Με αφορμή το Insidious του James Wan που κάνει πρεμιέρα σήμερα στις ελληνικές αίθουσες, ξεκίνησε μια συζήτηση στα σχόλια για το rating της ταινίας, την καταλληλότητα δηλαδή για τις μικρές ηλικίες.
Τέτοιες συζητήσεις περί διανομής, κατανομής των εσόδων ενός εισιτηρίου και ratings μόνο στο FilmBoy θα βρείτε.
Το Insidious είναι από τα λίγα θρίλερ που πήραν PG-13 από την MPAA, που σημαίνει ότι είναι κατάλληλο για παιδιά από 13 χρονών και άνω αλλά ουσιαστικά είναι κατάλληλο για όλους καθώς το PG-13 (ένα rating που παρακαλάνε όλα τα studio να έχουν στις ταινίες τους) σημαίνει ότι και οι μικρότερες ηλικίες το βλέπουν, αρκεί να έχουν τη συγκατάθεση των γονιών τους.
Γνωρίζετε ότι στην Ελλάδα δεν ισχύουν αυτά (είδα αρκετά πιτσιρίκια στο Horrorfest της Αθήνας).
Αλλά για τους φαν του είδους, αυτό ίσως να είναι κακό.
Πολλές ταινίες τρόμου πετσοκόβονται στο μοντάζ για να πάρουν αυτό το rating και συνήθως το αποτέλεσμα είναι κάκιστο.
Όχι όλα όμως, καθώς μέσα στα χρόνια συναντήσαμε αρκετές PG/PG-13 ταινίες που χρησιμοποίησαν classic τρόπους για να μας τρομάξουν και τα κατάφεραν.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια αγαπημένα ‘κατάλληλα’ φιλμ τρόμου και φυσικά στο τέλος περιμένω τα δικά σας αγαπημένα.
Invasion of the Body Snatchers (1978) – PG
Η ανατριχιαστική ακουστική και τα χαμηλών τόνων οπτικά εφέ στο remake του classic horror του 1956 από τον Philip Kaufman δημιουργεί μια δραματική και σκοτεινή ιστορία για το παράξενο φυτό που γίνεται η ρίζα του κακού και σταδιακά μεταμορφώνει τη πόλη του San Francisko σε ένα τόπο αναψυχής εξωγηινων.
Ευφυές και black χιούμορ, σουρεάλ φωτισμός και αποπνικτική ατμόσφαιρα είναι στοιχεία που κάνουν τη ταινία απόλυτα τρομακτική.
Η τελευταία σκηνή του Donald Sutherland θα σας στοιχειώσει για μέρες.
The Others (2001) – PG-13
Το στοιχειωμένο-σπίτι θρίλερ του Alejandro Amenabar παίζει με την ατμόσφαιρα τέλεια.
Η σκοτεινή και θλιβερή ιστορία της μητέρας (Nicole Kidman) που μένει σε ένα απομονωμένο αρχοντικό μαζί με τα δυο φωτο-ευαίσθητα παιδιά της δε βασίζεται σε υστερίες και φανταχτερά εφέ που συναντάμε σε πολλά παρόμοια θέματα.
Είναι ένα αργό ταξίδι σε ένα ενοχλητικό συμπέρασμα και βασίζεται στον ήσυχο φόβο, και τη καταπίεση από τον παράξενο τρόπο ζωης της οικογένειας.
The Last Exorcism (2010) – PG-13
Ο παραγωγός Eli Roth και ο σκηνοθέτης Daniel Stamm ξέρουν ότι για να κάνουν μια πραγματικά τρομακτική ταινία με εξορκισμούς δε πρέπει να την υπερφορτώσουν με πολλά gore και φτηνά τεχνάσματα.
Το The Last Exorcism είχε μια απόκοσμη αγωνία και φυσικά το πονηρό παιχνίδι του χαρακτήρα, αλλά είχε και τα απαραίτητα ανατριχιαστικά σκηνικά.
Δε ξετρελάθηκα με τη ταινία, αλλά κατάφεραν να το σώσουν με κάποιες καλές σκηνές και τη διαδικασία του εξορκισμού, συν τη πανέξυπνη καμπάνια μάρκετινγκ που έγινε πριν τη πρεμιέρα της.
Jaws (1975) – PG
Ίσως προκαλεί έκπληξη το PG rating (εντελώς κατάλληλο για όλους) για μια ταινία σαν τα Σαγόνια του Καρχαρία, αλλά το φιλμ του Steven Spielberg γυρίστηκε πριν δημιουργηθεί το PG-13 από την MPAA.
Άλλωστε, η ταινία με το πραγματικό ‘τέρας’ που τρομοκρατεί τους ανθρώπους δεν έχει να κάνει τόσο με το αίμα.
Από τη πρώτη σκηνή, ο τρόμος παραμονεύει παρά το γεγονός ότι μιλάμε για ένα ζώο που ζει μόνο στη θάλασσα.
Και είναι τεράστια μαγκιά που μια τέτοια ταινία τρομάζει ακόμα και σήμερα τους λουόμενους σε όλο τον κόσμο.
Cloverfield (2008) – PG-13
Ένα γιγαντιαίο πλάσμα επιτίθεται στη πόλη της Νέας Υόρκης και γίνεται κόλαση.
Το monster movie του Matt Reeves χρησιμοποιεί μια γνώριμη υπόθεση, αλλά τα εντυπωσιακά ρεαλιστικότατα εφέ, η αποτελεσματική χρήση της τρεμάμενης κάμερας στο χέρι και η φιλοσοφία του ‘ότι δε βλέπεις σε τρομάζει περισσότερο’ το έκανε να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα.
Οι πιο καλές σκηνές συμβαίνουν πριν ρίξουμε τη ματιά μας στο τέρας που τρώει τους κατοίκους της αγαπημένης μου πόλης.
Poltergeist (1982) – PG
Άλλη μια ταινία του Spielberg που έγινε πριν τη σύσταση του PG-13 και είναι το πιο τρομακτικό από αυτή τη λίστα και ίσως το καλύτερο.
Αν δε τρομάξετε με τα δαιμόνια που κρύβονται στη ντουλάπα, στους καθρέφτες και στη τηλεόραση, ίσως να το κάνετε με τον κακό κλόουν, το αρπακτικό δέντρο ή τη σκηνή με το σκίσιμο στο πρόσωπο.
Το Poltergeist έγινε εύκολα classic και ...ήταν κατάλληλο για όλους, άσχετα αν το βράδυ ζήτημα να κοιμήθηκε κανονικά κανένα παιδί.
Carriers (2009) – PG-13
Το Carriers εμένα μου άρεσε.
Συνδύαζε μια πανδημία που έχει αφανίσει σχεδόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος με τη συναισθηματική σκληρότητα αλλά και ευσπλαχνία των διασωθέντων και το συναισθηματικό δράμα.
Μια θλιβερή ιστορία επιβίωσης με πολύ αγωνία που βασίστηκε στην αλληλεπίδραση μεταξύ των τεσσάρων βασικών χαρακτήρων και τις εφιαλτικές καταστάσεις που αντιμετώπισαν, αναγκάζοντας τους να πάρουν κάποιες από τις πιο δύσκολες αποφάσεις της ζωής τους.
The Watcher in the Woods (1980) – PG
Το Βρετανικό ghost story της Disney έχει στοιχεία gothic τρόμου, ένα slasher-ικό κυνήγι μιας έφηβης κοπέλας στο δάσος κι ένα υπερφυσικό μυστήριο μαζί.
Υπάρχει παρασκήνιο σε αυτή τη ταινία.
Αρχικά η ταινία δεν ήταν τίποτα τρομερό σε επίπεδα τρόμου και η Disney δεν έμεινε καθόλου ευχαριστημένη από την αποδοχή της ταινίας, έτσι αποφάσισε να γυρίσει διαφορετικά endings, δυο από τα οποία έφτασαν στις αίθουσες και ήταν η μια πιο ανατριχιαστική από την άλλη.
Για Disney, ήταν μια εντυπωσιακή κίνηση.
Το τρελό πρόσωπο της Betty Davis, η ατμόσφαιρα και κάποιες σκοτεινές προσθήκες φαντασμάτων κάνουν το φιλμ must see για όσους δεν το ξέρουν.
Fire in the Sky (1993) – PG-13
Το alien στόρι του Robert Lieberman, που βασίστηκε σε μια υποτιθέμενη αληθινή απαγωγή από όντα άλλων κόσμων, μπορεί να εκπλήξει ακόμα και τους πιο hard φανς των horror με το πόσο τρομακτικό και καλοφτιαγμένο είναι.
Θυμάμαι ότι το είχα νοικιάσει σαν περιπέτεια για να το δω με παρέα και στο τέλος έμεινα να το βλέπω μόνος μου.
Το φιλμ έχει σκηνές απόκοσμου σαδισμού που προκαλούνται από τους εξωγήινους στον απαχθέντα άνθρωπο και σας υπόσχομαι ότι θα βρέξετε τα παντελόνια σας.
1.jpg)
