Με αφορμή την ιστορία της αλυσίδας κινηματογράφων Odeon στη Βρετανία και το εμπάργκο που επέβαλε στη ταινία του Tim Burton, Alice in Wonderland, είναι χρήσιμο να δούμε λίγο τα οικονομικά των αιθουσών, και το που πάνε τα ~10€ ενός εισιτηρίου.
Πάμε λοιπόν στο ταμείο και αγοράζουμε ένα εισιτήριο.
Ποιος παίρνει τι από αυτά τα λεφτά;
Ο πολύς κόσμος θεωρεί ότι τουλάχιστον τα μισά πάνε στον αιθουσάρχη αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια.
Η εταιρεία διανομής ...
...βγάζει μια ταινία στις αίθουσες για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Τις 2 πρώτες εβδομάδες παίρνει το 75% με 80% από τα εισιτήρια αφήνοντας την αίθουσα να προσπαθεί να πουλήσει ποπκορν και τάκος για να βγάλει κέρδος (γι’αυτό και αγοράζουμε 5 € ένα κουτί που στοιχίζει 0,15€ !).
Αν αναλογιστείτε ότι οι αίθουσες όλο και μεγαλώνουν (και τα έξοδα επίσης) δεν είναι πολλά τα έσοδα τους και ...μπορεί να γίνει και χειρότερο.
Το ποσοστό αυτό μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ιδιαιτερότητα της παραγωγής μιας ταινίας, τη συμφωνία με τη μαμά εταιρεία στην Αμερική κλπ.
Για παράδειγμα, για το Star Wars: Attack of the Clones η συμφωνία ήταν να κρατήσει η εταιρεία το 100% των εισιτηρίων για τη 1η εβδομάδα!
Το φαντάζεστε;
Όσο περνάνε οι βδομάδες προβολής, το ποσοστό αυτό μεγαλώνει για τους αιθουσάρχες, με το 45%-50% να πηγαίνει στη τσέπη τους και μετά τη 4η μπορεί να φτάσει και στο 80%.
Θα μου πείτε, πόσοι θα δουν μια ταινία που παίζεται 1 μήνα ήδη, τη στιγμή μάλιστα που βγαίνουν όλο και περισσότερες νέες ταινίες κάθε Πέμπτη, και που ήδη θα το βλέπεις να φιγουράρει στα ιντερνετια.
Γνωρίζοντας αυτά, καταλαβαίνετε γιατί ένας συνοικιακός κινηματογράφος δε θα παίξει ποτέ το πρώτο μήνα κυκλοφορίας του ένα blockbuster, παρά μόνο ίσως το καλοκαίρι μαζί με τα θερινά.
* Να σημειωθεί ότι όλα αυτά ισχύουν μέχρι τελείας για την Αμερική.
Στην Ελλάδα επίσης, με τη διαφορά ότι υπάρχει και άλλη συμφωνία μεταξύ του studio και της ελληνικής εταιρείας διανομής, η οποία στέλνει και αυτή το ποσοστό της.
Αν υπάρχει καμία ένσταση από κάποιον κριτικό ή ακόμα και εταιρεία, ευχαρίστως να την ακούσουμε.
1.jpg)
