Η καθημερινή ρουτίνα του αγροτικού γιατρού Jean-Pierre (Francois Cluzet, Έτερος Εγώ) ανατρέπεται δραματικά, όταν μαθαίνει ότι έχει καρκίνο και κατά συνέπεια θα πρέπει να αντικατασταθεί για λόγους ξεκούρασης από τη νέα εκπαιδευόμενη γιατρό Nathalie (Marianne Denicourt, Άγνωστο DNA), σε μια τρυφερή δραμεντί με γαλλικό άρωμα.
Το τρίτο φιλμ του Γάλλου Thomas Lilti, επίσης γιατρού στο κανονικό του επάγγελμα και παράλληλα σκηνοθέτη και σεναριογράφου, του οποίου το 2007 οι αξιόλογες μικρού μήκους δουλειές του τράβηξαν τη προσοχή των μεγάλων γαλλικών studios αναγκάζοντας τα να του δώσουν την ευκαιρία να κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.
Με ένα απλοϊκό σενάριο η ταινία προσεγγίζει πιο ανάλαφρα, στο ύφος μιας δραμεντί, το βαρύ και επίπονο θέμα του καρκίνου.
Πρωταγωνιστής ένας αφοσιωμένος στο επάγγελμα του αγροτικός γιατρός, που αποτελεί το αγαπημένο πρόσωπο-στήριγμα του χωριού αφού πάντα βρίσκει τον κατάλληλο τρόπο να βοηθάει τον κάθε ασθενή, εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό όπου όταν αντιστρέφονται οι ρόλοι και βρίσκεται εκείνος στην ανάλογη θέση μοιάζει χαμένος και αβοήθητος.
Εγκλωβισμένος σε ένα ψυχικό αδιέξοδο, αρνείται να αποδεχθεί την αλήθεια, κλείνεται στον εαυτό του και υψώνει ένα εχθρικό τείχος απέναντι στην αποφασιστική μα μελαγχολική για τους δικούς της λόγους αντικαταστάτρια γιατρό.
Ο Lilti σκιαγραφεί τους ρυθμούς της καθημερινότητας στη γαλλική ενδοχώρα και σχολιάζει εύστοχα τα αδιέξοδα και τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει η ζωή, μέσα από τη σχέση δυο απλών ανθρώπων εστιάζοντας στις αγωνίες τους και στο δύσκολο δρόμο της αποδοχής μιας νέας σκληρής πραγματικότητας.
Η αρχικά προβληματική τους επικοινωνία μετατρέπεται αργά και μεθοδικά σε μια εποικοδομητική και για τους δυο διαδρομή, που θα φέρει θετικά αποτελέσματα και θα αναζωπυρώσει τη χαμένη ελπίδα.
Όλα αυτά ρεαλιστικά και πάντα με απλότητα σκηνοθετημένα, άλλοτε διασκεδάζουν ανάλαφρα με χιούμορ και ερωτικά υπονοούμενα και άλλοτε συγκινούν ακουμπώντας πιο εσωτερικά με τρυφερότητα, αλλά ποτέ μελοδραματισμό, τα σοβαρά-κρίσιμα ζητήματα των ηρώων.
Αστείες σκηνές, ερωτικά τετ α τετ αλλά και εκφραστικά γκρο πλαν στα σκυθρωπά-προβληματισμένα πρόσωπα, δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα μιας δραμεντί επιτυγχάνοντας το ακριβές συναίσθημα που θέλει να περάσει η ταινία.
Ωστόσο με χαμηλόφωνη αφήγηση και ένα εκ των προτέρων λιτό σενάριο που δεν αναπτύσσεται επαρκώς με τους χαρακτήρες να μένουν στην επιφάνεια και τα ζητήματα τους να αρκούνται σε απλές αναφορές και υπονοούμενα, το συνολικό αποτέλεσμα δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το όριο μιας συμπαθητικής ταινίας, αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση και ανάμεικτα συναισθήματα.
Ο γνωστός από τη τεράστια επιτυχία του 2011 «Οι Άθικτοι», Francois Cluzet βρίσκει χημεία με την παρτενέρ του Marianne Denicourt και τα καταφέρνει επάξια στον πρωταγωνιστικό ρόλο του γιατρού με μία πειστική ερμηνεία, σε ένα φιλμ που αποπνέει γαλλικό αέρα και πιθανότατα θα ικανοποιήσει του φίλους του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Ωστόσο μπορούσε και καλύτερα...
Στους κινηματογράφους από 23 Φεβρουαρίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
1.jpg)
