Η ταινία είναι εμπνευσμένη από την συλλογή παραμυθιών του 17ου αιώνα, του Giambattista Basile, και είναι η ιστορία τριών βασιλείων.
Στο ένα, η βασίλισσα (Salma Hayek, How To Make Love Like An Englishman) θα κάνει οτιδήποτε για να αποκτήσει ένα παιδί, στο άλλο ο βασιλιάς (Vincent Cassel, Un Moment d'egarement) έχει εμμονή με το σεξ και τις όμορφες γυναίκες και στο τρίτο ο βασιλιάς (Toby Jones, Muppets Most Wanted) αναγκάζεται να παντρέψει την κόρη του (Bebe Cave, Great Expectations).
Πρόκειται για την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του σκηνοθέτη του Gomorra, Mateo Garrone, η οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Καννών και ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα.
Το Tale of Tales είναι μια περίεργη ταινία φαντασίας.
Είναι από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις ταινιών φαντασίας που δεν στοχεύουν στην τεράστια εισπρακτική επιτυχία.
Δεν στοχεύει, όμως, ούτε και στην καλλιτεχνική επιτυχία.
Και κάπου αναρωτιέσαι «ποιος ο λόγος ύπαρξής της;», αφού ούτε η ιστορία μπορεί να σε συγκινήσει.
Η ταινία είναι καλλιτεχνικά άρτια.
Εντυπωσιακά σκηνικά, ωραία κοστούμια εποχής, λίγα αλλά καλά οπτικά εφέ και πολύ όμορφη μουσική από τον Alexandre Desplat, που ντύνει ιδανικά την εικόνα.
Όσον αφορά το σενάριο, αν και οι τρεις ιστορίες αρχικά είναι άσχετες η μία με την άλλη, είναι ωστόσο όμορφα μπλεγμένες μεταξύ τους.
Πηδάει από την μία στην άλλη, χωρίς όμως να σε μπερδέψει ή να σε κουράσει.
Η κάθε ιστορία έχει το δικό της ενδιαφέρον, κρατώντας την αγωνία να δεις τι θα γίνει παρακάτω.
Στο τέλος, βέβαια, οι ιστορίες ενώνονται, ξεδιαλύνοντας λίγο τα πράγματα.
Η λιγότερο ενδιαφέρουσα ιστορία είναι αυτή της Salma Hayek.
Ίσως και λίγο βαρετή.
Ο κυριότερος λόγος μπορεί να είναι το καστ.
Η Hayek δεν ήταν η πιο κατάλληλη επιλογή, αλλά και οι Christian και Jonah Lees, που υποδύονται τα αδέρφια-φίλους θα μπορούσαν να έχουν μια πιο δυναμική παρουσία.
Ο βασιλιάς σε αυτή την ιστορία είναι ο John C. Reilly (The Lobster), ο ρόλος του οποίου περιορίζεται στα πρώτα μόνο λεπτά της ταινίας.
Παρ’ όλα αυτά, είναι αξιομνημόνευτος.
Από την άλλη, η ιστορία του βασιλείου του Vincent Cassel είναι η πιο παράξενη.
Με την καλή έννοια.
Έχει κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές, όπως όταν η Shirley Henderson (Filth), η οποία δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία, τριγυρνάει στην πόλη φορώντας ένα εντυπωσιακό φόρεμα και ζητάει να της γδάρουν το δέρμα και κάποιος όντως της το κάνει.
Ο Vincent Cassel είναι αρκετά αδιάφορος.
Η τρίτη ιστορία, αυτή του βασιλείου του Toby Jones, έχει τις καλύτερες ερμηνείες.
Ο Jones γίνεται πολύ συμπαθής και έχει έναν πολύ γλυκό αλλά ιδιαίτερο ρόλο, ενώ η ηθοποιός που υποδύεται την κόρη του, Bebe Cave, δίνει μια πολύ δυναμική ερμηνεία.
Η ιστορία είναι όμορφα ανεπτυγμένη, κρατώντας το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή μέχρι το τέλος.
Είναι, όμως, και η ιστορία με την μεγαλύτερη αλλαγή, αφού αρχίζει γλυκά, νομίζεις ότι θα το πάει αλλού, αλλά συνεχίζει με μεγαλύτερη δόση περιπέτειας.
Το Tale of Tales είναι μια ταινία που δεν φοβάται να γίνει παράξενη.
Και γίνεται πολύ παράξενη.
Γι’ αυτό το λόγο δεν απευθύνεται σε ένα μεγάλο κοινό.
Έχει αρκετό σουρεαλισμό, χωρίς να σε αφήνει, όμως, να την απολαύσεις.
Η ιδιαιτερότητά της έχει ως αποτέλεσμα να μην σε παρασύρει και να μην είσαι σίγουρος-η αν σου άρεσε.
Στους κινηματογράφους από 19 Νοεμβρίου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
