Δεν πίστευα ότι μία ταινία με την Ιρλανδέζικη επαρχία σε πρώτο πλάνο θα μπορούσε να είναι τόσο γοητευτική, ειδικά όταν αυτός ο τόπος σου βγάζει τόση νοσταλγία ώστε ακόμη και κομεντί (όπως το απαράδεκτο Leap Year) να φαίνονται μίζερες και νωθρές.
Έπεσα έξω στο Ondine του Neil Jordan.
Όχι, το Ιρλανδέζικο χωριουδάκι όπου εξελίσσεται αυτή η παραμυθένια ιστοριουλα δεν είναι καθόλου γοητευτικό, ίσα ίσα που φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι κάτοικοι εκεί βαριούνται που ζουν σε τέτοιο μίζερο τόπο και τη βγάζουν σε κωλόμπαρα 4ης διαλογής.
Απλά η ιστορία είναι τόσο όμορφη και καλοδουλεμένη που σε κάνει να βάλεις όλα τα άλλα σε δεύτερη μοίρα.
Για να μην παρεξηγούμαι, τα πλάνα από το ψαροχώρι είναι υπέροχα και εξαιρετικής τεχνικής χάρη ...
...στον Neil Jordan - σε σημείο που είμαι σίγουρος ότι μύρισα θάλασσα στην αίθουσα – αλλά να ξέρετε ότι είναι από αυτά τα μέρη που χαίρεσαι να τα βλέπεις αλλά δεν πρόκειται να επιλέξεις να πας ποτέ.
Η ιστορία είναι μια αναφορά στο Ιρλανδικό μύθο της Σελκι, μισής γοργόνας μισής γυναίκας, μία παραμυθένια ρομαντική ιστορία για έναν ψαρά που ψαρεύει με τα δίχτυα του μια μυστήρια αλλά και πολύ όμορφη κοπέλα.
Το Ondine αρχίζει να κινείται όταν ο μακρυμάλλης, χωρισμένος και ξεκάθαρα παρεξηγημένος ως ηλίθιος στο χωριό, ψαράς (Colin Farrell) πηγαίνει τη νεαρή κοπέλα (η Πολωνέζα Alicja Bachleda, ένα φρέσκο πρόσωπο όπως ήθελε ο Neil Jordan) στο μικρό παραθαλάσσιο σπίτι του.
Η κοπέλα φέρνει καλές ψαριές τραγουδώντας στα ψάρια, είναι το αντικείμενο κουτσομπολιού στο χωριό και το περίεργο πλάσμα στα μάτια της μικρής και άρρωστης κόρης (Alison Barry) του ψαρά.
Η μικρή είναι αυτή που θα αρχίσει να υποψιάζεται – μετά τα βραδινά παραμύθια που της αφηγείται ο πατέρας της - ότι η κοπέλα είναι μία Selkie, η μίση γοργόνα στην Ιρλανδέζικη μυθολογία.
Όταν ένας άντρας θα αρχίσει να την αναζητά, το μυστήριο γίνεται μεγαλύτερο.
Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές αν σκεφτείς ότι η Πολωνέζα είναι πρωτάρα και ότι ο Farell δεν είναι και ο ικανότερος ηθοποιός στο κόσμο και ειδικά η πιτσιρίκα Alison Barry είναι ο λόγος που άρχισα να κοιτώ σοβαρά τα νέα παιδιά της Ιρλανδίας (βλ. Kisses).
Χαριτωμένη, γοητευτική κι ευχάριστη ταινία, αξίζει το κόπο να τη δείτε στις αίθουσες.
Για περισσότερες πληροφορίες και trailer, δείτε το preview εδώ.
1.jpg)
