Πριν λίγες μέρες προβλήθηκε το 10ο και τελευταίο για το 2017 επεισόδιο της νέας σειράς του ABC, The Good Doctor.
Με αφορμή το χειμερινό break και με τη σειρά να επιστρέφει σε περίπου ένα μήνα, είναι καλή ευκαιρία να της ρίξουμε μια ματιά…
Βασισμένη στην ομότιτλη Κορεάτικη σειρά, το The Good Doctor είναι ένα medical drama με κεντρικό χαρακτήρα τον Shaun Murphy, ένα νεαρό γιατρό με αυτισμό και σύνδρομο Σαβάντ (αναπτυξιακή ή διανοητική αναπηρία σε συνδυασμό με μια εξαιρετική διανοητική ικανότητα σε ένα ορισμένο πεδίο) που προσλαμβάνεται σε ένα μεγάλο νοσοκομείο και έρχεται αντιμέτωπος με τις δυσκολίες του να λειτουργήσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον, να συναναστραφεί με τους συναδέλφους και με τους ασθενείς του και να πείσει για τις ικανότητές του.
Είμαι λάτρης των medical dramas, παρακολουθώντας αμέτρητα από δαύτα από την εποχή του ER, αργότερα του House και έκτοτε σχεδόν οτιδήποτε κυκλοφορούσε στο είδος, από τα αποτυχημένα Off the Map και Miami Medical μέχρι τα πρόσφατα Chicago Med, The Night Shift και Code Black.
Παρότι λοιπόν δεν έχω γενικά ιδιαίτερα υψηλά στάνταρντς για το είδος, το The Good Doctor έμοιαζε ικανό να κάνει το κάτι παραπάνω, και με τον David Shore του House MD στο τιμόνι, γιατί να μην μπορούσε να επαναλάβει μια ανάλογη επιτυχία, κάτι που το ταλέντο του νεαρού Freddie Highmore, έμοιαζε ακόμη πιο δυνατό.
Δυστυχώς όμως η σειρά απέτυχε να με κερδίσει τόσο με τα βασικά όσο και με τα περιφερειακά χαρακτηριστικά της και εξηγούμαι αμέσως.
Το σεναριακό εύρημα του αυτιστικού, κοινωνικά δυσπροσάρμοστου αλλά σχεδόν υπερφυσικά ιδιοφυούς γιατρού έμοιαζε ιδανικό στα χαρτιά, όμως στη πράξη αποτυγχάνει σε κάθε του επίπεδο.
Μια τηλεοπτική σειρά πρέπει να έχει έναν αν όχι συμπαθή, τουλάχιστον συναρπαστικό πρωταγωνιστή.
Το σενάριο εδώ όμως δεν καταφέρνει να βρει τη κατάλληλη ισορροπία ώστε οι δυσκολίες που προκαλούνται λόγω της κατάστασής του να ισοσκελίζονται από τις ιατρικές του ικανότητες.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Shaun να παρουσιάζεται πολύ περισσότερο ως “δυσκολία” παρά ως παράγοντας x, ένα κρυφό χαρτί που πρέπει το νοσοκομείο να εκμεταλλευτεί και ο θεατής υποστηρίζει με πάθος.
Αυτό το θέμα ίσως να μπορούσε να παραλειφθεί αν οι χαρακτήρες, τα γεγονότα και οι καταστάσεις γύρω του είχαν λίγο πιο ενδιαφέρον.
Όμως οι ιατρικές υποθέσεις μέχρι στιγμής δεν έχουν τίποτα ιδιαίτερο, οι συνάδελφοί του μοιάζουν διαλεγμένοι από το πανέρι, τόσο ως ρόλοι όσο και ως ηθοποιοί, ενώ και ο ρεαλισμός στις διαπροσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις συχνά βρίσκει πάτο.
Το The Good Doctor βρισκόταν στη κορυφή της λίστας μου με τις πιο πολυαναμενόμενες νέες σειρές αλλά ο λόγος που κάνω τώρα αυτή τη κριτική αντί να περιμένω το τέλος της σεζόν, είναι γιατί πιθανότατα η σειρά θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, μιας και εκτός απροόπτου, δε σκοπεύω να συνεχίσω να το παρακολουθώ.
Ρίξτε μια ματιά στο πιλότο και αν σας ικανοποιήσει αυτό που θα δείτε, συνεχίστε τη, αλλιώς μην ασχοληθείτε περισσότερο.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
