Σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωρίο της μετεμφυλιακής Γεωργίας το 1992, μία γυναίκα ετοιμάζεται μετά από πιέσεις της οικογένειας της να παντρευτεί χωρίς τη θέληση της έναν νέο που δεν αγαπά αλλά παραμονές του γάμου ένα τραγικό ατύχημα του μέλλοντα συζύγου της θα της δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσει την ελευθερία της, φεύγοντας με τον καλύτερο του φίλο όπου θα ζήσει έναν μεγάλο έρωτα πληρώνοντας ακριβά το τίμημα.
Ντεμπούτο της Γεωργιανής σκηνοθέτριας Mariam Khatchvani με ένα δραματικό φιλμ που έχει προκαλέσει αίσθηση στον κινηματογραφικό κόσμο καθώς έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία και υποψηφιότητες σε παγκόσμια φεστιβάλ.
Μία σύγχρονη τραγωδία που λαμβάνει χώρα στα πάτρια εδάφη της σκηνοθέτριας, στον απόηχο του εμφυλίου πολέμου αρχές της δεκαετίας του '90 όπου στα απομακρυσμένα ορεινά χωριά της Γεωργίας ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει στο βαθύ παρελθόν και οι άνθρωποι ζουν αγκιστρωμένοι σε στεγανές παραδόσεις που τηρούνται αυστηρά και με τελετουργικό τρόπο.
Μέσα σε αυτή τη μικροκοινωνία, η πατριαρχία δεσπόζει και η γυναίκα έχει τον τελευταίο λόγο ακόμα κι αν πρόκειται για τη ζωής της ή την τύχη του παιδιού της.
Σε ένα τέτοιο ασφυκτικό περιβάλλον ζει η νεαρή Ντίνα (Natia Vibliani).
Φυλακισμένη στους αυστηρούς άγραφους νόμους της τοπικής παράδοσης, υποχρεώνεται μετά από διαταγή του παππού της να αρραβωνιαστεί έναν άντρα που δεν αγαπά, ο οποίος επιστρέφοντας από τον πόλεμο φέρνει μαζί τον συστρατιώτη και καλύτερο του φίλο Gegi (George Babluani).
Οι δύο νέοι θα ερωτευτούν κεραυνοβόλα και θα διεκδικήσουν μία ελεύθερη ζωή που θα έρθει σε ρήξη με τις ιερές παραδόσεις και θα ανοίξει μία βεντέτα με ολέθριες συνέπειες.
Με φόντο τα πανέμορφα τοπία της ορεινής περιοχής της βορειοδυτικής Γεωργίας Svaneti όπου και γεννήθηκε, η Khatchvan αφηγείται μία τραγωδία εμπνευσμένη από την πραγματική ιστορία της γιαγιάς της σε μία ταινία με έντονα λαογραφικά στοιχεία.
Γεμάτη φολκλορικές μουσικές και εικόνες από την γεωργιανή παράδοση, σκιαγραφεί την κουλτούρα ενός ολόκληρου λαού υπογραμμίζοντας παράλληλα την υποβαθμισμένη θέση της γυναικάς σε μία δεσποτική εγκλωβισμένη εδώ και αιώνες σε σκληρές προκαταλήψεις κοινωνία.
Σε αυτό το σημείο παραθέτω ένα απόσπασμα από το σημείωμα της σκηνοθέτριας:
«To 1992 ήταν μια από τις πιο δύσκολες περιόδους στη Γεωργία, υπήρχε συνολική αναρχία στο Svaneti.
Η ιστορία της γιαγιάς μου ήταν η έμπνευσή μου για την ταινία, την οποία και ήθελα να πω.
Φυσικά ορισμένες παραδόσεις έχουν αλλάξει.
Η περιοχή μας έχει γίνει τουριστικό θέρετρο.
Αλλά υπάρχουν ακόμα οικογένειες που δεν βασίζονται στην αγάπη.
Αυτό δεν ισχύει μόνο στο Svaneti.
Η κατάσταση είναι δυσκολότερη για τις μουσουλμάνες γυναίκες».
Με λιτή κινηματογράφιση μέσα στην άγρια ομορφιά του Καυκάσου και μία αφηγηματική πορεία κινούμενη πάντα σε μελοδραματικούς τόνους, η Γεωργιανή δημιουργός καταθέτει ένα φιλμ ύμνο στην διεκδίκηση της ελευθερίας και παράλληλα μία φεμινιστική καταγγελία για τις γυναίκες που στερούνται ακόμα και σήμερα το δικαίωμα να ορίσουν η ίδιες την μοίρα τους.΄
Όλοι οι ηθοποιοί, με εξαίρεση του Temur Babluani, είναι μη επαγγελματίες λόγω της διαλέκτου των Svanuri που χρησιμοποιείται στην ταινία και την οποία μιλούν μόνο 10.000 άτομα στον κόσμο, σε ένα θαρραλέο δραματικό φιλμ που έγινε με πενιχρά μέσα και συνάντησε πολλές δυσκολίες μέχρι να ολοκληρωθεί.
Στους κινηματογράφους από 21 Δεκεμβρίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
1.jpg)
