σε ...θαλασσινά ή έντομα.
Τρανταχτά παραδείγματα αυτά των Υπερίωνα που θυμίζει δαγκάνα καβουρο-αστακού, του Ποσειδώνα που μοιάζει σαν να προσγειώθηκε στην κεφάλα του ένα αλογάκι της Παναγίας και ενός ακόμη θεού που το κράνος του τον έκανε να μοιάζει με απόγονο των Sex Pistols.
H επιρροή απ'τους 300 πέρα απ'τα slow motion (τα οποία ευτυχώς εδώ είναι κάπως λιγότερα) φαίνεται και σε ρούχα, τα οποία παραπέμπουν στην ανατολίτικη κουλτούρα που είχαν ...πρόπερσι οι Πέρσες των 300, όπως οι κελεμπίες των μαντισσών και φαίνεται λίγο ξεκάρφωτο, μιας και εδώ έχουμε μυθολογία και δεν μου φάνηκε να ταιριάζουν καθόλου.
Η φωτογραφία είναι σκοτεινή με πύργους και βράχια που μοιάζουν σαν ζωντανές ζωγραφιές και η κάμερα να κινείται είτε zoom in είτε zoom out, υπερτονίζοντας την επιβλητικότητα τους.
Ο συνθέτης Trevor Morris, αν και έχει διατελέσει βοηθός του Hans Zimmer δεν πρόσεξα κάτι ιδιαίτερο στο μουσικό score του.
Σίγουρα όμως κάνει σωστά τη δουλειά του συμβαδίζοντας με το κλίμα της ταινίας μιας και ξεκινάει υποτονικά, ενισχύοντας την αρχική απαισιόδοξη όψη και όσο τα σκηνικά γίνονται επικότερα, το μετατρέπει σε πιο συμφωνικό.
Δεν συγκρατείς κάποιο μουσικό θέμα αλλά αξιοπρόσεκτη είναι η σκηνή που ο Θησέας τονώνει το ηθικό των πολεμιστών του, με τη μουσική να απαντάει κατά κάποιο τρόπο στην ομοβροντία των ασπίδων, σφυροκοπώντας και συμπληρώνοντας με τον τρόπο της την επική ανάταση.
Όσο για τη δράση;
Υπάρχουν σκηνές καρμπόν με αυτές των 300.
Θα δούμε στριφογυριστά πλάνα με slow motion, αίμα καλογυαλισμένο και κόμικ αισθητικής να ρέει άφθονο σαν αμβροσία ενώ ανακατεύονται οι πάντες, θεοί και άνθρωποι, και οι σεκάνς είναι ανάμεσα σε γρήγορο μοντάζ και slow motion.
Nαι μεν κάποια χτυπήματα δεν προλαβαίνεις να τα δεις αλλά σε άλλες σκηνές βλέπεις τα δόρια να χτυπάνε, χωρίς να εξαντλείται στο έπακρο η αργή κίνηση.
Πιο πολύ θα πορωθείτε πάντως με τους θεούς, όπου θα υπάρξει και πολύ σπλάτερ.
Λόγω αυτού, το slow motion φαντάζει εδώ πιο αποτελεσματικό.
Όσο για το 3D μην δώσετε λεφτά guys γιατί δεν κούραζε το μάτι όπως στο Clash of The Titans, αλλά ήταν εξίσου σκοτεινό και ανούσιο.
Σε κάποια φάση έβγαλα τα γυαλιά και δεν υπήρχε καν να φανταστείτε η χαρακτηριστική θολούρα στην εικόνα!
Το βασικό πρόβλημα λοιπόν είναι το σενάριο και οι ρόλοι.
Κορώνες υπάρχουν αλλά αυτές είναι ευτυχώς μόνο πολεμικές παρά εθνικιστικές.
Μέχρι τη μέση κυλάει περίεργα η ταινία, είναι αρκετά σκοτεινή μεν αλλά λίγο ασυνάρτητη και υπνωτιστική σε ρυθμό, με τη δράση να συμπυκνώνεται όλη προς το τέλος.
Απλά όπως προείπαμε θέλει λίγη υπομονή μέχρι εκεί, μόλις όμως ξεκινήσει θα είστε τσίτα για πολύ ώρα.
Δεν θα μιλήσω για τον μύθο του Θησέα που αναμενόμενα έχει κατακρεουργηθεί, αλλά δεν υπάρχει καμία αίσθηση δοκιμασίας, καμία αναφορά στους βάρβαρους που συνάντησε (Σίνης ο Πιτυοκάμπτης κλπ), ακόμα και ο Μινώταυρος πετάγεται ξέμπαρκα και φαντάζει εντελώς ξεπέτα.
Γενικά είναι μια ακόμα κλασική εκδοχή καλού εναντίον κακου και του ήρωα που πρέπει να ηγηθεί στρατιάς κλπ κλπ.
Το καστ με δίχασε κι αυτό λίγο, με ρόλους καλούς, ρόλους αταίριαστους και άλλους που είχαν και τα δύο μαζί!
O πάντα υπέροχος John Hurt με τη σοφία του, η μάνα του Θησέα (και ας έπαιζε ελάχιστα) και διάφοροι άλλοι προφήτες και στρατιώτες ήταν λίγο ή πολύ ρεαλιστικοί στους ρόλους τους.
Αυτοί που διχάζουν είναι ο Mickey Rourke και κάποιοι θεοί.
Ο πρώτος μπορεί να μοιάζει υποβλητικός, φοβιστερός και σκοτεινός με την βαριά κίνηση και βραχνή φωνή του, αλλά απ΄την άλλη ρε Mickey πάντα χαιρόμαστε να σε ξαναβλέπουμε αλλά σε πόσες ταινίες θα παίξεις τον εαυτό σου;
Θα ταίριαζε εκεί μια ερμηνεία περισσότερο αρχοντική και λιγότερο κοντά σε μεθύστακα και βαρύμαγκα τύπου Whiplash απ'το Iron Man 2.
Ένας βαρύμαγκας που διαθέτει και ο Stephen Dorph ένας ρόλος που υπάρχει έτσι απλά για την αμερικανιά και για να παριστάνει τον πέφτουλα.
Στους θεούς, αν και μισοί ξεχώρισε ο Luke Evans ως Δίας με θεατρικότητα και φλέγμα στο ρόλο του.
Τουλάχιστον όμως αυτόν περίμενα να τον ερμηνεύσει γηραιότερος ηθοποιός και γενικά απεικονίζονται όλοι νεαροί αλλά με πρόσωπα και ερμηνείες που φέρνουν περισσότερο στο κοινό του Twilight, όπως οι Kelan Lutz (Ποσειδώνας) και Isabel Lucas ως Αθηνά.
Η τελευταία λοιπόν αν και πανέμορφη, φαντάζει εντελώς ξύλινη και μάλλον για ξαδέρφη της Αθηνάς που θα της ταίριαζε καλύτερα ο ρόλος της Αφροδίτης.
Όσο για το δίδυμο Freida Pinto - Henry Cavill, η πρώτη είναι λίγο εκφραστικότερη από την Lucas αλλά και πάλι μοιάζει λίγο ψεύτικη και στημένη, είτε μιλάει είτε ωδύρεται.
Για το τέλος ο πρωταγωνιστής.
Ένας Cavill αρκετά καλός, με έντονη την βρετανική προφορά χωρίς να ενοχλεί ιδιαίτερα και ελάχιστα ξύλινος, με πολλές ανδρείες στιγμές όπου τα βγάζει άνετα πέρα και ναι, θα είναι ο επόμενος Superman!
Αυτό άσχετο αλλά χαιρόμαστε, απλά κοιτάξτε κει να τον ψηλώσετε λίγο!
Γενικά είναι μια υποτονικά μυθολογική και περισσότερο καλλιτεχνική προσέγγιση, ουσιαστικά ένα μεγάλο βίντεοκλιπ καπρίτσιο του σκηνοθέτη.
Χάρη σε αυτό όμως είναι πολύ καλύτερο από b-movie αρπαχτές σαν το Clash Of The Titans.
Γιατί είναι και βαθύτατα επηρεασμένο από τον Καραβάτζιο που πάντα χρησιμοποιούσε πραγματικά μοντέλα για να απεικονίσει αρχαιολογικές και θρησκευτικές μορφές,με περίεργο φωτισμό και χρωματική παλέτα, βγάζοντας έντονο συναίσθημα.
Είναι ο κόσμος που έπλασαν με τους ελληνικής καταγωγής σεναριογράφους, Charlie και Vlas Parlapanides, μακριά από Μινωϊκή και εποχή του Χαλκού.
Και έχει το παράδοξο, ενώ διαρκούσε με το ζόρι 100 λεπτά να φαίνεται μεγαλύτερο σε διάρκεια.
Παρ'όλα αυτά δεν εξερευνά πολύ, ούτε την προϊστορία των Τιτάνων, δίνοντας λίγη μόλις παραπάνω βάση στη σχέση των θεών απ'ότι στο Clash of...
Το περίμενα πιο επικό απ'τα trailer, πάσχει σεναριακά και ερμηνευτικά, απ΄την άλλη όμως η καλλιτεχνική του προσέγγιση είναι πρωτότυπη, τολμηρή και με λίγη υπομονή θα σας ανταμείψει και στο τέλος θα σας παρασύρει.
Όσο για τους Ελληνάρες που χωρίς επιχειρήματα αφορίζουν τέτοιες ταινίες εξ ορισμού ...αν καταφέρουμε ποτέ να ξεφύγουμε απ΄τα έπη τύπου 'Παπαφλέσσας με τα ρόλεξ', τότε θα δικαιούμαστε να μιλάμε.
Μπορεί οι Αμερικάνοι να καταναλώνουν τις ταινίες σαν τα χάμπουργκερ και ειδικά σε αυτό το είδος να βάζουν κυρίως,ηθοποιούς/wrestlers και μοντέλα, αλλά εμείς ούτε τέτοιες παραγωγές μπορούμε να κάνουμε.
Mια καθαρά εικονοκλαστική ταινία λοιπόν, από αυτές που αξίζει όμως να τις δεις έστω και μια φορά.
Immortals trailer 2 by FilmBoy-gr
1.jpg)
