Ένα ζωντανό δέντρο και ένα ρακούν με βαρύ οπλισμό είναι λίγοι από τους παλαβούς χαρακτήρες που μας σύστησε η Marvel το 2014 – μια εταιρεία που ξέρει να παίρνει ρίσκα και να κάνει βήματα μπροστά.
Η συνέχεια των Guardians of the Galaxy έχει όλους τους χαρακτήρες που αγαπήσαμε στην πρώτη ταινία, μα και μερικούς ακόμα.
Αν και είναι δύσκολο να ξεπεράσει την έκπληξη της πρώτης ταινίας, το σίκουελ δεν κάνει κάτι παραπάνω, μα ωστόσο παραμένει μια διασκεδαστικότατη συνέχεια.
Αυτή τη φορά η ιστορία είναι προσωπική.
Έχει να κάνει με το παρελθόν του Star-Lord (Chris Pratt, Passengers) κάτι που είχε υπαινιχθεί στο πρώτο.
Γνωρίζουμε τον πατέρα του υποδυόμενο από ένα χορταστικό Kurt Russell (The Fate of the Furious).
Μάλιστα στα πρώτα λεπτά της ταινίας τον βλέπουμε και σαν νεαρό με ένα απόλυτα ρεαλιστικό de-aging εφέ το οποίο φτιάχτηκε μόνο με μέικ-απ (!) και βάζει κάτω τα αντίστοιχα ψηφιακά των άλλων ταινιών (δείτε τον Johnny Depp ‘νέο’ στο τρέιλερ των καινούργιων ‘Πειρατών’ για να καταλάβετε...και να ανατριχιάσετε).
Ο πρωταγωνιστής μας ψάχνει να βρει το παρελθόν του και τον λόγο που ο πατέρας του απουσίαζε στην περισσότερη διάρκεια της ζωής του.
Οι απαντήσεις θα οδηγήσουν εκείνον και την ομάδα του σε ένα τρομερό μυστικό που απειλεί το σύμπαν.
Βρήκα ενδιαφέρον το πως η ταινία εστίασε αυτή τη φορά περισσότερο στους χαρακτήρες της.
Σε βάζει μέσα στην ιστορία και κατανοείς τις επιλογές τους.
Πέρα από infinite stones, Thanos κλπ. που θα τα δούμε έτσι και αλλιώς στο προσεχές μέλλον, το Guardians of the Galaxy Vol. 2 είναι λες και κάνει ένα διάλειμμα για να σου αφηγηθεί μια περίεργη ιστορία (το ‘περίεργη’ πάει στο ποιος ή μάλλον τι είναι ο κακός) σχετικά με τις ρίζες του ήρωα.
Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν και prequel.
Μην νομίζετε φυσικά ότι η ταινία δεν έχει δράση.
Το Guardians 2 είναι είναι από αυτές τις ταινίες που χαίρεσαι να τις βλέπεις.
Πολύχρωμη, θεαματική, με εκατοντάδες λεπτομέρειες, εντυπωσιακές μάχες και μεγάλες εκρήξεις.
Ο Baby Groot είναι τρισχαριτωμένος, ο Drax (Dave Bautista, The Warrior's Gate) έχει τις περισσότερες κωμικές σκηνές, το 3D λειτουργεί, το art direction ‘πετάει’, ενώ υπάρχει και ένα cameo που θα κάνει την αίθουσα να τρανταχτεί από τα γέλια.
Ο πολύ αγαπητός Sylvester Stallone (Creed) παίζει σε δυο σκηνές, μα είναι σύντομες και με έκαναν να θέλω κι άλλο.
Ο James Gunn σκηνοθετεί άλλη μια φορά με κέφι, με ενδιαφέρον λήψεις και πολύ ενέργεια.
Και φυσικά έχουμε άλλο ένα killer soundtrack με παλιά κομμάτια, να παίζουν σε όλη τη ταινία.
Από την άλλη, το Guardians 2 πέφτει στη λούπα ότι κάπου τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά.
Το sequel ακολουθεί πιστά την συνταγή του πρώτου.
Υπάρχουν αστεία, τσακωμοί, bonding, μια συναισθηματική σκηνή και το κλείσιμο.
Δεν παίρνει ιδιαίτερα ρίσκα και παίζει εκ του ασφαλούς.
Η κωμωδία στην ταινία έχει αυξηθεί τόσο πολύ, που κάποια από τα κωμικά gags είναι άστοχα.
Εν ολίγοις το sequel δεν ξεχωρίζει από το πρώτο, μα στις 2 ώρες και κάτι διάρκεια εγγυάται να περάσετε καλά.
Σημείωση: μετά το τέλος, υπάρχουν τρεις σκηνές (!) ανάμεσα στα credits.
Η μία σημαντική, οι άλλες απλά κωμικές.
Στους κινηματογράφους από 4 Μαΐου.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
