Αφού το καλοκαίρι μπήκε και επίσημα, δεν μπορεί να λείψει σιγά σιγά από τον κινηματογράφο η κωμωδία, που μπορούμε κάλλιστα να ευχαριστηθούμε στα θερινά σινεμά.
Σε αυτό το κλίμα, λοιπόν, έρχεται από την Γαλλία, μια κομεντί - που έσπασε τα εκεί ταμεία - δομημένη με όλα τα στοιχεία που θα κάνει τον θεατή να γελάσει - και να προβληματιστεί παράλληλα - από την καλή χρήση της σάτιρας, χωρίς κομπρεμί με το χοντροκομμένο χιούμορ.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Philippe de Chauveron, πιάνει μια κλασική συντηρητική και βαθιά καθολική οικογένεια, και «μετά φόβου θεού» ή καλύτερα κοινωνίας, την αποδομεί πλήρως, χαρίζοντας μας γέλιο, όχι σαρκαστικό, μα βαθιά ειλικρινές και ευφυέστατο.
Όταν ο μεσοαστός Claude (Christian Clavier) και Marie (Chantal Lauby), μεγαλώνουν τις 4 κόρες τους με όλες τις αξίες και αρχές του Ντεγκολισμού και της «καθαρής» Γαλλίας και αυτές τους το ξεπληρώνουν παίρνοντας ως συζύγους έναν Κινέζο, έναν Μουσουλμάνο, έναν Εβραίο και η μικρότερη έναν καθολικό, μα Αφρικανό (όλοι φυσικά μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς), η δυστυχία και η κατάθλιψη των «αξιοπρεπών» γονέων βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.
Χτυπώντας σατιρικά την συντηρητικότητα, ο δημιουργός δεν φοβάται να σχολιάσει την σύγχρονη κατάσταση που ο ρατσισμός από πρόβλημα, θεωρείται καναλαρισμένα, πολλές φορές κάτι το φυσιολογικό, και αυτό το πετυχαίνει πανέμορφα και με ακρίβεια.
Έτσι έχουμε μια ελαφριά γαλλική κομεντί με κυρίαρχο το πνευματώδες γέλιο πάνω σε σύγχρονες αντιθέσεις και φοβίες της μεσοαστικής γαλλικής κοινωνίας, που βρίθει από δυνατούς ολοκληρωμένους πολύπλευρους ρόλους, καλοδουλεμένους διαλόγους - συστατικό στοιχείο της κωμωδίας - τέλεια διαχείριση των πάμπολλων χαρακτήρων, τελικώς διασκεδαστικότατη όπου αναρωτιέσαι γιατί δεν φτιάχνονται και στην χώρα μας τέτοιες ταινίες, ώστε μέσα στην μικροαστική τους απόγνωση και οι δικές μας οικογένειες να φωνάζουν γεμάτες λύπηση «Θεέ μου, τι σου κάναμε και αξίζουμε τέτοια τιμωρία;».
Στις αίθουσες από 5 Ιουνίου.
Χρήστος Σκυλλάκος.
1.jpg)
