Ενήλικη δραμεντί από την Ισπανίδα σκηνοθέτιδα Isabel Coixet που στις εξετάσεις ...οδήγησης περνάει τα σήματα, κόβεται όμως στην πορεία.
Τα συνήθη δηλαδή.
Η Wendy Shields (Patricia Clarkson, Annie) είναι κριτικός βιβλίων στη Νέα Υόρκη που βλέπει τον άντρα της (Jake Webber, White House Down) να την εγκαταλείπει για τα μάτια άλλης, μετά από πολλά χρόνια γάμου.
Αποφασίζει τότε να ξεκινήσει μαθήματα οδήγησης ώστε να μπορεί να επισκέπτεται την κόρη της που μένει μακριά από τη Νέα Υόρκη.
Ξεκινάει έτσι μια παράξενη σχέση φιλίας με τον Ινδό δάσκαλο οδήγησης Darwan (Ben Kingsley, Night at the Museum: Secret of the Tomb), μέσω της οποίας και οι δυο τους θα μάθουν να βλέπουν τη ζωή με άλλο μάτι.
Το Learning to Drive έχει την τύχη να διαθέτει δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ειδικά η Clarkson είναι σπουδαία μεν αλλά και πολύ αδικημένη δε, αφού σπάνια τη βλέπουμε σε πραγματικά σπουδαίες ταινίες (ο Kingsley δεν μπορεί να έχει παράπονο).
Αυτό δεν αλλάζει ούτε εδώ, αφού το φιλμ της Coixet δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Εντελώς προβλέψιμο στην εξέλιξη του και φουλ στο ινδικό 'made in America' φολκλόρ, αδυνατεί να μπει στο ζουμί της σχέσης που αναπτύσσουν οι δύο ήρωες, ενώ συχνά καταφεύγει στην εύκολη και κάπως άτσαλη κριτική της ρατσιστικής και ξενοφοβικής Αμερικής, της μετά-9ης Σεπτεμβρίου εποχής.
Όχι πως δεν έχει μερικές καλές στιγμές και ιδέες, όπως για παράδειγμα μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση δια στόματος Darwan σχετικά με το γάμο δια προξενιού, αλλά αυτές υπάρχουν σκόρπιες εδώ κι εκεί.
Ο δάσκαλος οδήγησης πάντως του Kingsley μοιάζει με ζεν μάστερ, φτιάχνοντας έναν χαρακτήρα ακριβώς αντίθετο από τον πιο χαρακτηριστικό δάσκαλο οδήγησης που θυμάμαι εγώ τουλάχιστον στον κινηματογράφο, τον τρελαμένο Eddie Marsan του Happy-Go-Lucky (υπάρχει βέβαια και το δίδυμο Βέγγου/Μπάρκουλη στο Σχολή για Σωφερίνες, αλλά αυτοί είναι εκτός συναγωνισμού).
Ευχάριστη σε γενικές γραμμές ταινία είναι το Learning to Drive, που θα τη δείτε, θα πείτε 'συμπαθητική ήταν...' και θα την ξεχάσετε σχεδόν αμέσως.
Στους κινηματογράφους από 13 Αυγούστου.
Νίκος Παλάτος.
1.jpg)
