Ένα 24ωρο από τη ζωή μιας ομάδας ανθρωπιστικής βοηθείας στον εμφύλιο της Βοσνίας, σε μια μαύρη κωμωδία που έχει το MASH στο πίσω μέρος του κεφαλιού της.
Ο Ισπανός σκηνοθέτης-σεναριογράφος Fernando Leon de Aranoa (γνωστός για το εξαιρετικό Δευτέρες με Λιακάδα με τον Javier Bardem), κάνει το ντεμπούτο του στον αγγλόφωνο κινηματογράφο.
Μένει πιστός στον κοινωνικό προβληματισμό που έχει αναπτύξει στις προηγούμενες ταινίες της φιλμογραφίας του στις οποίες καταπιανόταν με θέματα όπως ανεργία, μετανάστευση, πορνεία κτλ, χωρίς όμως να γυρίζει τα βαρύγδουπα δράματα, μιας και πάντα υπήρχε μια λεπτή ειρωνεία στη γραφή του.
Οι αφανείς εργάτες της ανθρωπιστικής βοήθειας, του δίνουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνει ένα κυνικό σχόλιο πάνω στον παραλογισμό του πολέμου και τα γραφειοκρατικά μπερδέματα που προκύπτουν ανάμεσα στον ΟΗΕ και τους αντίστοιχους ανθρωπιστικούς οργανισμούς.
Ο επικεφαλής της μικρής ομάδας που έχει σαν πεδίο δράσης της μια τραχιά ορεινή περιοχή της Βοσνίας, είναι ο Mambru (Benicio Del Toro, Sicario), ο οποίος δeν είναι και πολύ σίγουρος εάν θέλει να επιστρέψει στο σπίτι του σε λίγες μέρες που τον περιμένει η φίλη του.
Πλαισιώνεται από την αρχάρια σε τέτοιες αποστολές Γαλλίδα Sophie (Melanie Thierry, The Zero Theorem) που πάσχει από τον άκρατο ιδεαλισμό της πρωτάρας, τον βετεράνο φίλο του Β (Tim Robbins, The Brink) o οποίος δεν δείχνει να παίρνει τίποτα στα σοβαρά και τον ντόπιο διερμηνέα Damir (Fedja Stukan).
Η αποστολή που έχουν να φέρουν σε πέρας είναι να ανασύρουν ένα πτώμα από ένα πηγάδι και να προχωρήσουν στον καθαρισμό του νερού, προκειμένου αυτό να γίνει ξανά πόσιμο.
Η απόκτηση όμως του απαραίτητου σχοινιού για την πραγματοποίηση της εργασίας, αποδεικνύεται ένας κανονικός Γολγοθάς που θα διαρκέσει ένα ολόκληρο 24ωρο.
Την κατάσταση μάλιστα δεν διευκολύνει καθόλου η άφιξη της Katya (Olga Kurylenko, Vampire Academy), πρώην φίλης του Mambru που καταφθάνει για να αξιολογήσει το πρόγραμμα βοήθειας.
Το A Perfect Day είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία, κυρίως λόγω του πρωτότυπου θέματός της, μιας και δεν έχω υπόψιν μου άλλες ανάλογες που μιλάνε για τις ομάδες ανθρωπιστικής βοήθειας.
Το πρόβλημα είναι πως αν και βασίστηκε σε μυθιστόρημα της Paula Farias –προέδρου για μια πενταετία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα της Ισπανίας - μοιάζει σαν κύριο μέλημα της σκηνοθεσίας να ήταν να χρησιμοποιήσει ό,τι ανεκδοτολογικό υλικό υπήρχε σε αυτό, αδιαφορώντας για το αν αυτό βοηθάει στην εξέλιξη του όποιου σεναρίου.
Δουλεύει καλύτερα όταν ο Mambru βρίσκει τον μικρό Nikola (Eldar Redisovic) και τον πηγαίνει πίσω στο πατρικό του σπίτι για να βρει την μπάλα του, μιας και τότε πετυχαίνει μια εξαιρετική ισορροπία ανάμεσα στο έρημο από τους βομβαρδισμούς χωριό, τις οικογενειακές τραγωδίες που προκαλεί ο πόλεμος, αλλά και την κωμωδία, μέσω της περίφημης αναζήτησης του σχοινιού.
Άλλωστε ο χαρακτήρας του Del Toro είναι μακράν ο πιο ενδιαφέρων αν και η ένταση ανάμεσα σε αυτόν και την πρώην του δεν δείχνει να εξυπηρετεί κάτι ουσιαστικό.
Από την άλλη, ο τύπος του Tim Robbins που είναι γεννημένος για χαβαλέ και να τα παίρνει σχεδόν όλα στην πλάκα, έχει μεν καλαμπούρι, αλλά δεν παύει σε ορισμένες ατάκες του να εκβιάζει το γέλιο.
Η γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Ισπανία ταινία (τα βραχώδη τοπία και οι χωματόδρομοι θυμίζουν βέβαια Βαλκάνια) τελικά παρακολουθείται ευχάριστα, τόσο χάρη στο τις περισσότερες φορές λεπτό κυνικό χιούμορ της, όσο και στο πρωτοκλασάτο καστ της.
Από κοντά και το καταπληκτικό soundtrack, με επιλογές από Buzzcocks και Ramones μέχρι Marilyn Manson, ενώ φαίνεται πως ο σκηνοθέτης Fernando Leon de Aranoa έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον Lou Reed, αφού χρησιμοποιεί έναν τίτλο τραγουδιού του για τίτλο της ταινίας του και βάζει τραγούδια των Velvet Underground αλλά και της solo καριέρας του να ακούγονται σχεδόν ολόκληρα.
Στους κινηματογράφους από 24 Μαρτίου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
