Οι καλύτερες ταινίες του Bill Murray υποκειμενικά είναι το Groundhog Day, το Lost in Translation και το Broken Flowers, καθώς φτάνουμε στο σήμερα με τον St. Vincent να μην ραγίζει τις κορυφές του Murray αλλά παρόλα αυτά να υποδεικνύει μια εξαιρετική βιτρίνα με το σύνολο των ικανοτήτων του.
Αν το St. Vincent του συγγραφέα και σκηνοθέτη Ted Melfi δεν είχε κατά κάποιο τρόπο προσγειωθεί στην εμφανώς άπιαστη ερμηνεία του Murray για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτή η ταινία θα μπορούσε εύκολα να έχει αναχθεί σε μια συναισθηματική σαχλαμάρα.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει εγγενές χιούμορ στο ντουέτο των ηλικιωμένων με τα μικρά παιδιά.
Ο Murray (A Glimpse Inside the Mind of Charles Swan III) παίζει το χαρακτήρα του τίτλου, Βίνσεντ.
Το τμήμα "άγιος" είναι ειρωνικό, δεδομένου ότι αυτός είναι ένας εγωκεντρικός αλκοολικός γέροντας κολλημένος με τα τυχερά παιχνίδια, που δεν συμπαθεί κανέναν και τίποτα.
Oι νέοι γείτονές του που μόλις μετακόμισαν δίπλα του - ο Oliver (ο νεοφερμένος Jaeden Lieberher) και η πρόσφατα διαζευγμένη μητέρα του Maggie (Melissa McCarthy, The Heat) - ανατρέπουν το στενό αυτό μοτίβο.
Η δουλειά της Maggie ως νοσοκόμα την κρατά απασχολημένη ως αργά το βράδυ.
Έτσι, η ταμειακή ανεπάρκεια αναγκάζει τον Vincent να συμφωνήσει να προσέχει τον Oliver, με τα φυσικά επακόλουθα σε αυτή την σχέση να έρχονται.
Ο Oliver είναι έτοιμος να ανακαλύψει τα πάντα για τον Vincent που πήρε το ρόλο του «μπέιμπι σίτερ» του.
Ξεκαρδιστικές ανοησίες και ακόμη πιο συγκινητικά μαθήματα ζωής, θεωρητικά προκύπτουν σε αυτή την κοινότυπη ιστορία.
Ο Άγιος Βικέντιος γκρινιάζει με μια παχιά προφορά Μπρούκλιν η οποία έρχεται και φεύγει κατά βούληση, και έχουμε τον Murray να κάνει κάποιο είδος υβριδικής ερμηνείας που θυμίζει την προ και μετά-Rushmore εποχή του.
Ορισμένα ρεψίματα και σταγόνες εκκεντρικής ψίχας, σε συνδυασμό με τις λεπτές πτυχώσεις θλίψης κάτω από τα μάτια του.
Είναι διασκεδαστικός αν και κάπως κουρασμένος, συμβατικός.
Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα ανεκμετάλλευτου καστ με ηθοποιούς περαστικούς όπως η Naomi Watts (Diana), ο Chris O’Dowd (Thor: The Dark World), ο Terence Howard (Sabotage) και ο εντελώς ανενεργός Scott Adsit (We're the Millers).
Ο Άγιος Βικέντιος είναι ένα ήσυχο κατηχητικό, μια περγαμηνή με σκηνοθετημένες ψευτοσυναισθηματικές στιγμές, όπου παρόλα αυτά κρατάει ένα νορμάλ χειρισμό της φυσικής κωμωδίας μέσα από εριστικές μισανθρωπικές ατάκες γουεσαντερσονικού στυλ.
Από 30 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους.
Γεωργία Ξανθάκου.
1.jpg)
