Πλέον, ο πρώην αγαπητικός της Scarlet (μία είναι η Scarlet) ηγείται μεγάλων blockbusters με τελευταίο το The Green Lantern, για το οποίο επικράτησε εις βάρος πολλών άλλων υποψηφίων με βαριά …κασέ.
Βέβαια, ο Reynolds τα άκουσε από τους αναγνώστες του FilmBoy και από άλλα forum για την ερμηνεία (;) του στο εν λόγω αποτυχημένο comic based movie, αλλά τα εισιτήρια τα κάνει και αυτό μετράει πολύ στη βιομηχανία.
Πήρα το θάρρος σήμερα να αναζητήσω τον καλύτερό του ρόλο και θα πρέπει να σας πω ότι βλέποντας το βιογραφικό του 35χρονου Καναδού, ο άνθρωπος δουλεύει πολύ.
Από τα 14 του άρχισε να παίζει σε σειρές της τοπικής τηλεόρασης και τηλεταινίες και μέχρι τα 20 του είχε πάρει μέρος σε διψήφιο αριθμό.
Κάπου εκεί άρχισαν και οι παραδοσιακές βιντεοταινίες, όπως το The Alarmist το 1997 (η πρώτη του εμφάνιση στο Hollywood) και κάποιο Coming Soon το 1999.
Την ίδια χρονιά πήρε μέρος στο αξιόλογο νεανικό Dick πίσω από τη Kirsten Dunst και τη Michelle Williams αλλά ένα χρόνο μετά έπαιξε σε ένα άθλιο horror με τίτλο Big Monster on Campus.
Είναι φανερό ότι ο μικρός Ryan ακόμα ψάχνεται.
Μετά από δύο straight-to-dvd φιλμ ανάξια λόγου, έρχεται ο 1ος πρωταγωνιστικός του ρόλος στο Van Wilder του 2002, μια νεανική σεξοκωμωδία με τον Reynolds στο ρόλο του ‘αφεντικού’ στο πανεπιστήμιο, έναν τύπο γκομενιάρη που αγαπούν όλοι και που αρέσκεται να κάνει φάρσες σε πλούσια κακομαθημένα αγόρια.
Καλή college-τρελοκωμωδία με τον χαρακτήρα του Van Wilder να είναι ένας από τους πιο cool τύπους σε κομεντί.
Μια καλή λύση για ένα σαββατόβραδο με βροχή, σας το συνιστώ.
Ο Ryan είχε μπεί για τα καλά στο μάτι του Hollywood και άρχισε να παίζει με τους μεγάλους.
Το 2003 πήρε ένα ρόλο στο σοβαροφανές action comedy The In-Laws με τον Michael Douglas και τον Albert Brooks, ενώ ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του σε action ταινία ήταν το Foolproof, Καναδικής παραγωγής μαζί με τη Kristin Booth, το οποίο πήγε κατευθείαν στα ράφια και το οποίο δεν έχω δει.
Το 2004, και μετά από ένα πέρασμα στο Harold & Kumar Go To White Castle, ο Reynolds ανακαλύπτει τα κόμικ παίζοντας στο Blade: Trinity έναν ρόλο συνοδευτικό, παρόμοιο με αυτόν που έπαιξε στο X-Men Origins: Wolverine το 2009.
Τον επόμενο χρόνο έρχεται το 1ο σοβαρό horror, το remake The Amityville Horror το οποίο έμελλε να γίνει νέο-cult και που παραδόξως του χάρισε το 1ο Teen Choice Award, βραβείο που συνήθως χαρίζει μια pop corn καριέρα σε όσους το κερδίζουν.
Εκεί ο Reynolds έχει όλη τη ταινία δικιά του παίζοντας τον τρελαμένο οικογενειάρχη και νομίζω ότι η επιτυχία της ταινίας του οφείλει πολλά.
Είναι τρελός, είναι sexy και είναι το αγόρι της διπλανής πόρτας που χάνει τη ψυχή του.
Αφού αυτός τρελαίνεται, όλα τα αγόρια μπορεί να τρελαθούν.
Επιστροφή στις χαζοκωμωδίες με το κακό Waiting… το 2005, ενώ την ίδια χρονιά ο Reynolds καταλαβαίνει ότι του πάνε καλύτερα οι ρομαντικές κομεντί κάνοντας το Just Friends με την Amy Smart το οποίο ήταν αξιοπρεπέστατο.
Το καταλαβαίνει;
Μάλλον όχι, αφού στο χαοτικό Smokin’ Aces είναι φανερά εκτός κλίματος ενώ στο The Nines το 2007 νομίζω ευθύνεται για το μέτριο αποτέλεσμα μιας ενδιαφέρουσας ιδέας.
Μία από τις καλύτερες light comedy των τελευταίων 5 χρόνων αλλά για τον Reynolds δε μπορώ να θυμηθώ κάτι σπουδαίο στη ταινία.
Στο Adventureland τη παράσταση κλέβει ο Jesse Eisenberg και κανείς δε προσέχει πραγματικά τον Reynolds, ενώ μετά το Wolverine (τα είπαμε παραπάνω) έρχεται το απρόσμενο χιτ The Proposal με τη Sandra Bullock.
Την ίδια χρονιά κάνει τον Captain Excellent στο ανεξάρτητο Paper Man για να έρθει το 2010 και ο Rodrigo Cortes που έχει τη φαεινή ιδέα να γυρίσει μια ταινία μέσα σε ένα φέρετρο.
Το Buried γεμίζει με δευτερεύοντα βραβεία τον Cortes (και όχι τον Reynolds) αλλά το καλό έχει γίνει.
Ο ηθοποιός αναγνωρίζεται επιτέλους ακόμα κι από τους δυσκολότερους κριτικούς για την ερμηνεία του στο κλειστοφοβικό Buried, ένας ρόλος που πολλοί θα απέφευγαν και που εύκολα μπορεί να σε κάνει να φαίνεσαι καρικατούρα.
Η ταινία δεν ήταν αριστούργημα (διαβάστε εδώ το review) αλλά είναι μεγάλη η μαγκιά του ηθοποιού που, χωρίς να κάνει κάτι συγκλονιστικό και χωρίς να γίνει υπερβολικός υποδύεται τέλεια έναν άνθρωπο που σταδιακά καταρρέει.
Το συμπέρασμα δεν είναι όσο εύκολο φαίνεται, καθώς μιλάμε για μια καριέρα γεμάτη κομεντί και διάσπαρτα διαλλείματα action, horror και drama.
Προσωπικά θα επέλεγα σαν τον Καλύτερο ρόλο του μία εκ των Van Wilder και Buried.
Και θα είχα το
Για μένα, η εμπειρία είναι μεγάλο προσόν σε έναν ηθοποιό και έτσι, ο Καλύτερος του ρόλος είναι στο Buried.
Το βήμα σε σας.
