Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Η πρώτη μου σκέψη αναφορικά με το review του So Undercover ήταν να γράψω με έναν καθαρά τεχνοκρατικό και ψυχρό τρόπο.
Εξάλλου η κριτική μου θα μπορούσε να χωρέσει σε μια απλή φράση του τύπου: «Η ταινία είναι χάλια» ή να επεκταθεί σε ένα εκτενές κείμενο.
Όμως μετά θυμήθηκα μια ιστορία που μου είχαν πει όταν ήμουν μικρός, για μια γυναίκα που έπεσε μπροστά σε κάτι άλογα για να εξυπηρετήσει έναν σκοπό μεγαλύτερο από την ίδια.
Το νεαρό της ηλικίας μου έκανε την συγκεκριμένη ιστορία να φαντάζει εντελώς παράλογη, αλλά όταν μεγάλωσα λίγο ακόμα έμαθα μια περίεργη λέξη που μου αρέσει να αποκαλώ «φεμινισμό»...
Κάπου εκεί τα πράγματα μπλέχτηκαν αφού ο δυτικός πολιτισμός, τα συγκεχυμένα γυναικεία πρότυπα και η σύγχυση της μεταφεμινιστικής εποχής άφησαν για τα καλά το στίγμα τους στις ζωές μας.
Και, φυσικά, ο κινηματογράφος ως καθρέφτης της ζωής αλλά και ως μια μεγάλη βιομηχανία αντικατόπτρισε με γλαφυρό τρόπο την γυναικεία παρουσία σε αυτά τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας.
Τα αποτελέσματα κάθε άλλο παρά θετικά ήταν για το "αδύναμο" φύλο.
Όχι μόνο οι ταινίες με πρωταγωνίστριες γυναίκες ηθοποιούς μειώνονται διαρκώς, αλλά και οι σκηνοθέτες - σεναριογράφοι είναι κατά κόρον άντρες.
Ακόμα πιο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως οι γυναικείοι ρόλοι μπαίνουν σε "κουτάκια" και τυποποιούνται ακόμα περισσότερο από τις συντηρητικές εποχές του 50' και του 60'.
Αλήθεια, αναρωτηθείτε πότε είδατε τελευταία φορά γυναίκα αντιήρωα πέρα από την Charlize Theron στο Young Adult;
Κάπως έτσι φτάνουμε και στην περίπτωση της Miley Cyrus (The Last Song).
Γέννημα θρέμμα παιδί της Disney και σε πλήρη αντιστοιχία με τα Bieber-ικά πρότυπα, αντιπροσωπεύει όλα αυτά που με εκνευρίζουν.
Επειδή όμως μια τηλεοπτική σειρά και ένα-δυο χιτάκια δεν είναι αρκετά για τέτοια γνήσια ταλέντα σαν την Miley, έπρεπε να επεκταθεί και στον κινηματογράφο.
Το So Undercover την παρουσιάζει ως την tough chick που για να βγάζει έξτρα χαρτζιλίκι έχει αναλάβει χρέη ντετέκτιβ σε απλές υποθέσεις απιστίας.
Όταν όμως το FBI της χτυπάει την πόρτα, μέσω του μυστικού πράκτορα Armon (Jeremy Piven, Spy Kids: All The Time in the World), για να της αναθέσει μια ιδιαίτερη αποστολή τότε ολόκληρη η ζωή της αλλάζει.
Αναγκασμένη να δεχτεί την συγκεκριμένη υπόθεση για να βοηθήσει τον πάτερα της (Mike O'Malley, Cedar Rapids) να ξεχρεώσει, πρέπει να επιστρέψει πίσω στο κολλέγιο και να παρουσιάσει τον εαυτό της ως χαζογκόμενα για να καταφέρει να ενταχθεί σε μια εστία όπου όλες οι κοπέλες που μένουν είναι αυτού του βεληνεκούς.
Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η μετάλλαξη για μια τόσο σκληρή τύπισσα όσο η Molly (ο χαρακτήρας της Miley Cyrus) θα πρέπει να είναι ριζική.
Πρόσθετα μαλλιά, περιποιημένα νύχια και όλα τα σχετικά είναι μέσα στο σχέδιο.
Μάλιστα, η καημένη η κοπέλα πρέπει να αλλάξει ακόμα και το λεξιλόγιο της για να μπορέσει να εγκλιματιστεί με την ατμόσφαιρα της συγκεκριμένης εστίας.
Φτάνοντας στο πανεπιστήμιο, ο σκοπός της είναι να εντοπίσει μια συμφοιτήτρια της και να την παρακολουθήσει για τυχόν ύποπτες κινήσεις.
Όμως η δουλειά της γίνεται απρόσμενα δύσκολη καθώς πρέπει να συμβιώσει με όλα τα πυρότουβλα της εστίας της.
Α, και να μην ξεχάσω, κάπου μπαίνει και ένα love story στην μέση (Joshua Bowman, Prowl).
Με αλλά λογία, μιλάμε για το Miss Congeniality σε μια πιο teen έκδοση.
Και μαζί με τον όρο teen έρχονται και όλα τα επακόλουθα.
Σενάριο παρμένο από επεισόδιο του Scooby Doo με «ανατρεπτικό» φινάλε και ερμηνείες που κάνουν το Twilight να μοιάζει με το Shame στα αποσβολωμένα μας μάτια.
Ωστόσο, αυτό που οδηγεί το So Undercover σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα δεν είναι ούτε η αναμενόμενη κακή ερμηνεία της φουσκωμένης από τα κολλαγόνα Miley Cyrus, ούτε η αδιάφορη σκηνοθεσία του Tom Vaughan.
Είναι οι τρομακτικοί γυναικείοι χαρακτήρες.
Αυτές οι καρικατούρες ανορεξικών κοριτσιών που πετάνε την μια φονική ατάκα μετά την άλλη.
Αυτές οι παρουσίες που δίνουν στο ξανθό χρώμα μαλλιών άσχημο όνομα.
Και για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω τι με ενοχλεί περισσότερο στο So Undercover, ο προσβλητικός τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει τις γυναίκες ή ότι κάποια νεαρά κορίτσια μπορεί να πληρώσουν για να δουν την αγαπημένη τους στάρλετ να πρωταγωνιστεί στην νέα της ταινία.
Κλείνοντας αυτή την κριτική νιώθω κάπως απογοητευμένος που ξέφυγα από τα στενά πλαίσια ενός review, αλλά ακόμα συνεχίζω να αναρωτιέμαι.
Τελικά, τί είναι χειρότερο για μια σύγχρονη γυναίκα, τα γυμνά πλάνα του Game Of Thrones ή το Sex &The City και όλη η φιλοσοφία που κρύβει από πίσω του;
Στις αίθουσες από 27 Ιουνίου.
So Undercover trailer από FilmBoy-gr
