Είναι κίτρινοι, τετράτροχοι και μοιραίοι.
Με το τσιγαράκι τους, τα λαϊκά που μυρίζουν ...σκυλάδικο από χιλιόμετρα, τις ιστορίες για μαύρες και γενικότερα για γκόμενες και τις φωνές τους για αλήθεια, τιμή και δικαιοσύνη!
Όχι.
Δεν πρόκειται για κάποιον χύμα ήρωα, εναλλακτικού comic/graphic novel.
Ούτε θα βουτήξουμε πάλι καλοκαιριάτικα σε comic blockbuster μυθολογίες, απ'αυτές με ήρωες που μας κάνουν να πετάμε στα σύννεφα.
Αντιθέτως θα προσγειωθούμε στην ανώμαλη πραγματικότητα και θα πετάξουμε μαζί με την επικαιρότητα καθώς η απεργία των ταξιτζήδων μόλις τελείωσε - και μαζί με αυτήν, η ταλαιπωρία πολλού κόσμου συμπεριλαμβανομένου και των τουριστών.
Επειδή πάνω απ'όλα είμαστε κινηματογραφικό site, δεν θα θελήσουμε απαραίτητα να πάρουμε θέση.
Αυτό που έχουμε να πούμε μόνο, είναι πως όσα δίκια και να'χεις, δεν μπορείς να αφήνεις τους άλλους να ταλαιπωρούνται (π.χ.:για ποιο λόγο πρέπει να μαζεύονται και να κλείνουν ακόμα και λιμάνια, αεροδρόμια κλπ;)
Ο κόσμος εδώ πέρα, θεωρεί τα ταξί αναπόσπαστο κομμάτι της μετακίνησης του καθότι τα χρησιμοποιεί συνέχεια και δεν αποτελεί είδος πολυτελείας όπως σε άλλες χώρες.
Οπότε καταλαβαίνετε τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται.
Όπως και να το κάνουμε, αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας τα ταξί, αναπόσπαστο όμως κομμάτι και στον κινηματογράφο.
Όπου εκεί όσο και να προσπαθήσουν, δεν γίνεται να υπάρξει...υπερπληθώρα θέσεων.
Ίσως, μόνο λίγη ταλαιπωρία καθώς ταινίες με ταρίφες υπάρχουν.
Και ανάμεσα σε αυτές υπάρχουν και αρκετές σαβούρες.
Διαθέτουν όμως ποικιλία, με αριστουργήματα διαχρονικά, απολαυστικά b-movies και cult animations, κωμωδίες, περιπέτειες (κωμικές και μη), κοινωνικά δράματα και θρίλερ.
Γι'αυτό και μεις αγαπάμε την ποικιλόμορφη 'πραγματικότητα' του σινεμά.
Επιβιβαστείτε λοιπόν σε μια φανταστική κούρσα.
Με ελάχιστη ταρίφα ...την κινηματογραφική σας απόλαυση!
Taxi! (1932)
Ο οποίος με το τσιγαράκι, το παλτό, το μαλακό του καπέλο και τη σκιώδη του φιγούρα, είναι αποφασισμένος να κρατήσει ζωντανό τον ανταγωνισμό στους δρόμους, ακόμα και αν χρειαστεί να χάσει τη γυναίκα που αγαπά.
Αξίζει να σημειωθούν σε μεγάλο βαθμό, δύο διάσημοι διάλόγοι του Cagney, όπου στον έναν προσπαθεί να συννενοηθεί με συνεπιβάτη σε γλώσσα Yiddish (γερμανική γλώσσα εβραϊκής προέλευσης, που ομιλείται σε όλο τον κόσμο) και στον άλλον ακούγεται μια φράση που καθιερώθηκε:
""You dirty rat, I'm going to get rid of you, just like you gave it to my brother."
Επίσης, σε μια μεγάλη και αξέχαστη σεκάνς, o Cagney και η σύντροφος του στην ταινία, η ηθοποιός Loretta Young ανταγωνίζονται στον χορό όπου μετά το πέρας αυτού, ο Cagney προσγειώνει στο έδαφος με γροθιά, τον ανταγωνιστή του!
Στα ελληνικά, η μετάφραση ήταν όπως πάντα άκυρη και κυκλοφόρησε με τον τίτλο..."Ένας μοντέρνος ιππότης".
Αααχ, τότε οι ταρίφες ήταν ρομαντικοί...!
Taxi Driver (1976)
Μα φυσικά το αριστούργημα του Martin Scorsese, που εκτυλίσσεται στην αγαπημένη του Νέα Υόρκη λίγο μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Μια ταινία που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στην 7η τέχνη και στις ...ατακαδόρικες καρδιές μας: "Are you talkin' to me" και "Ι can't take it no more".
Με έναν Robert De Niro σε χαρακτήρα αντιήρωα, κάτι σαν...τον Punisher των κιτρινοκουρσάρων σε μια παρηκμασμένη μεγαλούπολη, ο οποίος όντας φτωχός αλλά και παρανοϊκός πρώην απόμαχος του Βιετνάμ, θα αιματοκυλήσει ότι βρει μπροστά του για να προστατέψει την ανήλικη πόρνη και πιτσιρίκα τότε Jodie Foster.
Ενθυμούμενοι και το Raging Bull, μιας πιάνει πλέον μια μικρή κατάθλιψη για τον De Niro και τους ρόλους του.
Α, ρε γεροξούρα πως κατήντησες έτσι.
Μην πάρει μπρος τελικά κανά sequel ή remake, γιατί θα βάψω κίτρινο το αμάξι και θα βγω και γω έξω να γαζώσω κόσμο!
Α,ρε ταρίφα ...KILLER!
Heavy Metal (1981)
Βασικά κεντρικός άξονας είναι μια λαμπερή σφαίρα η οποία τρομοκρατεί νεαρή κοπέλα, με μια συλλογή ιστοριών σκοτεινής φαντασίας, ερωτισμού και φρίκης.
Απ'τις οποίες δεν θα μπορούσε να λείπει το νουάρ στοιχείο, το οποίο φυσικά και εκπροσωπείται από έναν ταξιτζή.
Στη Νέα Υόρκη του 2031 δεν έχουν αλλάξει πολλά.
Όλα φαίνονται μελλοντολογικά, αλλά η σαπίλα περιβάλλοντος και κοινωνίας παραμένει, έχοντας φτάσει στο απροχώρητο.
Αν κάτι έχει αλλάξει είναι το μέσο αντιμετώπισης των καθημερινών κινδύνων.
Έτσι ο ταρίφας μας, εκεί που παραπονιέται - κλασικά - για τα πάντα, μόλις μπει εγκληματίας δεν θα δείτε προστατευτικό τζάμι αλλά μια ακτίνα να βγαίνει στα πίσω καθίσματα και να κάνει στάχτη και μπούρμπερη τον οποιονδήποτε.
Ακόμα και αν είναι γυναίκα. (Α, ρε killer!)
Πριν απ'όλα αυτά φυσικά, θα'χει μπλέξει με μαφιόζους και μπράβους cyborg, θα χει κάνει σεξ και θα χει βρει αυτός έναν μαγκιόρικο τρόπο να τη σκαπουλάρει απ'όλα.
Με αναμένο τσιγάρο πάντα.
Μην ξεχνιόμαστε!
D.C. Cab (1983)
Βλέπουμε κι άλλες γνωστές φάτσες όπως ο Adam Baldwin, ο "κάπου τον έχω ξαναδεί" ηθοποιός/καρατερίστας Gary Busey, συν μια σπέσιαλ εμφάνιση απ'την τραγουδίστρια Irene Cara (του τραγουδιού "What a Feeling" απ'την ταινία Flashdance).
Η ιστορία αφορά μια δύσμοιρη ομάδα ταξιτζήδων που βαριούνται τη δουλειά τους, με τρελές ατάκες να πέφτουν ("σαν σήμερα είχε πεθάνει ο Elvis, γι'αυτό απεργώ!"), μια υποβαθμισμένη εταιρεία ταξί και την προσπάθεια τους να ενωθούν.
Πρόκειται για καφροκωμωδία της εποχής, με μερικές ψιλο-ίντριγκες και απαγωγές και τον Gary Busey να τραγουδάει μία απ'τις επιτυχίες του πιάνοντας τα οπίσθια του (!), ενώ ο Mr T τι άλλο φυσικά κάνει απ'το να ρίχνει πόρτες αλλά ...Hightower ("Sorry ma'am, wrong room") και να απειλεί με μπουνιές.
Feel good και πρόστυχη 80's καμμενιά, λίγο αμφιλεγόμενη εκείνη την εποχή καθώς ο Mr T είχε απήχηση στα παιδιά και η προώθηση έγινε με εντελώς λάθος τρόπο.
Για το τέλος ιστορική ατάκα περί γυναικείου φύλου, απ'τον Busey: "Γιατί είναι τόσο νευρικές; (αγγλιστί στη συνέχεια, για ευνόητους λόγους). They've got half the money and all the pussy!"
Έτσι.
Αν δεν μπεις σε ένα ταξί, από που θα ακούσεις μεγάλες αλήθειες για την κοινωνία;
Night on Earth (1991)
Ίσως επειδή δεν πρόκειται για καμιά γαλλική αρλουμπολογία, αλλά αμερικάνικη η οποία βοηθάει με το ρεαλισμό της, στην όσο πιο αυθεντική αναπαράσταση της ζωής των ταξιτζήδων.
Στην ουσία παρακολουθούμε ένα κολάζ ιστοριών σε διάφορα μέρη του κόσμου και όχι μόνο στην Αμερική, όπως Λος Άντζελες, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Ρώμη και Ελσίνκι.
Η Winona Ryder εβρισκόμενη στο L.A. περιέγραφε (στη Gena Rowlands) το πόσο κουλ της φαίνεται η δουλειά, o Armin Mueller-Stahl δεν ήξερε που του πηγαίναν τα τέσσερα ως μετανάστης στη Νέα Υόρκη, ο Isaach De Bankole υποδέχεται στην κούρσα του την τυφλή Beatrice Dalle και τυφλωμένος από έρωτα στουκάρει στο τέλος και το αμάξι.
Συνέχεια προς τας Ευρώπας μεριά και στη Ρώμη, ο τρελάρας Roberto Benini οδηγεί νυχτιάτικα σαν παλαβός, φορώντας και σκούρα γυαλιά ενώ στο μεθυσμένο και παγωμένο Ελσίνκι, τρεις πιωμένοι εργαζόμενοι αρχίζουν να εξομολογούνται όλα τους τα σώψυχα στον Matti Pellonpaa.
Μέσα στις πιο αντιπροσωπευτικές για την πραγματικότητα και αληθινές ταινίες του αφιερώματος και να σκεφτείτε ότι ο Jarmush την έγραψε μόλις σε 8(!) μέρες.
Μπράβο έμπνευση!
Εξίσου εμπνευσμένη και η κίνηση ανάθεσης του soundtrack στον Tom Waits.
Hellcab (1997)
Με αφορμή τη βάρδια ενός οδηγού ταξί (Paul Dillon) στο Σικάγο, αντανακλώνται όλες οι διαφορετικές πτυχές της κοινωνίας.
Γνωρίζοντας σιγά σιγά τους ανθρώπους που επιβιβάζονται στην κούρσα, από κρύος και ανίδεος άνθρωπος ο χαρακτήρας του αναπτύσσεται, βλέποντας τον να αντιδρά πειστικά σε αυτό το χάος που τον περιβάλλει και σχεδόν μπορούμε να μοιραστούμε την κούραση του στο τέλος της βάρδιας.
Εντάξει δεν πρόκειται για κανά αριστούργημα και οι γκέστ ρόλοι ίσως κάνουν λίγη αγγαρεία, αλλά και σεις δεν θα εντυπωσιαζόσασταν στο άκουσμα των ονομάτων Gillian Anderson, John Cusack, Jullianne Moore και ...Michael Ironside?
The Fifth Element (1997)
Ή μήπως απ'το μέλλον;
Στο Fifth Element, ο Luc Besson μας προσφέρει ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα οπτικής πανδαισίας για τον αμφιβληστροειδή μας, με έναν ταξιτζή-απόγονο κατά κάποιο τρόπο-του ..John McLane (Die Hard) και μια Milla Jovovich με τα απολύτως απαραίτητα (μίλα μου για Milla λέμε!).
Αν κάτι την απομακρύνει να χαρακτηριστεί εξίσου κλασική, στο βαθμό του Blade Runner τουλάχιστον, είναι κάποιοι ενοχλητικά καρτουνίστικοι και υστερικοί ρόλοι όπως αυτός του Chris Tucker.
Στον 23ο αιώνα λοιπόν, ο Willis υποδύεται τον ιπτάμενο (και...τζέντλεμαν;) ταξιτζή Korben Dallas, έναν απ'τους πιο ενεργούς στο επάγγελμα του που καλείται από διάφορες συγκυρίες, να προστατέψει τη Γη απ'την εισβολή ενός άλλου πλανήτη σε αυτήν.
Στον...ιπτάμενο δρόμο του θα συναντήσει εξωγήινους, ρομπότ, μελλοντολογικούς μπάτσους και στρατιώτες, τις τσιρίδες του Tucker καθώς και άλλα αντικείμενα που ίπτανται.
Αλλά είπαμε, αν είσαι Bruce Willis και ταξιτζής, δεν μασάς.
Τα χειρότερα τα έχεις ήδη αντέξει.
Taxi (1998)
Σε σενάριο που έγραψε ο Besson μέσα σε 30 μέρες, παράλληλα με αυτό του Fifth Element, ένας επίδοξος οδηγός της Φόρμουλα 1 (Samy Naceri) σκέφτεται πιο ρεαλιστικά και δουλεύοντας αρχικά σαν πιτσαδόρος, αποφασίζει και το γυρνάει σε ταξιτζής.
Κατά ένα παράξενο τρόπο καταφέρνει να περνάει απαρατήρητος, παρότι είναι τσιτωμένος γκαζιάρης και οδηγεί σε μεγάλη πόλη χωρίς κίνηση.
Μέχρι που κοντεύοντας να χρεωκοπήσει από ένα σωρό σημαντικές παραβιάσεις της κυκλοφορίας, αναγκάζεται και συμφωνεί να βοηθήσει έναν ξεπεσμένο μπάτσο (Frederic Diefenthal) στον εντοπισμό κάποιων Γερμανών ληστών τραπεζών, με αντάλλαγμα την ελευθερία του.
Τα πρώτα ψήγματα της ευρωπαικής στυλιζαρισμένης περιπέτειας, με τις στούκες να δίνουν και να παίρνουν και να εμπνέονται από κει, o Transporter έως και το Taken μη σας πούμε.
Και ο ορισμός του υπερκούλ και χαλαρού ατόμου (λες αν ήταν 'Ελληνας να ταν σαλονικιός; χαλλλαρά λέμε!) που όταν πρέπει όμως θα σπιντάρει.
Σε 25' θες αεροδρόμιο;
Γιατρός δεν είναι, αλλά από επείγοντα ξέρει!
Υ.Γ.: εξίσου ευχάριστα αλλά μια απ'τα ίδια τα 3 sequel και προς θεού αποφύγετε το remake του 2004 με την Queen Latifah.
Και μην ξεχνάμε το αντίστοιχο bollywood franchise με τίτλο Dhoom! (τώρα τα έχω ακούσει όλα!)
Περίπτωση σπινταριστής κούρσας εν Ελλάδι;
Αν έχει πιει πολλούς καφέδες και κοντεύει να τελειώσει τη βάρδια!
3 A.M. (2001)
Ο προστατευόμενος του Spike Lee, Lee Davis με τη βοήθεια και του Sundance Laboratories, μας ταξιδεύει στον κόσμο των οδηγών ταξί διαφόρων εθνικοτήτων, όπως πάντα μέσα απ'το ανασφαλές σκηνικό της Νέας Υόρκης.
Ο Hersey (Danny Glover) προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μετά από μια αποτυχημένη καριέρα ως μπασκετμπολίστας, ο Rasha (Sergej Trifunovic) είναι ένας Βόσνιος πρόσφυγας μονίμως στοιχειωμένος απ'την πολεμική κρίση στην χώρα του και η Salgado (κλασική τσαμπουκαλού Rodriguez) βασανίζεται από αναμνήσεις μιας βίαιης παιδικής ηλικίας.
Όλοι δουλεύουν για μια χαμηλού ενοικίου εταιρεία ταξί που ανήκει στην Ινδή Box, η οποία αγωνίζεται να κρατήσει την επιχείρηση της στη ζωή.
Σαν να μην τους έφταναν όλα αυτά, ένας παρανοϊκός δολοφόνος που έχει στοχοποιήσει μόνο ταξί, βρίσκεται στο κατώπι τους.
Από πόρνες και νταβατζήδες, μέχρι συμμορίες και επιχειρηματίες, θα τα δείτε όλα όσον αφορά την νυχτερινή βάρδια.
Μια τρομακτική και κάποιες φορές αστεία ταινία για το πως αντιμετωπίζουν και προβληματίζονται οι ταξιτζήδες, για ρομαντισμό, πολιτική, κοινωνία και πνευματικότητα.
Ειδικά όταν βρίσκονται με το πιστόλι στον κρόταφο.
All or Nothing (2002)
Βασικά η ταινία αφορά 3 εργαζόμενες οικογένειες και την αναπαράσταση της ζωής τους.
Στην τρίτη από αυτές, ο Phil είναι ταξιτζής με άνεργη κόρη και άνεργη αλκοολική σύζυγο.
Με λίγα λόγια ο ήρωας τα χει (ταρί)φτύσει και μετά λένε ότι μόνο ο Φώσκολος τα γράφει αυτά.
Κάποια στιγμή όμως θα βρουν το φως στο τούνελ και θα αποδείξουν ότι η δύναμη της αγάπης και της οικογένειας μπορεί σιγά σιγά να εξομαλύνει, κάθε πίκρα και βάσανο.
Η ...μούσα του Leigh, Timothy Spall που μας έγινε ακόμα πιο γνωστός ως ο ποντικομούρης Peter Pettigrew απ'τα Harry Potter, δίνει μια ακόμα καταπληκτική ερμηνεία και παρότι η ταινία είναι υπερβολικά καταθλιπτική ακόμα και για τα στάνταρ του Leigh, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε σε αυτό.
Η ζωή έχει και δυσκολίες και δεν είναι όλοι τυχεροί.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανθρώπινη άποψη για τις ζωές ανθρώπων, οι οποίοι πάνω απ'όλα είναι και οικογενειάρχες.
Collateral (2004)
Η ταινία που περίμενα να γράψω απ'την αρχή του αφιερώματος.
Λατρεύω τον Michael Mann και αυτήν την ταινία.
Δεν είναι το ...αριστουργηματικότερο όλων του, αλλά αν δεν έχεις ξεκινήσει με Heat, Last of The Mohicans και Manhunter και έχοντας δει μόνο τη συμβατική χολιγουντιανή βιογραφία Ali, δεν μπορείς παρά να γοητευθείς απ'τον τρόπο που κινηματογραφεί τη νύχτα.
Έντονη ντοκιμαντερίστικη υφή σε εικόνα και εναλλαγή πλάνων και προσώπων, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά εξολοκλήρου high definition κάμερες.
Και όταν λέμε ντοκιμαντερίστικη υφή, μιλάμε ότι ο άνθρωπος ξέρει να φτιάχνει συναρπαστικές ταινίες (απίστευτα αγωνιώδες τέλος) και όχι ψευτοκουλτουριάρικες δηθενιές.
Άρρηκτα συνδεδεμένη η νύχτα με τον ταλαίπωρο ταξιτζή και ποιος να έλεγε του Max (Jamie Fox) την μαύρη μοίρα που τον περίμενε.
Να σου κουβαλιέται ο ψύχραιμος Vincent (Tom Cruise) με μεροκάματο/λαχείο των 600$ για πέντε ραντεβού και αυτά να προκύπτουν ...ραντεβού με τον θάνατο.
Ο ψύχραιμος αποδεικνύεται ψυχρός δολοφόνος και ο Max θα τα δει όλα: άτομα να πέφτουν από ψηλά στην οροφή του αμαξιού του, πυροβολισμούς, μαχαιρώματα σε κλαμπ και κρύψιμο πτωμάτων μεταξύ άλλων.
Μέχρι που θα αναγκαστεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Καθόλου αγγελικές στιγμές στο Los Angeles και ωδή/τιμή στον μεροκαματιάρη ήρωα της νύχτας, που δεν ξέρει ποτέ τι θα δουν τα μάτια του και θα τραβήξει!
Για φινάλε, μια ειδική μνεία σε μικρούς ρόλους όπως του William Bendix στο Lifeboat (1944) του Hitchcock, τον Robert Duvall στο Bullitt (1968) και ο χαρακτηριστικός υστεριασμένος Guillermo Montesinos του Γυναίκες στα πρόθυρα Νευρικής Κρίσης (1988) από Αλμοδόβαρ.
Όσο για τα δικά μας: o Ταξιτζής, σειρά των 70's με Θόδωρο Κατσαδράμη και μια απόπειρα ελληνικής εκδοχής του Taxi Driver ονόματι Στα Όρια (2007) με Τάσο Νούσια, Παναγιώτα Βλαντή, Hρώ Λούπη, που πέρασε και δεν ακούμπησε.
Φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής μας.
Μια διαδρομή με ανθρώπους οικογενειάρχες, χαβαλέδες, προβληματισμένους, γυναικάδες ("εσείς οι νέοι σήμερα ...άκου με μένα τι κάναμε στην εφηβεία, θα στα μάθω όλα") τιμωρούς, υπερκούλ και χαλαρούς.
Βγαλμένους απ'τη ζωή ή απ'τη ζωντάνια της φαντασίας.
Σας αφήνουμε τώρα γιατί μας περιμένει μια αλά Made in Greece,Χάρυ Κλυννίδικη κούρσα:
"Πως την είδες τη δουλειά δηλαδή ρε φίλε. Εσύ στο χώμα και γω στη φυλακή, άμα λάχει να ουμ;"
1.jpg)
